Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Staram się w życiu nie oceniać innych. Wychodzę z założenia, że niewiele o drugim człowieku wiem. Nie wiem, co myśli. Nie wiem, co czuje. Nie wiem, co przeżywa obecnie, ani czego doświadczył w przeszłości. Nie wiem, jakie schematy zachowania stosuje.
Czasem ktoś powie "jak to, nie pamiętasz?" Nie. Nie pamiętam. Nie muszę pamiętać. Nasz umysł jest tak fantastycznie skonstruowany, że sytuacje bolesne zapomina. A w momencie krzywdy - wyłącza się, żeby nas chronić. I to jest dobre.
Czasem możemy nie pamiętać latami albo zapomnieć na stałe. Czasem w trakcie terapii wspomnienia pojawiają się w formie flashbacków i trzeba to przepracować.
"Do objawów PTSD należą: 1) powtórne przeżywanie zdarzenia w rozmaitych formach sensorycznych (flashbacki), 2) unikanie bodźców przypominających o traumie oraz 3) przewlekłe nadmierne pobudzenie autonomicznego układu nerwowego."
Jednak nasze genialne ciało pamięta. I to jest dobre.
Bo gdy ktoś mówi, że niepotrzebnie się boję, to ja jednak stwierdzam, że potrzebnie. Od zarania dziejów do chwili obecnej nasz gadzi mózg działa tak, że w chwili zagrożenia zamieramy, uciekamy lub walczymy. Więc skoro czuję lęk w jakiejś sytuacji, oznacza to, że może mi grozić niebezpieczeństwo, mimo, że mogę nie pamiętać. I to jest dobre.
Czasem jest tak, że jesteśmy "martwi" - dniami, tygodniami, latami - a potem nagle znajdujemy w sobie siłę, żeby uciec. I to jest dobre.
"Trauma to doświadczenie psychofizjologiczne, nawet jeśli traumatyczne zdarzenie nie powoduje bezpośredniego uszkodzenia ciała."
Życzę wszystkim, w kontekście jakichkolwiek traumatycznych zdarzeń, żeby nadszedł taki moment, by móc powiedzieć: "To już skończone. To było dawno temu. Przeżyłem."
I pamietaj: NIE OCENIAJ.

Staram się w życiu nie oceniać innych. Wychodzę z założenia, że niewiele o drugim człowieku wiem. Nie wiem, co myśli. Nie wiem, co czuje. Nie wiem, co przeżywa obecnie, ani czego doświadczył w przeszłości. Nie wiem, jakie schematy zachowania stosuje.
Czasem ktoś powie "jak to, nie pamiętasz?" Nie. Nie pamiętam. Nie muszę pamiętać. Nasz umysł jest tak fantastycznie...

Joseph Campbell wywarł wielki wpływ na tradycyjne sposoby rozumienia mitologii oraz zjawiska obecności mitu we współczesnych naukach społecznych. W książce "Bohater o tysiącu twarzy" analizuje mity i historie przekazywane od zamierzchłych czasów z pokolenia na pokolenie, pokazując jednocześnie, że sama droga człowieka przez życie jest jednakowa bez względu na kulturę czy czasy w jakich człowiek - bohater żył czy nadal żyje. Lektura ta sprawia, że możemy poczuć, że świat jest wielką opowieścią, a nasze życie wędrówką. Fragment, który mi się podoba:
"Różnice płci, wieku i zawodu nie są zasadniczymi cechami naszej natury, lecz jedynie kostiumami, które nosimy przez pewien czas, występując na scenie świata (...) Uważamy się za Amerykanów, dzieci dwudziestego wieku, ludzi Zachodu, chrześcijan. Jesteśmy cnotliwi albo grzeszni. Jednak takie określenia nie mówią nic o tym, co to znaczy być człowiekiem, wskazują one jedynie na przypadkowe okoliczności, takie jak miejsce geograficzne, data urodzenia czy dochód. Co jest naszą istotą? Jaka jest podstawowa natura naszego istnienia?" Rzućmy te pytania w przestrzeń, zobaczmy jak zdarzenia się potoczą...

Joseph Campbell wywarł wielki wpływ na tradycyjne sposoby rozumienia mitologii oraz zjawiska obecności mitu we współczesnych naukach społecznych. W książce "Bohater o tysiącu twarzy" analizuje mity i historie przekazywane od zamierzchłych czasów z pokolenia na pokolenie, pokazując jednocześnie, że sama droga człowieka przez życie jest jednakowa bez względu na kulturę czy...

Umysł bez granic to jedna z lepszych książek, jakie udało mi się do tej pory przeczytać w kontekście neuronauki. Jo Boaler w przystępny sposób pokazuje niesamowite zdolności neuroplastyczności mózgu. Z tej bardzo krótkiej książki możemy się dowiedzieć, że nie ma czegoś takiego jak umysł ścisły czy humanistyczny, ktoś zdolny czy nie - nie, wszyscy mamy te same zdolności, każdy jest w stanie być geniuszem matematycznym; jednym zajmie to więcej czasu, innym mniej, ale z punktu widzenia możliwości mózgu KAŻDY może być geniuszem. Wymaga to jedynie PRACY, wiary w siebie, wytrwałości.
Drobne kompendium tej książki:
1. Za każdym razem, gdy się uczymy, mózg tworzy, wzmacnia albo łączy sieci neuronów. Musimy wykorzenić przekonanie o tym, że umiejętność uczenia się jest niezmienna, i przyjąć do wiadomości, że wszyscy znajdujemy się na drodze do rozwoju.
2. Popełnianie błędów i wytężona praca to najlepsze czynniki dla rozwoju mózgu.
3. Wraz ze zmianą przekonań, fizyczne zmiany zachodzą także w mózgu i ciele.
4. Drogi bodźców nerwowych oraz proces przyswajania wiedzy są najbardziej efektywne, kiedy podchodzimy do teorii wielowymiarowo.
5. Szybkość myślenia nie jest miarą zdolności. Najlepsze wyniki w nauce gwarantuje twórcze i elastyczne podejście zarówno do teorii, jak i do życia.
6. Kontakty z ludźmi oraz ideami wzmacniają rozwój sieci neuronów w mózgu i ułatwiają proces uczenia się.
Zmiana nastawienia wpływa nie tylko na sposób, w jaki myślimy o rzeczywistości, ale także na tę rzeczywistość.

Umysł bez granic to jedna z lepszych książek, jakie udało mi się do tej pory przeczytać w kontekście neuronauki. Jo Boaler w przystępny sposób pokazuje niesamowite zdolności neuroplastyczności mózgu. Z tej bardzo krótkiej książki możemy się dowiedzieć, że nie ma czegoś takiego jak umysł ścisły czy humanistyczny, ktoś zdolny czy nie - nie, wszyscy mamy te same zdolności,...