Jak wspomniano w jednym z komentarzy poniżej, niebezpiecznie jest, kiedy się rezonuje z taką książką. Poczułam ulgę, poczułam się zrozumiana, znalazłam towarzysza, ale z drugiej strony wzbraniam się przed pogorszeniem, które mogłoby przynieść zagłębianie się w świat autorki/bohaterki.

Jak wspomniano w jednym z komentarzy poniżej, niebezpiecznie jest, kiedy się rezonuje z taką książką. Poczułam ulgę, poczułam się zrozumiana, znalazłam towarzysza, ale z drugiej strony wzbraniam się przed pogorszeniem, które mogłoby przynieść zagłębianie się w świat autorki/bohaterki.

Ciekawa podróż. Ciekawy dokument. Przeczytałam w jeden wieczór. Polecam miłośnikom studiowania zachowań ludzkich.
Fragmenty na moim blogu książkowym www.emeste.eu

Ciekawa podróż. Ciekawy dokument. Przeczytałam w jeden wieczór. Polecam miłośnikom studiowania zachowań ludzkich.
Fragmenty na moim blogu książkowym www.emeste.eu

Nie ukrywam, że pod paroma względami książka autorstwa Pani Grażyny Jagielskiej pt. ''Ona wraca na dobre'' była dla mnie trudna w ogólnym zrozumieniu zawartej w niej treści ujętej przez samą jej główną bohaterkę, którą była sama autorka tej czytanej przeze mnie książki.

Opisana przez autorkę historia oparta jest na prawdziwych faktach z życia autorki, które potrafią po głębszym zapoznaniu się z nimi wywołać emocje, poruszenie oraz wraz z nią można zadać sobie pytania: kim jesteśmy naprawdę, co sprawia, że czujemy się szczęśliwi?

Odpowiedzi na te pytania będą różne ze względu na charaktery, jakie posiadają Czytelnicy, którzy będą, zechcieli odpowiedzieć na te pytania.

Ta zilustrowana podróż w głąb dżungli, w której można zagłębić się i spojrzeć na własne życie z innej ciekawszej perspektywy.

Owszem muszę być szczera i przyznam, że autorce zdarzyły się pomimo napisanej lekkiej i barwnej historii opartym na przeżyciach osobistych popełnić kilka występujących w zamieszczonym tekście błędów językowych, w których trzeba, było, się domyślać, o co mniej więcej chodzi w danym przedstawionym przeprowadzonym dialogu z występującymi w niej pozostałymi bohaterami drugoplanowymi.

Gdy się przyjrzymy z bliska losom autorki to mamy wrażenie, że nie ma ona zbytnio chęci ujawniać wiele ze swojego życia osobistego.

To nie przeszkadzało mi, abym mogła poznać jej wady i zalety, które jak każdy z nas posiada i czy potrafi odnaleźć się w podróży z towarzyszącymi jej dwoma kobietami Alicją i Ewą?

Czy autorce starczy sił, by wrócić do swojego świata?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za udane.

Polecam przeczytać tę książkę.

Nie ukrywam, że pod paroma względami książka autorstwa Pani Grażyny Jagielskiej pt. ''Ona wraca na dobre'' była dla mnie trudna w ogólnym zrozumieniu zawartej w niej treści ujętej przez samą jej główną bohaterkę, którą była sama autorka tej czytanej przeze mnie książki.

Opisana przez autorkę historia oparta jest na prawdziwych faktach z życia autorki, które potrafią po...

Czytanie prozy Jagielskiej to dla mnie przeglądanie się w studni. Zajęcie trochę kuszące, a bardziej niebezpieczne. Wraca przestroga z dzieciństwa- wciągną cię topielce... Czytam i mam poczucie, że gdzieś ucieka mi życiodajny tlen i muszę się mocno postarać, by go odzyskać.

Nie odnajduję tu potwierdzenia, że autorka- bohaterka i jej przyjaciółka Ewa wróciły na dobre. W związku z tym nie mam pewności, że z choroby psychicznej można wyjść bez szwanku i zacząć na powrót żyć własnym życiem. Może o to chodzi- nie da się wejść w te same buty, bo wciąż będą uwierać i odnawiać stare rany?
Monotematyczność Ewy skupionej na odtwarzaniu dnia, który był kontynuacją jej traumy, odważne wyjście Grażyny naprzeciw marzeniom, to ich sposoby na walkę czy ucieczkę? Nie umiem tego ocenić.. Przeraża mnie jednak świadomość jak krucha jest granica wytrzymałości człowieka wobec problemu czy zdarzenia, na które często nie ma żadnego wpływu i jak ogromna jest bezwzględna dwutorowość świata, który nie zważając na nic będzie biegł dalej obok i nigdy się nie zatrzyma.

Kwintesencją tej książki, w której fabuła jest w zasadzie tylko tłem procesu myślowego, jest zdanie:
"Życie w zgodzie ze sobą to skomplikowana sprawa. Wymaga dokonania zmian, które prawie zawsze są bolesne i budzą strach. Lęk przed zmianą i tym, co przyniesie, jest tak silny, że życie w niezgodzie ze sobą już wcale nie wydaje się takie złe, przeciwnie- wydaje się do zniesienia. Byłam dobrze zabezpieczona przed koniecznością dokonania zmiany w życiu, jak zresztą większość ludzi. Potrafiłam powiedzieć z dużą precyzją, dlaczego nie mogę jej przeprowadzić."

Zaglądam w siebie i widzę dużo więcej niż chciałabym zobaczyć. Jagielska pozostawia we mnie niepokój.

Czytanie prozy Jagielskiej to dla mnie przeglądanie się w studni. Zajęcie trochę kuszące, a bardziej niebezpieczne. Wraca przestroga z dzieciństwa- wciągną cię topielce... Czytam i mam poczucie, że gdzieś ucieka mi życiodajny tlen i muszę się mocno postarać, by go odzyskać.

Nie odnajduję tu potwierdzenia, że autorka- bohaterka i jej przyjaciółka Ewa wróciły na dobre. W...

Dobra... Moje ulubione fragmenty:

" -Czy pamięta pani chwilę, kiedy była pani szczęśliwa – powtórzył [lekarz]. – Obojętnie kiedy i z jakiej przyczyny. Po prostu szczęśliwa. Szukałam w myślach nie tyle takiego momentu w życiu, ile jakiejś definicji tego szczęścia, o które drań mnie pytał. Co to mogło być? Szczęśliwa? Jasna cholera!"

"Człowiek nie powinien zbliżać się tak bardzo do wiedzy, jakiej nie posiadają inni - to zawsze było poczytywane za obłęd."

"-Nie lubisz gotować - stwierdził.
-Nie lubię.
-Więc dlaczego to robisz? - Gładził bliznę kciukiem. - Nie musisz. Możemy wynająć kogoś, kto to będzie robił za nas. Nie ma sensu marnować życia na coś, czego nie lubimy robić."

"Byłam w pasie ziemi niczyjej, w końcu poza zasięgiem wszystkiego, co trzymało mnie na lądzie. Żadne demony nie mogły mnie tu znaleźć, demony tak jak chorzy psychicznie nie lubią pasm ziemi niczyjej."

Dobra... Moje ulubione fragmenty:

" -Czy pamięta pani chwilę, kiedy była pani szczęśliwa – powtórzył [lekarz]. – Obojętnie kiedy i z jakiej przyczyny. Po prostu szczęśliwa. Szukałam w myślach nie tyle takiego momentu w życiu, ile jakiejś definicji tego szczęścia, o które drań mnie pytał. Co to mogło być? Szczęśliwa? Jasna cholera!"

"Człowiek nie powinien zbliżać się tak...

Szczerze mówiąc, ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Czytało mi się po prostu źle, mimo że tematyka jest mi bliska. Opowieść jest chaotyczna i po prostu nudna. Raczej odpuszczę sobie książki Grażyny Jagielskiej, bo tę ledwie przebrnęłam.

Szczerze mówiąc, ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Czytało mi się po prostu źle, mimo że tematyka jest mi bliska. Opowieść jest chaotyczna i po prostu nudna. Raczej odpuszczę sobie książki Grażyny Jagielskiej, bo tę ledwie przebrnęłam.

Grażyna Jagielska matka, żona i tłumaczka po przebytym i zakończonym leczeniu w szpitalu psychiatrycznym cierpiała na chorobę psychiczną, po wyjściu ze szpitala wyruszyła w długą podróż samotnie jako podróżniczka w głąb Amazońskiej dżungli wzdłuż góry rzeki Rio Negro.
Jest to podróż psychoterapeutyczna kobiety, którą zmagała się przez wiele lat ze swoją chorobą.
Opisuje w swojej powieści walkę z chorobą, wielokrotnie zadaje sobie pytania kim była? Co sprawia, że jest szczęśliwa?
Nagłe pojawienie się przyjaciółki Ewy z psychiatryka, uniemożliwi jej szukania na to odpowiedzi.
Czy wzbierająca powódź pokrzyżuje jej plany?
Czy uda się Grażynie wrócić do domu?

Powieść trudna bardzo, ciężko się mi ją czytało, ale nie zawiodła mnie, nie czuje rozczarowania po przeczytaniu.
Poruszająca, prawdziwa historia napisana na prawdziwych wydarzeniach wzruszyłam się bardzo.

Grażyna Jagielska matka, żona i tłumaczka po przebytym i zakończonym leczeniu w szpitalu psychiatrycznym cierpiała na chorobę psychiczną, po wyjściu ze szpitala wyruszyła w długą podróż samotnie jako podróżniczka w głąb Amazońskiej dżungli wzdłuż góry rzeki Rio Negro.
Jest to podróż psychoterapeutyczna kobiety, którą zmagała się przez wiele lat ze swoją chorobą.
Opisuje w...

o moje pierwsze spotkanie z Jagielską. "Ona wraca na dobre" to proza przeniknięta sentymentalizmem, niezwykłą dojrzałością słowa i elementami z życia, często osobistymi i trudnymi w odbiorze dla osoby postronnej.

Napisanie książki osobistej, po pobycie w zakładzie psychiatrycznym wymaga wielkiej odwagi. Diagnoza - stres bojowy. Jagielska udaje się w podróż w głąb amazońskiej dżungli. A tak naprawdę to podróż odbyta w głąb siebie, w poszukiwaniu siły i odpowiedzi, jakich nie otrzymała na terapii. Dawno nie czytałem książki tak mocno przesyconej zagadkami, symbolami i niedopowiedzeniami. W podróżny nie jest sama. Towarzysza jej inne kobiety.

Trudno jest ocenić tę książkę, gdyż nie mam porównania z innymi utworami autorki. Nie każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, dla jednych ta historia może być bodźcem do zmian w swoim życiu na lepsze, a dla innych wręcz przeciwnie - książka może okazać się być nudna. Do mnie trafiła, pewnie ze względu na chorobę kobiety. Polecam.

o moje pierwsze spotkanie z Jagielską. "Ona wraca na dobre" to proza przeniknięta sentymentalizmem, niezwykłą dojrzałością słowa i elementami z życia, często osobistymi i trudnymi w odbiorze dla osoby postronnej.

Napisanie książki osobistej, po pobycie w zakładzie psychiatrycznym wymaga wielkiej odwagi. Diagnoza - stres bojowy. Jagielska udaje się w podróż w głąb...

Tym razem Pani Grażyna nie przekonała mnie. Po "Miłości z kamienia" oraz "Aniołach ..." oczekiwałam czegoś więcej, na miarę mocnych poprzednich dwóch książek. Szkoda.

Tym razem Pani Grażyna nie przekonała mnie. Po "Miłości z kamienia" oraz "Aniołach ..." oczekiwałam czegoś więcej, na miarę mocnych poprzednich dwóch książek. Szkoda.

Męcząca książka. Sporo powtórzeń, zdarzają się błędy, a sama historia nie porywa.

Męcząca książka. Sporo powtórzeń, zdarzają się błędy, a sama historia nie porywa.