Buffon to opoka i legenda Juventusu. Za swój największy dramat uznaje przegrany finał Ligi Mistrzów z Milanem w 2003 po loterii rzutów karnych. Przeszło rok po tym wydarzeniu, nie może dojść do siebie. Ciekawym wątkiem, poza sportowym, jest jego związek z czeską modelką, Aleną Seredovą. Muszę przyznać, że na Euro 2008, zazdrościła mu jej, cała męska strona Starego Kontynentu. Najlepiej o nim powiedział Artur Boruc: bramkarze to pajace, rzucają się na ziemię bez sensu, grożąc swojemu zdrowiu, ale jest jeden facet, który uczynił z tego sztukę, widziałem jego treningi i byłem w szoku, jest nim Buffon.

Buffon to opoka i legenda Juventusu. Za swój największy dramat uznaje przegrany finał Ligi Mistrzów z Milanem w 2003 po loterii rzutów karnych. Przeszło rok po tym wydarzeniu, nie może dojść do siebie. Ciekawym wątkiem, poza sportowym, jest jego związek z czeską modelką, Aleną Seredovą. Muszę przyznać, że na Euro 2008, zazdrościła mu jej, cała męska strona Starego...

Zawiodłem się na tej książce. Zbiór krótkich tematów z życia Buffona.

Zawiodłem się na tej książce. Zbiór krótkich tematów z życia Buffona.

Dość dziwna książka. Czyta się ją łatwo, szybko i przyjemnie. Jednak czegoś w niej brakuje. Wszystko jest opisane po łebkach, kiedy Gigi zaczyna o czymś opowiadać i czytelnik wciąga się w historię to rozdział się kończy i jest zmiana tematu. Od czyjejś biografii oczekuję, że poruszy bardzo dogłębnie ważne dla bohatera tematy. Tutaj tego nie ma.
Rozczarowanie.

Dość dziwna książka. Czyta się ją łatwo, szybko i przyjemnie. Jednak czegoś w niej brakuje. Wszystko jest opisane po łebkach, kiedy Gigi zaczyna o czymś opowiadać i czytelnik wciąga się w historię to rozdział się kończy i jest zmiana tematu. Od czyjejś biografii oczekuję, że poruszy bardzo dogłębnie ważne dla bohatera tematy. Tutaj tego nie ma.
Rozczarowanie.

O wiele za krótka! Książkę napisał już w 2008 roku, natomiast wydana została w 2014 - to ogrom czasu. Buffon to postać o której nie wiedziałem za wiele więc postanowiłem to zmienić. Wiele ciekawych aczkolwiek krótkich anegdotek (nie wiedziałem, że były z nim aż takie problemy!). Natomiast bardzo nie spodobało mi się poruszenie - a raczej liźnięcie tematu Calciopoli. Niby było, niby Juventus pokrzywdzony, ale nie rzucił faktami. Miejmy nadzieję, że wywiąże się z obietnicy danej na końcu książki i napisze przynajmniej jeszcze jedną książkę.

O wiele za krótka! Książkę napisał już w 2008 roku, natomiast wydana została w 2014 - to ogrom czasu. Buffon to postać o której nie wiedziałem za wiele więc postanowiłem to zmienić. Wiele ciekawych aczkolwiek krótkich anegdotek (nie wiedziałem, że były z nim aż takie problemy!). Natomiast bardzo nie spodobało mi się poruszenie - a raczej liźnięcie tematu Calciopoli. Niby...

Jak sięgam pamięcią, to bramkarze rzadko doczekiwali się samodzielnych publikacji książkowych. Niewdzięczna to rola na boisku, gdzie bardziej pamięta się kiksy niż udane interwencje. Szkoda, gdyż kariera na tej pozycji z reguły jest długowieczna, a tym samym więcej rozegranych spotkań, liczniejsze grono trenerów i zawodników z pola, z którymi przyszło współpracować. Jest więc co wspominać. Buffon gra tak długo w piłkę, że pamiętają go egipskie piramidy :-) Ale śmiech na bok, bo ta kariera uwieńczona jest wieloma sukcesami. Piłkarz spełniony, lecz biografia za wcześnie wydana. Miło jednak, że Gigi zachowuje dystans do siebie, wspomina czasy gdy sam był kibicem, gdy sprawiał kłopoty. Z drugiej strony brakuje pogłębionej analizy kariery, oceny występów, ale to raczej przyszłościowe zadanie dla dziennikarza sportowego. W końcu 176 występów w kadrze A musi budzić szacunek i wymaga stosownego uwiecznienia. Bo ta książka, biorąc pod uwagę rozmiar czcionki oraz przyjęty styl pisania z trudem wpisuje się w kategorię biografia. Zaletą jest podejście z dystansem do własnej osoby, nie mamy tutaj do czynienia z laurką czy przesadnym uwielbieniem do własnych osiągnięć. Na tle innych publikacji tego typu, ta wyróżnia się na plus, choć nie jest ona idealna.

Jak sięgam pamięcią, to bramkarze rzadko doczekiwali się samodzielnych publikacji książkowych. Niewdzięczna to rola na boisku, gdzie bardziej pamięta się kiksy niż udane interwencje. Szkoda, gdyż kariera na tej pozycji z reguły jest długowieczna, a tym samym więcej rozegranych spotkań, liczniejsze grono trenerów i zawodników z pola, z którymi przyszło współpracować. Jest...

Zacznę od tego, że Gigi Buffon pisał swoją książkę w 2008 roku. W piłce nożnej jedenaście lat to szmat czasu, Buffon dalej gra w piłkę i oczywiście siłą rzeczy książka nie może aspirować do miana pełnej, piłkarskiej autobiografii. Objętościowo pozycja również nie zachwyca, bo zawiera około 200 stron, do tego duża czcionka, tak więc jest to lektura spokojnie na jedno popołudnie. No, ale przejdźmy do pozytywów. Podobało mi się to, czego często sportowcy unikają w swoich autobiografiach, mianowicie lat dzieciństwa i młodości, początków w zawodowym sporcie. Buffon dość chętnie opowiada o latach dziecięcych z wujostwem, przeprowadzce do internetu, pierwszych skrętach, porażce z Polską w finale Mistrzostw Europy U-17. Do tego bramkarz nie boi się podejmować trudnych tematów, wspomina o swojej depresji, bukmacherce, aferach z faszystowskimi i nazistowskimi symbolami w tle. Na pewno jest to sympatyczna lektura, ale szkoda, że tak krótka. Kariera Buffona wciąż trwa i być może doczekamy się jeszcze jakiejś drugiej części autobiografii.

Zacznę od tego, że Gigi Buffon pisał swoją książkę w 2008 roku. W piłce nożnej jedenaście lat to szmat czasu, Buffon dalej gra w piłkę i oczywiście siłą rzeczy książka nie może aspirować do miana pełnej, piłkarskiej autobiografii. Objętościowo pozycja również nie zachwyca, bo zawiera około 200 stron, do tego duża czcionka, tak więc jest to lektura spokojnie na jedno...

Książka ciekawa, ale moim zdaniem zbyt krótka jak na takiego piłkarza jakim był, jest i zawsze będzie Gigi Buffon. Dla mnie książka o tym Człowieku powinna być zdecydowanie obszerniejsza. Od zawsze podziwiałem go jako piłkarza i człowieka. Jest legendą już za życia i szkoda że w tej książce nie znalazło się wiele innych szczegółów dotyczących bohatera. Cóż pozostaje mieć nadzieję że w przyszłości ukaże się kolejna biografia bramkarza numer 1.

Książka ciekawa, ale moim zdaniem zbyt krótka jak na takiego piłkarza jakim był, jest i zawsze będzie Gigi Buffon. Dla mnie książka o tym Człowieku powinna być zdecydowanie obszerniejsza. Od zawsze podziwiałem go jako piłkarza i człowieka. Jest legendą już za życia i szkoda że w tej książce nie znalazło się wiele innych szczegółów dotyczących bohatera. Cóż pozostaje mieć...

Jestem bardzo rozczarowany tą książką. O depresji Buffona jest zaledwie kilka zdań. Jakby się bał pisać o trudnościach. Zresztą o innych problemach Buffona w tej lekturze jest ledwie wspomniane. Nie dowiedziałem się niczego ciekawego o jego karierze i życiu. Mam wrażenie, iż ta pozycja została napisana z chęci zysku. Nie pojawiło się zbyt wiele informacji o kulisach mundialu z 2006 roku. Minusem jest też pisanie książki długo przed zakończeniem kariery czyli w 2008 roku. Na plus można zaliczyć kilka autorefleksyjnych fragmentów i to, że dobrze się czyta tą autobiografię.

Jestem bardzo rozczarowany tą książką. O depresji Buffona jest zaledwie kilka zdań. Jakby się bał pisać o trudnościach. Zresztą o innych problemach Buffona w tej lekturze jest ledwie wspomniane. Nie dowiedziałem się niczego ciekawego o jego karierze i życiu. Mam wrażenie, iż ta pozycja została napisana z chęci zysku. Nie pojawiło się zbyt wiele informacji o kulisach...

Kolejna książka piłkarza Juve. Gigi opowiada o swoim życiu zupełnie szczerze bo jest prostym człowiekiem, który wyrósł na legendę ale nie zapomniał o swojej przeszłości.

Kolejna książka piłkarza Juve. Gigi opowiada o swoim życiu zupełnie szczerze bo jest prostym człowiekiem, który wyrósł na legendę ale nie zapomniał o swojej przeszłości.

Całkiem ciekawa, acz krótka historia jednego z najlepszych golkiperów naszych czasów. Gigi opowiada o swoich początkach, gdy nie był bynajmniej aniołkiem, o przynależności do grupy ultrasów, a także o chęci odejścia z Juventusu - choć nie w związku z Calciopoli. Napisana na pewno ciekawiej i lepiej niż autobiografia Del Piero, ale nie rzuca na kolana.

Całkiem ciekawa, acz krótka historia jednego z najlepszych golkiperów naszych czasów. Gigi opowiada o swoich początkach, gdy nie był bynajmniej aniołkiem, o przynależności do grupy ultrasów, a także o chęci odejścia z Juventusu - choć nie w związku z Calciopoli. Napisana na pewno ciekawiej i lepiej niż autobiografia Del Piero, ale nie rzuca na kolana.