Bardzo przypadła mi do gustu. Książka, którą czyta się lekko i ciekawie. Próba odnalezienia siebie samego plus wątek miłosny- wszystko niby banalne ale jakie różowe i przyjemne :) A w tle francuskie, siejskie klimaty.

Bardzo przypadła mi do gustu. Książka, którą czyta się lekko i ciekawie. Próba odnalezienia siebie samego plus wątek miłosny- wszystko niby banalne ale jakie różowe i przyjemne :) A w tle francuskie, siejskie klimaty.

Książka krótka, lekka, łatwa i przyjemna. Tylko tyle i aż tyle, bowiem jest to doskonałe czytadło na popołudniowo- wieczorny relaks. Dużym atutem są opisy piękna Prowansji. Aż się rozmarzyłam i zapragnęłam zobaczyć te cuda na własne oczy. Powieść czasem trąci sentymentalizmem i infantylnością (może jestem jednak zbyt wielką fanką kryminałów),ale nie przeszkadzało to w ogólnym odbiorze książki. Czytało się bardzo sympatycznie.

Książka krótka, lekka, łatwa i przyjemna. Tylko tyle i aż tyle, bowiem jest to doskonałe czytadło na popołudniowo- wieczorny relaks. Dużym atutem są opisy piękna Prowansji. Aż się rozmarzyłam i zapragnęłam zobaczyć te cuda na własne oczy. Powieść czasem trąci sentymentalizmem i infantylnością (może jestem jednak zbyt wielką fanką kryminałów),ale nie przeszkadzało to w...

Lekka, łatwa i przyjemna:) Taka do przeczytania na raz:) Choć była przewidywalna - jak to przy takim gatunku bywa, zwyczajnie mi się podobała. Polecam :)

Lekka, łatwa i przyjemna:) Taka do przeczytania na raz:) Choć była przewidywalna - jak to przy takim gatunku bywa, zwyczajnie mi się podobała. Polecam :)

Książka jest bardzo klimatyczna, pełna słońca i zapachów pięknej Prowansji. Autorka oczarowała mnie tą magią i urokiem jaki panował w jej książce. Po skończonej lekturze, aż zamarzyły mi się wczasy na południu Francji, gdyż Małgorzata Łatka wspaniale wplotła w fabułę opisy pięknych miejsc, atrakcji turystycznych i lokalnych zwyczajów.

Książka jest bardzo klimatyczna, pełna słońca i zapachów pięknej Prowansji. Autorka oczarowała mnie tą magią i urokiem jaki panował w jej książce. Po skończonej lekturze, aż zamarzyły mi się wczasy na południu Francji, gdyż Małgorzata Łatka wspaniale wplotła w fabułę opisy pięknych miejsc, atrakcji turystycznych i lokalnych zwyczajów.

połknięta w jeden ciemny jesienny wieczór :) W czasie gdy brakuje słońca ta książka jest dobrym rozświetleniem ciemności :)

połknięta w jeden ciemny jesienny wieczór :) W czasie gdy brakuje słońca ta książka jest dobrym rozświetleniem ciemności :)

"Podpowiedź serca" to debiutancka powieść Małgorzaty Łatki. Jak możemy przeczytać we wstępie do książki znaczna część informacji o prowansalskim miasteczku i wydarzeniach z nim związanych jest prawdziwa. W mojej ocenie właśnie ten autentyzm czyni tę historię jeszcze bardziej interesującą.

Autorka opowiada historię Polki, która zamyka za sobą drzwi do przeszłości i udaje się w podróż po Europie, aby odnaleźć drogę do samej siebie. I co ciekawe, w efekcie tych wojaży i poszukiwań Joanna Suska - bohaterka i narratorka powieści zupełnie zmienia swoje życie i dość niespodziewanie odnajduje swoje miejsce na ziemi. Miasteczko Saintes-Maries-de-la-Mer w rejonie Camargue oraz pewien intrygujący, tajemniczy mężczyzna to dwa obiekty, dla których Joanna jest w stanie oddać swoje, wciąż poszukujące serce.

Towarzysząc bohaterce w jej zmaganiach z losem, który nie zawsze bywa łaskawy, uczestniczymy w intrygujących i emocjonujących wydarzeniach. Poznajemy prowansalską kulturę, tamtejsze zwyczaje i niesamowitych mieszkańców, którzy często przeczą ogólnie przyjętym stereotypom. Kibicujemy Joannie w jej nowej pracy, w przyjaźni z tajemniczym Markiem i w powstawaniu ich wspólnego przedsięwzięcia.

Co z tego wynikło... sięgnijcie koniecznie po książkę. Nie będę zdradzać szczegółów, dodam tylko, że magiczna i urokliwa Prowansja ze swoim niepowtarzalnym klimatem, gościnnością i pięknem krajobrazu oczarowała już wielu, poczynając od artystów, malarzy, aktorów, muzyków, a na zwykłych podróżnikach kończąc.
Dlatego zasiadając do lektury miejcie na uwadze, że ten niesamowity region może skraść i Wasze serce. A jeśli tak się stanie to po prostu spakujcie swój bagaż i podążajcie za Joanną na południe Francji, aby tam usłyszeć podpowiedź własnego serca. Polecam serdecznie.

"Podpowiedź serca" to debiutancka powieść Małgorzaty Łatki. Jak możemy przeczytać we wstępie do książki znaczna część informacji o prowansalskim miasteczku i wydarzeniach z nim związanych jest prawdziwa. W mojej ocenie właśnie ten autentyzm czyni tę historię jeszcze bardziej interesującą.

Autorka opowiada historię Polki, która zamyka za sobą drzwi do przeszłości i udaje...

Autorka urzekła mnie przepięknymi opisami krajobrazów Prowansji. To książka o tym, czego tak naprawdę potrzebujemy, nawet jeśli sami nie jesteśmy tego świadomi. Ciepła i wzruszająca opowieść o przyjaźni, miłości, zaufaniu skłaniająca do refleksji nad naszym życiem.

Autorka urzekła mnie przepięknymi opisami krajobrazów Prowansji. To książka o tym, czego tak naprawdę potrzebujemy, nawet jeśli sami nie jesteśmy tego świadomi. Ciepła i wzruszająca opowieść o przyjaźni, miłości, zaufaniu skłaniająca do refleksji nad naszym życiem.

Na początku mnie wciągnęła, ale potem świeżość minęła, książka zaczęła mnie przynudzać.

Na początku mnie wciągnęła, ale potem świeżość minęła, książka zaczęła mnie przynudzać.

Ona - Polka,on- Anglik. Spotykają się we Francji. Romansidło, beznadziejne. Infantylne i poniżej mojego poziomu intelektualnego. Przerzucałam strony w oczekiwaniu końca.

Ona - Polka,on- Anglik. Spotykają się we Francji. Romansidło, beznadziejne. Infantylne i poniżej mojego poziomu intelektualnego. Przerzucałam strony w oczekiwaniu końca.

Co za szmira! Napisana jak wypracowanie przez pilną kujonkę, poprawnie ale bez polotu. Treść tak tendencyjna, że powinna być wydana pod patronatem Harleqina.
Takie nic niewarte ble, ble, ble ................a potem żyli długo i szczęśliwie a powinni skonać w męczarniach, może wtedy by to coś wniosło.
Szkoda zachodu, czasu.

Co za szmira! Napisana jak wypracowanie przez pilną kujonkę, poprawnie ale bez polotu. Treść tak tendencyjna, że powinna być wydana pod patronatem Harleqina.
Takie nic niewarte ble, ble, ble ................a potem żyli długo i szczęśliwie a powinni skonać w męczarniach, może wtedy by to coś wniosło.
Szkoda zachodu, czasu.