Starsza pani wnika

"Nikt bowiem nie traktuje poważnie starszych pań, bo przecież powszechnie wiadomo, że ledwo widzą, słabo kojarzą oraz robią z igły widły. Mają też spaczony obraz rzeczywistości, są wścibskie, nadmiernie krytyczne i patologicznie podejrzliwe."

Sporo się w tej książce dzieje, jest wiele różnych wiekowo postaci. Jednak prym wiedzie starsza pani, babcia Halinka, która zgodnie z tytułem "wnika." Wnika ona razem ze swoją babciną kompanią. Jest to kryminał, bo, a jakże, jest i trup Tymoteusza, nauczyciela języka angielskiego, który sporo miał za uszami, oj sporo. Jednak oprócz śledztwa, które prowadzi niewydarzony obżartuch Jaro, jest sporo o relacjach międzyludzkich, sąsiedzkich i nie tylko. O stereotypach na temat postrzegania staruszków w naszym zaściankowym społeczeństwie. W trakcie akcji pada sformułowanie, które obrazuje powyższy cytat. Jednak autorka przedstawia starsze panie, zupełnie odmiennie. I właściwie wszystko byłoby w porządku. Książka jest dość przyjazna, czyta się bez większych potknięć, nie ma błędów, do których można się jakoś bardzo przyczepić, ale ja mam jedno "ale". Uważam, że wątek bestialskiego mordowania kotów pani Fryczkowska mogła sobie darować. Nigdy nie uznaję i nigdy nie uznam podnoszenia walorów swojej twórczości poprzez obrazowe przedstawianie kaźni zwierzaków. Zwłaszcza gdy w książce dzieje się tak dużo, że to niczego do fabuły nie wnosi i wcale jej nie uatrakcyjnia. Gdybym została ostrzeżona wcześniej, absolutnie nie wzięłabym tej książki do rąk. Nie zostałam ostrzeżona, ale ja ostrzegam. Owszem, w opisie i nawet niektórych opiniach są jakieś niewielkie ogólne wzmianki, że "ktoś w okrutny sposób pastwi się nad podwórkowymi kotami". Jednak nikt nie uprzedził, że nie jest to jakiś marginalny epizod. Jest to wątek, który ciągnie się przez całą książkę i każde kolejne zabicie kota jest dokładnie opisane. Oczywiście świr, który to robi, ma bardzo bujną wyobraźnię i to zabijanie jest coraz bardziej "pomysłowe". Co z tego, że ów obrzydliwiec w końcu zostaje ukarany, niestety nie przez nasze kulawe, nie tylko w tym temacie prawo, kiedy autorka i tak go "tłumaczy" ukazując czytelnikom, jakie to on miał, biedak, koszmarne dzieciństwo ze swoją "świętej pamięci babcią". Tak czy siak, ja  nie toleruję w książkach pastwienia się nad zwierzętami. Ode mnie więc książka dostanie tylko dwie gwiazdki i jeszcze raz ostrzegam. Wrażliwi na cierpienie zwierząt, niech się trzymają od niej z daleka. 

"Nikt bowiem nie traktuje poważnie starszych pań, bo przecież powszechnie wiadomo, że ledwo widzą, słabo kojarzą oraz robią z igły widły. Mają też spaczony obraz rzeczywistości, są wścibskie, nadmiernie krytyczne i patologicznie podejrzliwe."

Sporo się w tej książce dzieje, jest wiele różnych wiekowo postaci. Jednak prym wiedzie starsza pani, babcia Halinka, która zgodnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

ja widocznie lubię takie
za dużo P. Chmielewskiej wyczytałem za młodu żeby nie lubić

sarkastycznie, neutralnie, lekko
- potrzebuje tego od czasu do czasu
i mam

ja widocznie lubię takie
za dużo P. Chmielewskiej wyczytałem za młodu żeby nie lubić

sarkastycznie, neutralnie, lekko
- potrzebuje tego od czasu do czasu
i mam

Pokaż mimo to

Powieść Anny Fryczkowskiej opowiada o perypetiach kilku starszych pań, ktore żywotnoscią i blyskotliwoscią przewyższają wielu młodszych ludzi, a także wnuka jednej z nich, ktòry jakoś nie może sobie znaleźć satysfakcjonującego go zajęcia 😅

Jaro zakłada agencję detektywistyczną, a zapobiegliwa babcia w sekrecie pomaga nierozgarniętemu wnusiowi odnieść pierwsze sukcesy podbudowując jego pewność siebie.

Jaro podjął sie odnalezienia obrazu dla pewnej lekarki, ktora wpadla mu w oko, a zadziwiajacym skutkiem całej sprawy jest odnalezienie zwłok nauczyciela angielskiego.

Babcie z kolei podejmują śledztwo w sprawe znęcania się nad osiedlowymi kotami, i ten wątek naprawde mnie zaciekawił. To swoistego rodzaju studium socjologiczne i psycholigicze generacji internetu. Kim jest człowiek, który katuje koty, by nagrywac filmiki na You Tube? Co nim powoduje?

Mamy tez pokazane jak sterootypowo myślimy o starszych osobach, a przecież są one pełnoprapwna częścią naszego społeczeństwa, ktora wiele do tego społeczeństwa wnosi.

Cała książka jest okraszona duźą dawką humoru i mardzo mile się czyta.

Powieść Anny Fryczkowskiej opowiada o perypetiach kilku starszych pań, ktore żywotnoscią i blyskotliwoscią przewyższają wielu młodszych ludzi, a także wnuka jednej z nich, ktòry jakoś nie może sobie znaleźć satysfakcjonującego go zajęcia 😅

Jaro zakłada agencję detektywistyczną, a zapobiegliwa babcia w sekrecie pomaga nierozgarniętemu wnusiowi odnieść pierwsze sukcesy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O czym może marzyć emerytka? Może o spokoju, stagnacji, spotkaniach z przyjaciółkami, spacerach z kijkami – dla „zdrowotności”! Czego nie należy jej życzyć? Wnuka w stylu Jarka, 30-letniego wałkonia, który wyjada pani Halince zapasy z lodówki i nie myśli o porządnej pracy, uwielbia amerykańskie kryminały. I to pod ich wpływem podejmuje decyzję zaskakującą babcię, czytelników, a i chyba trochę samego siebie o zostaniu detektywem. Zwariował? Może. Zwłaszcza, gdy chcąc zaimponować
młodej, wpadającej w oko lekarce, podejmuje się misji odnalezienia zaginionego, cennego obrazu. I tu zaczyna się seria niefortunnych zdarzeń. Równolegle pani Halinka i jej przyjaciółka podejmują tez prywatne śledztwo dotyczące mordercy osiedlowych kotów. Jakim wyzwaniom będą musieli sprostać domorośli detektywi? Przekonajcie się sami.

O czym może marzyć emerytka? Może o spokoju, stagnacji, spotkaniach z przyjaciółkami, spacerach z kijkami – dla „zdrowotności”! Czego nie należy jej życzyć? Wnuka w stylu Jarka, 30-letniego wałkonia, który wyjada pani Halince zapasy z lodówki i nie myśli o porządnej pracy, uwielbia amerykańskie kryminały. I to pod ich wpływem podejmuje decyzję zaskakującą babcię,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Napisać komedię kryminalną, która jest dobrym kryminałem i jest na prawdę zabawna to sztuka, która nie wszystkim się udaje, ale Alkowi Rogozińskiemu udało się z przytupem🙈
Ubawiłam się. Tytułowe teściowe dają radę, są tak różne od siebie, jak tylko się da, a do tego dają się porwać wspólnej przygodzie, zresztą kogo by nie połączył motyw skarbu i obawa o swoje dziecko.
Do tego kryminał skonstruowany bardzo ciekawie, intryga szyta w świetnym stylu.
Jednym słowem cieszę się, że o takich teściowych przyszło mi czytać tylko w książce.
Gorąco polecam ❤❤❤

Napisać komedię kryminalną, która jest dobrym kryminałem i jest na prawdę zabawna to sztuka, która nie wszystkim się udaje, ale Alkowi Rogozińskiemu udało się z przytupem🙈
Ubawiłam się. Tytułowe teściowe dają radę, są tak różne od siebie, jak tylko się da, a do tego dają się porwać wspólnej przygodzie, zresztą kogo by nie połączył motyw skarbu i obawa o swoje dziecko.
Do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

taka-jest-agata.blogspot.com

Jak wiemy różni są ludzie…
Różne są również emerytki…
Rzadko jednak są one bohaterkami, powieści.
Jak starsze panie i (całkiem) młodych mężczyzn przedstawia w swojej powieści Anna Fryczkowska?
Jak zapewne pamiętacie, poprzednia, czytana przeze mnie powieść tej autorki(„Kurort Amnezja”), nie do końca przypadła mi do gustu.
Jakie wrażenie zrobiła na mnie książka pod tytułem „Starsza Pani wnika”?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
Jarosław Trzaskowski do niedawna był nauczycielem WF-u, lecz odszedł z pracy, gdyż młodzież mu dokuczała(to już dużo o nim mówi).
Obecnie postanowił prowadzić agencję detektywistyczną o niezbyt wyszukanej nazwie „Jarex”.
Nie ma w tej branży doświadczenia.
W tej ani w żadnej innej należy nadmienić.
Ma jednak nadzieję, że zrobi wrażenie na kobietach.
Wizytówką „prywatny detektyw” nie każdy może się pochwalić.
A Jarek od tej chwili może…
Czy pomoże mu to nawiązywać kontakt z przedstawicielkami płci przeciwnej?
Obecnie jedynymi kobietami, z którymi miał dobry kontakt była jego babcia Halinka i jej koleżanki(a i to nie wszystkie ).
Halinka jest wzorem babci…
Niemal sama wychowała wnuka, wiecznie go we wszystkim wyręczając, i we wszystkim mu pomagając.
Pomimo, że już dawno osiągnęła wiek emerytalny, wcale nie czuje się stara.
Jest bardzo aktywna fizycznie, wysportowana, a dres to jej druga skóra.
Jedynym „babcinym” zajęciem Haliny jest karmienie okolicznych kotów.
Babcia Jarka dzieli tą aktywność ze swoimi sąsiadkami, w szczególności z Dzidką, swą wieloletnią przyjaciółką.
Kobiety różnią się niczym ogień i woda, a jednak nie mogą ze spędzić bez siebie nawet jednego dnia.
Pani Dzidka jest elegancką starszą panią, w kostiumach, jedwabiach i butach na obcasie.
Lubi też starannym makijaż.
Nie odpuściła też żadnej mszy w swojej parafii.
Halina lubi się śmiać ze sposobu autoprezentacji przyjaciółki, lecz kocha ją całym sercem.
Jedną z największych kości niezgody między starszymi paniami jest nie kto inny jak Jarosław.
Dzidka wręcz nie znosi wnuka koleżanki.
Jednak gdy koty, którymi kobiety się opiekują, zaczynają być mordowane, staruszki proszą świeżo upieczonego detektywa o pomoc.
To jednak nie jedyna sprawa, którą prowadzi Trzaskowski.
Doktor Ilona Maciejko zleciła mu znalezienie swojego byłego męża, który ukradł jej cenny obraz.
Ilonie nie chodzi o Tymoteusza, a o pieniądze.
Jarosław odnajduje mężczyznę, tyle że martwego.
Teraz należy znaleźć zabójcę, aby odkryć gdzie jest cenny obraz.
A kandydatów, a raczej kandydatek na morderczynię jest całkiem sporo.
Okazuje się bowiem, że Tymoteusz Maciejko nie był jak wszyscy sądzili, skromnym, wrażliwym anglistą.
Był uwodzicielem, uwodził kobiety na prawo i lewo, niskie, wysokie, grube i chude, niezależnie od ich wieku.
Ważne by mógł od nich wyciągnąć pieniądze.
Lista wierzycielek zakochanych w mniejszym, lub większym stopniu w panu Maciejko jest więc całkiem długa.
Kto zatem pozbawił go życia?
Jarosław prowadzi też sprawę zaginięcia emerytowanej księgowej Agnieszki Zaufał.
Pani Zaufał była zawsze bardzo poukładana, tymczasem zniknęła bez śladu.
Czyżby kobieta przed czymś uciekła?
Zrozpaczona córka księgowej, doktor Kamila Stec(koleżanka Ilony Maciejko) prosi Jarka o pomoc.
Czy fakt, że zleceniodawczyniami są koleżanki ma tutaj istotne znaczenie?
Halina uważa, że sprawy prowadzone przez wnuka są dla niego zbyt skomplikowane.
Postanawia pomóc mu swoimi sposobami.
Czyje śledztwo będzie skuteczniejsze?
Czy babcia i wnuczek będą ze sobą rywalizowali?
A może postanowią działać ramię w ramię?
Czy praca detektywa zmieni Jarka?
Tego dowiecie się czytając powieść „Starsza pani wnika”.
Jest to książka przy której niejednokrotnie się uśmiechniecie..
W mojej ocenie to miła, lekka książka, idealna na czas w jakim teraz żyjemy.
A Pani Halinka powinna być wzorem dla wszystkich, nie tylko starszych pań.
Wiele osób chciałoby mieć taką babcię

taka-jest-agata.blogspot.com

Jak wiemy różni są ludzie…
Różne są również emerytki…
Rzadko jednak są one bohaterkami, powieści.
Jak starsze panie i (całkiem) młodych mężczyzn przedstawia w swojej powieści Anna Fryczkowska?
Jak zapewne pamiętacie, poprzednia, czytana przeze mnie powieść tej autorki(„Kurort Amnezja”), nie do końca przypadła mi do gustu.
Jakie wrażenie zrobiła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od razu przypomniała mi się Panna Marple ;)

Od razu przypomniała mi się Panna Marple ;)

Pokaż mimo to

Zabawna i dobrze napisana ale dla mnie nie do przejścia z powodu opisów znęcania się i zabijania kotów.

Zabawna i dobrze napisana ale dla mnie nie do przejścia z powodu opisów znęcania się i zabijania kotów.

Pokaż mimo to

Jedna z ciekawszych pozycji, które przyczytałam tego lata.
Jaro zakłada agencję detektywistyczną, a jego babcia postanawia go wspomóc. Jedno zlecenie, drugie, a może przy okazji da radę wspomóc starsze panie z sąsiedztwa dbające o pobliskie koty...
Lekka z początku historia z biegiem czasu robi się coraz poważniejsza, a wielowątkowość i całkiem zgrabnie zazębienie stereotypów z istotnymi problemami współczesnego społeczeństwa przypadła mi do gustu bardziej, niż się spodziewałam.
Chętnie do niej kiedyś wrócę.

Jedna z ciekawszych pozycji, które przyczytałam tego lata.
Jaro zakłada agencję detektywistyczną, a jego babcia postanawia go wspomóc. Jedno zlecenie, drugie, a może przy okazji da radę wspomóc starsze panie z sąsiedztwa dbające o pobliskie koty...
Lekka z początku historia z biegiem czasu robi się coraz poważniejsza, a wielowątkowość i całkiem zgrabnie zazębienie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia nawet nie jest banalna. Niemniej mnie nie wciągnęła zbyt mocno. Trudno domyślić się zakończenia w trakcie jej czytania.

Historia nawet nie jest banalna. Niemniej mnie nie wciągnęła zbyt mocno. Trudno domyślić się zakończenia w trakcie jej czytania.

Pokaż mimo to