Nie jest to dobra książka, nawet gorsza od nieudanej "Miasto utrapienia". Polecam rzeczy wcześniejsze. Do późniejszych (nie mylić z powtórkami) raczej zachować bezpieczny dystans.

Nie jest to dobra książka, nawet gorsza od nieudanej "Miasto utrapienia". Polecam rzeczy wcześniejsze. Do późniejszych (nie mylić z powtórkami) raczej zachować bezpieczny dystans.

Nie będzie to mój ulubiony Pilch. Nie do końca zrozumiałam czy główny bohater miał sen, a cała opowieść o urodzinowym przyjęciu Besetzny'ego to treść tego snu, ale może to nie jest do końca ważne. Ważne, że pilchowe zdania i klasyczne zwroty są obecne, jest Warszawa, Hoża, jest Wisła i członkowie rodziny. Liczni przedstawiciele polskich polityków z ostatnich kilkudziesięciu lat też pewnie odnaleźliby się wśród gości przyjęcia urodzinowego u Beniamina Besetzny'ego. Umiarkowanie cieszę się z tej lektury.

Nie będzie to mój ulubiony Pilch. Nie do końca zrozumiałam czy główny bohater miał sen, a cała opowieść o urodzinowym przyjęciu Besetzny'ego to treść tego snu, ale może to nie jest do końca ważne. Ważne, że pilchowe zdania i klasyczne zwroty są obecne, jest Warszawa, Hoża, jest Wisła i członkowie rodziny. Liczni przedstawiciele polskich polityków z ostatnich kilkudziesięciu...

Po wielu podejściach, ostatecznie przeczytałem, ale... Nie mam pojęcia o czym była ta książka. Pomimo tego że nie jest to jakieś grube tomisko, to styl pisania i przebieg samej książki skutecznie przerywał mi czytanie po kilku strach. Po czym musiałem zaczynać od nowa. Raczej już nie wrócę.

Po wielu podejściach, ostatecznie przeczytałem, ale... Nie mam pojęcia o czym była ta książka. Pomimo tego że nie jest to jakieś grube tomisko, to styl pisania i przebieg samej książki skutecznie przerywał mi czytanie po kilku strach. Po czym musiałem zaczynać od nowa. Raczej już nie wrócę.

Tak tak, widziałeś mnie jak mnie jak idę
Po płonących mostach.
Tak tak, widziałeś mnie jak
zakochuje się w wiedźmach.
I wiesz, że mój mózg trzyma się
w środku dzięki szwom.
I wiesz, że przetrwałem
Wszystkie Twoje cudowne oblężenia.

I wiesz, że odbiorę
Zawsze kiedy tylko zadzwonisz
By podziękować Ci jeszcze raz
Alkoholu!
I wiesz, że przetrwam
Zawsze kiedy sie pojawisz
Tylko po to by Ci jeszcze raz podziękować
Za wszystko co zrobiłeś.

Alkohol
Alkohol

I przepraszam, że niektórzy z nas
Mieli o Tobie złe zdanie.
Tak, tak - Bo bez Ciebie
Nic nie jest takie samo.
Tak bardzo za Toba tęsknię,
za każdym razem gdy się rozstajemy.
Tylko po to, by pobić rekord
Za każdym razem, gdy sie godzimy.

Kto mi sie skrada po kręgosłupie? - alkohol
Czekałem długi długi czas - alkohol
Teraz uczysz mnie jak rymować - alkohol
Tylko nie wszczyknij mi w plecy kortyzolu

Podobno ta książka powstała bez Niego...choć snuje się na stronach jako trzeciorzędny bohater...zgroza...niestety tutaj nie ma miejsca na kompromis.Zbyt prosty,zbyt czytelny to układ..
Sama książka ciut się zdewaluowała...wciśnięta do bólu w lata przed milenijne..tam została i tam można ja zrozumieć i odczytać wszelkie niuanse.Generalnie...kurcze słabo,chocholi taniec na trzeźwo?...oj..kosmonauta bez stanów nieważkości..inwalida?

Tak tak, widziałeś mnie jak mnie jak idę
Po płonących mostach.
Tak tak, widziałeś mnie jak
zakochuje się w wiedźmach.
I wiesz, że mój mózg trzyma się
w środku dzięki szwom.
I wiesz, że przetrwałem
Wszystkie Twoje cudowne oblężenia.

I wiesz, że odbiorę
Zawsze kiedy tylko zadzwonisz
By podziękować Ci jeszcze raz
Alkoholu!
I wiesz, że przetrwam
Zawsze kiedy sie pojawisz
Tylko...

Książkę przeczytałem -słuchałem w formie audiobooka czytanego przez autora. Bardzo dobrze się jej słucha zwłaszcza z małymi ułomnościami albo raczej charakterystycznym sposobem mówienia. Jak zwykle u Pilcha błyskotliwość porównań skojarzeń na najwyższym poziomie, ironia, autoironia perfekcyjnie oddają nasze polskie przywary. Wszystko wydaje się do bólu prawdziwe. Przestawienie szyku, zabawy słowem, powtórzenia - mistrzowskie.Treść z początku łagodna, lubieżna, pod koniec nakręca się w wizjach, krwawych mirażach, absurdach i nawiązaniach do polityki polskiej (czasami nie w pełni dla mnie zrozumiałych). Trochę jak w Weselu Wyspiańskiego maluje się społeczny obraz Polski ale dla mnie, ta końcówka jakaś taka zbyt “wieszczowska” i trochę traci na lekkości.

Książkę przeczytałem -słuchałem w formie audiobooka czytanego przez autora. Bardzo dobrze się jej słucha zwłaszcza z małymi ułomnościami albo raczej charakterystycznym sposobem mówienia. Jak zwykle u Pilcha błyskotliwość porównań skojarzeń na najwyższym poziomie, ironia, autoironia perfekcyjnie oddają nasze polskie przywary. Wszystko wydaje się do bólu prawdziwe. ...

Chyba za głupi jestem na tę książkę. Wiem, wiem że oniryzm, wiem że Polska w krzywym zwierciadle, wiem że kąśliwie, wiem że bezlik nawiązań – o tym piszą wszyscy. Ale o czym tak naprawdę jest ta książka i co konkretnie stara się przekazać? Nie mam pojęcia, i z tego co czytam, większość również nie ma.
Całe szczęście to nie jest miejsce na "moją interpretację", lecz "moją opinię". A zatem: do połowy czytało się bardzo dobrze. Szczerze? Może to płytkie ale wolałem Pilcha erotomana od Pilcha wieszcza. Lepiej go wtedy rozumiałem. Pewnie bliżej mi do bardziej przyziemnych pokus. Od połowy zaczęło robić się nużąco (całe szczęście podróż autem nie trwała zbyt długo),a później było już tylko dziwnie. Tak jak pisałem na wstępie, nie wiem co o tym myśleć, więc napiszę tak: mi czytało się bardzo dobrze (połknąłem książkę w jeden dzień, co mi się rzadko zdarza),ale mam świadomość tego, że nie każdemu lektura ta przypadnie do gustu. Jeśli chcesz coś poczytać, polecę właśnie Pilcha. Jeśli zaś chcesz poczytać Pilcha, to sięgnij po coś innego.

Chyba za głupi jestem na tę książkę. Wiem, wiem że oniryzm, wiem że Polska w krzywym zwierciadle, wiem że kąśliwie, wiem że bezlik nawiązań – o tym piszą wszyscy. Ale o czym tak naprawdę jest ta książka i co konkretnie stara się przekazać? Nie mam pojęcia, i z tego co czytam, większość również nie ma.
Całe szczęście to nie jest miejsce na "moją interpretację", lecz "moją...

Jedyna książka Jerzego Pilcha, którą ledwie udało mi się przeczytać. Nie przemawia do mnie pojawiający się potok postaci i akcja na granicy jawy i snu.

Jedyna książka Jerzego Pilcha, którą ledwie udało mi się przeczytać. Nie przemawia do mnie pojawiający się potok postaci i akcja na granicy jawy i snu.

Najsłabsza książka Pilcha. Lepiej coś innego przeczytać. Najlepiej "Bezpowrotnie utraconą leworęczność "

Najsłabsza książka Pilcha. Lepiej coś innego przeczytać. Najlepiej "Bezpowrotnie utraconą leworęczność "

Uwielbiam Pilcha, ale ta książka mnie nie porwała. Może nie czas, może jeszcze nie dojrzałam , pewnie do niej wrócę w przyszłości jeszcze raz :)

Uwielbiam Pilcha, ale ta książka mnie nie porwała. Może nie czas, może jeszcze nie dojrzałam , pewnie do niej wrócę w przyszłości jeszcze raz :)

srednia, bardzo srednia jak na pilcha - czas rzucic abstynencje

srednia, bardzo srednia jak na pilcha - czas rzucic abstynencje