Pasja według objawień bł. Anny Katarzyny Emmerich

Bardzo przejmująca. Ciężko się czytało.

Bardzo przejmująca. Ciężko się czytało.

Pokaż mimo to

Czytało się nie łatwo. Tym bardziej, że czytałem już kiedyś 4 ewangelie i znam ich charakter. Podobieństwo do nich jest wielkie, a zawiera naprawdę dużo cennych opisów dodatkowych.
Autorka może nie wyczerpała tematu, bo Jezus moim zdaniem jest Bogiem, którego za zadanie mamy poznawać wciąż i wciąż. Coraz to wnikliwiej i głębiej. Ale nasyciła swój tekst powagą i przekazała swoje objawienie w sposób rzetelny i uczciwy. Jak na dobrego i prostego człowieka przystało.

Czytało się nie łatwo. Tym bardziej, że czytałem już kiedyś 4 ewangelie i znam ich charakter. Podobieństwo do nich jest wielkie, a zawiera naprawdę dużo cennych opisów dodatkowych.
Autorka może nie wyczerpała tematu, bo Jezus moim zdaniem jest Bogiem, którego za zadanie mamy poznawać wciąż i wciąż. Coraz to wnikliwiej i głębiej. Ale nasyciła swój tekst powagą i przekazała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tłumaczenie i opracowanie tekstu "Pasji" wykonuje ksiądz Krzysztof Stola. Jest ono uwspółcześnione, przedstawione obecnie używanym językiem. W tym wydaniu książki ksiądz Krzysztof Stola pomija niektóre fragmenty wizji niemieckiej siostry z zakonu augustianek Anny Katarzyny Emmerich (która żyje w okresie: 8 września 1774 – 9 lutego 1824), gdyż uważa je za poboczne, a dotyczą one szczegółowych opisów przyrody, ludzi lub miejsc. Lecz skupia się na przeżywaniu Męki Jezusa Chrystusa i chce, aby uwaga czytelnika również była skierowana na ofiarę, rozterki, cierpienia fizyczne i duchowe jakie ponosi Zbawiciel, a nie rozproszona na inne aspekty towarzyszące temu wydarzeniu.

Wizje wraz z doświadczeniami siostry zakonnej Anny Katarzyny Emmerich spisuje w latach 1818 – 1824 poeta Klemens Brentano. Ukazują się one w formie książkowej: o Jezusie w 1833 roku oraz o Maryi w 1852 roku. Poeta ten z dobrymi intencjami stylizuje teksty według swojego uznania – w celach apologetyczno-budujących. Proces beatyfikacyjny Anny Katarzyny Emmerich rozpoczyna się w 1892 roku, z przerwami toczy się do 2003 roku, w lipcu 2003 proces uroczyście zamyka się, a beatyfikacja następuje 3 października 2004 roku (czyli dzieje się to już po wydaniu tej książki) poprzez papieża Jana Pawła II i od tego czasu siostra jest określana "błogosławioną".

Jest nakręcony film pt. "Pasja" ("The Passion of the Christ"), produkcji USA, trwa 126 minut, w reżyserii Mela Gibsona [który w 1995 roku nagrywa film pt. "Waleczne serce" ("Braveheart"), produkcji USA, trwa 177 minut; jest jednocześnie reżyserem i odtwórcą głównej roli; ekranizacja opowiada historię o Williamie Wallace, przywódcy szkockiego powstania przeciw rządom Anglików], premiera na świecie 25 lutego 2004 roku (to Środa Popielcowa); aktorzy: Jim Caviezel (Jezus Chrystus), Maia Morgenstern (Maria), Monica Bellucci (Maria Magdalena). Podstawą scenariusza są widzenia siostry zakonnej Anny Katarzyny Emmerich oraz Ewangelie Nowego Testamentu Biblii.

Przypomina mi się druga ekranizacja, wcześniejsza, w formie filmu muzycznego z lat 70., a dokładnie "rock opery", pt. "Jesus Christ Superstar", gdzie wokaliści rockowi użyczają swoich pięknych głosów dla wzniosłego celu. Według mnie to ciekawe spojrzenie hipisów na kwestię męki Chrystusa. Jednak dla niektórych może wydawać się to dość kontrowersyjne. Światowe, w tym polskie teatry, wznawiają co jakiś czas tę sztukę.

Autor tego opracowania przed wejściem w treść tytułowego przesłania pasyjnego umieszcza słowa Pana Jezusa do świętej siostry Faustyny Kowalskiej (należy ją kojarzyć z przesłania do świata o Bożym Miłosierdziu; a po jej śmierci zbudowano sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach – właśnie tam, gdzie wiodła życie zakonne siostra Faustyna – a teraz to jedna z dzielnic Krakowa), które są zacytowane z jej wręcz bestsellerowego "Dzienniczka". Żywoty siostry Anny Katarzyny Emmerich (1774 – 1824) i siostry Faustyny Kowalskiej (1905 – 1938) dzieli około sto lat. Pan Jezus mówi, że "jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie Moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a Mnie sprawia wielką radość".

Na początku książki ksiądz Krzysztof Stola stawia rewelacyjne pytania czytelnikowi, trafia w sedno dylematów z jakimi zmaga się człowiek, szczególnie w obecnym czasie. W ten sposób przygotowuje do refleksji i otwiera na rozważania. Przy tym jest świetnie opisana miłość Jezusa Chrystusa do ludzkości.

Dla mnie czytanie tej publikacji to forma modlitwy. Przeżywam Mękę Jezusa Chrystusa, rozważam bolesne momenty. Jest w tym pokrzepiający wymiar aktu Miłosierdzia Bożego wobec każdego człowieka. Skutek ofiary Jezusa Chrystusa jest zbawienny dla duszy.

Podczas czytania pamiętam o specjalnym znaczeniu słowa JESTEM, bo takim mianem określa siebie Bóg objawiający się Mojżeszowi. Dlatego gdy Jezus wypowiada to słowo, to wszyscy otaczający go ludzie (oprawcy, uczniowie, przyjaciele, gapie) czują Jego moc.

Próbuję kształtować w sobie empatię, żeby lepiej pojąć katusze jakie permanentnie zadawali oprawcy. Siepacze zachowywali się bardzo brutalnie. Wspomniane są tu również inne cierpienia: psychiczne, duchowe.

Z innych lektur posiadam informacje o tym, że duchowa droga do Jezusa Chrystusa wiedzie poprzez Jego Matkę Maryję, a droga do Maryi poprzez jej Syna. Jezus i Maryja mistycznie przenikają się wzajemnie. Siostra Anna Katarzyna Emmerich również tak twierdzi i mówi, że w objawieniach doświadcza tego wspaniałego doznania – wrażenie jest tak cudowne, że nie potrafi znaleźć odpowiednich słów do wyrażenia tego co czuje.


W ciemnościach nocy, na Górze Oliwnej, dochodzą do Jezusa trwogi i pokusy – przez to Jego dusza cierpiała: "Natomiast reszta groty wypełniona była plugawymi i strasznymi obrazami ludzkich zbrodni, a złe duchy atakowały Go ze wszech stron, szydząc i kusząc wątpliwościami. Jezus przyjmował na siebie całe to olbrzymie, przekraczające ludzkie siły, brzemię".
"Wprawdzie wola Jego była zjednoczona z wolą Ojca, ale w słabości człowieczeństwa, wydany z miłości na mękę, drżał przed cierpieniem i śmiercią".
"Dręczony przerażającą wizją śmierci i – jako człowiek – przejęty odrazą wobec ogromu mąk odkupienia, drżał na całym ciele, a pot trwogi występował na Niego".
Jezus "widział herezje i schizmy, powstałe przez pychę i nieposłuszeństwo". Był gotowy cierpieć, nawet za wrogo nastawionych ludzi, bo ponosił ofiarę za wszystkich!
"W dzień sądu wszystko zostanie ujawnione i każdy pozna, jak i na ile przyczynił się do mąk Syna Bożego swoimi nieustannie popełnianymi grzechami".

"Gawiedź wykrzykiwała za Nim szyderczo różne dostojne określenia i tytuły, rzucano Mu pod nogi kamienie, kije, klocki drzewa, brudne łachmany, a wśród pieśni szyderczych i obelg stawiano Mu przed oczy niedawny uroczysty wjazd. Siepacze zaś szarpali Jezusa za powrozy umyślnie tak, by potykał się na rzucanych Mu przedmiotach. Słowem, cała droga była dla Jezusa bezustannym udręczeniem".
"Jednocześnie niektórzy faryzeusze kazali rozdzielać pieniądze między żołnierzy Heroda, by nie oglądając się na nic, jak najokrutniej katowali Jezusa. Woleli bowiem, by raczej umarł od tortur, niż miałby Go Piłat uniewinnić".
"Całe ciało Jezusa, drgające konwulsyjnie, pokryte było pręgami i wybroczynami sinymi, brunatnymi i czerwonymi, a święta krew spływała na ziemię. Wokoło, miast litości, słychać było drwiące, szydercze okrzyki i obelgi".
"Po krótkiej przerwie rzuciła się na Jezusa z wściekłością druga para zbirów. Ci mieli rózgi podobne do gałęzi cierniowych, najeżone gęsto kolcami, z widocznymi węzłami czy gałkami. Pod ich silnymi uderzeniami skóra pękała, a krew Jezusa tryskała obficie wokoło, zwłaszcza na ręce oprawców. Pod tymi bezlitosnymi, niewypowiedzianie bolesnymi razami Jezus jęczał i drgał boleśnie, ale nie przestawał modlić się za tych zaślepionych ludzi. Przed pałacem Piłata brzmiała wciąż wrzawa i bezustanne okrzyki motłochu".
"(...) przystąpiła do Jezusa trzecia para katów z nowym rodzajem biczów; były to umocowane w żelaznym uchwycie pęki łańcuszków lub rzemyków, mających na końcach żelazne haczyki. Te już nie raniły, ale po prostu wyrywały całe kawałki skóry i mięśni, tak że miejscami widać było nagie kości żeber. Nie do opisania jest cała nikczemność tej potwornej sceny!"
Dolny przypis od księdza Krzysztofa Stoly: "Zadziwiająca jest zgodność opisu biczowania podanego przez Annę Katarzynę Emmerich (na podstawie jej doświadczenia mistycznego) ze szczegółami tej kaźni, które przy użyciu metod naukowych odczytano z Całunu Turyńskiego dopiero współcześnie".
"I oto stał drżący Syn człowieczy, pokryty krwią, opuchlizną, sińcami, pręgami, ranami zaschłymi i otwartymi" – na Golgocie, tuż przed ukrzyżowaniem.
Najbardziej makabryczny jest opis – od 175 strony – przybicia do krzyża, stan zmaltretowanego ciała. Jezus miał ogromną ilość ran i wszędzie krew!
Wyobraźnią staram się wczuć w tę męczarnię (fizyczną wraz z towarzyszącym psychicznym urągiwaniem) i zrozumieć tę mękę oraz później jej sens jako odpuszczenie grzechów wszystkim ludziom; czyż to grozą nie przepełnia, że ludzie zadają takie katusze!?


Książka zawiera ciekawe spojrzenie na sytuację wokół Jezusa: zachowanie uczniów będących w jego najbliższym otoczeniu, jego krewnych i przyjaciół, matki Maryi z jej przeczuciami, kontakt z przychylnymi faryzeuszami.

Znajduję patetyczne momenty, które traktuję jako zabiegi literackie (wizje spisuje poeta), jest to jednak również przejaw Boskości Jezusa, jego niebywałej mocy. Jezus może zrobić wszystko, nie ma granic Jego wszechmocy. Pomimo tego, dobrowolnie poddaje się cierpieniom i śmierci na krzyżu. W oczach ówczesnych ludzi śmierć na krzyżu jest znakiem hańby, najgorsza z możliwych, bo tak wiesza się łotrów.

Na końcu książki znajduje się rozkładana szczegółowa mapa topograficzna, czyli z rzeźbą terenu, budowlami i charakterystycznymi punktami dla ówczesnego wydarzenia, w tym stacjami tworzącymi późniejsze nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Jest zaznaczona droga Jezusa od momentu pojmania przez żołnierzy w Ogrodzie Oliwnym.

Tłumaczenie i opracowanie tekstu "Pasji" wykonuje ksiądz Krzysztof Stola. Jest ono uwspółcześnione, przedstawione obecnie używanym językiem. W tym wydaniu książki ksiądz Krzysztof Stola pomija niektóre fragmenty wizji niemieckiej siostry z zakonu augustianek Anny Katarzyny Emmerich (która żyje w okresie: 8 września 1774 – 9 lutego 1824), gdyż uważa je za poboczne, a dotyczą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudna lektura. Daje nam szerszy ogląd na to jak wyglądała męka i śmierć Jezusa. Wszystkie okrucieństwa opisane w książce są przerażające i żaden film ich w pełni nie oddał, choć "Pasja" wg. Gibsona jest właśnie tą lekturą inspirowana. Poza tym oddaje ona bardzo dobrze kontekst społeczno-polityczno-kulturowy Jerozolimy czasów Chrystusa, który daje lepiej zrozumieć również mentalność ludzi żyjących ponad 2 tysiące lat temu. Pierwszym co dla mnie było zaskakujące (choć pewnie nie powinno zaskakiwać katolika) to opis ostatnich dni Jezusa przed męką. Pokazuje on jak bardzo "zapracowany" był Zbawiciel w wypełnianiu swojej misji. Nauczał przez większą część doby w różnych miejscach, ciągle był w ruchu, uzdrawiając, pomagając, posyłając. Może to naiwne odkrycie, ale przecież nie wiemy co robił Jezus poza tymi aktywnościami znanymi z Ewangelii. To bardzo otworzyło mi oczy, choć powinno być oczywiste. Sama książka choć napisana prostym językiem jest dość chaotyczna, retrospektywna, naszpikowana symbolami i opisami topografii (do których trzeba wykazać się dobrą wyobraźnią przestrzenną - której niestety nie mam), co dodatkowo utrudnia jej odbiór. Podczas jej czytania trzeba być skupionym. Sam opis męki, której nie przeżył by za pewne żaden człowiek jest makabryczny i emocjonalny. Jako osoba wierząca cieszę się, że przeczytałam tę książkę, daje ona do myślenia.

Trudna lektura. Daje nam szerszy ogląd na to jak wyglądała męka i śmierć Jezusa. Wszystkie okrucieństwa opisane w książce są przerażające i żaden film ich w pełni nie oddał, choć "Pasja" wg. Gibsona jest właśnie tą lekturą inspirowana. Poza tym oddaje ona bardzo dobrze kontekst społeczno-polityczno-kulturowy Jerozolimy czasów Chrystusa, który daje lepiej zrozumieć również...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wstrząsający opis męki Pańskiej w widzeniach Anny Katarzyny Emmerich to nie najłatwiejsza lektura. Po pierwsze ze względu na sam temat: pasji Pana Jezusa. Po drugie, język przekazu jest dość ciężki, opisy chaotyczne z momentami archaicznym słownictwem. Jest dużo powtórzeń i emocji. Nie czyta się tego łatwo, ani szybko, ale też taka lektura nie powinna być czytana w biegu. Całość niezwykle prawdziwa, namacalna i poruszająca. Jest ogromnym uzupełnieniem do znanej nam z Ewangelii Drogi Krzyżowej. Polecam każdemu.

Wstrząsający opis męki Pańskiej w widzeniach Anny Katarzyny Emmerich to nie najłatwiejsza lektura. Po pierwsze ze względu na sam temat: pasji Pana Jezusa. Po drugie, język przekazu jest dość ciężki, opisy chaotyczne z momentami archaicznym słownictwem. Jest dużo powtórzeń i emocji. Nie czyta się tego łatwo, ani szybko, ale też taka lektura nie powinna być czytana w biegu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Objawienia bł. Anny Katarzyny Emmerich dodają te morze szczegółów, które wychowany w dobie współczesnych mediów czytelnik pragnąłby wyczytać z Ewangelii. Bardzo szczegółowe, oddające zarówno tło kulturowe, jak i detale geograficzne, objawienia przede wszystkim są przykładem postaw ludzkich - zarówno tych wartych naśladowania, jak i tych, które zasłużyły na potępienie. Nadto, szereg wydarzeń jest bezpośrednio interpretowanych duchowo. Książka trochę dla ciekawskich, a trochę dla spragnionych dogłębnego zrozumienia wydarzeń Męki Pańskiej. W sam raz na Wielki Post.

Objawienia bł. Anny Katarzyny Emmerich dodają te morze szczegółów, które wychowany w dobie współczesnych mediów czytelnik pragnąłby wyczytać z Ewangelii. Bardzo szczegółowe, oddające zarówno tło kulturowe, jak i detale geograficzne, objawienia przede wszystkim są przykładem postaw ludzkich - zarówno tych wartych naśladowania, jak i tych, które zasłużyły na potępienie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,I ja jestem biedną grzesznicą, i za mnie musiał Jezus tak cierpień. W dzień sądu wszystko wyjdzie na jaw. Wtenczas zobaczymy, jak i o ile przyczyniliśmy się naszymi grzechami do mąk Syna Bożego, gdy w czasie stał się Synem Człowieczym. A grzechy te popełniamy wciąż na nowo, więc swym zachowaniem dajemy niejako zezwolenie na te udręczenia Jezusa przez szatańską rotę i zatwierdzamy je. Ach! Gdybyśmy to dobrze rozważyli, to z większym o wiele zastanowieniem i powagą wymawialibyśmy te słowa, znajdujące się w wielu modlitwach pokutnych: ,,Panie, dopuść mi raczej umrzeć, niżbym Cię miał powtórnie przez grzech obrazić!".
...
W ogóle nieraz w takich widzeniach przyjdzie mi zwrócić uwagę na usposobienia, myśli, charaktery, słowem, na wewnętrzny stan duszy tych tłumów żydowskich, sędziów, katów i najświętszych osób Jezusa i Maryi. Lecz ja, śmiertelna, nie umiem czytać w sercach ludzkich, więc tylko za szczególną łaską Bożą przedstawia mi się ich wnętrze duchowe w poszczególnych, zmysłowych, dostępnych dla oczu obrazach, których oczywiście sami ci ludzie nie widzieli, ale czuli w sobie ich treść, pełną znaczenia. I tak teraz, wśród tych tłumów, zebranych na dziedzińcu, widzę ich podłe charaktery i występki jako postacie diabelskie uwijające się pośród nich, każda inna, stosownie do grzechu i zbrodni, którą uosabia.
...
Na udręczenie Jezusa złożyła się wszelka złość, ucierpiała w Nim wszystka miłość, gdyż Jezus, jako Baranek Boży, wziął na siebie grzechy całego świata. Któż potrafi spamiętać i opisać tę przepaść i bezdeń grzechu, tę nieskończoność świętości. Jeśli więc widzenia i rozmyślania pobożnych dusz nie zgadzają się zupełnie ze sobą, pochodzi to stąd, że niejednakowego stopnia łaski dostąpiły, niejednakowo więc rozumiały i opowiedziały widziane rzeczy.
...
Ach! To ja tam powinnam stać, gdzie stał mój ukochańszy Oblubieniec; wtenczas wyrok byłby sprawiedliwy."
Anna K. Emmerich

,,I ja jestem biedną grzesznicą, i za mnie musiał Jezus tak cierpień. W dzień sądu wszystko wyjdzie na jaw. Wtenczas zobaczymy, jak i o ile przyczyniliśmy się naszymi grzechami do mąk Syna Bożego, gdy w czasie stał się Synem Człowieczym. A grzechy te popełniamy wciąż na nowo, więc swym zachowaniem dajemy niejako zezwolenie na te udręczenia Jezusa przez szatańską rotę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykłe uczucia w trakcie czytania. To nie jest książka ot tak do przeczytania, ją trzeba przeżyć. czytałam bardzo powoli, analizując niemal każde słowo. polecam dla wszystkich, może szczególnie dla niewierzących.

Niezwykłe uczucia w trakcie czytania. To nie jest książka ot tak do przeczytania, ją trzeba przeżyć. czytałam bardzo powoli, analizując niemal każde słowo. polecam dla wszystkich, może szczególnie dla niewierzących.

Pokaż mimo to

ufff chyba się nie da nic napisać innego.

ufff chyba się nie da nic napisać innego.

Pokaż mimo to

Rzadko książka robi takie wrażenie. Nie wiem, czy są jakieś słowa, które mogłyby opisać przeżycia towarzyszące przy jej czytaniu. To jest tak niesamowicie bolesna lektura, że momentami trzeba zwolnić albo nawet przestać czytać na jakiś czas. Możliwe też, że "Pasja" Gibsona (jako film inspirowany książką) nadal pozostaje niewinną opowieścią wobec wymiaru tego, co faktycznie podczas męki Chrystusa się działo. Ta lektura jest jak cierń w sercu chrześcijanina.

Rzadko książka robi takie wrażenie. Nie wiem, czy są jakieś słowa, które mogłyby opisać przeżycia towarzyszące przy jej czytaniu. To jest tak niesamowicie bolesna lektura, że momentami trzeba zwolnić albo nawet przestać czytać na jakiś czas. Możliwe też, że "Pasja" Gibsona (jako film inspirowany książką) nadal pozostaje niewinną opowieścią wobec wymiaru tego, co faktycznie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to