Pozycja dla miłośników Borewicza i Teatru Kobra. Krótka forma. Bardzo ciekawa intryga, kto zabił ? Trzyma napięcie. Oczywiście Milicjant oaza inteligencji i kultury osobistej. Jeszcze raz pełen szacunek dla wydawnictwa LTW za reedycje klasyków Polskich Kryminałów

Pozycja dla miłośników Borewicza i Teatru Kobra. Krótka forma. Bardzo ciekawa intryga, kto zabił ? Trzyma napięcie. Oczywiście Milicjant oaza inteligencji i kultury osobistej. Jeszcze raz pełen szacunek dla wydawnictwa LTW za reedycje klasyków Polskich Kryminałów

Lubię książki z tamtych czasów. Zawsze miały klimat. Fabuła prosta ale ładnie się rozwija. Te stare kryminały mają fajne teksty i dialogi. Głębsze niż te liczne dzisiejsze. I te śmieszne peany o MO, jakie to było dobre i skuteczne. Też ma pewny klimat. Bo skuteczne było jak dziś milicja, czyli wcale. Wtedy też mieli swoich Szymczaków - kryminalistów dowodzących formacjami.

Lubię książki z tamtych czasów. Zawsze miały klimat. Fabuła prosta ale ładnie się rozwija. Te stare kryminały mają fajne teksty i dialogi. Głębsze niż te liczne dzisiejsze. I te śmieszne peany o MO, jakie to było dobre i skuteczne. Też ma pewny klimat. Bo skuteczne było jak dziś milicja, czyli wcale. Wtedy też mieli swoich Szymczaków - kryminalistów dowodzących formacjami.

Jedna z tych książek, w której dość wcześnie da się zorientować kto i co. Natomiast kapitan Ziętek jest bardzo inteligentną i fajną postacią, pomimo swej zwykłości jakoś tak wyróżnia się na tle innych detektywów. Książka ocieka polskością i PRLem.

Jedna z tych książek, w której dość wcześnie da się zorientować kto i co. Natomiast kapitan Ziętek jest bardzo inteligentną i fajną postacią, pomimo swej zwykłości jakoś tak wyróżnia się na tle innych detektywów. Książka ocieka polskością i PRLem.

Zwięzła, świetnie napisana historia morderstwa rozwiązanego przez uroczego komisarza Ziętka :) Nie ma tu zbędnych opisów, niepotrzebnych wątków, a śledztwo prowadzone jest bez telefonów komórkowych, komputerów itp. Polecam gorąco!

Zwięzła, świetnie napisana historia morderstwa rozwiązanego przez uroczego komisarza Ziętka :) Nie ma tu zbędnych opisów, niepotrzebnych wątków, a śledztwo prowadzone jest bez telefonów komórkowych, komputerów itp. Polecam gorąco!

lektura przypadkowa. inne wydanie. współczesne wznowienie. legendarny autor. Słomczyński aka Joe Alex. tu jako niejaki Kazimierz Kwaśniewski. w bardzo retro (lekko zmanierowanym) - teatralnym (dobrym na Kobrę) - polskim kryminale. jednak. ani intryga (na trzech podejrzanych). ani tło (dzieje się w Warszawie, przewija się Zakopane). tylko wakacyjny rytuał czytania zakurzonych książek.

lektura przypadkowa. inne wydanie. współczesne wznowienie. legendarny autor. Słomczyński aka Joe Alex. tu jako niejaki Kazimierz Kwaśniewski. w bardzo retro (lekko zmanierowanym) - teatralnym (dobrym na Kobrę) - polskim kryminale. jednak. ani intryga (na trzech podejrzanych). ani tło (dzieje się w Warszawie, przewija się Zakopane). tylko wakacyjny rytuał czytania...

145/180/2021
Krótkie a treściwe. Samobójstwo lub morderstwo. Jeżeli morderstwo, to troje podejrzanych. Prawie żadnych innych postaci, wszystko skupia się wokół nieboszczyka i alibi podejrzanych.
Zagadka rozwiązana w trzy dni. Ci z Milicji Obywatelskiej to umieli wykrywać. :-))
Lubię sobie dla odmiany poczytać takie krótkie historyjki. Kryminały milicyjne, duet Sjowall i Wahloo, Mika Waltari… Cechą wspólną, poza zwięzłością, jest to, że powstały w latach 60-tych i 70-tych. Może by tak ogłosić konkurs dla współczesnych pisarzy? Powieść kryminalna do 150 stron. Bez nagromadzenia postaci, wątków, zmyłek, dialogów, opisów żarcia, mieszkań, samochodów, krajobrazów itp. No ciekawe, ilu by dało radę.
"Kobieta nie wtedy rzuca męża, kiedy się zakochuje w kim innym, ale zakochuje się w kim innym kiedy chce rzucić męża."
"-Ale przecież nie zawsze mamy takiego mężczyznę, który siedzi obok (...).
- Kobieta powinna umieć tak żyć, żeby zawsze był ten człowiek za kierownicą. Same nie umiemy sobie dobrze dawać radę."

145/180/2021
Krótkie a treściwe. Samobójstwo lub morderstwo. Jeżeli morderstwo, to troje podejrzanych. Prawie żadnych innych postaci, wszystko skupia się wokół nieboszczyka i alibi podejrzanych.
Zagadka rozwiązana w trzy dni. Ci z Milicji Obywatelskiej to umieli wykrywać. :-))
Lubię sobie dla odmiany poczytać takie krótkie historyjki. Kryminały milicyjne, duet Sjowall i...

Pamiętam swoje uwielbienie z dalekiej przeszłości do kryminałów Joe Alexa.
Tak to już bywa, że to co podobało nam się kiedyś nie musi nas tak ekscytować po latach.

Pamiętam swoje uwielbienie z dalekiej przeszłości do kryminałów Joe Alexa.
Tak to już bywa, że to co podobało nam się kiedyś nie musi nas tak ekscytować po latach.

Czym więcej czytam kryminałów z epok PRL tym mam coraz większy sentyment do nich. Są to książki z przemyślaną intrygą, interesującymi bohaterami, oraz zabawne. Bez zbędnego przelewu krwi i brutalności seryjnych morderców, uzależnionych od czego tam śledczych mających problemy ze wszystkim.

Czym więcej czytam kryminałów z epok PRL tym mam coraz większy sentyment do nich. Są to książki z przemyślaną intrygą, interesującymi bohaterami, oraz zabawne. Bez zbędnego przelewu krwi i brutalności seryjnych morderców, uzależnionych od czego tam śledczych mających problemy ze wszystkim.

„Milicja w krainie czarów” – ten świetny cytat z książki Kazimierza Kwaśniewskiego najlepiej oddaje nastrój tego króciutkiego kryminałku. Nawet gdybym nie wiedziała, że autor , to tak naprawdę Maciej Słomczyński - innym razem pod brytyjskim pseudonimem Joe Alex - i tak łatwo rozpoznałabym. Po stylu. Komisarz (?) Ziętek jest tak brytyjski… pozostali bohaterowie tak niewiele mają z PRL-u, czasu gdy rozgrywa się historyjka….
No, cóż. Pewnie też dlatego tak przyjemnie się to czyta. Poza tym zagadka jest naprawdę solidnie skonstruowana. Miłe dwie godzinki czytania.

„Milicja w krainie czarów” – ten świetny cytat z książki Kazimierza Kwaśniewskiego najlepiej oddaje nastrój tego króciutkiego kryminałku. Nawet gdybym nie wiedziała, że autor , to tak naprawdę Maciej Słomczyński - innym razem pod brytyjskim pseudonimem Joe Alex - i tak łatwo rozpoznałabym. Po stylu. Komisarz (?) Ziętek jest tak brytyjski… pozostali bohaterowie tak niewiele...