Praca ta oferuje dokładnie to co wynika z tytułu. Nie dowiemy się z niej ani skąd Massena znalazł się w Zurychu ani co stało się armią Melasa w czerwcu 1800 r. kiedy spadł na niego Bonaparte idący tymi samymi drogami co wcześniej Aleksander Suworow. Do tytułowej postaci autor ma stosunek raczej pozytywny, jedynie raz czy dwa przebąkując o szturmach Pragi i Izmaiłu. Do warstwy merytorycznej nie sposób się przyczepić - działania wojenne opisane są wzorcowo "jak po sznurku". Dużo map i zdjęć okolic miejsc gdzie obie strony się potykały to również duży plus.
Z perspektywy końca 2023 r. można zauważyć, że już pod koniec XVIII wieku armia carska szła przez Europę grabiąc włoskich i szwajcarskich chłopów twierdząc, że ich wyzwalają. Nic się nie zmieniło.

Praca ta oferuje dokładnie to co wynika z tytułu. Nie dowiemy się z niej ani skąd Massena znalazł się w Zurychu ani co stało się armią Melasa w czerwcu 1800 r. kiedy spadł na niego Bonaparte idący tymi samymi drogami co wcześniej Aleksander Suworow. Do tytułowej postaci autor ma stosunek raczej pozytywny, jedynie raz czy dwa przebąkując o szturmach Pragi i Izmaiłu. Do...

Książka jest monografią jednej z najciekawszych, ale zarazem chyba jednej z najbardziej zapomnianych kampanii doby epoki napoleońskiej. Wspomnieć trzeba, iż na polskim rynku wydawniczym jest to pierwsza pozycja poświęcona w całości tej właśnie kampanii we Włoszech i Szwajcarii. Christopher Duffy, to uznany brytyjski historyk, który jednak nie ustrzegł się błędów w swojej książce. Przede wszystkim, aczkolwiek zgodnie z tytułem, książka przedstawia punkt widzenia głównie rosyjski i austriacki, natomiast strona francuska stanowi w książce rolę drugorzędną. Do tego czuć pewną anglofilskość oraz uwielbienie do samej postaci Suworowa, często usprawiedliwiając zachowanie feldmarszałka. Na dodatek dla mnie ostateczna konkluzja książki, iż Suworow był lepszym dowódcą od Napoleona i z pewnością pokonałby go w bezpośrednim pojedynku, wydaje się chybiona. Polski czytelnik może być rozczarowany marginalną rolą Legionów Dąbrowskiego w pracy Duffy'ego. Nawet jeśli już mamy fragmenty dotyczące Polaków, to często są one błędne, jak chociażby o Dąbrowskim i uratowaniu mu życia przez książkę Schillera, którą Anglik błędnie umiejscawia nad Trebbią, a nie pod Bosco, albo co najmniej kontrowersyjne, nazywając wielkiego księcia Konstantego "sympatycznym namiestnikiem Polski".
Od strony edytorskiej, nie ma większych błędów, chociaż czasami w tekście występują dziwne błędy, jak na przykład mylenie rzeki Addy i Adygi. Książka jest zwieńczona kilkudziesięcioma mapami oraz fotografiami autora, który starał się odtworzyć marsz armii sprzymierzonych przez Alpy.
Podsumowując, mimo pewnych błędów, jest to bardzo dobra książka, która porusza temat do tej pory nieporuszany w polskiej literaturze. Przemarsz armii rosyjskiej i austriackiej przez Alpy był naprawdę imponujący i pozostawił po sobie romantyczną legendę, z którą warto się zapoznać, gdyż był to jeden z najbardziej imponujących czynów epoki napoleońskiej.

Książka jest monografią jednej z najciekawszych, ale zarazem chyba jednej z najbardziej zapomnianych kampanii doby epoki napoleońskiej. Wspomnieć trzeba, iż na polskim rynku wydawniczym jest to pierwsza pozycja poświęcona w całości tej właśnie kampanii we Włoszech i Szwajcarii. Christopher Duffy, to uznany brytyjski historyk, który jednak nie ustrzegł się błędów w swojej...