Super 10/10

Super 10/10

Zanim zabrałam się za czytanie tej książki, miałam wiele obaw w stosunku do niej. Nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać ani po książce, ani po jej autorce. Muszę jednak przyznać, iż zostałam naprawdę miło zaskoczona.

"Papierowe samoloty" to książka niezwykle przyjemna a wręcz idealna do zrelaksowania się i oderwania na pewien czas od szarej rzeczywistości. Opis nie kłamie. Książka rzeczywiście jest dowcipna, mocna i odważna. To historia o prawdziwej przyjaźni, która napotyka na wiele przeszkód. Obie bohaterki znajdują się w trudnej sytuacji, a ich doświadczenia są naprawdę ciężkie. Mimo tego autorka nie pozwala czytelnikowi, aby ten smucił się przez dłuższy czas. Nie jest to więc książka, przy której nie będziemy mogli przestać płakać, ale na pewno też nie będziemy pękać ze śmiechu. Jest to natomiast opowieść umiejąca wywołać współczucie i uśmiech.

Nie było bohatera, którego bym nie lubiła. Każdy ma swoje cele i stara się o nie walczyć. Niestety nie było też nikogo, kto szczególnie skradłby moje serce. Co prawda bardzo polubiłam Margaret, lecz jest ona postacią poboczną i nie miałam okazji jej lepiej poznać a szkoda.

Bardzo podoba mi się sposób ukazania toksycznej relacji i cieszę się, iż autorka postanowiła choć trochę przybliżyć czytelnikom, jak działają takie relacje. Podczas lektury niejednokrotnie zastanawiałam się, jak ja bym postąpiła, gdyby ktoś tak toksyczny prosił mnie o wybaczenie. Czy uległabym tej osobie? Trudno powiedzieć. Można tylko spekulować.

"Papierowe samoloty" to naprawdę udana młodzieżówka. Otacza ją nastrój trudnej, lecz magicznej i beztroskiej młodości. Zostałam zabrana w podróż do czasów mimo wszystko wcale nie tak odległych, lecz całkowicie innych niż obecne. Podczas czytania czułam, jakbym przeżywała razem z bohaterkami wszystkie ich przygody. Miły to był czas i wspaniała zabawa. Po tej lekturze jeszcze mocniej pragnę znać kogoś, dla kogo mogłaby być kimś takim, kim Renée jest dla Flo i przeżyć tą, choć nastoletnią to jednak prawdziwą przyjaźń.

Zanim zabrałam się za czytanie tej książki, miałam wiele obaw w stosunku do niej. Nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać ani po książce, ani po jej autorce. Muszę jednak przyznać, iż zostałam naprawdę miło zaskoczona.

"Papierowe samoloty" to książka niezwykle przyjemna a wręcz idealna do zrelaksowania się i oderwania na pewien czas od szarej rzeczywistości....

Książka, mimo trudnych tematów, jakie porusza, jest bardzo przyjemna i szybko się ją czyta. Ułatwia to z pewnością młodzieżowy język, który nie wiele różni się od współczesnego (bo mamy lata 90. XX wieku). Historia opowiada o przyjaźni Flo i Renée, które są kompletnie różne, a mimo to los splata ich ścieżki. Sposób w jaki to się dzieje jest naprawdę niespotykany. Dzięki temu, że bohaterki są tak diametralnie różne mamy pokazane wiele typów ludzi, a co za tym idzie różne zachowania. Nie wszystkie są godne naśladowania, ale nawet takie ciągną za sobą konsekwencje. Oczywiście książka ma słabsze i nudniejsze momenty, bo jest to obyczajówka, ale przez cały czas przyjaźń i inne relacje między bohaterami się rozwijają. Pokazana jest też toksyczna relacja, co jest bardzo pozytywnym aspektem tej historii. Wracając jeszcze do przedstawionych wątków, to mamy przedstawioną anoreksję, która jest ujęta w nieco złym świetle i sytuacji, która mi się z kolei nie podobała. Zakończenia nie byłam w stanie przewidzieć, ale podobało mi się. Podsumowując „Papierowe samoloty” (tytuł powieści ma odzwierciedlenie w powieści) to całkiem dobra książka, ale nie będzie jedną z moich ulubionych.

Książka, mimo trudnych tematów, jakie porusza, jest bardzo przyjemna i szybko się ją czyta. Ułatwia to z pewnością młodzieżowy język, który nie wiele różni się od współczesnego (bo mamy lata 90. XX wieku). Historia opowiada o przyjaźni Flo i Renée, które są kompletnie różne, a mimo to los splata ich ścieżki. Sposób w jaki to się dzieje jest naprawdę niespotykany. Dzięki...

Książka napisana bardzo dobrze, stopniowo rozwiązywane tajemnice i wątki, wyważone każdym calu. Dialogi wyjęte z prawdziwego życia. Nie potrzeba tu dużych elementów zaskoczenia, książkę naprawdę napisało życie, które jest zaskakujące samo w sobie. I chociaż nie związałam się z nią bardzo mocno, to jednak będę ją pamiętać, przez jej zwyczajną wyjątkowość.

Książka napisana bardzo dobrze, stopniowo rozwiązywane tajemnice i wątki, wyważone każdym calu. Dialogi wyjęte z prawdziwego życia. Nie potrzeba tu dużych elementów zaskoczenia, książkę naprawdę napisało życie, które jest zaskakujące samo w sobie. I chociaż nie związałam się z nią bardzo mocno, to jednak będę ją pamiętać, przez jej zwyczajną wyjątkowość.

Od dawna nie przeczytałam żadnej książki, która byłaby gatunkowo czystą młodzieżówką. Jednakże wyjątek, który zrobiłam dla tej pozycji, okazał się całkiem dobry. W obie dziewczyny wczułam się od pierwszych stron, autorka uniknęła przedramatyzowania i ich problemy ukazała, zdaje mi się,realistycznie - króciutką powieść (250 stron) pochłonęłam w trakcie jednego posiedzenia, w czym zdecydowanie pomógł mi klimat. Po prostu całą książkę okalał nastrój czasem trudnej, lecz jednak magicznej, nieco beztroskiej młodości.
Przeszkadzało mi jedynie rozwiązanie wszystkich problemów na przestrzeni 15 stron i miniwątek romantyczny, od którego mnie, delikatnie mówiąc, mdliło.

Od dawna nie przeczytałam żadnej książki, która byłaby gatunkowo czystą młodzieżówką. Jednakże wyjątek, który zrobiłam dla tej pozycji, okazał się całkiem dobry. W obie dziewczyny wczułam się od pierwszych stron, autorka uniknęła przedramatyzowania i ich problemy ukazała, zdaje mi się,realistycznie - króciutką powieść (250 stron) pochłonęłam w trakcie jednego posiedzenia, w...

Wrzesień 1944 roku.Na Guernsey, małej brytyjskiej wyspie u wybrzeża Francji, rozpoczyna się rok szkolny. Flo i Renee, dwie nastolatki piętnastoletnie uczennice prywatnej szkoły dla dziewcząt ten rok okaże się dla nich bardzo ważny. Choć różnią się szczególnie od siebie, jak to tylko możliwe, tkwi w nich coś takiego, co połączy je pomimo odmiennych charakterów. Flo to dziewczyna rozrywkowa, zabawowa, pewna siebie lubiąca zwracać na siebie uwagę innych i odważna. A Renee to zamknięta, skryta w sobie nastolatka żyjąca w cieniu przyjaciółki i ukrywająca się w niej.
Renee mieszka ze swoją starszą siostrą, dziadkami Naną i Popem. Jest bardzo odrzucana, nie akceptowana przez resztę członków swojej rodziny, osądzają i krytukują ją o najróżniejsze złe rzeczy i to co robi. Jednak w szkole czuje się jak prawdziwa Renee. W szkole ciągle urządza kawały, wciąż tylko wagaruje i ignoruje obowiązki w szkole. Ma kilka swoich koleżanek, ale nie nazwała by żadnej z nich prawdziwą przyjaciółką. Natomiast Flo jest szykanowana przez Sally w szkole i przytłaczana chce dyrygować nią i jej życiem, manipulować.Boi się jej przeciwstawić, postawić tej głupiej paniusi dlatego nie ma innych znajomych. W domu mieszka z mamą, z bratem swoim i młodszą siostrzyczką Abi, często zajmuje się młodszą siostrą, unika matki oraz swojego wkurzającego brata.
Historia bardzo ciekawa, mądra opowiadająca o prawdziwej silnej przyjaźni dwóch dziewczyn Flo i Renee, która połączyła wyjątkowa więź przyjacielska, w każdej chwili mogą na siebie liczyć, wspierają się wzajemnie i pomagają sobie zwierzają się ze swoich trosk, zmartwień są jak siostry dla siebie.
Książkę wpłynęła na mnie emocjonalnie przeżywałam niezapomniane chwile,ciekawe z bohaterkami tej powieści.
Książka tak jak w opisie jest naprawdę dowcipna, ciepła, mocna, a za tym co idzie to odważna opowieścią o losach dwóch nastolatek, rozumiejących się bez słów, bardzo pozytywnie, dobrze odebrałam te bohaterki wspaniałe, super to są dziewczyny.
Książka może poruszyć za serce, czy doprowadzić do śmiechu możemy boki zrywać, a przy tym może zaskoczyć i również też zasmucić.
Jeszcze nie czytałam takiej przyjemnej, dobrej lektury jak "Papierowe samoloty" powieść zaskakująca, wzruszająca pochłonęłam szybko z przyjemnością przeczytałam miły wieczór spędziłam przy książce.

Wrzesień 1944 roku.Na Guernsey, małej brytyjskiej wyspie u wybrzeża Francji, rozpoczyna się rok szkolny. Flo i Renee, dwie nastolatki piętnastoletnie uczennice prywatnej szkoły dla dziewcząt ten rok okaże się dla nich bardzo ważny. Choć różnią się szczególnie od siebie, jak to tylko możliwe, tkwi w nich coś takiego, co połączy je pomimo odmiennych charakterów. Flo to...

http://burst--again.blogspot.com/2016/04/17-dawn-oporter-papierowe-samoloty.html

http://burst--again.blogspot.com/2016/04/17-dawn-oporter-papierowe-samoloty.html

Piękna historia przyjaźni dwóch zupełnie różniących się dziewczyn, które wcześniej, mimo że się znały to nigdy się nie przyjaźniły :)

Piękna historia przyjaźni dwóch zupełnie różniących się dziewczyn, które wcześniej, mimo że się znały to nigdy się nie przyjaźniły :)

Wrzesień 1994 roku. Na Guernsey, małej brytyjskiej wyspie u wybrzeża Francji, rozpoczyna się nowy rok szkolny. Dla Flo i Renée, piętnastoletnich uczennic prywatnej szkoły dla dziewcząt, okaże się on niezwykle ważny. Chociaż różnią się od siebie tak bardzo, jak to tylko możliwe, tkwi w nich coś, co połączy je mimo odmiennych charakterów.

Przyznam się, że zanim zabrałam się za czytanie tej książki trochę się jej obawiałam ponieważ nie należy ona do jakiś szczególnie popularnych i raczej za dużo się o niej nie słyszy. Ale ostatecznie przyznam, że całkiem miło się zaskoczyłam.

Książka tak jak w opisie rzeczywiście jest dowcipną, mocną i odważną opowieścią o prawdziwej przyjaźni dwóch dziewczyn. Czyta się ją raczej lekko, przyjemnie. Historia nie raz może doprowadzić do śmiechu, a innym bardzo zaskoczyć czy zasmucić. Nie należy jednak zbyt wiele od niej oczekiwać. Nie jest lektura, która zmieni nasz sposób patrzenia na rzeczywistość czy sprawi że będziemy płakać przez dłuższy czas.

"Papierowe samoloty" to delikatna historia dla nastolatek wchodzących w dorosłość. Sama nie uważam się na nią "za stara" ale gdybym przeczytała ją dwa czy trzy lata wcześniej wyciągnęłabym z niej dużo więcej, a na dzisiejszy dzień to po prostu książka doskonała na nudę czy relaks.

Historia opowiadana jest z punktu widzenia dwóch dziewczyn - Reneé i Flo. Obie bardzo się od siebie różnią, więc także obie posiadają różne problemy. Ja bardziej utożsamiłam się z Flo, jednakże obie dziewczyny są na tyle sympatycznymi i przyjaznymi narratorkami, że nie da się nie lubić którejkolwiek z nich.

Podsumowując nie żałuję czasu spędzonego z książką Dawn O'Porter, polecam ją jednak tylko nastolatkom.
PS: Bardzo chciałabym zobaczyć ekranizację tej książki ;)

Wrzesień 1994 roku. Na Guernsey, małej brytyjskiej wyspie u wybrzeża Francji, rozpoczyna się nowy rok szkolny. Dla Flo i Renée, piętnastoletnich uczennic prywatnej szkoły dla dziewcząt, okaże się on niezwykle ważny. Chociaż różnią się od siebie tak bardzo, jak to tylko możliwe, tkwi w nich coś, co połączy je mimo odmiennych charakterów.

Przyznam się, że zanim zabrałam się...

dawno nie czytałam tak pięknej i wzruszającej książki. Jest to pozycja, która na długo zostanie w moim sercu. Powieść pisana nie banalnym językiem. Jest to kśiążka o przyjazni tak pięknej ale i trudnej. Myślę,że największym plusem tej książki jest przedstawienie młodzieży. Wiem co mówię bo sama jestem nastolatką. Czasami miałam wrażenie, że są to moje rozmowy z najlepszą koleżanką.

goroąco polecam

dawno nie czytałam tak pięknej i wzruszającej książki. Jest to pozycja, która na długo zostanie w moim sercu. Powieść pisana nie banalnym językiem. Jest to kśiążka o przyjazni tak pięknej ale i trudnej. Myślę,że największym plusem tej książki jest przedstawienie młodzieży. Wiem co mówię bo sama jestem nastolatką. Czasami miałam wrażenie, że są to moje rozmowy z najlepszą...