Ziemna burza

Drugie podejście do Kallentofta w moim przypadku korzystne. Tu przynajmniej jest napięcie, ważny problem przemytu ludzi i współczesnego niewolnictwa, no i rzecz jest lepiej skonstruowana fabularnie. Zatem sięgnę po więcej.

Drugie podejście do Kallentofta w moim przypadku korzystne. Tu przynajmniej jest napięcie, ważny problem przemytu ludzi i współczesnego niewolnictwa, no i rzecz jest lepiej skonstruowana fabularnie. Zatem sięgnę po więcej.

To moje kolejne spotkanie z tą autorką i jej Malin Fors. I nie ostatnie, a to o czymś świadczy. Po porach roku przyszła pora na żywioły. Jak zawsze wciągająca historia, Malin tym razem się trzyma w trzeźwości, ale ma problemy osobiste. Nie trzeba czytać całej serii po kolei, każda powieść to oddzielne dochodzenie.

To moje kolejne spotkanie z tą autorką i jej Malin Fors. I nie ostatnie, a to o czymś świadczy. Po porach roku przyszła pora na żywioły. Jak zawsze wciągająca historia, Malin tym razem się trzyma w trzeźwości, ale ma problemy osobiste. Nie trzeba czytać całej serii po kolei, każda powieść to oddzielne dochodzenie.

Książka wciągnęła mnie, lecz zabrakło mi dreszczyku emocji związanego z przeżywaniem razem z bohaterem kto jest morderca, dlaczego to robi, dopiero pod koniec akcja nabiera tempa i powoli wiadomo dlaczego, są pierwsi podejrzani są, zaczyna się naprawdę dziać.

Książka wciągnęła mnie, lecz zabrakło mi dreszczyku emocji związanego z przeżywaniem razem z bohaterem kto jest morderca, dlaczego to robi, dopiero pod koniec akcja nabiera tempa i powoli wiadomo dlaczego, są pierwsi podejrzani są, zaczyna się naprawdę dziać.

Jak zwykle wciąga od pierwszych stron. Czasami zastanawiam się czy autor nie lubi Malin rzucając jej takie "kłody"... Ale właśnie za to, że Malin nie jest idealna, ma swoje mroczne sekrety, nałóg z którym musi walczyć, tak bardzo polubiłam tę bohaterkę. Kolejny tom już czeka.

Jak zwykle wciąga od pierwszych stron. Czasami zastanawiam się czy autor nie lubi Malin rzucając jej takie "kłody"... Ale właśnie za to, że Malin nie jest idealna, ma swoje mroczne sekrety, nałóg z którym musi walczyć, tak bardzo polubiłam tę bohaterkę. Kolejny tom już czeka.

"Ziemna burza" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mons'a Kallentoft'a i przyznam, że owa powieść zaciekawiła mnie na tyle mocno, by ponownie sięgnąć po kolejną, a ściślej pisząc pierwszą część tej serii. Pomysł na fabułę jest bardzo dobry, ale jego wykonanie pozostawia sporo do życzenia. Motywy kryminalne- ciekawe i intrygujące. Niestety przez znaczną część tej książki akcja bardzo mi się dłużyła, bowiem była monotonna i powolna. Być może wpływ na to miał bardzo rozbudowany wątek psychologiczny głównej bohaterki. To tutaj nasza pani komisarz każdego dnia walczyła z własnymi demonami i głębokim uzależnieniem od alkohol.
http://wiejskabiblioteczka.blogspot.com/2018/10/ziemna-burza-mons-kallentoft.html

"Ziemna burza" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mons'a Kallentoft'a i przyznam, że owa powieść zaciekawiła mnie na tyle mocno, by ponownie sięgnąć po kolejną, a ściślej pisząc pierwszą część tej serii. Pomysł na fabułę jest bardzo dobry, ale jego wykonanie pozostawia sporo do życzenia. Motywy kryminalne- ciekawe i intrygujące. Niestety przez znaczną część tej...

Znalezione zostają zwłoki młodego mężczyzny. Wieczorem tego samego dnia zgłoszone zostaje zaginięcie szesnastoletniej dziewczyny - doszło do porwania. Istnieją wskazówki świadczące o tym, że obie te sprawy są powiązane. W toku śledztwa prowadząca sprawę Malin Fors zaczyna zdawać sobie sprawę, że ktoś pogrywa sobie z policją - przemawia poprzez morderstwa dając do zrozumienia, że czas ofiar, które jeszcze żyją bardzo szybko ucieka.

Większość recenzji tej książki są niezwykle pozytywne, ba nawet entuzjastyczne. Ja jakoś nie podzielam tej radości.

Dziwny dla mnie styl autora – jakby książkę napisał nauczyciel matematyki używający słowa oszczędnie, najprościej jak się da – z czasem przestał przeszkadzać, ale brak emocji związanych z historią już tak. Nie spekulujemy, nie zgadujemy kto jest mordercą i dlaczego zabija, nie boimy się z ofiarą, nie kibicujemy osobie rozwiązującej sprawę. Ot relacja ze śledztwa. Do tego „dołożę” zbyt oklepany wątek uzależnionego (uzależnionej) od alkoholu detektyw i z czasem męczące, memłane non stop dylematy związane z polityką.

Znalezione zostają zwłoki młodego mężczyzny. Wieczorem tego samego dnia zgłoszone zostaje zaginięcie szesnastoletniej dziewczyny - doszło do porwania. Istnieją wskazówki świadczące o tym, że obie te sprawy są powiązane. W toku śledztwa prowadząca sprawę Malin Fors zaczyna zdawać sobie sprawę, że ktoś pogrywa sobie z policją - przemawia poprzez morderstwa dając do...

"Poza tym wszystkim książki Kallentofta to po prostu bardzo ciekawe, kryminalne historie. Mroczne, krwiste, oblepiające śmiercią, pełne wyrazistych bohaterów i zaskakujących śledztw. To jedne z tych książek, które czyta się bardzo szybko, a potem cieszy się, że ma się w zanadrzu kolejną część. Bardzo podoba mi się, jak autor sportretował każdego jednego policjanta z otoczenia Malin. To nie są anonimowi wyrobnicy, tam każdy ma swój indywidualny charakter i czymś się wyróżnia: a to ledwo trzymaną w ryzach agresją, a to angielskimi zwrotami, a to heroicznym trwaniem dzień po dniu po śmierci ukochanej żony."

Reszta opinii pod adresem: https://tanayahczyta.wordpress.com/2017/10/08/zbiorowka-1-m-kallentoft-cykl-o-komisarz-malin-fors/ :)

"Poza tym wszystkim książki Kallentofta to po prostu bardzo ciekawe, kryminalne historie. Mroczne, krwiste, oblepiające śmiercią, pełne wyrazistych bohaterów i zaskakujących śledztw. To jedne z tych książek, które czyta się bardzo szybko, a potem cieszy się, że ma się w zanadrzu kolejną część. Bardzo podoba mi się, jak autor sportretował każdego jednego policjanta z...

Najsłabsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie książek Monsa Kallentofta. Chyba już zmęczyły mnie fragmenty, w których bohaterowie porozumiewają się pozazmysłowo. Od policjanta - nawet takiego w książce - oczekuję polegania na dowodach i logicznym myśleniu. Ok, dopuszczam tak zwane przeczucia, ale to, co autor zaserwował w tej książce to dla mnie za dużo.

Najsłabsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie książek Monsa Kallentofta. Chyba już zmęczyły mnie fragmenty, w których bohaterowie porozumiewają się pozazmysłowo. Od policjanta - nawet takiego w książce - oczekuję polegania na dowodach i logicznym myśleniu. Ok, dopuszczam tak zwane przeczucia, ale to, co autor zaserwował w tej książce to dla mnie za dużo.

Dla mnie rewelacja. Czytałam z zapartym tchem od pierwszej do ostatniej strony. Rusza z kopytem od początku a później jest tylko lepiej. Minus za wrzucenie wątku rasistowskiego, mam wrażenie że jest ostatnio swoistym "must have" w każdym kryminale skandynawskim.

Dla mnie rewelacja. Czytałam z zapartym tchem od pierwszej do ostatniej strony. Rusza z kopytem od początku a później jest tylko lepiej. Minus za wrzucenie wątku rasistowskiego, mam wrażenie że jest ostatnio swoistym "must have" w każdym kryminale skandynawskim.

Trochę więcej emocji niż ostatnio, bardziej brutalne morderstwa. Tym razem mamy wymieszany, rasizm, terroryzm, "wolność słowa" okraszone mścicielem sprzed lat. Autor bazuje na modnym ostatnio motywie imigrantów. Styl już jakby inny, nie mamy zbyt wielu narracji trupa, ale w dalszym ciągu krótkie zdania.

Trochę więcej emocji niż ostatnio, bardziej brutalne morderstwa. Tym razem mamy wymieszany, rasizm, terroryzm, "wolność słowa" okraszone mścicielem sprzed lat. Autor bazuje na modnym ostatnio motywie imigrantów. Styl już jakby inny, nie mamy zbyt wielu narracji trupa, ale w dalszym ciągu krótkie zdania.