Książka niezbędna do pełnego poznania powojennych dziejów Polski. Tadeusz Płużański w formie leksykonu biograficznego przedstawia nam najbardziej okrutne postacie spośród funkcjonariuszy PRL, przede wszystkim z okresu stalinowskiego. Nie brakuje tu krwawych prokuratorów, UB-eckich katów, czy wysoko postawionych działaczy partyjnych. Każdy z nich w mniejszych lub większym stopniu przyczynił się do "utrwalenia władzy ludowej" , najczęściej kosztem zdrowia lub życia szczerych polskich patriotów. Trudno obojętnie czytać, jak maltretowano polskich bohaterów, ale chyba jeszcze trudniej zaakceptować to, że w III RP większość komunistycznych oprawców nie zostało ukaranych.

Książka niezbędna do pełnego poznania powojennych dziejów Polski. Tadeusz Płużański w formie leksykonu biograficznego przedstawia nam najbardziej okrutne postacie spośród funkcjonariuszy PRL, przede wszystkim z okresu stalinowskiego. Nie brakuje tu krwawych prokuratorów, UB-eckich katów, czy wysoko postawionych działaczy partyjnych. Każdy z nich w mniejszych lub większym...

"Dawne komunistyczne układy, ludzie tamtego systemu i struktury, funkcjonują dalej, mając często przemożny wpływ na życie publiczne".


Czy zauważyliście w ostatnim czasie, w szczególności przy okazji świętowania 70 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, zwiększone zainteresowanie historią przez młodych ludzi? To znak, że kolejne pokolenia interesują się naszymi dziejowymi zawirowaniami, poznając zagmatwane losy przodków. Dla wszystkich, takich właśnie osób - głodnych historycznej wiedzy, mam publikację, którą po prostu warto znać. Warto bowiem wiedzieć, kim byli stalinowscy oprawcy, którzy przyczynili się do wymordowania prawdziwych, polskich patriotów w okresie PRL-u.

Autorem "Listy oprawców" jest Tadeusz M. Płużański, dziennikarz, historyk i publicysta, specjalizujący się w powojennej historii Polski. Płużański współpracuje ze Światowym Związkiem Żołnierzy Armii Krajowej, publikuje swoje teksty w kilku gazetach. W 2013 r. został prezesem fundacji "Łączka". Jego ojciec, prof. Tadeusz Płużański był naukowcem i więźniem stalinowskim.

"Lista oprawców" to publikacja zawierająca 118 krótszych i dłuższych biogramów osób, które w czasach komunizmu oskarżało, torturowało i wydawało wyroki śmierci na żołnierzy wyklętych i innych, prawdziwych patriotów. W książce znajdziecie takie postacie jak Stefan Michnik, Józef Cyrankiewicz, Helena Wolińska, Czesław Kiszczak, Adam Humer i wiele, wiele innych, mało znanych "bohaterów" tamtych lat. Oprócz trzynastu osób, do wszystkich pozostałych dołączono fotografię, przedstawiające oblicze oprawców.

Publikacja Tadeusza Płużańskiego nie była łatwą lekturą, gdyż takiej, dużej ilości przedstawionych w niej informacji nie dało się przyswoić za jednym razem. Dlatego też, książkę dozowałam sobie, czytając kilka biogramów dziennie, by z pełną uwagą śledzić sylwetki poszczególnych osób. Ludzi, którzy często na swoich fotografiach wyglądali niepozornie i zwyczajnie, a którzy kiedyś stali na straży totalitarnego porządku, bezwzględnie dopuszczając się zbrodni na polskim narodzie. "Lista oprawców" jest dziełem bardzo obszernym (prawie pięćset stron) w nie tylko w mało znane fakty, ale przede wszystkim w nieograniczony wymiar bestialstwa i niesprawiedliwości, jaką doświadczyli ludzie, marzący o życiu w wolnej ojczyźnie. Oprawcy, których przedstawił autor to funkcjonariusze bezpieki, przedstawiciele sądów, żołnierze, adwokaci, czy kaci wykonujący własnoręcznie wyroki śmierci. O niektórych nazwiskach wielu z nas słyszało, jednak o większości pewnie przeczytacie po raz pierwszy, gdyż do tej pory postacie te były znane wąskiemu gronu historyków, czy pracowników Instytutu Pamięci Narodowej. Biorąc to wszystko pod uwagę uważam, że "Lista oprawców" dla wielu przedstawicieli mojego pokolenia, winna stać się źródłem wiedzy, jakiej z pewnością nie otrzymamy na lekcjach historii w szkole, czy na studiach. Wiele czynów tychże osób, jak chociażby okrutne znęcanie się psychiczne i fizyczne, zastraszanie i poniżanie, wzbudza wściekłość i szeroki wachlarz innych emocji. Wyroki śmierci, sposób ich wykonywania i bezduszne sposoby postępowania z ciałami zabitych to fakty, które przemawiają najbardziej do wyobraźni. Warto również wspomnieć, że oprócz suchych biogramów, autorowi udało się zawrzeć w treści wywiad, czy wplatać wspomnienia ojca, którego sądził jeden z oprawców przedstawionych w książce – Eugeniusz Chimczak.

Autor nie spoczywa jednak na laurach, przedstawiając opisy zbrodniczych czynów, jakich dopuścili się stalinowscy oprawcy. Idzie dalej, bowiem w jego śledztwie możemy zobaczyć dalsze losy wielu osób. Osób, które od 1989 r. żyło lub nadal żyją w wolnej Polsce, pobierając wysokie emerytury i odbierając państwowe odznaczenia od najwyższych władz kraju. To zatrważające, że ludzie ci nazywani często zasłużonymi, żyją sobie w chwale, podczas, gdy ich ofiary nie miały nawet godnego pogrzebu. Tadeusz Płużański pokazał w swojej książce wielką skalę nierozliczenia się z poprzednim ustrojem, a co za tym idzie wielką niesprawiedliwość dziejową. W głowie mi się nie mieści, że obok mnie może mieszkać komunistyczny kat, który żyje sobie wygodnie, unikając jakiejkolwiek odpowiedzialności ze względu na swój podeszły wiek. Książka autora pokazała mi smutną rzeczywistość, czyli pozostałości poprzedniego ustroju, które nadal mają wpływ na obecne życie. Pokolenie tych zbrodniarzy spokojnie sobie dożywa sędziwych lat w chwale i zabezpieczeniu finansowym, podczas gdy reszta ich pokolenia pobiera głodowe emerytury. Ostrzegam, ogrom bestialstwa, jakie ukazał autor w połączeniu z oburzającymi faktami dotyczącymi dnia dzisiejszego – wywołują wiele emocji, aż chce się krzyczeć!

W publikacji zabrakło mi dwóch zasadniczych elementów, które mam nadzieję wydawnictwo uzupełni w kolejnych wydaniach. Książka nie zawiera bowiem spisu treści, co jest niewybaczalne. Przy 118 sylwetkach, taki spis jest niezbędny, by móc szybko otworzyć stronę na konkretnej osobie. Książka nie zawiera również spisu materiałów źródłowych, z których korzystał autor i przypisów w treści dzieła. To ważne, aby czytelnicy zobaczyli na czym bazował autor. Na uwagę natomiast zasługuje niewątpliwie samo wydanie książki w twardej oprawie, z minimalistyczną okładką, która moim zdaniem idealnie wpisuje się w smutną tematykę publikacji.

Trudno nad "Listą oprawców" przejść obojętnie. Jak bowiem zrozumieć przypadki osób, które brały udział w kampanii wrześniowej, a następnie stały się oprawcami prawdziwych patriotów? Jak zrozumieć, niesprawiedliwość w postaci chowania w wolnej Polsce stalinowskich katów na cmentarzu w Powązkach, do tego w Alei Zasłużonych? Jak zrozumieć, powiązania dzisiejszych elit, zwanych "resortowymi dziećmi" z oprawcami poprzedniego ustroju? Na te pytania Wam nie odpowiem. Po prostu przeczytajcie tę książkę.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/2014/08/lista-oprawcow-tadeusz-puzanski.html

"Dawne komunistyczne układy, ludzie tamtego systemu i struktury, funkcjonują dalej, mając często przemożny wpływ na życie publiczne".


Czy zauważyliście w ostatnim czasie, w szczególności przy okazji świętowania 70 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, zwiększone zainteresowanie historią przez młodych ludzi? To znak, że kolejne pokolenia interesują się naszymi...

O bohaterach mówi się dużo – i bardzo dobrze. Bez ich ofiary i patriotyzmu być może nie zaznalibyśmy wolności. Ginęli, aby budować nową rzeczywistość, a ich ofiara nie była nadaremna. Działali, by uwolnić Polskę. O bohaterach mówi się dużo, ale o oprawcach milczy. Znamy tych największych i najpotężniejszych, ale czy zdajemy sobie sprawę z tego, ilu rodaków zabijało swoich braci i siostry? Ich czyny spowite są ciszą, często oddane w niepamięć, zostawione, bo przecież trzeba wybaczać. Owszem, wybaczanie to wielka rzecz, ale to, że wybaczymy, nie oznacza, że zapomnimy.

Już po kilku pierwszych stronach widać, że autor włożył dużo serca w napisanie tej książki. Zdjęcia, zagłębienie się w historię tych osób i wyciągnięcie najważniejszych, a także często mało znanych, faktów w mojej opinii wypada świetnie.
Wiek XX to czas, w którym dzieje się zbyt wiele złego. Najpierw wybucha I wojna światowa, a trochę ponad dwadzieścia lat później II wojna światowa – i to ona przynosi najwięcej tytułowych „oprawców”, późniejszych wiernych dzieci komunizmu i stalinizmu, skupionych na władzy, osiągnięciach, pozycji i nienawidzących tych, którzy – według ich opinii – niszczyli wielkie dzieło komunistycznych rządów ze Stalinem na czele. W imię komunizmu zabijali rodaków dążących do uwolnienia zakutej w kajdany Polski. Sam wybór opisanych oprawców zrobił na mnie ogromne wrażenie. Można tu spotkać wiele dobrze znanych nazwisk „największych” sług Stalina, kilka osób, których imiona przewinęły się na lekcjach historii (w mniejszym lub większym stopniu rozwijane) oraz osoby, o istnieniu których – z ręką na sercu – nie wiedziałam, a które zostały świetnie przybliżone przez autora, czyli wąskie grono znane tylko IPN-owi. Czytając tę pozycję, nie mogłam uwierzyć, że tak wielu Polaków było w stanie wydać wyrok śmierci swojemu bliźniemu, czego absolutnie nie powinien robić żaden człowiek.
Jak wcześniej wspomniałam, Tadeusz Płużański nie skąpi czytelnikom i serwuje długą listę oprawców. Bardzo podobało mi się to, że historie oprawców były wzbogacane o fragmenty wywiadów oraz innych publikacji poruszających ten sam temat, a także – najciekawsze – własne doświadczenie. Dodatkowo informacje wyszukane przez autora tylko potwierdzają to, że „bohaterowie” komunizmu dążyli jedynie do władzy, dobrego stanowiska i do kilku pochwał od rosyjskich polityków (co zostało idealnie ukazane w historii nieżyjącego już Wojciecha Jaruzelskiego). Swoją działalność „dzielnie” prowadzili od zakończenia II wojny światowej i komunizmu w Polsce, aż do 1989 roku i wielkiego upadku.
Powiem jeszcze kilka słów o okładce. Ktoś może stwierdzić, że jest bardzo uboga. Dla mnie wręcz przeciwnie – wyraża to, co powinno być wyrażone. Wklęsłe litery tytułu przypominają mi blizny, jakie te „ogromne” postacie zostawiły na polskim honorze, depcząc go i niszcząc, a nazwiska widoczne w tle pokazują, że tak jak bohaterowie, tak jak i oni zostaną uwiecznieni na wielkich tablicach – ale jako zdrajcy i mordercy po drugiej stronie chwały.
Później ci krwawi generałowie, surowi prokuratorzy i kłamliwi premierzy będą żyć spokojnie, ukryci gdzieś w wielkim świecie, z odpowiednimi wynagrodzeniami i pochwałami.
Historia będzie pamiętać te osoby. Na zawsze zapisały się na kartach Polskich wydarzeń i nikt nigdy ich nie usunie z niej. Szkoda, że nie opamiętali się i nie obrali właściwej drogi. W związku z tym pozostaną zdrajcami polskiego narodu, mordercami rodaków i dziećmi komunizmu. Ludziom trzeba wybaczać, lecz musimy pamiętać o tym, co działo się w przeszłości. Jak powiedział sam autor we wstępie: „Lista oprawców przypomina o katach i prześladowcach, niosąc przesłanie w formie przestrogi, że nieukarana zbrodnia może się powtórzyć”. I dlatego warto sięgnąć po tę pozycję – żeby samemu to przeczytać i zapamiętać.
Gorąco polecam dzieło pana Tadeusza Płużańskiego. Taka książka pokazuje prawdę, tylko prawdę i jeszcze raz prawdę.

http://zanim-zajdzie-slonce.blogspot.com/2014/06/121-lista-oprawcow-tadeusz-puzanski.html

O bohaterach mówi się dużo – i bardzo dobrze. Bez ich ofiary i patriotyzmu być może nie zaznalibyśmy wolności. Ginęli, aby budować nową rzeczywistość, a ich ofiara nie była nadaremna. Działali, by uwolnić Polskę. O bohaterach mówi się dużo, ale o oprawcach milczy. Znamy tych największych i najpotężniejszych, ale czy zdajemy sobie sprawę z tego, ilu rodaków zabijało swoich...

Pięknie wydana książka Wydawnictwa Fronda kusi swoją prostotą, symboliką i… tytułem. Jakiś czas temu w moje ręce wpadła publikacja Tadeusza Płużańskiego pt. Lista oprawców. Zabierając się za tę książkę kompletnie nie wiedziałam, co spotka mnie na jej kartach. Czy przeczytam jedynie sztampowe biografie? Czy poznam szczegóły działania sowieckiego aparatu bezpieczeństwa, a może bestialskie techniki NKWD? Czy autor będzie odważnie mówił o współczesnych spadkobiercach komunizmu? Wiem, to trudne pytania. Okazało się jendak, że lektura była dla mnie bardzo… niekonwencjonalnym zaskoczeniem. Demaskuje bowiem wiele „resortowych dzieci”, odkrywa przed światem współczesną ignorancję i przede wszystkim – pozwala obnażyć zbrodniczą przeszłość ludzi, którzy dzięki socjalizmowi dumnie reprezentują swój wizerunek na społecznej, politycznej (a czasem i międzynarodowej) arenie. Wielu z nich oczywiście już przed laty pochłonęła ziemia, problemem jednak jest fakt, że „bohaterzy” Ludowej Polski nigdy nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności za swoje departamentowe fanaberie. Do ostatnich dni zapewniali zarówno dziennikarzy, jak i rodziny skazanych o swojej niewinności, a ich ostatnia droga zwykle prowadziła do grobowców warszawskiego Cmentarza Wojskowego na Powązkach. 118 biografii bezwzględnych funkcjonariuszy vs. czterdziestotrzyletni historyk, publicysta, Tadeusz M. Płużański.

http://pastelowy-niecodziennik.blogspot.com/2014/06/tadeusz-puzanski-lista-oprawcow.html

Pięknie wydana książka Wydawnictwa Fronda kusi swoją prostotą, symboliką i… tytułem. Jakiś czas temu w moje ręce wpadła publikacja Tadeusza Płużańskiego pt. Lista oprawców. Zabierając się za tę książkę kompletnie nie wiedziałam, co spotka mnie na jej kartach. Czy przeczytam jedynie sztampowe biografie? Czy poznam szczegóły działania sowieckiego aparatu bezpieczeństwa, a...

Według słownika języka polskiego wydawnictwa PWN „oprawca” to ten, kto torturuje lub morduje kogoś z czyjegoś polecenia”. Wiek dwudziesty przyniósł Polsce wielu takich. W drugiej jego połowie (niestety) większość z nich rekrutowała się spośród Polaków. Ich zbrodnie wobec współobywateli do dnia dzisiejszego nie zostały należycie zbadane i osądzone. Istnieje pewna niemoc w środowisku nie tylko prawniczym, która blokuje tego typu inicjatywy. Jest to szczególnie widoczne teraz, gdy trwają debaty nad pochówkiem Wojciecha Jaruzelskiego, jednego z 118 „bohaterów”, pisanych w cudzysłowie, książki Tadeusza Płużańskiego pt. Lista Oprawców.

Jak wskazuje tytuł ta popularno-naukowa publikacja zawiera spis ludzi, których autor zakwalifikował do grupy oprawców. Byli to funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa, Informacji Wojskowej, politruków, prokuratorzy i sędziowie sądów cywilnych i wojskowych, politycy pełniący wyższe funkcje w organach władzy, a także dziennikarze, krytycy literaccy, czy ludzie którzy nie dożyli lat powojennych.

Książka Płużańskiego jest bardzo ciekawą i ważną pozycją na rynku wydawniczym. Mało jest prac w których w tak odważny sposób przedstawiona jest prawda o „zasługach” w budowaniu ludowej Polski tej z górą setki osób. Choć niektóre dostały się na tą listę przez przypadek, a obecność członków ich rodzin na kartach tej książki może dla niektórych osób być trochę niesmaczne, walory pozytywne przeważają.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/lista-oprawcow-tadeusz-pluzanski/

Według słownika języka polskiego wydawnictwa PWN „oprawca” to ten, kto torturuje lub morduje kogoś z czyjegoś polecenia”. Wiek dwudziesty przyniósł Polsce wielu takich. W drugiej jego połowie (niestety) większość z nich rekrutowała się spośród Polaków. Ich zbrodnie wobec współobywateli do dnia dzisiejszego nie zostały należycie zbadane i osądzone. Istnieje pewna niemoc w...

Kolejna pozycja będąca niezwykle ważnym głosem w dyskusji o historii najnowszej naszego kraju, rozliczaniu się z bolesna przeszłością, dziejowej i społecznej sprawiedliwości i narodowej pamięci. O mrocznych demonach PRL-u, które wciąż kładą się cieniem na naszej współczesności.

Książka Tadeusza Płużańskiego zatytułowana „ Lista oprawców” zawiera kilkadziesiąt skrupulatnie udokumentowanych biograficznych rysów ludzi poprzedniego systemu, których sumienia i ręce zbroczone są niewinną krwią swoich rodaków. Przez lata, stojąc na straży totalitarnego i wynaturzonego politycznego systemu, dopuścili się wielokrotnych zbrodni na narodzie i społeczeństwie polskim oraz jego poszczególnych przedstawicielach: żołnierzach niepodległościowego podziemia (AK, WiN, NSZ, NZW, DSZ),politycznej opozycji (PSL, SN) oraz wszystkich tych którzy nie godzili się z przyniesionym na bagnetach Armii Czerwonej porządkiem. Znajdziemy tu sędziów, prokuratorów, oficerów WP i Wojskowej Informacji, pracowników UB, MBP i więziennictwa. Niektóre z tych nazwisk rozpoznamy bez trudu (Wojciech Jaruzelski, Mieczysław Moczar, Czesław Kiszczak, Karol Świerczewski, Józef Cyrankiewicz ),inne przewijają się przy okazji rozmaitych publikacji dotyczących tego okresu ( Józef Różański, Helena Wolińska, Józef Światło, Julia Brystygierowa, Anatol Fejgin,) zaś niektóre znane były dotychczas jedynie wąskiemu gronu badaczy i pracowników IPN-u. Wszystkich ich jednak, bez względu na stopień i sprawowaną funkcję, łączy wspólny mianownik. Są bezpośrednio odpowiedzialni, co jest podparte solidnym materiałem dowodowym i relacjami świadków, za mordy dokonane na polskich patriotach (zarówno w wyniku sfingowanych procesów i tzw. mordów sądowych jak i tych dokonywanych potajemnie w ubeckich katowniach),stosowanie tortur, znęcanie się fizyczne i psychiczne, zastraszanie, szantażowanie, fałszowanie dowodów, łamanie karier, rozbijanie rodzin i wiele innych odrażających czynów.

Również to, że w przeważające większość nigdy nie dopowiedzieli karnie ze dokonane przez siebie zbrodnie (a jeśli już tak się stało, kara była zupełnie niewspółmierna i nieadekwatna do ogromu popełnionych win) w spokoju i dostatku dożywając swoich dni, ciesząc się rozlicznymi przywilejami dla „zasłużonych” i wysokimi emeryturami.

Owa bezradność i przerażająca słabość a może i niekiedy niechęć polskiego wymiaru sprawiedliwości (również III RP) nie będącego w stanie pociągną do odpowiedzialności żyjących jeszcze stalinowskich oprawców jest jednym z tych wątków który wielokrotnie przewija się w tej publikacji. Trudno się nie oburzać czytając odpowiedź izraelskich władz na prośbę o ekstradycji Salomona Morela, śmiejąca się byłą wojskową prokurator Helenę Wolińska na wieść o wszczęciu przez IPN śledztwa w jej sprawie czy plującego w dziennikarska kamerę Adama Humera.
Dziś, dożyliśmy na szczęście czasów iż możliwe stało się poznanie z imienia i nazwiska komunistycznych katów a tym samym dowiedzieć się więcej o tych wstrząsających i dramatycznych powojennych czasach. To naprawdę istotny wycinek naszej historii i lekcja która warto odrobić sumiennie. Szczerze polecam.

Kolejna pozycja będąca niezwykle ważnym głosem w dyskusji o historii najnowszej naszego kraju, rozliczaniu się z bolesna przeszłością, dziejowej i społecznej sprawiedliwości i narodowej pamięci. O mrocznych demonach PRL-u, które wciąż kładą się cieniem na naszej współczesności.

Książka Tadeusza Płużańskiego zatytułowana „ Lista oprawców” zawiera kilkadziesiąt...

Temat nie dla mnie,ale przeczytałam i jestem przerażona jak często
wygodnie ,spokojnie i dostatnio żyli ludzie-oprawcy polskich bohaterów.
Dla czytelników lubiących historię i czasy wojenne świetna pozycja napisana z wielkim zaangażowaniem.

Temat nie dla mnie,ale przeczytałam i jestem przerażona jak często
wygodnie ,spokojnie i dostatnio żyli ludzie-oprawcy polskich bohaterów.
Dla czytelników lubiących historię i czasy wojenne świetna pozycja napisana z wielkim zaangażowaniem.

Przeklęte nazwiska. To oni stali na czele. Iluż łotrów chodziło po naszej pięknej, biednej Ojczyźnie...

Przeklęte nazwiska. To oni stali na czele. Iluż łotrów chodziło po naszej pięknej, biednej Ojczyźnie...