Koma

Moja kolejna pozycja tego autora, którego książki bardzo lubię. Tymczasem początek zupełnie mnie nie wciągnął, czytanie szło mi opornie. Zastanawiałam się, czy czytać dalej. I wtedy, jak za dotknięciem magicznej różdżki, akcja zaczęła się rozkręcać i wciągać mnie coraz bardziej. Końcówkę czytałam już na jednym wdechu. To kryminał osadzony w naszych, polskich, aktualnych realiach. Polityka, policja, Służby Specjalne, manipulowanie ludźmi i dowodami. W tym wszystkim niewinny osadzony. Może ekscentryk, filozof i dziwak ale niewinny. Polecam.

Moja kolejna pozycja tego autora, którego książki bardzo lubię. Tymczasem początek zupełnie mnie nie wciągnął, czytanie szło mi opornie. Zastanawiałam się, czy czytać dalej. I wtedy, jak za dotknięciem magicznej różdżki, akcja zaczęła się rozkręcać i wciągać mnie coraz bardziej. Końcówkę czytałam już na jednym wdechu. To kryminał osadzony w naszych, polskich, aktualnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra.

Bardzo dobra.

Pokaż mimo to

Kunszt p. Sowy zachowany w każdym calu. Polecam

Kunszt p. Sowy zachowany w każdym calu. Polecam

Pokaż mimo to

Krystian Bala to autor wydanej w 2003 roku powieści pt. „Amok”. Pojawia się w niej opis zabójstwa, uderzająco podobnego do zbrodni jakiej ofiarą padł pewien wrocławski biznesmen w 2000 roku. W 2005 roku śledczy trafiają na ślad książki oraz odkrywają, że zamordowany był kochankiem żony pisarza. W 2007 roku, po głośnym na cały świat procesie sąd skazuje autora „Amoku” na 25 lat pozbawienia wolności, dwa lata później Sąd Apelacyjny utrzymuje wyrok, a rok później Sąd Najwyższy odrzuca wniosek o kasacje wyroku. Oskarżony utrzymuje, że jest niewinny… Nie byłoby w tej historii nic szczególnego, gdyby nie to, że oskarżonym jest pisarz, a ograny ścigania nie wpadły na trop mordercy czytając książkę. Tyle tylko, że sąd wydał wyrok nie mając w tej sprawie ani jednego dowodu a jedynie ciąg – szczerze powiedziawszy – niezbyt wiarygodnych poszlak. I tutaj pojawia się wątpliwość. Na tej właśnie historii, pełnej wątpliwości Aleksander Sowa zbudował swoją powieść nadając jej przewrotnie tytuł „Koma” (odczytane wspak da nam „Amok”). Zresztą przewrotności jest więcej: główny bohater to Laba, co czytane od tyłu nam… Bala.
Zasadniczą część powieści stanowią dialogi. Pewien redaktor otrzymuje zadanie napisania artykułu o tej historii. W tym celu spotyka się z policjantem prowadzącym te sprawę, oskarżonym, ze świadkami oraz prawnikami. Z kartki na kartkę mamy więcej niejasności a sprawa zaczyna się komplikować. W pewnym momencie pojawia się też ciekawie i wiarygodnie zbudowany wątek polityczny, a akcja nabiera tempa. Autorowi nie można odmówić pomysłu. Choć z początku ilość dialogów może dziwić, to powieść czyta się dobrze i jest moim zdaniem sprawna literacko, skłania też do refleksji oraz otwiera takie pytania jak: czy Temida faktycznie czasem nie jest ślepa? Czy media nie mają zbyt dużego wpływu na sądy? Gdzie kończy się sprawiedliwość? Czy jednostka wpadając w tryby tzw. systemu ma szansę na wygraną? I najważniejsze – czy zabił? Pewnym mankamentem jest niewielkie zróżnicowanie wypowiedzi bohaterów, co jest dokuczliwe kiedy tekst to niemal wyłącznie dialogi. Nieco także rozczarowuje objętość powieści, która choć nie należy do najkrótszych, to z u uwagi na dialogi szybko się kończy. Rozbudowanie kilku pojawiających się pod koniec wątków prawdopodobnie podniosłoby atrakcyjność fabuły. Niemniej mimo drobnych braków, książka jest bardzo dobra i z pewnością warto po nią sięgnąć. Fani literatury kryminalnej, sensacyjnej oraz thrillerów się nie zawiodą, choć „Komę” nie można wpasować w którykolwiek z tych gatunków w 100%. Polecam.

Krystian Bala to autor wydanej w 2003 roku powieści pt. „Amok”. Pojawia się w niej opis zabójstwa, uderzająco podobnego do zbrodni jakiej ofiarą padł pewien wrocławski biznesmen w 2000 roku. W 2005 roku śledczy trafiają na ślad książki oraz odkrywają, że zamordowany był kochankiem żony pisarza. W 2007 roku, po głośnym na cały świat procesie sąd skazuje autora „Amoku” na 25...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość dobrze się czyta, choć książka niepozbawiona wad.

Szersza recenzja tutaj:
http://bartoszadamiak.com/koma-aleksander-sowa-czytamselfpublisherow/

Dość dobrze się czyta, choć książka niepozbawiona wad.

Szersza recenzja tutaj:
http://bartoszadamiak.com/koma-aleksander-sowa-czytamselfpublisherow/

Pokaż mimo to

Warto poczytać, wartka fabuła, polecam

Warto poczytać, wartka fabuła, polecam

Pokaż mimo to

Upolowane: Aleksander Sowa „Koma”, e-book

Ciernik: W „Enterze” poznaliśmy miłosno-cierpiętnicze oblicze Aleksandra Sowy, a teraz przyszedł czas na odsłonę filozoficzno-kryminalno-mroczną, czyli „Komę”.

Pokrzywnica: Ha! W dyskusji o „Enterze” domagaliśmy się prawdy i popatrz: Aleksander Sowa wyruszył na poszukiwanie prawdy!

Ciernik: Widocznie jest wyczulony na potrzeby czytelników i pilnie nadstawia ucha, żeby dowiedzieć się, czego chcą. To dobrze.

Pokrzywnica: Pewnie, że dobrze!

Ciernik: Podchodziłem do tej „Komy” jak do złego jeża, który przychodzi się poić w moim bajorku. Ale nie było tak tragicznie.

Pokrzywnica: Tym razem autor spróbował oszczędniejszego języka i wybrał formę, która temu sprzyja. Wyszło znośnie. W swój charakterystyczny kicz popadł tylko przy moralnych rozterkach bohatera. Spróbował też gry słów: Bala-Laba, amok-koma . To akurat wyszło średnio, bo jest zbyt oczywiste. Ale dobrze, że próbuje.

Ciernik: Tak, w „Komie” Sowa najwyraźniej szuka nowych terytoriów. Eksperymentuje. W „Enterze” testował możliwości hipertekstu, tutaj zabrał się za kreatywną obróbkę rzeczywistych wydarzeń.

Pokrzywnica: Rzeczywistych wydarzeń, ale i cudzej, nie za dobrej zresztą, powieści. Moim zdaniem „Amoku” Bali jest w „Komie” za dużo. Dopiero pod koniec wykluwa się coś naprawdę ciekawego: ktoś wrzuca karmę do akwarium, w którym nie ma żadnej ryby. W tym samym czasie okazuje się, że pewien pisarz zostawił gdzieś fragmenty powieści o ślimakach, a ktoś inny odkrywa, że te ślimaki to tylko symbol czegoś innego. To jest naprawdę ładnie poprowadzony wątek – mam wrażenie, że powieść Sowy powinna się tak naprawdę zaczynać właśnie od niego. Wcześniej jest tylko przetwarzanie inspiracji. A przy ślimakach jest już kawałeczek fajnej literatury.

Ciernik: Nie czytałem „Amoku” Bali, ale znam z doniesień medialnych historię tamtego morderstwa i procesu. Świadomość, że „Koma” jest w dużej mierze oparta na faktach, budziła we mnie dreszczyk emocji. Niestety końcówka – chaotyczna, nieczytelna i rozpolitykowana – bardzo mnie rozczarowała.

Pokrzywnica: W końcówce stało się coś dziwnego. Jakby Sowa wystraszył się sam siebie i nagle zawrócił w bezpieczne, dobrze już znane rejony. A tu można było pożeglować hen, hen, na nieodkryte morza… Cóż, widocznie jeszcze za wcześnie. Nie podobało mi się też, że bohater w ogóle się nie rozwinął. Na początku jest niezbyt mądry i naiwny – i to dobrze – ale problem w tym, że na końcu jest taki sam! Przeżył tę historię, ale spłynęła po nim jak po kaczce, nic w nim nie zmieniła – tak nie powinno być!

Ciernik: Mnie doskwierały przede wszystkim niezróżnicowane dialogi. Wszyscy mówili tak samo, a w książce, która w większości składa się z dialogów, to jest spory błąd. Całe szczęście, że wypowiedzi brzmiały w miarę naturalnie…

Pokrzywnica: To wszystko można by jednak wybaczyć. Najgorsze są błędy – wpadki stylistyczne, powtórzenia, interpunkcja, mylenie personaliów postaci (a przecież one są w „Komie” istotne!) – to bardzo nieeleganckie, nie wolno częstować czytelnika takim niedogotowanym daniem!

Ciernik: Aleksander Sowa idzie, co prawda, często na łatwiznę, ale jednak rozwija się literacko. Może powinien wreszcie zdecydować się na współpracę z redaktorem?

Pokrzywnica: Zdecydowanie tak!

Ciernik: A gdyby nie błędy, gdyby ta powieść była dopracowana pod tym względem, to spędziłabyś przy niej miło czas?

Pokrzywnica: Ja akurat nie, bo nie przepadam za kryminałami, a całej tej historii z Balą i jego książką po prostu nie cierpię. Ale są różne gusta i myślę, że taka powieść może znaleźć amatorów. Chyba masz rację, że bardzo powoli, ale jednak Aleksander Sowa idzie do przodu. „Koma” jest lepsza niż „Enter”, coś tam w niej błysnęło, byle tylko autor to wyłowił i poszedł za tym. I oby polubił słowniki!

www.leniwiecliteracki.pl

Upolowane: Aleksander Sowa „Koma”, e-book

Ciernik: W „Enterze” poznaliśmy miłosno-cierpiętnicze oblicze Aleksandra Sowy, a teraz przyszedł czas na odsłonę filozoficzno-kryminalno-mroczną, czyli „Komę”.

Pokrzywnica: Ha! W dyskusji o „Enterze” domagaliśmy się prawdy i popatrz: Aleksander Sowa wyruszył na poszukiwanie prawdy!

Ciernik: Widocznie jest wyczulony na potrzeby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pewnego popołudnia pewien wrocławianin opuszcza swoje biuro i nie wraca do domu. Jego ciało zostaje znalezione w Odrze, ale mężczyzna nie utonął, lecz został zamordowany. Niestety nie wiadomo kto jest mordercą.

Trzy lata później zostaje wydana książka "Amok", w której motywem przewodnim jest morderstwo. Zabójstwa - szczegółowo opisanego - dokonuje główny bohater Chris,a fabuła owej powieści jest łudząco podobna do autentycznych wydarzeń. Autorem książki jest Krystian Bala. Mężczyzna zostaje aresztowany, a jego książka, chociaż w ostateczności
nie została uznana za dowód, ma wpływ na przebieg śledztwa i wyroku...

Historię Bali, jako Dariusza Laby opisuje w "Komie" Aleksander Sowa. Młody dziennikarz dostaje zlecenie - wywiad z Labą. Czyta jego książkę. Rozmawia z jego żoną i innymi osobami znającymi skazanego. Poznaje coraz bliżej autora książki skazanego na dwadzieścia pięć lat więzienia. Zagłębia się w historię śledztwa i akty prawne. Do jakiego dojdzie wniosku? Czy Laba istotnie jest winny?

Powieść zaciekawia, aczkolwiek chwilowo jest ubrana w męczące dialogi. Gdyby podzielić ją na trzy części, to ostatnia trzyma w napięciu, wciąga i zaciekawia, z kolei dwie pierwsze wloką się i nużą.
Nie mogę zbyt wiele opisać, ponieważ zdradzę fabułę chętnym czytelnikom :)

http://czyje.blogspot.com/2013/09/koma-aleksander-sowa.html

Pewnego popołudnia pewien wrocławianin opuszcza swoje biuro i nie wraca do domu. Jego ciało zostaje znalezione w Odrze, ale mężczyzna nie utonął, lecz został zamordowany. Niestety nie wiadomo kto jest mordercą.

Trzy lata później zostaje wydana książka "Amok", w której motywem przewodnim jest morderstwo. Zabójstwa - szczegółowo opisanego - dokonuje główny bohater Chris,a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to