Miłobędzka wielokrotnie to rezultat współpracy Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Cen-trum Animacji Kultury w Poznaniu oraz Zakładu Poetyki i Krytyki Literackiej UAM. Jej powstanie poprzedziła dwudniowa próba generalna. Mam na myśli sesję naukową, poświęconą Poetce, która 29 i 30 października 2007 r. odbyła się na polonistyce poznańskiej. Wszystkie wygłoszone wówczas referaty znalazły się w tej książce, a oprócz nich także szkice Jacka Gutorowa i Tadeusza Nyczka oraz zapis obszernej rozmowy z Krystyną Miłobędzką, prze-prowadzonej przez Jarosława Borowca. Są tu również trzy teksty studenckie, świadectwa lektury pierwszej, zawsze budzącej najwięcej ciekawości.
Poezja Krystyny Miłobędzkiej, wybitna, oryginalna, coraz popularniejsza pośród czytelników, a zarazem niedostatecznie znana krytyce, warta jest poważnego opracowania, które – wyrzekając się ambicji rozstrzygnięcia wszystkich fascynujących niejasności, tkwiących w tej twórczości – byłoby jednakowoż niezdawkową próbą uchwycenia jej właściwości podstawowych. Chodzi o przybliżone ustalenie miejsca Miłobędzkiej w obrazie poezji powojennej i najnowszej, wskazanie na bogactwo i zmienność form, jakimi się posługuje, zakreślenie przestrzeni poetyckich i filozoficznych dialogów, wyliczenie kluczowych motywów i tematów, charakterystykę aspektów antropologicznych i moralnych, zagadnienia poetyki i niepochwytny urok…(Piotr Śliwiński)