Jak zwykle w przypadku takich poradników, przesłanie można streścić w dwóch zdaniach. Książka jest napisana inteligentnie i zabawnie, ale skierowana jest wyłącznie do białych, bogatych, uprzywilejowanych przedstawicieli klasy co najmniej średniej. Czytając, wyobrażałam sobie, co na temat mądrości wypisywanych przez autorów pomyślałaby sobie 50-letnia nielegalna imigrantka pracująca nocami na czarno jako sprzątaczka, rozwiedziona z brutalnym mężem alkoholikiem. A przecież, jak twierdzą autorzy, wszyscy starzejemy się tak samo...

Jak zwykle w przypadku takich poradników, przesłanie można streścić w dwóch zdaniach. Książka jest napisana inteligentnie i zabawnie, ale skierowana jest wyłącznie do białych, bogatych, uprzywilejowanych przedstawicieli klasy co najmniej średniej. Czytając, wyobrażałam sobie, co na temat mądrości wypisywanych przez autorów pomyślałaby sobie 50-letnia nielegalna imigrantka...

Jeśli jesteś przed 40-stką, prawdopodobnie nie jest to książka dla Ciebie. Podaruj ją matce, czy ulubionej nauczycielce ze szkoły. Jeśli natomiast stuknęła Ci czwórka lub piątka przed drugą cyfrą i pierwszy raz poczułaś zadyszkę, wchodząc na drugie piętro - trafiłaś w dziesiątkę!
Kiedyś dorwałam męską wersję „Bądź młodszy za rok”. Trochę dziwnie się czułam, czytając, jako 40-letnia kobieta poradnik dla mężczyzn 50+. Ale to właśnie on do mnie trafił. Siła przekonywania prawnika - Chrisa i logiczne, analityczne argumenty lekarza - Henry’ego sprawiły, że zaprzyjaźniłam się z Ewą Chodakowską. Do dziś (to już 7 lat) codziennie ćwiczę mieszankę treningu aerobowego i siłowego. Inne nawyki poszły już w ślad za tym pierwszym i najważniejszym. Wersja damska niewiele się różni. Sięgnęłam po nią, by przypomnieć sobie, co spowodowało aż taką zmianę w moim życiu. Są i skutki. Nie tylko po roku, ale i po 7 latach mam lepszą kondycję, niż w 2013.

Nie wiem czy bezpośredni, kumpelski styl trafi i do Ciebie. Życzę Ci tego. Jedną z rzeczy, która mnie przekonała był prosty wykres. Statystyki kondycji zdrowotnej przeciętnego Amerykanina. Do 50-tki, w miarę ok. Potem zaczyna się linia pochyła - duszności, problemy z chodzeniem, balkoniki, wózki inwalidzkie, w końcu domy starców. U kobiet dochodzi osteoporoza. Ma ją co druga z nas. Nie boli, puki nie złamie się kość. Porażające są statystyki złamań kości biodrowej, które kończą się śmiercią częściej, niż rak piersi. Średnio umieramy ok 80-tki. To zasługa współczesnej medycyny. Chodzi o te 30 lat, spędzonych w niemocy, więdnięciu, bólu.

Tymczasem każdy, w każdym momencie, może ten proces odwrócić. Można zacząć nawet od codziennych spacerów, jak jeden z bohaterów książki. I od tego punktu podążać dalej. Niegdy nie przestawać. Jak przestaniesz, cholerna krzywa zaraz zaczyna pikować w dół. Spędzić te 30 lat jeżdżąc na nartach czy rowerze i dopiero koło 80-tki, 90-tki, (wracając do wykresu) zapikować gwałtownie w dół, kończąc życie z godnością.
O tym jest ta książka. Polecam!

Jeśli jesteś przed 40-stką, prawdopodobnie nie jest to książka dla Ciebie. Podaruj ją matce, czy ulubionej nauczycielce ze szkoły. Jeśli natomiast stuknęła Ci czwórka lub piątka przed drugą cyfrą i pierwszy raz poczułaś zadyszkę, wchodząc na drugie piętro - trafiłaś w dziesiątkę!
Kiedyś dorwałam męską wersję „Bądź młodszy za rok”. Trochę dziwnie się czułam, czytając, jako...