Minimalizm dla zaawansowanych

O ile pierwsza część przypadła mi do gustu tak ta już nieszczególnie. W książce można znaleźć odniesienie do skrajnych postaw. Pierwsza część promuje bardziej zrównoważone podejście do minimalizmu i rzeczywiście jest o minimalizmie. Natomiast druga część w moim odczuciu momentami odbiega od tej tematyki. Po tytule spodziewałam się czegoś innego. Tymczasem w książce można poczytać na przykład o tym dlaczego głodówki są dobre dla zdrowia. Osobiście nie jestem ich zwolenniczką, więc opisy przeżyć, które im towarzyszą są dla mnie jakąś abstrakcją. Do mnie takie podejście nie przemawia, ale każdy jest inny, więc jeśli komuś to rzeczywiście służy to ok.

O ile pierwsza część przypadła mi do gustu tak ta już nieszczególnie. W książce można znaleźć odniesienie do skrajnych postaw. Pierwsza część promuje bardziej zrównoważone podejście do minimalizmu i rzeczywiście jest o minimalizmie. Natomiast druga część w moim odczuciu momentami odbiega od tej tematyki. Po tytule spodziewałam się czegoś innego. Tymczasem w książce można...

Lektura, która naprawdę można sobie darować- nie ważne czy się swoja przygodę z minimalizmem zaczyna, rozszerza czy kończy.
Dla mnie to taka książka o wszystkim i o niczym. Jakby autorka prowadziła swój dziennik uważności i po stanowiła go jednak spieniężyć płynąc na popularności tematów minimalizmu i ograniczania posiadania w życiu.
Jednak jakbym chciała dowiedzieć się jak być pewną siebie to szukałabym książki w tej tematyce.
Jakbym chciała zrewolucjonizować kuchnię- znów, szukałabym autora/ki, która jest w tym temacie biegła i faktycznie będzie w stanie poprowadzić mnie tą drogą.
Szukałam książki, która rzeczywiście pogłębi samą ideę minimalizmu i wyniesie ją na poziom wyżej. Zawiodłam się.
Być może jest to kwestia tego, że w tym temacie wszystko zostało już powiedziane. Ale wtedy nie wypada mydlić oczu czytelnikom chwytliwym tytułem.

Lektura, która naprawdę można sobie darować- nie ważne czy się swoja przygodę z minimalizmem zaczyna, rozszerza czy kończy.
Dla mnie to taka książka o wszystkim i o niczym. Jakby autorka prowadziła swój dziennik uważności i po stanowiła go jednak spieniężyć płynąc na popularności tematów minimalizmu i ograniczania posiadania w życiu.
Jednak jakbym chciała dowiedzieć się...

Ciekawie się tego słuchało. Nie jest to minimalizm dotyczący rzeczy, ilości ich a bardziej taki życiowy, filozoficzny. Trochę o pewności siebie i akceptacji siebie, odchodzeniu od naśladowania innych i życiu, odżywaniu zgodnie z samym sobą. Książka to jednak wywody osobiste autorki, jej poglądy plus rozmowy z innymi. Do przeanalizowania, własnych rozmyślań. Nie nazwałbym tej książki poradnikiem.

Ciekawie się tego słuchało. Nie jest to minimalizm dotyczący rzeczy, ilości ich a bardziej taki życiowy, filozoficzny. Trochę o pewności siebie i akceptacji siebie, odchodzeniu od naśladowania innych i życiu, odżywaniu zgodnie z samym sobą. Książka to jednak wywody osobiste autorki, jej poglądy plus rozmowy z innymi. Do przeanalizowania, własnych rozmyślań. Nie nazwałbym...

Przeczytałam przed spotkaniem autorskim... Bez szału, kiepski poradnik niby o minimalizmie, ale tak naprawdę o niczym. kilka relacji osób, które miały potrzebę podzielenia się swoimi przejściami osobistymi. I tyle... Liczę na ciekawą opowieść autorki, natomiast poradnika raczej nie polecam.

Przeczytałam przed spotkaniem autorskim... Bez szału, kiepski poradnik niby o minimalizmie, ale tak naprawdę o niczym. kilka relacji osób, które miały potrzebę podzielenia się swoimi przejściami osobistymi. I tyle... Liczę na ciekawą opowieść autorki, natomiast poradnika raczej nie polecam.

Pierwsza część o wiele lepsza, z tej niestety nie wynika za wiele. Rozmowy na dużym poziomie ogólności, niewiele przydatnych porad do zastosowania w swoim życiu.

Pierwsza część o wiele lepsza, z tej niestety nie wynika za wiele. Rozmowy na dużym poziomie ogólności, niewiele przydatnych porad do zastosowania w swoim życiu.

Wcześniej przeczytałem "Minimalizm po polsku", pierwszą książkę Anny Mularczyk-Meyer. Myślałem, że wyczerpała temat. Tymczasem autorka wydała drugą pozycję dotyczącą tego zagadnienia. Można powiedzieć, że to swoista druga część. Kontynuacja dla zaawansowanych. Jest to dzieło mniej uchwytne, bardziej filozoficzne. Dotyczy zagadnień życia, których powiązania z minimalizmem są nieoczywiste. Mogłoby się więc wydawać, że będzie to lektura cięższa. Nic bardziej mylnego. Minimalizm dla zaawansowanych czyta się wyjątkowo łatwo i szybko.

Wcześniej przeczytałem "Minimalizm po polsku", pierwszą książkę Anny Mularczyk-Meyer. Myślałem, że wyczerpała temat. Tymczasem autorka wydała drugą pozycję dotyczącą tego zagadnienia. Można powiedzieć, że to swoista druga część. Kontynuacja dla zaawansowanych. Jest to dzieło mniej uchwytne, bardziej filozoficzne. Dotyczy zagadnień życia, których powiązania z minimalizmem są...

Książka jest tak zła, że wydawnictwu Czarne powinno być wstyd za umieszczanie tej okładki obok gigantów reportażu. Przede wszystkim, poradnik nie prezentuje żadnych bardziej pogłębionych porad dla zaawansowanych minimalistów. Autorka przeprowadza rozmowy ze swoimi znajomymi, którzy również żyją zgodnie z zasadami minimalizmu. Ciśnie mi się na klawiaturę zjadliwy komentarz, że bycie minimalistą nie jest takie trudne, gdy ma się dobrze płatną pracę albo bogatych rodziców jak znajomi autorki.
Przemyślenia Mularczyk-Meyer mają i może sens, szczególnie te dotyczące przewartościowania własnego życia, ale można było zrobić z nich felieton do Wysokich Obcasów, a nie silić się na napisanie książki, która tchnie bezdenną nudą i bezsensem. Większość przemyśleń nie nadaje się za bardzo do zastosowania w normalnym przeciętnym życiu i nie chodzi nawet o to, że nie jestem zaawansowaną minimalistką, ale o to, że dorośli ludzie mający rodziny i pracę na etacie nie będą w stanie zastosować tych rad. Jak prowadzić aktywne prywatne i zawodowe życie mając w szafie tylko dwa podkoszulki? Jak nie czuć poczucia winy, gdy lubi się makijaż i ładne ubrania, podczas gdy kobiety w poradniku zbiorowo szkalują wysokie obcasy jako fanaberia i zbytek. Wiadomo przecież, że albo chodzi się w jednych trampkach przez 5 lat albo ma się 30 par niewygodnych szpilek. Nie ma nic pomiędzy.
Mam poczucie, że książka była autorki sposobem na wyrzucenie z siebie wszystkich swoich poglądów bez zastanowienia się, czy komukolwiek na cokolwiek się przydadzą. Nie znam pierwszej części poradnika. Może kiedyś po niego sięgnę, ale najpierw muszę przeczytać coś mądrzejszego niż ten samozachwyt pani Mularczyk-Meyer.

Książka jest tak zła, że wydawnictwu Czarne powinno być wstyd za umieszczanie tej okładki obok gigantów reportażu. Przede wszystkim, poradnik nie prezentuje żadnych bardziej pogłębionych porad dla zaawansowanych minimalistów. Autorka przeprowadza rozmowy ze swoimi znajomymi, którzy również żyją zgodnie z zasadami minimalizmu. Ciśnie mi się na klawiaturę zjadliwy komentarz,...

Bardzo słaba.

Bardzo słaba.

To troszkę bardziej "O minimalistach moim zdaniem zaawansowanych" niż "Minimalizm dla zaawansowanych"

To troszkę bardziej "O minimalistach moim zdaniem zaawansowanych" niż "Minimalizm dla zaawansowanych"

Książka bardzo zwięzła, choć autorka przytacza rozmowy ze znajomymi. Lekko się czytało, trudniej rozważało własne przyzwyczajenia. Godna polecenia, choć nie dla każdego.

Książka bardzo zwięzła, choć autorka przytacza rozmowy ze znajomymi. Lekko się czytało, trudniej rozważało własne przyzwyczajenia. Godna polecenia, choć nie dla każdego.