Ta pozycja z pewnością nie nadaje się do urlopowej walizki, bo książce nieustannie towarzyszy poczucie smutku i przygnębienia, co z drugiej strony w żadnym stopniu nie umniejsza jej wartości.

Ostatnimi czasy nie zaglądam raczej do autobiograficznych powieści ale na szczęście w tym przypadku nie wiedziałam, że to ten rodzaj literatury. Autorka opisuje swoje relacje z mężczyznami oraz to co doprowadziło do takich a nie innych wyborów. Brak więzów rodzinnych, ciepła i uczuć rodzicielskich ukształtowały jej charakter i spowodowały lawinę niewłaściwych decyzji i zachowań - a wszystko w imię miłości. Joanna autorka i bohaterka poszukuje swojego idealnego księcia, który ma otoczyć ją miłością, szacunkiem i ciepłem rodzinnym. Ponieważ jednak nie otrzymała od rodziców odpowiednich wzorców, zaczyna szukać i niestety błądzić w szarej rzeczywistości co prowadzi do smutnych i przygnębiających konsekwencji.

"Życie rozłożyło grę planszową,
A przeznaczenie rzuca kośćmi,
Ile teraz wypadnie?
Ile pól do przodu,
Czy też będę musiała się cofnąć?"


Opowieść ta wywarła na mnie silne wrażenie i z pewnością długo o niej nie zapomnę. Szybko się ją czyta i nie dlatego że ma nie całe sto stron, ale dlatego że to mocna literatura.o życiowych doświadczeniach autorki. Mimo, że to autobiograficzna opowieść, to nawet przez chwilę nie skłania ku temu, by w jakimś stopniu oceniać jej bohaterkę ale zmusza do przemyśleń i wyciągania odpowiednich wniosków na podstawie smutnych doświadczeń innego człowieka.

Dla mnie jako mamy to kolejna wartościowa pozycja, która pokazuje w jak ogromnym stopniu moje nawet najdrobniejsze gesty mają wpływ na kształtowanie się charakteru i osobowości mojej córeczki. Dlatego właśnie, mimo przeszywającego smutku i przygnębienia ta powieść jest dla mnie bardzo wartościowa i powinien po nią sięgnąć nie tylko rodzić ale i każdy inny czytelnik.

Ta pozycja z pewnością nie nadaje się do urlopowej walizki, bo książce nieustannie towarzyszy poczucie smutku i przygnębienia, co z drugiej strony w żadnym stopniu nie umniejsza jej wartości.

Ostatnimi czasy nie zaglądam raczej do autobiograficznych powieści ale na szczęście w tym przypadku nie wiedziałam, że to ten rodzaj literatury. Autorka opisuje swoje relacje z...

Wybierając do czytania tę książkę, spodziewałam się obszernej powieści o poszukiwaniu miłości. Oczywiście, musiałam nie doczytać opisu. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy to okazało się, że lektura mija się z moim wyobrażeniem. Zaskoczyłam samą siebie! Powinnam mniej bujać w obłokach w szczególności podczas wybierania książek. Mogłam naprawdę źle trafić i dopiero w tedy bym zgrzytała zębami oraz rwała włosy z głowy. A jak było w przypadku tej lektury?

„Opowieść warszawskiej pisarki, Joanny Plasoty „Księżniczka i książęta, czyli polowanie na tego jedynego”, to głęboka prawda o ludzkim niedojrzałym życiu i infantylnie dokonywanych wyborach. Autorka na kanwie własnej historii, w której jest ogrom przeżytych bolesnych doświadczeń, ale przede wszystkim dzięki nowej świadomości, nabytej podczas długotrwałej terapii psychologicznej, podejmuje arcytrudny temat społeczny - wybór życiowego partnera – mężczyzny.”

Autobiografia – tego się nie spodziewałam. Gdybym wcześniej o tym wiedziała, pewnie bym po nią nie sięgnęła. Jednak dobrze, że tak się wydarzyło. Dzięki temu miałam okazję zapoznać się z bardzo ciekawą lekturą, która jest przepełniona emocjami, choć jest bardzo krótka. Autorka opisała swoje doświadczenia z mężczyznami i co doprowadziło do takiego stanu rzeczy. Łatwiej jest posługiwać się fikcją niż swoimi doświadczeniami. W tym przypadku można odnieść wrażenie, że jest to coś w rodzaju spowiedzi lub pozbycia się ciężaru leżącego na sercu.

Mimo że książka nie jest opisana ze szczegółami, jest bardzo mocna. Porusza czytelnika dogłębnie wdzierając się do naszego wnętrza. Pisarka obnaża się czytelnikom, nie jest to łatwy krok, trzeba się wyzbyć prywatności, a to jest nie lada wyzwanie. Szczerze gratuluję odwagi i współczuję bagażu doświadczeń. Dzięki temu możemy zobaczyć, jaki wpływ mają na naszą psychikę mają rodzice, którzy tworzą nam normalny dom, nie zauważając kiełkujących problemów z dziećmi. Niedojrzałość emocjonalna ma zgubne skutki. Brak akceptacji, wypaczone pojęcie miłości, prowadzą do życiowej katastrofy.

Historię pochłonęłam jednym tchem, choć miałam pewne opory przed rozgrzebywaniem czyjegoś życia. Autorka sama postanowiła nas wpuścić i pokazać swoją przeszłość, aby pokazać innym jakie najczęściej są popełniane błędy. Niby człowiek uczy się na własnych błędach, ale zawsze jest to jakaś przestroga, z którą warto się zapoznać. Jeśli potrafimy wyciągać wnioski z takich publikacji i szukamy nawet nieświadomie, czegoś co pomogłoby się odnaleźć własne ja, to jest to obowiązkowa lektura. Nie warto czytać tego, tylko po to, aby oceniać innych.

Joanna Plasota - autorka mieszkająca w Warszawie, debiutująca książką Księżniczka i książęta, czyli polowanie na tego jedynego, opowiada historię swojego życia, jak pożądliwie, a zarazem naiwnie i niedojrzale, polowała na tego jedynego – swojego Księcia

Moja ocena: 10/10

Wybierając do czytania tę książkę, spodziewałam się obszernej powieści o poszukiwaniu miłości. Oczywiście, musiałam nie doczytać opisu. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy to okazało się, że lektura mija się z moim wyobrażeniem. Zaskoczyłam samą siebie! Powinnam mniej bujać w obłokach w szczególności podczas wybierania książek. Mogłam naprawdę źle trafić i dopiero w...

Historia prawdziwa, bardzo osobista. Poszukiwanie miłości, wpływ domu rodzinnego na nas, odpowiedzialność, nadzieje i rozczarowania, cielesność i samotność. Poszukiwania tego co da radość ale także ukojenie: alkohol, uzależnienie od seksu i miłości, kompulsywne jedzenie. Jakże trudno być samotną matką godzącą macierzyństwo, pracę zawodową i własne potrzeby. Tak wiele się udaje,tak dużo siły wewnętrznej.

Historia prawdziwa, bardzo osobista. Poszukiwanie miłości, wpływ domu rodzinnego na nas, odpowiedzialność, nadzieje i rozczarowania, cielesność i samotność. Poszukiwania tego co da radość ale także ukojenie: alkohol, uzależnienie od seksu i miłości, kompulsywne jedzenie. Jakże trudno być samotną matką godzącą macierzyństwo, pracę zawodową i własne potrzeby. Tak wiele się...

Wciąga od pierwszych stron autorską, pierwszoosobową, autentyczną, biograficzną refleksją nad życiem. Autorka - główna bohaterka snuje swoją opowieść kierowaną zwłaszcza do kobiet. Jedno mogę powiedzieć już na pewno: ta przestroga, zawarta w dosłownie niecałych stu stronach zapadła mi w pamięć. Ujęła mnie swoją prostotą i klarownością. Ale od początku.

Narratorka opowiada krok po kroku, jak wyglądało/wygląda jej życie i jaki wpływ na nie miała jej rodzina. Więzy, rodzinne ciepło, uczucie, emocje, przywiązanie, troska... A raczej brak. Brak tego wszystkiego.

Dziewczynka nigdy nie zaznała uczucia ze strony rodziców; wręcz przeciwnie, była wciąż odpychana, odtrącana, niezauważana. Matka nigdy jej nie przytulała, ojciec nigdy nie pochwalił. Mimo, że nie była jedynym dzieckiem, czuła się sama ze swoim bólem, rozczarowaniem, poczuciem, że widocznie tak ma być, że rodzice właśnie w ten sposób, tak bardzo raniący pokazują swoje uczucia i przywiązanie.

Sama więc zaczęła sobie radzić i szukać uczucia, przywiązania i bezpieczeństwa w ramionach przypadkowych mężczyzn, których nazywa "Księciami" - każdy z nich miał się okazać tym jedynym, tym wybranym, dla którego byłaby całym światem... Jakże bardzo się pomyliła...

Starszy mężczyzna nigdy nie zastąpi ojca, a alkoholik, nawet jak momentami jest trzeźwy, nie da poczucia bezpieczeństwa czy oddania... A dziewczyna płacić za słowa "kocham cię" mogła tylko w jeden sposób...

Książka jest ogromnym monologiem, ze zwrotami - pretensjami i wyrzutami do rodziców - ukazującym apogeum ludzkiego, kobiecego cierpienia. Jak bardzo rodzic może skrzywdzić dziecko, nie okazując mu swojej miłości? Jak wielką tragedią jest brak rodzinnej bliskości, poświęcenia, oddania, kompromisów, okazywania sobie uczuć w najdrobniejszych, codziennych gestach? Czy to tak wiele kosztuje? Brak zdania sobie z tego sprawy powoduje dziecięcą "spłatę długów" przerzucającą się na jego przyszłą rodzinę, co do niczego dobrego nie prowadzi... Jakim dziecko ma być człowiekiem po traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa? Maluch jest jak gąbka, która chłonie wszystko - w tym i wzory naddawane w domu. A jeśli tego brakuje - bo rozwody, bo kłótnie, bo brak szacunku, bo zdrady... Niestety bywa moment załamania, ucieczki, odcięcia się i pustego przekonywania siebie o swojej winie. A substytuty tak łatwo znaleźć można we wszelakiego rodzaju używkach.

Naprawdę miałam cały czas poczucie smutku, podczas czytania tej książki. Wciąż się zastanawiam, gdzie istnieje granica krzywdzenia drugiego człowieka, fizycznie ale i psychicznie? Jak niewiele potrzeba by ową granicę przekroczyć; zostawić stałe piętno w miejscu, gdzie powinna być tylko i wyłącznie odpowiedzialność za powołane życie. To ogromnie przykre, że taki jest świat. Ja mam to szczęście, że posiadam cudowną rodzinę, dla której wskoczyłabym w ogień i wiem, że Oni dla mnie zrobiliby to samo. Takie wsparcie jakie sobie okazujemy jest niewiarygodne i dziękuję Bogu, że doświadczam codziennie czegoś takiego. Nie wyobrażam sobie żyć w rozbitej rodzinie, gdzie tata byłby tylko od święta; takie traumy są dla mnie osobiście nie do przejścia. Wiadomo jaki jest świat, teraz niestety tak rozczłonkowanych rodzin jest coraz więcej i... Dlaczego?

Na to pytanie chyba nigdy nie znajdę odpowiedzi.

www.wirtualnaksiazka.blogspot.com

Wciąga od pierwszych stron autorską, pierwszoosobową, autentyczną, biograficzną refleksją nad życiem. Autorka - główna bohaterka snuje swoją opowieść kierowaną zwłaszcza do kobiet. Jedno mogę powiedzieć już na pewno: ta przestroga, zawarta w dosłownie niecałych stu stronach zapadła mi w pamięć. Ujęła mnie swoją prostotą i klarownością. Ale od początku.

Narratorka opowiada...

Ta książka to nie tylko autobiograficzne hocki-klocki, ale przede wszystkim inspirująca i refleksyjna literatura psychologiczna typu – ja przeżyłam, ty nie musisz.

Ta książka to nie tylko autobiograficzne hocki-klocki, ale przede wszystkim inspirująca i refleksyjna literatura psychologiczna typu – ja przeżyłam, ty nie musisz.