To książka mojego męża, często z niej korzystał a wcześniej oglądaliśmy program "Zrób to sam" to był hit na tamte czasy

To książka mojego męża, często z niej korzystał a wcześniej oglądaliśmy program "Zrób to sam" to był hit na tamte czasy

Na początku pragnę zaznaczyć, że z powodu swojej niepełnosprawności nigdy nie będę majsterkowiczem, a po książkę Adama Słodowego, „Lubię majsterkować”, zerknęłam przy okazji przygotowań do tegorocznych półkolonii letnich. Bo czy to, że ja czegoś nie jestem w stanie zrobić oznacza, że ktoś inny musi też mieć z tym kłopot?
Książka od wielu lat kurzyła się na półkach. Korzystali z niej mój dziadek, a następnie tata, kiedy w czasach PRL-u bardzo często trudno było coś dostać i najczęściej ludzie sami musieli się ratować produktami przez siebie zrobionymi. Pamiętam moje pierwsze biurko uczniowskie, wykonane przez dziadka według instrukcji w pozycji Adama Słodowego. Albo zabawki, które może nie były markowe, ale za to łatwo je było naprawić. A przy okazji wiele z nich wyjaśniało podstawowe prawa fizyki.
„Lubię majsterkować” składa się z pięciu części. Z czystym sumieniem mogę napisać, że są one podzielone według stopnia trudności wykonania opisywanych rzeczy. Nie będę ukrywać, że większość pomysłów zaczerpnęłam z pierwszej części zatytułowanej „Budujemy proste zabawki”. Wbrew pozorom zbudowanie zamieszczonych tam zabawek nie należy do najłatwiejszych. Wymaga precyzji i staranności. Na szczęście wiele z nich można wykonać z ogólnodostępnych rzeczy, takich jak papier, tektura, czy też puszki po kawie. Do innych trzeba użyć np. silniczka do zabawek. Dzięki instrukcjom zawartym w książce można stworzyć skaczącą żabkę, piłki do grania w pokoju, meble do pokoju dla lalek, czy też szachy ze szpulek. Z trudniejszych rzeczy mogę wymienić odkurzacz i pralkę, które podłączone do źródła prądu działają. Druga część poświęcona jest trochę bardziej skomplikowanym zabawkom, takim jak na przykład grę stołową polowanie na zające, „wieczny ekran” do rysowania wzorów i napisów, dźwig budowlany, mechaniczne zwierzęta, czy też przyrząd do nauki jazdy samochodem. Zgodnie z założeniem, skala wykonania poszczególnych zabawek jest większa niż tych przedstawionych w pierwszej części. Trzecia część książki przedstawia wykonanie prostych przedmiotów codziennego użytku, takich jak najprostsze półki na zabawki i modele, wieszaków na drobne przedmioty w kuchni, wieczne kalendarze, czy też drobny sprzęt ogrodniczy. Czwarta część książki pokazuje jak stworzyć bardziej użytkowe meble i wyposażenie mieszkania. Autor opisał jak zrobić m.in. klamry do pasków, półki na książki, świeczniki, biurka, czy też hamaki i huśtawki. Ostatnia część książki poświęcona jest praktycznym poradom modelarskim.
Instrukcje wykonania zabawek i przedmiotów codziennego użytku są w miarę dokładne i przejrzyście opisane. W niektórych przypadkach brakowało mi szczegółowych informacji, ale wiele wyjaśniają przedstawione obok rysunki poglądowe. Sama wybrałam ok. 20 pozycji, które zamierzam wykonać z dzieciakami i młodzieżą. Mimo wszystko uważam, że książka w naszych czasach, kiedy wszystko można kupić w sklepach traci na wartości i leży zapomniana w wielu domach. A szkoda, bo majsterkowanie to naprawdę fajna sprawa. A ile radości może sprawić stworzona przez siebie rzecz…

Na początku pragnę zaznaczyć, że z powodu swojej niepełnosprawności nigdy nie będę majsterkowiczem, a po książkę Adama Słodowego, „Lubię majsterkować”, zerknęłam przy okazji przygotowań do tegorocznych półkolonii letnich. Bo czy to, że ja czegoś nie jestem w stanie zrobić oznacza, że ktoś inny musi też mieć z tym kłopot?
Książka od wielu lat kurzyła się na półkach....