Źródło

Przepiękna powieść.

O niedoścignionym człowieczeństwie, wierności ideałom, wolności i zniewoleniu. O cenie, jaką płacą ludzie za podążanie ścieżką, tą własną, czy też tą za własną uznaną...

Jak wiele emocji kosztowało mnie śledzenie historii Roarka, Keatinga, Dominique, Toohey'a i Wynanda. Ile złości we mnie było... tak wiele, że w myślach zabierałam książce kolejnej gwiazdki...

Jak niesamowicie czytało się Posłowie wydania Zysku z 2007 roku, prezentujące fragmenty Dzienników Ayn Rand, w których nakreślała kontury postaci, komentowała treść rozdziałów.

Jak bardzo świeża, nowoczesna jest ta literatura, która swoją premierę wydawniczą miała w 1943 roku - 77 lat temu.

Nie zabieram żadnej gwiazdki.
Jedna z najcudowniejszych książek, jakie przeczytałam.

Przepiękna powieść.

O niedoścignionym człowieczeństwie, wierności ideałom, wolności i zniewoleniu. O cenie, jaką płacą ludzie za podążanie ścieżką, tą własną, czy też tą za własną uznaną...

Jak wiele emocji kosztowało mnie śledzenie historii Roarka, Keatinga, Dominique, Toohey'a i Wynanda. Ile złości we mnie było... tak wiele, że w myślach zabierałam książce kolejnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść Ayn Rand opowiada historię uzdolnionego architekta Howarda Roarka,który zamierza tworzyć nowy kierunek w architekturze,wbrew wszystkim przeciwnością,którzy wolą tworzyć poprzez kopiowanie wcześniejszych kierunków architektury.Jest to także powieść o walce idei indywidualizmu którą reprezentuje główny bohater powieści z ideą kolektywizmu.Mimo że powieść osadzona jest w latach 20,30 XX wieku,również mogłaby odbywać się we współczesności.Powieść bardzo dobrze pokazuje różne układy,intrygi,manipulacje,opisuje ówczesne środowisko architektów,które reprezentowało określony kierunek w architekturze.
Żródło to także powieść o żądzy władzy,wpływaniu na innych i manipulacje ,którą reprezentuje negatywny bohater powieści Elsworth Toohey, mimo że reprezentuje socjalistyczne poglądy bliżej w tym wszystkim do nurtu komunistycznego który jest bliższy w tym co głosi i do czego dąży i tego co chce osiągnąć.
Innym ważnym bohaterem powieści jest właściciel nowojorskiego dziennika Sztandar Gail Wynand.
Wynand w pewnym momencie traci kontrolę nad własną gazetą w wyniku czego gazeta traci rzesze czytelników,ale staje się on w tym czasie głównym sojusznikiem Roarka.
Żródło to bardzo dobra powieść pokazująca jak zwykły człowiek może osiągnąć cel poprzez determinację i ciężką pracę,ale pokazuje także że musi się liczyć z wieloma przeszkodami,ale pokazuje różne postawy z jakimi można się spotkać w życiu.

Powieść Ayn Rand opowiada historię uzdolnionego architekta Howarda Roarka,który zamierza tworzyć nowy kierunek w architekturze,wbrew wszystkim przeciwnością,którzy wolą tworzyć poprzez kopiowanie wcześniejszych kierunków architektury.Jest to także powieść o walce idei indywidualizmu którą reprezentuje główny bohater powieści z ideą kolektywizmu.Mimo że powieść osadzona...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka pożyczona z biblioteki, tak bardzo nie chciałam się z nią rozstawać. Bez przerwy przeglądałabym ją, wracała do przeczytanych stron i rozkoszowała się do woli. Dla mnie arcydzieło. Koniecznie musi trafić w zasoby mojej domowej biblioteczki.
Polecam!

Książka pożyczona z biblioteki, tak bardzo nie chciałam się z nią rozstawać. Bez przerwy przeglądałabym ją, wracała do przeczytanych stron i rozkoszowała się do woli. Dla mnie arcydzieło. Koniecznie musi trafić w zasoby mojej domowej biblioteczki.
Polecam!

Pokaż mimo to

Trudno oceniać mi tę książkę wyłącznie jako powieść, bo jest ona również, a może przede wszystkim manifestem filozoficznym.
Początkowo książka bardzo mnie zafascynowała. Główny bohater to utalentowany młody architekt Howard Roark, któremu już na początku powieści zostaje w ciekawy sposób przeciwstawiona postać jego kolegi ze studiów, Petera Keatinga. Roark to artysta. Keating to rzemieślnik, a raczej jak określa to autorka "powielacz", i to dość przeciętny. Roark jest uczciwy w swej twórczości, Keating bardzo elastyczny. Wszyscy znamy takich Keatingów, niezbyt dobrych w swoim fachu, ale świetnych w robieniu kariery. Przeciwstawienie tych dwóch postaci i ich wzajemne relacje były dla mnie najciekawszym elementem powieści.
Niestety w miarę pojawiania się nowych bohaterów i rozwoju fabuły książka stawała się dla mnie coraz trudniejsza w odbiorze.
Ayn Rand przedstawia w swej powieści ideał człowieka. Jej ideał. Dla mnie trudny do zaakceptowania, ale to tylko kwestia różnicy poglądów. To co natomiast wpływało na mój odbiór powieści to fakt, że idealni bohaterowie Rand wraz z rozwojem fabuły stają się jakby odczłowieczeni, nieludzcy. Oczywiście można przyjąć, że doskonałość jako taka stoi w sprzeczności z człowieczeństwem (choć nie według autorki). Jednakże bohaterowie symbolizujący ideał człowieka według Rand są tak odrealnieni, że nawet dążenie do tego ideału wydaje się niemożliwe, a co dopiero jego osiągnięcie.
Jak już pisałam, nie podzielam poglądów autorki, mam jednak świadomość w jakim okresie powstała powieść i co mogło mieć wpływ na prezentowane w niej przekonania. Możliwe, że stwierdzenie, że Stany Zjednoczone to kultura jednostki, a Europa to kultura wspólnoty jest pewnym uproszczeniem, ale trudno całkowicie odmówić mu racji. Indywidualizm i wolność jednostki zawsze były wartościami uznawanymi przez Amerykanów za jedne z najwyższych, a zagrożeniem dla tych wartości był w odczuciu wielu z nich komunizm. Przejaw tego lęku widoczny jest w powieści Rand. I jak to z lękiem bywa zaburza on racjonalność i obiektywizm. Dlatego uważam poglądy autorki za dość krótkowzroczne i formułowane raczej pod wpływem emocji niż w wyniku przemyśleń.
Jest jeszcze jedna rzecz, która raziła mnie podczas czytania tej powieści. Była to nieukrywana pogarda Rand dla wszystkiego, co niezgodne z jej światopoglądem.
Ocena powieści sprawia mi dużą trudność. Przyznaję jej sześć gwiazdek ponieważ doceniam styl autorki, konstrukcję powieści i fabuły. Ponadto, abstrahując od samej istoty poglądów Rand, przedstawia je ona w dość jasny i przejrzysty sposób.
To co wpływa na obniżenie oceny wymieniłam już powyżej.
Nie zmienia to jednak faktu, że uważam "Źródło" za powieść wartą przeczytania.

Trudno oceniać mi tę książkę wyłącznie jako powieść, bo jest ona również, a może przede wszystkim manifestem filozoficznym.
Początkowo książka bardzo mnie zafascynowała. Główny bohater to utalentowany młody architekt Howard Roark, któremu już na początku powieści zostaje w ciekawy sposób przeciwstawiona postać jego kolegi ze studiów, Petera Keatinga. Roark to artysta....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowności!

Cudowności!

Pokaż mimo to

Piszę tę opinię już jakiś czas po przeczytaniu książki. Dlaczego? Bo wracam do niej regularnie. Do zaznaczonych cytatów, do całych stron. To dobre świadectwo tego, że lektura ta niesie za sobą coś więcej niż tylko historię architekta.

Piszę tę opinię już jakiś czas po przeczytaniu książki. Dlaczego? Bo wracam do niej regularnie. Do zaznaczonych cytatów, do całych stron. To dobre świadectwo tego, że lektura ta niesie za sobą coś więcej niż tylko historię architekta.

Pokaż mimo to

„Afirmacja młodzieńczego ducha, proklamacja chwały człowieka i obraz jego możliwości.”

Nikt nie uchwyci sedna fabuły lepiej niż Autorka w powyższym cytacie.
Powieść składa się z czterech części. Nie rozrywają one jednak fabuły w żaden sposób. Przejścia między nimi są niezauważalne.
Każda z nich jest dedykowana jednej z czterech wyróżnionych postaci.
Zaczynając od doskonałego Roarka, przez mającego szansę lecz zepsutego Wynanda, tchórzliwego Keatinga i zarządcę tego intelektualnego burdelu Tooheya.
Wszyscy oni spotykają się w walce indywidualizmu z kolektywizmem na tle rzemiosła i sztuki architektury.
Inaczej niż w Atlasie Zbuntowanym, gdzie celem Rand było pokazanie świata z "odłączonym silnikiem", tutaj celem autorki jest poprostu ukazanie postaci Howarda Roarka i jego wewnętrznej siły.

Po lekturze Atlasa Zbuntowanego, moje oczekiwania do tej powieści były ogromne. Wkońcu ocena jest jeszcze wyższa(7,9 vs 8,3)! Oczywiście to był wielki błąd.
Nie wiem sam na co liczyłem. Momentami wiało nudą, brakowało mi zaangażowania.

Ogólna ocena i tak nie może być niższa niż 8/10. Temat jest niezwykle ważny. Styl Rand jest wspaniały. Postacie Roarka i Tooheya są genialne.
Książka tak niepoprawna politycznie jak tylko można.

„Afirmacja młodzieńczego ducha, proklamacja chwały człowieka i obraz jego możliwości.”

Nikt nie uchwyci sedna fabuły lepiej niż Autorka w powyższym cytacie.
Powieść składa się z czterech części. Nie rozrywają one jednak fabuły w żaden sposób. Przejścia między nimi są niezauważalne.
Każda z nich jest dedykowana jednej z czterech wyróżnionych postaci.
Zaczynając od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

czasami toporna ale zarazem porywająca

czasami toporna ale zarazem porywająca

Pokaż mimo to

Bardzo egzaltowana i przerysowana, postacie to personifikacje idei, nie ludzie z krwi i kości. Czyta się ją bardzo topornie, autorce brak lekkości stylu (a tłumaczenie nie ingeruje w to).

Bardzo egzaltowana i przerysowana, postacie to personifikacje idei, nie ludzie z krwi i kości. Czyta się ją bardzo topornie, autorce brak lekkości stylu (a tłumaczenie nie ingeruje w to).

Pokaż mimo to

Osobiście ta książka mnie zmieniła. Połączenie powieści z przedstawieniem filozoficznego koceptu - między innymi Źródło przyczyniło się do powstania randanizmu, filozofii obiektywizmu. Książka przedstawiła mi pewien sposób myślenia - inspirujący na tamtym etapie życia ;)

Historia Roarka pokazuje skrajności, a wbrew istnieniu spektrum, takie zdarzają się w życiu. Historia dla mnie ciekawa, nie wiem jak Ayn napisała ponad 800 str. głębokiej opowieści z lekkim schematem przedstawionego świata i postaci. Postaci wyraziste i nie przekombinowane, opis miejsc przedstawiony, ale bez wchodzenia w drobiazgowość. Podobało mi się to wybalansowanie między faktami, emocjami i myślami. Do tego podobał mi się gust Ayn Rand co do świata, estetyki. Jeśli ktoś lubi industralny motyw, nieco futurystyczny, ekskluzywny, minimalistyczny ale pewny, wyrazisty, bez żadnych półśrodków - osobiście myślę, że poglądy z książki odrzucają istnienie półśrodków.

Nie wiem czy w 100% zgadzam się z poglądami autorki i jej podejściem do egoizmu, niemniej książka otworzyła mnie na wiele różnych spojrzeń, nauczyła, dała wiele przemyśleń.

Szczerze zachęcam do wyrobienia własnej opinii na temat moralnego aspektu decyzji Roarka w kulminacyjnym momencie książki ;)

Osobiście ta książka mnie zmieniła. Połączenie powieści z przedstawieniem filozoficznego koceptu - między innymi Źródło przyczyniło się do powstania randanizmu, filozofii obiektywizmu. Książka przedstawiła mi pewien sposób myślenia - inspirujący na tamtym etapie życia ;)

Historia Roarka pokazuje skrajności, a wbrew istnieniu spektrum, takie zdarzają się w życiu. Historia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to