Nieco sentymentalna podróż do okres dojrzewania Banksa, a to za sprawą zbrodni sprzed lat. Przez to książka ma swój dodatkowy urok. Poza tym jak zwykle nieśpiesznie, bez okrucieństwa i zbytniej sensacji.

Nieco sentymentalna podróż do okres dojrzewania Banksa, a to za sprawą zbrodni sprzed lat. Przez to książka ma swój dodatkowy urok. Poza tym jak zwykle nieśpiesznie, bez okrucieństwa i zbytniej sensacji.

Lubię styl Robinsona. W powieści są dwa śledztwa – jedno dotyczy sprawy sprzed lat, a drugie toczy się współcześnie. Banks często wraca do swoich wspomnień z czasów gdy był nastolatkiem. Dużo w niej wątków obyczajowych.
Fabuła jest bardzo naturalna, niewymuszona, postacie są pełnokrwiste, zdarzenia realne i to są zalety dla których z chęcią sięgam po tego autora.

Lubię styl Robinsona. W powieści są dwa śledztwa – jedno dotyczy sprawy sprzed lat, a drugie toczy się współcześnie. Banks często wraca do swoich wspomnień z czasów gdy był nastolatkiem. Dużo w niej wątków obyczajowych.
Fabuła jest bardzo naturalna, niewymuszona, postacie są pełnokrwiste, zdarzenia realne i to są zalety dla których z chęcią sięgam po tego autora.

Szału nie ma, ale mam wielką słabość do inspektora Alana Banksa -jest prawie idealny. Nawet to że nie jest całkiem idealny, a ma swoje drobne wady, jest idealne.

Więcej w tej książce interesujących rozważań o muzyce i literaturze niż przyziemnej zbrodni -to raczej taka uczta duchowa; można czytając słuchać muzyki o której opowiada książka i wspominać lektury, które czytają inteligentne i wrażliwe nastolatki. Oczywiście jeśli ktoś był inteligentnym i wrażliwym nastolatkiem i te wszystkie ambitne ksiazki przeczytał.

To taki kryminał z dobrym winem w dłoni, kwartetem smyczkowym w tle, w którym prawie idealny inspektor policji z pobłażaniem wspomina błędy mdłości , muzykę i literaturę brytyjskich nastolatków.

Szału nie ma, ale mam wielką słabość do inspektora Alana Banksa -jest prawie idealny. Nawet to że nie jest całkiem idealny, a ma swoje drobne wady, jest idealne.

Więcej w tej książce interesujących rozważań o muzyce i literaturze niż przyziemnej zbrodni -to raczej taka uczta duchowa; można czytając słuchać muzyki o której opowiada książka i wspominać lektury, które...

Niestety, przeczytałam do końca z racji optymizmu, że trafi mnie piorun pozytywnego zaskoczenia, ale się go nie doczekałam. Książka była dla mnie flegmatyczna, porozciągana jak kilkuletni strój kąpielowy w basenie, mało odkrywcza, skuteczna w usypianiu jak herbatka z melisą i miś szumiś. W dodatku irytowały mnie częste wzmianki niczym reklamy muzyki i literatury. Alan Banks jako czołowy bohater został nijako wykreowany. Nie wzbudził sympatii. Policyjnego testosteronu i inteligencji śledczego też nie okazał.
Językowo powieść prezentuje się poprawnie, ale bez efektów specjalnych.

Niestety, przeczytałam do końca z racji optymizmu, że trafi mnie piorun pozytywnego zaskoczenia, ale się go nie doczekałam. Książka była dla mnie flegmatyczna, porozciągana jak kilkuletni strój kąpielowy w basenie, mało odkrywcza, skuteczna w usypianiu jak herbatka z melisą i miś szumiś. W dodatku irytowały mnie częste wzmianki niczym reklamy muzyki i literatury. Alan Banks...

"Czy to był mojej niewinności czas

czy tylko mi się przyśniło,

ze wędrowałem pośród gwiazd

w to lato, którego nie było.



Łan złotej przecznicy szumiał nad mą głową

gdy z dzieckiem w ramionach kroczyłem wśród pól,

czy byłeś mi synku jak brzemię z ołowiu,

po którym zostaje zmęczenie i ból?



Dzień twoich narodzin wciąż noszę w pamięci,

i twoje kwilenie wciąż w uszach mi brzmi,

wciąż widzę jak piąstki zaciskasz maleńkie,

a smutek i żal serce przepełnia mi,



Czy może marzyciel zarzucić kotwice,

i w świecie dorosłych odcisnąć swój ślad?

Czy może pokochać i cieszyć się życiem

Czy przegra swe życie i przeklnie go świat?



Omijaj te ścieżki po których chodziłem,

Nie idź za mną tam, gdzie dziś kieruję krok.

Nie słuchaj demonów które mnie zwodziły,

i nie patrz w ten sam co ja patrzyłem, mrok.



W tym jednym dniu, wieczność zamyka się cała

gdy kłosy złociste szumią wokół nas

żeby choć na krótko, tę chwilę się dało zatrzymać..

lecz w niebyt, wymyka się czas.



Czy to był mojej niewinności czas

czy tylko mi się przyśniło,

ze wędrowałem pośród gwiazd

w to lato, którego nie było."

(piosenka Neila Byrda)

Alan Banks nie zrozumiał tej piosenki ale ja rozumiem ją doskonale jakbym sama te słowa napisała..

Świetna książka!

"Czy to był mojej niewinności czas

czy tylko mi się przyśniło,

ze wędrowałem pośród gwiazd

w to lato, którego nie było.



Łan złotej przecznicy szumiał nad mą głową

gdy z dzieckiem w ramionach kroczyłem wśród pól,

czy byłeś mi synku jak brzemię z ołowiu,

po którym zostaje zmęczenie i ból?



Dzień twoich narodzin wciąż noszę w pamięci,

i twoje kwilenie wciąż w...

Nierozwiązana zagadka śmierci młodego człowieka przed 30 lat skłania inspektora policji do poszukiwania prawdy czy zdoła on odkryć co się tak naprawdę stało z jego przyjacielem? Przeczytajcie koniecznie.

Nierozwiązana zagadka śmierci młodego człowieka przed 30 lat skłania inspektora policji do poszukiwania prawdy czy zdoła on odkryć co się tak naprawdę stało z jego przyjacielem? Przeczytajcie koniecznie.

Pierwsze spotkanie z tym autorem i...książka przeczytana w jeden dzień. Trudno się było od niej oderwać. Bardzo fajnie napisana. Przeczytałam już sporo kryminałów i ten jeden z lepszych. Do końcowych kartek nie wiadomo kto zabił i dlatego czyta się z wielkim zainteresowaniem ;) i to najważniejsze. Polecam!!

Pierwsze spotkanie z tym autorem i...książka przeczytana w jeden dzień. Trudno się było od niej oderwać. Bardzo fajnie napisana. Przeczytałam już sporo kryminałów i ten jeden z lepszych. Do końcowych kartek nie wiadomo kto zabił i dlatego czyta się z wielkim zainteresowaniem ;) i to najważniejsze. Polecam!!

To pierwsza część tej serii na którą natrafiłam. Niestety wydaje mi się, że bez przywiązania do głównego bohatera trzeba brać pod uwagę braki - nie jest to porywająca lektura. Ani zaginięcie/porwanie Luka, ani zagadka Grahama nie są zbyt ciekawe. Chyba że kogoś mocno intrygują nastoletnie przygody głównego bohatera.

Raczej nie polecam!

PS język angielski w miarę łatwy do ogarnięcia, od czasu do czasu tylko powiedzonka wybijające z rytmu, ale ogólnie spoko.
Czytałam w wersji angielskiej ale pod tytułem:
'The Summer That Never Was'

To pierwsza część tej serii na którą natrafiłam. Niestety wydaje mi się, że bez przywiązania do głównego bohatera trzeba brać pod uwagę braki - nie jest to porywająca lektura. Ani zaginięcie/porwanie Luka, ani zagadka Grahama nie są zbyt ciekawe. Chyba że kogoś mocno intrygują nastoletnie przygody głównego bohatera.

Raczej nie polecam!

PS język angielski w miarę łatwy do...

Po rewelacyjnie przeze mnie przyjętym i bardzo dobrze ocenionym '' Kameleonie '' , poprzedniej pozycji Petera Robinsona, uważam że autor całkowicie spoczął sobie na, jakby nie było, zasłużonych laurach. Jego następna książka czyli omawiana właśnie '' Blisko domu '', to książka w mojej ocenie, bardzo słabiutka . Owszem jest tam jakieś śledztwo, a nawet dwa, są zwłoki dwóch nastoletnich chłopców z różnych epok . Jest cała masa postaci ,tak przy jednym jak i przy drugim dochodzeniu. Nawet miejscami zdarza się trochę akcji i mylenia tropów. Ciekawostką i smaczkiem tego thrillera ? miało być to iż jeden z chłopców był kiedyś przyjacielem Alana Banksa z lat dziecięcych. Chłopiec ten, Graham Marshall zaginął trzydzieści lat wstecz. Inspektor Banks, spędzający zasłużony po trudnym śledztwie z '' Kameleona '' urlop na jednej z greckich wysp, decyduje się wrócić i przyjrzeć odnalezionym zwłokom swego byłego przyjaciela. Zapowiadało się więc nader ciekawie . Niestety tylko zapowiadało, ja jestem całkowicie rozczarowana. Cała sprawa , dochodzenie zupełnie nie ma akcji, wszystko jest nudne i wręcz statyczne . A co najgorsze, wszystko wprost ginie, jest przytłoczone i stłamszone przez ciągnące się jak przysłowiowe flaki z olejem wspominki naszego wspaniałego inspektora, lat szczeniackich . Nawet i to nie byłoby może jakoś najgorsze, jednak te wspominki to GŁÓWNIE muzyka lat 60 - 70 . Całe tabuny ówczesnych wykonawców i tych znanych i tych lokalnych, powtarzana po iks razy. Czytanie dziennika Banksa, w którym też głównie pisze o muzyce i filmach. Trochę dostajemy też informacji o jego trudnych relacjach z rodzicami , oraz, oczywiście o jego kolejnej '' miłostce '' jakby dla urozmaicenia nudnych rozważań o muzyce. W ogóle nie poznaję w tej części inspektora Banksa, statecznego poważnego śledczego z ugruntowaną pozycją w policji . Tutaj mam wrażenie, że mam do czynienia z jakimś młokosem który dopiero zaczyna w tej szacownej instytucji swoją karierę . Psychiczne znęcanie się nad podejrzanymi, jakieś dziwne insynuacje, wmuszanie w podejrzanych czynów i słów których nie zrobili i nie powiedzieli . To tanie obrzydliwe chwyty rodem z przesłuchań gestapo, czy SB. Miałam wrażenie że za chwilę podejrzanemu zaczną obcęgami wyrywać paznokcie, by się przyznał do tego czego nie zrobił . Reasumując, zawiodłam się na tej książce i na inspektorze Banksie, a już zdążyłam go polubić po '' Kameleonie ''. Panie autorze, mam nadzieję że następne Pana pozycje są poziomem zbliżone raczej do '' Kameleona '' niż do '' Blisko domu ''.

Po rewelacyjnie przeze mnie przyjętym i bardzo dobrze ocenionym '' Kameleonie '' , poprzedniej pozycji Petera Robinsona, uważam że autor całkowicie spoczął sobie na, jakby nie było, zasłużonych laurach. Jego następna książka czyli omawiana właśnie '' Blisko domu '', to książka w mojej ocenie, bardzo słabiutka . Owszem jest tam jakieś śledztwo, a nawet dwa, są zwłoki dwóch...

Moja pierwsza książka tego autora, bardzo dobrze mi się ją czytało, wciągająca fabuła, ciekawi bohaterowie. Myślę, że sięgnę po kolejną pozycje Petera Robinsona.

Moja pierwsza książka tego autora, bardzo dobrze mi się ją czytało, wciągająca fabuła, ciekawi bohaterowie. Myślę, że sięgnę po kolejną pozycje Petera Robinsona.