Morderstwo to nic trudnego

Seria "nieszczęśliwych wypadków", pogańskie wierzenia, miłości, zemsta, kilkoro świrów i śmierć staruszki, która twierdziła, że wie kto jest mordercą i zna imię kolejnej ofiary.

Luke Fitzwilliam staje przed wyzwaniem odnalezienia mordercy, o którym mówiła świętej pamięci staruszka i przywrócenia spokoju mieszkańcom miasteczka.

Seria "nieszczęśliwych wypadków", pogańskie wierzenia, miłości, zemsta, kilkoro świrów i śmierć staruszki, która twierdziła, że wie kto jest mordercą i zna imię kolejnej ofiary.

Luke Fitzwilliam staje przed wyzwaniem odnalezienia mordercy, o którym mówiła świętej pamięci staruszka i przywrócenia spokoju mieszkańcom miasteczka.

Pokaż mimo to

O nieee... Seria z tym nadinspektorem. Mega słaba sprawa. Tylko dziesięciu murzynków i Marple lub Poirot!

Przeczytałem wszystkie książki A.C. praktycznie ;) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

O nieee... Seria z tym nadinspektorem. Mega słaba sprawa. Tylko dziesięciu murzynków i Marple lub Poirot!

Przeczytałem wszystkie książki A.C. praktycznie ;) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Pokaż mimo to

ok

ok

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa fabuła. Za każdym razem podejrzewałam kogoś innego. Polecam!

Bardzo ciekawa fabuła. Za każdym razem podejrzewałam kogoś innego. Polecam!

Pokaż mimo to

Kolejna perełka Agathy Christie.
Pomysł świetny i wykonanie równie dobre.
Czyta się bardzo fajnie, idealna pozycja kiedy ma się za dużo czasu i nie można wychodzić z domu.
Mam wrażenie, że w porównaniu z innymi książkami autorki, tu bohaterowie są bardziej wyraziści i naprawdę mistrzowsko wykreowani. Poza tym powieść jest bardzo rozmaita, jak stół zastawiony wieloma rodzajami dań- wątek kryminalny, seryjne morderstwa, wątek miłosny, średniowieczne obrzędy, klimat nawiedzonego miejsca, wątki obyczajowe, medyczne, no multum.
Ogromny plus także za postać głównego bohatera- Luka Fitzwilliama i za genialną końcówkę, bo aż serce mocniej zabiło.
Jedyna malutka rzecz, do której można się przyczepić- Inspektor Battle. Bardzo lubię tę postać, ale był tu po prostu niepotrzebny. Jednak podsumowując- naprawdę warto, bo to jedna z lepszych. Chyba wepchnie się do top 10 autorki w moim rankingu.😎

Kolejna perełka Agathy Christie.
Pomysł świetny i wykonanie równie dobre.
Czyta się bardzo fajnie, idealna pozycja kiedy ma się za dużo czasu i nie można wychodzić z domu.
Mam wrażenie, że w porównaniu z innymi książkami autorki, tu bohaterowie są bardziej wyraziści i naprawdę mistrzowsko wykreowani. Poza tym powieść jest bardzo rozmaita, jak stół zastawiony wieloma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jakoś mocno mnie nie wciągnęła, ale jest to jak najbardziej poprawny kryminał. Część wątków jest bardzo przewidywalna, ale ostatecznego rozwiązania sprawy nie udało mi się zgadnąć i za to ogromny plus.

Książka jakoś mocno mnie nie wciągnęła, ale jest to jak najbardziej poprawny kryminał. Część wątków jest bardzo przewidywalna, ale ostatecznego rozwiązania sprawy nie udało mi się zgadnąć i za to ogromny plus.

Pokaż mimo to

Kolejna powieść w której pojawia się inspektor Battle. Ciężko tu bowiem mówić o jakieś serii z tym bohaterem, skoro pojawia się dopiero na sam koniec i praktycznie nie ma żadnego wpływu na fabułę, równie dobrze mógłby to być detektyw Rutkowski.
Co do samej książki to intryga jest dość klasyczna: zamknięta społeczność gdzieś na peryferiach miasta, morderstwo i podejrzani, oczywiście każdy pasuje a i tak wiemy że autora szykuje nam jakiś "twist" na koniec. Niestety, tym razem rozszyfrowanie mordercy jest dość łatwe. Nie wiem czy to już po prostu oczytanie z autorką, czy może jednak słabość fabuły.

Kolejna powieść w której pojawia się inspektor Battle. Ciężko tu bowiem mówić o jakieś serii z tym bohaterem, skoro pojawia się dopiero na sam koniec i praktycznie nie ma żadnego wpływu na fabułę, równie dobrze mógłby to być detektyw Rutkowski.
Co do samej książki to intryga jest dość klasyczna: zamknięta społeczność gdzieś na peryferiach miasta, morderstwo i podejrzani,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety jak zwykle zbyt naciągana historia.

Niestety jak zwykle zbyt naciągana historia.

Pokaż mimo to

Rok 2019 zaczął się dla mnie kiepsko, książek niewiele na koncie... nieco rozczarownaa "Ciałem" Tess Gerristsen wzięłam się za czytanie mistrzyni kryminałów. Już od dawna mam chęć przeczytać kilka (bądź kilkadziesiąt) książek Agathy Christie i pierwszą, która wpadła w moje ręce jest "Morderstwo to nic trudnego". Brak postaci Poirota czy Marple wcale nie jest wadą. Autorka pięknie pokazała małomiasteczkową społeczność (tło obyczajowe to moim zdaniem największy plus tej powieści), lawirowała poszlakami, mąciła mym umysłem. Rozwiązania zagadki nie ułatwia spora ilość bohaterów (z których praktycznie każdy miał motyw do morderstwa) oraz spora liczba ofiar (też ciekawych i różnorodnych). Niestety niezbyt interesującym jest tutaj sam główny bohater, a i sam wątek "miłosny" mało mnie zainteresował. Kryminał broni się jednak sam - zawikłaną intrygą i dość ciekawym zakończeniem. Chętnie jeszcze poczytam Agathę...

Rok 2019 zaczął się dla mnie kiepsko, książek niewiele na koncie... nieco rozczarownaa "Ciałem" Tess Gerristsen wzięłam się za czytanie mistrzyni kryminałów. Już od dawna mam chęć przeczytać kilka (bądź kilkadziesiąt) książek Agathy Christie i pierwszą, która wpadła w moje ręce jest "Morderstwo to nic trudnego". Brak postaci Poirota czy Marple wcale nie jest wadą. Autorka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem powieść nie należąca ani do cyklu o Herculesie Poirot ani do serii o pannie Marple (chociaż została zaadaptowana jako jedna z jej przygód przy okazji robionych nie tak dawno przez Brytyjczyków ekranizacji). Wbrew pozorom trochę takich kryminałów, które nie były poświęcone tym bohaterom, w dorobku pani Christie było. I dobrze, chociaż prawdę mówiąc nie do końca wiem, co o tym konkretnym myśleć. Śledztwo głównego bohatera, młodego policjanta, zaczyna się ciekawie, ale potem toczy się dość średnio. „Średnio” w wypadku tej pisarki i tak w stosunku do wielu innych oznacza „dobrze”, ale znając już jakąś część jej dorobku spodziewałam się czegoś troszkę innego. Ba, był nawet taki moment, gdy pomyślałam sobie, że Jezu, to było takie przewidywalne, wiedziałam, no wiedziałam, że tak będzie, właśnie tego bohatera typowałam na zabójcę, itp., itd. A potem były ostatnie strony. Cała teoria w diabły, a ja uświadomiłam sobie, że dałam się pani Christie - jak to młodzież mawia - elegancko strollować. Chociażby dlatego po przeczytaniu zdecydowałam się na trochę wyższą ocenę. Za taką małą nauczkę, żeby w wypadku kryminałów nie można być niczego pewnym, dopóki się nie dobrnie do samiutkiego końca.

[Fragment większego tekstu oryginalnie opublikowanego tutaj: http://ostatniazzielonych.pl/2013/07/14/dzienniczek-bardzo-pop-6/]

Tym razem powieść nie należąca ani do cyklu o Herculesie Poirot ani do serii o pannie Marple (chociaż została zaadaptowana jako jedna z jej przygód przy okazji robionych nie tak dawno przez Brytyjczyków ekranizacji). Wbrew pozorom trochę takich kryminałów, które nie były poświęcone tym bohaterom, w dorobku pani Christie było. I dobrze, chociaż prawdę mówiąc nie do końca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to