W notce wydawca pisze "publikacja literacka oparta na formule show typu stend-up", jednak dla mnie czytać, a oglądać sted-up to duża różnica.

W notce wydawca pisze "publikacja literacka oparta na formule show typu stend-up", jednak dla mnie czytać, a oglądać sted-up to duża różnica.

Tym razem Niekryty Krytyk jest bardziej poważny niż w pierwszej książce. Porusza wiele ważnych tematów, daje do myślenia i robi to wszystko z wrodzonym sobie "urokiem" :) Niczego nie urwało, ale przeczytać można...

Tym razem Niekryty Krytyk jest bardziej poważny niż w pierwszej książce. Porusza wiele ważnych tematów, daje do myślenia i robi to wszystko z wrodzonym sobie "urokiem" :) Niczego nie urwało, ale przeczytać można...

Jak dla mnie książka naprawdę fajna. Samego niekrytego bardzo lubię a taka książka od niego to fajny smaczek!

Jak dla mnie książka naprawdę fajna. Samego niekrytego bardzo lubię a taka książka od niego to fajny smaczek!

Przyznaję - kilka parsknięć było. Zawsze to przyjemnie czytać słowa człowieka o zbliżonych poglądach. Dzięki (ponownie) i... cyk następna.

Przyznaję - kilka parsknięć było. Zawsze to przyjemnie czytać słowa człowieka o zbliżonych poglądach. Dzięki (ponownie) i... cyk następna.

Tak sobie myślę, że „Zeznania Niekrytego Krytyka” są skierowane chyba do nieco młodszych niż ja – czytaj – w przedziale 15- 25 lat. Świadczą o tym nie tyle poruszane tematy, co sposób ich ukazania, opisania i…skomentowania. Przyznam, że kilka razy łapałam się na tym że nie do końca wiem o czym on pisze w swoich żartach – ja z tych, którzy nie wiedzieli o co tyle szumu z „dzbanem” i innymi podobnymi smaczkami językowymi.
Książka była więc dla mnie wyzwaniem- które podjęłam z ciekawością i nie zawiodłam się. Lubię, gdy dzięki literaturze mogę spojrzeć na otaczający mnie świat z innej perspektywy. To zawsze czegoś uczy. I człowiek nabiera szerszego spojrzenia na wiele elementów codzienności.

Tak sobie myślę, że „Zeznania Niekrytego Krytyka” są skierowane chyba do nieco młodszych niż ja – czytaj – w przedziale 15- 25 lat. Świadczą o tym nie tyle poruszane tematy, co sposób ich ukazania, opisania i…skomentowania. Przyznam, że kilka razy łapałam się na tym że nie do końca wiem o czym on pisze w swoich żartach – ja z tych, którzy nie wiedzieli o co tyle szumu z...

Druga część Zeznań Niekrytego Krytyka, równie dobra, jak pierwsza. To ten stary, dobry Niekryty, z mocnym poczuciem humoru.

Druga część Zeznań Niekrytego Krytyka, równie dobra, jak pierwsza. To ten stary, dobry Niekryty, z mocnym poczuciem humoru.

Jak wiele innych czytelników również jestem zawiedziona książką. O ile poprzednia książka autorstwa "Niekrytego" bardzo mi się spodobała luźnym stylem i ciekawym spojrzeniem na świat, przy tej pozycji niejednokrotnie miałam ochotę przerwać czytanie. Niby autor "poucza" młodych, inspiruje, ale wychodzi mu to słabo. Są to po prostu różne, nic nie wnoszące przemyślenia nad popularnymi tematami, które nie są nawet zbyt oryginalne czy odkrywcze. Chyba oczywiste i zauważalne są poruszane przez Frączyka zagadnienia i problemy polityczne, religijne czy ekologiczne; nie ma większego sensu roztrząsanie ich w taki sposób przez autora. W lekturze przeszkadzał mi również chaotyczny styl pisania: liczne dygresje i "odskocznie", m. in. rozpoczynanie zdania jedną myślą i potem kontynuowanie go zupełnie zbaczając z tematu (co tworzyło "długaśne" zdania o kiepskiej składni). Zawiodłam się również na poczuciu humoru: liczyłam na coś więcej, rozbawiły mnie jedynie niektóre porównania (i to nawet nie w całości).
Podsumowując, jest to pozycja którą spokojnie można pominąć, choć nie straci się dużo czasu na przeczytanie. Osoby zachęcone przez "Zeznania Niekrytego Krytyka" mogą się zawieść.

Jak wiele innych czytelników również jestem zawiedziona książką. O ile poprzednia książka autorstwa "Niekrytego" bardzo mi się spodobała luźnym stylem i ciekawym spojrzeniem na świat, przy tej pozycji niejednokrotnie miałam ochotę przerwać czytanie. Niby autor "poucza" młodych, inspiruje, ale wychodzi mu to słabo. Są to po prostu różne, nic nie wnoszące przemyślenia nad...

Książka niezła, ale za to przeciętna. Autor zabawny, ale nieprzeczytanie jej nie sprawi, że świat się skończy. Mimo to fajna i śmieszna odskocznia, przedstawiająca codzienność w nieco krzywym spojrzeniu.

Książka niezła, ale za to przeciętna. Autor zabawny, ale nieprzeczytanie jej nie sprawi, że świat się skończy. Mimo to fajna i śmieszna odskocznia, przedstawiająca codzienność w nieco krzywym spojrzeniu.

Pierwszą część oceniłam bardzo wysoko, dlatego po tej spodziewałam się równie pozytywnych odczuć. Tylko czy Niekryty zaczarował mnie po raz drugi? Z całą pewnością nie. A na pewno nie tak jak wcześniej...

Działalnością Niekrytego Krytyka interesuję się nie od dziś. Jego filmy wyciągały mnie z największych dołów i powodowały wybuchy niekontrolowanego śmiechu. Tylko, że w pewnym momencie coś się zmieniło. Kolejne filmy już nie śmieszą, a książka nie działa tak inspirująco. Pomimo całej mojej ogromnej sympatii dla tego pana druga część jego "zeznań" nie przypadła mi do gustu tak bardzo. Dlatego raczej jej nie polecam. Wolę zachęcić do zajrzenia do wspaniałej części pierwszej.

Pierwszą część oceniłam bardzo wysoko, dlatego po tej spodziewałam się równie pozytywnych odczuć. Tylko czy Niekryty zaczarował mnie po raz drugi? Z całą pewnością nie. A na pewno nie tak jak wcześniej...

Działalnością Niekrytego Krytyka interesuję się nie od dziś. Jego filmy wyciągały mnie z największych dołów i powodowały wybuchy niekontrolowanego śmiechu. Tylko, że w...

Kupiłam ją, bo byłam pewna, że będzie tak samo dobra jak pierwsza książka Niekrytego Krytyka.
Odbieram wrażenie, że na tą książkę zabrakło tematów które mógłby poruszyć i przypomina to taką paplaninę bez ładu i składu i czasem trudno podążyć za tokiem myślenia autora.
Fajnie się czytało, ale nic więcej.
Jak tylko znajdę czas, to sięgnę po kolejną część Zeznań. Liczę, że następna mnie miło zaskoczy.

Kupiłam ją, bo byłam pewna, że będzie tak samo dobra jak pierwsza książka Niekrytego Krytyka.
Odbieram wrażenie, że na tą książkę zabrakło tematów które mógłby poruszyć i przypomina to taką paplaninę bez ładu i składu i czasem trudno podążyć za tokiem myślenia autora.
Fajnie się czytało, ale nic więcej.
Jak tylko znajdę czas, to sięgnę po kolejną część Zeznań. Liczę, że...