Spodziewalam sie czegos lepszego po tej ksiazce. Troche sie meczylam zeby ja przeczytac.

Spodziewalam sie czegos lepszego po tej ksiazce. Troche sie meczylam zeby ja przeczytac.

Oj dawno się tak nie zmęczyłam przy czytaniu książki. Jak dla mnie powieść bardzo słabo napisana. Bardzo dużo nudnych, rozwleczonych wątków, które tak naprawdę za dużo nie wnoszą do powieści. Były chwile, że już chciałam ją porzucić bo była nudna jak flaki z olejem ale ponieważ nie lubię porzucać książek to czytałam dalej z nadzieją, że w końcu zacznie mi się ona podobać. Niestety to był mój błąd. Rzadko kiedy to piszę ale to był stracony czas na czytanie 😕
Spodziewałam się, że skoro jest to historia autentyczna, opisująca losy polskiej rodziny w czasach wojny to będzie to naprawdę intrygująca fabuła...Czytałam wiele książek o tej tematyce ale żadna nie była tak monotonnie napisana jak ta. Przecież tego typu historie mają w sobie tyle emocji, tyle do przekazania, że aż nie mogę uwierzyć, że można tak zepsuć książkę...

Oj dawno się tak nie zmęczyłam przy czytaniu książki. Jak dla mnie powieść bardzo słabo napisana. Bardzo dużo nudnych, rozwleczonych wątków, które tak naprawdę za dużo nie wnoszą do powieści. Były chwile, że już chciałam ją porzucić bo była nudna jak flaki z olejem ale ponieważ nie lubię porzucać książek to czytałam dalej z nadzieją, że w końcu zacznie mi się ona podobać....

Ewa, młoda dziewczyna z zamożnej, inteligenckiej rodziny zdaje maturę i z niecierpliwością oczekuje co przyniesie życie. Niestety, zaraz wybucha wojna, liczna rodzina Ewy ewakuuje się z Tarnowa na wschód i w końcu osiedla we Lwowie. Po kilku miesiącach niespodziewane walenie do drzwi i ...... wiadomo, zsyłka na Sybir. Ucieczką od rzeczywistości jest pisanie. Pisze wiersze, opisuje ciekawe wydarzenia - te notatki staną się później podstawą niniejszej książki.
Być może autorka "lepiej trafiła", być może miała inne spojrzenie na rzeczywistość, być może po prostu skupiła się na trochę innych rzeczach - w tych wspomnieniach nie znajdziemy wielu, wstrząsających opisów codziennego życia na zesłaniu, okrucieństwa Sowietów. Autorka nauczyła się przyjmować życie jakim jest, nie pytać dlaczego, gdyż zrozumienie absurdów sowieckiej polityki i codziennego ówczesnego życia w Rosji, jest niemożliwe. Tych absurdów znajdziemy tu wiele...
Niniejsza książka to kolejna na mojej liście pozycja związana z zesłaniem na Syberię. Choć oparta na autentycznych przeżyciach autorki, napisana jest w 3-osobowej narracji i w formie powieści. Wg mnie to bardzo dobry zabieg, czyta się dobrze, szybko i z przyjemnością, a fakt iż autorka serwuje nie tylko suche fakty, lecz również przemyślenia młodej dziewczyny podnosi wartość i autentyczność jej przeżyć.

Ewa, młoda dziewczyna z zamożnej, inteligenckiej rodziny zdaje maturę i z niecierpliwością oczekuje co przyniesie życie. Niestety, zaraz wybucha wojna, liczna rodzina Ewy ewakuuje się z Tarnowa na wschód i w końcu osiedla we Lwowie. Po kilku miesiącach niespodziewane walenie do drzwi i ...... wiadomo, zsyłka na Sybir. Ucieczką od rzeczywistości jest pisanie. Pisze wiersze,...

Ciekawa historia młodej kobiety wywiezionej na Sybir. Przeżyła z zsyłkę a do Polski wróciła wraz z Armią Czerwoną. Nauczona przez system niepytania, niewychylania się, nie zadaje pytań typu "dlaczego", "po co". Stara się przeżyć w cieniu, aby przeżyć. Historia prawdziwa, przedstawia losy Marii Hellerówny. Warta przeczytania.

Ciekawa historia młodej kobiety wywiezionej na Sybir. Przeżyła z zsyłkę a do Polski wróciła wraz z Armią Czerwoną. Nauczona przez system niepytania, niewychylania się, nie zadaje pytań typu "dlaczego", "po co". Stara się przeżyć w cieniu, aby przeżyć. Historia prawdziwa, przedstawia losy Marii Hellerówny. Warta przeczytania.

Prawdziwa i ciekawa historia wywózki na Syberię w 1939r., oraz późniejszego powrotu z Wojskiem Polskim w 1944r. Niestety styl pisania nieco drewniany. Nieco bezsensownie autorka napisała książkę, w które udaje, że nie jest główną bohaterką, którą opisuje pod zmienionym imieniem i w 3 osobie, ale zarówno kontekst jak i wstęp wskazują, że oczywiście nią jest. Sprawia to wrażenie sztuczności. Mimo to warto przeczytać.

Prawdziwa i ciekawa historia wywózki na Syberię w 1939r., oraz późniejszego powrotu z Wojskiem Polskim w 1944r. Niestety styl pisania nieco drewniany. Nieco bezsensownie autorka napisała książkę, w które udaje, że nie jest główną bohaterką, którą opisuje pod zmienionym imieniem i w 3 osobie, ale zarówno kontekst jak i wstęp wskazują, że oczywiście nią jest. Sprawia to...

Świeżo upieczone maturzystki – siostry Ewa i Jadzia Heller zamiast cieszyć się młodością i pięknym latem razem z całą rodziną pakują dobytek i rozpoczynają swą wojenną wędrówkę. Po spędzeniu kilku tygodni w znajomych polskich majątkach razem z transportem wojskowym docierają do Lwowa. Ojciec rodziny-pan Bolesław, wykształcony i zorientowany w sprawach politycznych wie, ze nie ma po co wracać do kraju, gdyż dopuścił się tam aktu sabotażu i Niemcy wyznaczyli nagrodę za jego głowę.

29 czerwca 1940 r. Ewa z rodzeństwem, ojcem, jego żoną, babcią i służącą Józią tak jak tysiące innych rodzin trafia do bydlęcego wagonu, w drogę na daleki Sybir, odwieczną krainę zesłańców.

Młoda, zdrowa i pełna życia dziewczyna szybko uczy się sztuki przetrwania. Ciężko pracuje przy wyrębie lasu i obserwuje często bezsensowny wysiłek, grabieżczą gospodarkę i wszechobecne kłamstwa. Postanawia nie pytać dlaczego-i uznaje to za warunek przetrwania.

Autorka opisuje naukę w Gortechnikum, prace polowe, praktyki szkolne, wcielenie do armii, codzienne życie w sowieckim kraju. Książkę Marii Mierzyńskiej „Nie pytajcie dlaczego” czyta się doskonale, bardziej jak powieść obyczajową niż suchy dokument historyczny.
Mnie najbardziej podobały się przykłady pracy „stachanowców”, którzy pobijali rekordy szybkości dla zdobycia dodatkowego talerza zupy. Nasza bohaterka podpatrzyła rosyjskie koleżanki i także postarała się przy sadzeniu ziemniaków-zamiast wrzucać po jednym do każdego dołka, wsypywała pół koszyka do wielkich dołów i prędko wyrobiła normę:)Przywołuje też historię 400 prześcieradeł, które dostarczono do przedszkola na łóżeczka dla dzieci, po kilku dniach w przedszkolu zostały cztery! Inna historia: Do pewnego małego miasteczka wyruszył transport 600 litrów spirytusu, z przeznaczeniem do apteki. Na miejsce dotarło dokładnie …. pół litra-a dlatego tyle, bo aptekarz też człowiek:)

Mnóstwo w tej książce takich smaczków, ale też sporo tragicznych opowieści, wszechobecnej nieufności i opisów pracy ponad siły. Autorka mimo tak trudnych przeżyć potrafiła zachwycać się piękną, surową syberyjską przyrodą, miała też szczęście trafić na kilka osób, które pomogły jej w najtrudniejszych momentach życia.

Doskonała lektura, napisana na podstawie notatek robionych na bieżąco, które przetrwały okres wojny i Polski Ludowej. POLECAM !!!


http://ulica-czytankowa.blog.pl/2015/01/12/nie-pytajcie-dlaczego/

Świeżo upieczone maturzystki – siostry Ewa i Jadzia Heller zamiast cieszyć się młodością i pięknym latem razem z całą rodziną pakują dobytek i rozpoczynają swą wojenną wędrówkę. Po spędzeniu kilku tygodni w znajomych polskich majątkach razem z transportem wojskowym docierają do Lwowa. Ojciec rodziny-pan Bolesław, wykształcony i zorientowany w sprawach politycznych wie, ze...