Książka niesamowita, ale trudna.
w 2007 roku autor który zajmuje się tematem od zawsze przedstawia wizję absolutnego rozwoju techniki tak, że AI będzie miała większe możliwości niż ludzkie umysły.
Autor jest wyznawcą transhumanizmu.
Czy jego wizja jest realna i czy nadejdzie osobliwość trudno dzisiaj powiedzieć. Jego wiara imponuje, a ostatnie wieści dotyczące AI nie pozwalają ze spokojem odrzucić tej wersji rozwoju świata.
Książka za długa i zbyt szczegółowa jak dla nienaukowca, ale daje wiedzę i perspektywę która zmienia spojrzenie na rozwój nauki.
Czy Osobliwość nadejdzie? Kto wie, ale warto poczytać co może się zdarzyć.

Książka niesamowita, ale trudna.
w 2007 roku autor który zajmuje się tematem od zawsze przedstawia wizję absolutnego rozwoju techniki tak, że AI będzie miała większe możliwości niż ludzkie umysły.
Autor jest wyznawcą transhumanizmu.
Czy jego wizja jest realna i czy nadejdzie osobliwość trudno dzisiaj powiedzieć. Jego wiara imponuje, a ostatnie wieści dotyczące AI nie...

Optymizm autora miejscami przytłacza (zwłaszcza w odniesieniu do aspektów ekonomicznych i społeczno - politycznych). Biorę pod uwagę, że czytając tę książkę w XXI wieku mam niezwykła przewagę nad autorem. Wiele jego prognoz nie spełniło się, część ma spore opóźnienie, ale bądźmy szczerzy nadejście silnej AI jest nieuniknione. Konsekwencje tego wydarzenia będą niebagatelne.

Optymizm autora miejscami przytłacza (zwłaszcza w odniesieniu do aspektów ekonomicznych i społeczno - politycznych). Biorę pod uwagę, że czytając tę książkę w XXI wieku mam niezwykła przewagę nad autorem. Wiele jego prognoz nie spełniło się, część ma spore opóźnienie, ale bądźmy szczerzy nadejście silnej AI jest nieuniknione. Konsekwencje tego wydarzenia będą niebagatelne.

Wykazałem się wielkim samozaparciem i zmęczyłem tę książkę...
Chyba na trzy razy, inaczej się nie dało.

Gdyby autor nie powtarzał tego samego po trzy razy i nie próbował wszystkiego "wyjaśnić" dogłębnie, to może dałoby się to jakoś lepiej czytać.

Aktualnie pewnie bardziej wyszła z tego hermetyczna rozprawa naukowa dla garstki zainteresowanych a nie książka popularnonaukowa dla ludzi.

30% aktualnej objętości byłoby zdecydowanie milej widziane i może przedstawiłoby wizję przyszłości wg autora - teraz trzeba było tego szukać wśród masy dowodów.

Co gorsza - część z prognoz powinna już się ziścić, a niestety raczej jesteśmy od nich daleko. No nic - zobaczymy za kolejne 10 - 20 lat ;)

Wykazałem się wielkim samozaparciem i zmęczyłem tę książkę...
Chyba na trzy razy, inaczej się nie dało.

Gdyby autor nie powtarzał tego samego po trzy razy i nie próbował wszystkiego "wyjaśnić" dogłębnie, to może dałoby się to jakoś lepiej czytać.

Aktualnie pewnie bardziej wyszła z tego hermetyczna rozprawa naukowa dla garstki zainteresowanych a nie książka...

Pisanie recenzji tejże książeczki w 2021 jest pewną nieuczciwością wobec autora, który wiele rzeczy starał się przewidzieć i osadzić w latach 20tych XXI wieku. Wiemy, że wiele z przewidywań Kurzweila się nie wydarzy - np nie będzie tak, że będziemy w pełni zanurzeni w VR bez braku możliwości odróżnienia jej od rzeczywistości realnej. Trzeba jednak czytać tę książkę inaczej - nie jako prognostyk, ale jako świadectwo super-techno-optymizmu, który dziś emanuje z doliny krzemowej na cały świat, dając nam obietnicę zbawienia. "Nadchodzi osobliwość" jest moim zdaniem najwybitniejszym reprezentantem tego nurtu, dla którego przyszłość jest fascynującą tajemnicą, a człowiek - wielkim projektantem, który własnymi rękoma zaprojektuje samego siebie, uciekając przed nieubłaganą przypadkowością ewolucji. Tenże super-techno-optymizm jest inspiracją i nadzieją, jest też arogancją i pychą, a książka Kurzweila jest najlepszym miejscem, aby to sobie uświadomić. Książka Kurzweila jest najlepszym miejscem, aby zrozumieć, kim jesteśmy dzisiaj my - jako gatunek ludzki wystawiony na działanie kosmicznych sił i próbujących się z nimi mierzyć.

Pisanie recenzji tejże książeczki w 2021 jest pewną nieuczciwością wobec autora, który wiele rzeczy starał się przewidzieć i osadzić w latach 20tych XXI wieku. Wiemy, że wiele z przewidywań Kurzweila się nie wydarzy - np nie będzie tak, że będziemy w pełni zanurzeni w VR bez braku możliwości odróżnienia jej od rzeczywistości realnej. Trzeba jednak czytać tę książkę inaczej...

Zacznę od wydawcy któremu należą się tęgie baty za wydanie, które otrzymałem a mianowicie Kurhaus Publishing. Kilkanaście stron trafiło się zdublowanych szczególnie pod koniec książki.

Wydaje się że autor dość dobrze opisuje zachodzące zmiany, będąc z jednej strony zbytnim optymistą z drugiej jednak argumentując w sposób logiczny i dość przejrzysty.
Pisząc opinię dwa lata po przeczytaniu książki osobiście odnoszę wrażenie że jednak będzie miał rację.

Zacznę od wydawcy któremu należą się tęgie baty za wydanie, które otrzymałem a mianowicie Kurhaus Publishing. Kilkanaście stron trafiło się zdublowanych szczególnie pod koniec książki.

Wydaje się że autor dość dobrze opisuje zachodzące zmiany, będąc z jednej strony zbytnim optymistą z drugiej jednak argumentując w sposób logiczny i dość przejrzysty.
Pisząc opinię dwa lata...

Książka napisana dość technicznym żargonem, autor zna się na tym, co pisze.
Minęło już tyle czasu, że można sprawdzić pewne przewidywania Kurzweila - sprawdziły się w 50%.

Książka napisana dość technicznym żargonem, autor zna się na tym, co pisze.
Minęło już tyle czasu, że można sprawdzić pewne przewidywania Kurzweila - sprawdziły się w 50%.

Książka bardzo ciekawa i godna uwagi. Kurzweil to futurysta, który jest zbytnim optymistą aczkolwiek swoje przewidywania przyszłości opiera o mogłoby się wydawać rzetelną analizę postępu technologicznego to jednak nie do końca jest ona rzeczywista. Nie zgadzam się, Einstein nie wymyślił Szczególnej i Ogólnej teorii względności bawiąc się, on nad nimi ciężko pracował! Wystarczy poczytać jego biografię i przeanalizować jego życie, jego celem życiowym (nie bawiąc się lecz ciężko pracując nad tym, czasami nie wychodził ze swojego pokoju przez cały dzień) była unifikacja grawitacji i oddziaływań elektromagnetycznych.
Jak widzimy nie jest prawdą, że: "Do lat 20. XXI wieku pełno-zanurzeniowa wirtualna rzeczywistość będzie ogromnym placem zabaw dla fascynujących środowisk i doświadczeń. Początkowo VR przyniesie pewne korzyści, umożliwiając nieosiągalną w dzisiejszych czasach komunikację z innymi na duże odległości
i zapewniając wybór spośród wielu różnych środowisk. Choć przed końcem lat 20. XXI wieku środowiska te nie będą w pełni przekonujące, nie da się ich odróżnić od prawdziwej rzeczywistości i będą one obejmować wszystkie zmysły, a także neurologiczne korelaty naszych emocji. Już w latach 30. nie będzie wyraźnego rozróżnienia pomiędzy człowiekiem a maszyną, pomiędzy rzeczywistością prawdziwą a wirtualną ani pomiędzy pracą a zabawą."
Wiele "przepowiedni" Kurzweila jest na wyrost.
Z mojego doświadczenia wiem, że czy to w technologii czy w sporcie krzywa rozwoju nie idzie ciągle do góry ale często zatrzymuje się i jest przez pewien okres - czasami dłuższy a czasami krótszy - pozioma i dopóki coś nie drgnie mocniej, to krzywa jest pozioma. Na razie nie mamy technologii przygotowanej pod sztuczną inteligencję i zanim sztuczna inteligencja zadomowi się w każdym domu minie wiele czasu. Nanoroboty nie zostały jeszcze przetestowane na żadnym zwierzęciu, więc też czeka nas jeszcze eksperymentowanie a to dodatkowy narzut czasowy. To wszystko oddala te świetne wizje o kilkadziesiąt lat. Niemniej jednak podoba mi się ta książka i ten optymizm w niej. Ciekawy cytat Bernarda Show daje dużo do myślenia: "Rozsądny człowiek dostosowuje się do świata. Człowiek nierozsądny usiłuje dostosować świat do siebie. Dlatego wszelki postęp dokonuje się dzięki ludziom nierozsądnym.". Bądźmy ludźmi nierozsądnymi i twórzmy świat, bądźmy kreatywni nie dajmy manipulować naszym myśleniem (ogłupiać się) innym tzw. "elicie". Od nas ludzi dużo zależy.

Książka bardzo ciekawa i godna uwagi. Kurzweil to futurysta, który jest zbytnim optymistą aczkolwiek swoje przewidywania przyszłości opiera o mogłoby się wydawać rzetelną analizę postępu technologicznego to jednak nie do końca jest ona rzeczywista. Nie zgadzam się, Einstein nie wymyślił Szczególnej i Ogólnej teorii względności bawiąc się, on nad nimi ciężko pracował!...

Jest szansa że historia ludzkości nie skończy się na ugotowanej planecie. Jest szansa, że nasza inteligencja i nasze człowieczeństwo, ocaleje. Choć już nie w swojej biologicznej postaci, tylko jako osobliwość. W wersji optymistycznej, „zalejemy” całą galaktykę, nie statkami kosmicznymi, co strumieniem informacji i naszymi obliczeniami dokonywanymi za pomocą „wszechświata”.
Optymistyczne prawda?
Książka Kurzweilla oszałamia erudycją Autora i jego znajomością materii. Biologia, nowoczesna informatyka, ewolucja, wszystko to zdaje się być mu bardzo bliskie. Jest zdecydowanym entuzjastą technologicznej przyszłości ludzkości, posuniętej poza spotykane zazwyczaj granice. Jednocześnie jest głęboko przekonany o fundamentalnym humanizmie nowej ludzkości, która narodzi się w komputerach. Ten optymizm jest przytłaczający. Autor wierzy w nieograniczony postęp i nawet kryzysy rozwoju nie wytrącają go z tego przekonania. Wszystko sprowadza do wykładniczego tempa rozwoju, który powoduje że rozwijamy się coraz szybciej, stąd tak trudno nam przewidywać swoją przyszłość.
Osobiście mam wrażenie że ten optymizm jest zbyt wielki, że możliwie negatywne scenariusze omijane są przez Autora (np. wielkie rewolucje z powodu globalnego ocieplenia i braku żywności). Wiara w nieuchronny postęp zaś może zwyczajnie zawieść. Sam obawiam się że może przecież na Ziemi „nastać ciemność” (jak u Asimova). U Kurzweila najgłębszy nawet kryzys, to zaledwie zmarszczka na gładkim wykresie rozwoju.
Do tego wszystkiego książka napisana jest bardzo trudnym językiem, bliższym naukowym rozprawom. Autor bardzo swobodnie operuje pojęciami, ale nadążyć za nim jest niezwykle trudno i zdecydowanie utrudnia to lekturę.
Czy warto zatem czytać, zdecydowanie. Pamiętając jednak że zrozumienie połowy tej książki i tak spowoduje znaczne zmiany w postrzeganiu otoczenia.

Jest szansa że historia ludzkości nie skończy się na ugotowanej planecie. Jest szansa, że nasza inteligencja i nasze człowieczeństwo, ocaleje. Choć już nie w swojej biologicznej postaci, tylko jako osobliwość. W wersji optymistycznej, „zalejemy” całą galaktykę, nie statkami kosmicznymi, co strumieniem informacji i naszymi obliczeniami dokonywanymi za pomocą...

Z opisu ksiazki mozna wywnioskowac ze to ksiazka popularnonaukowa.Niestety nie jest.Ale wiem to dopiero po czasie.Kupilem ja bo po filmie EX-Machina zaciekawila mnie tematyka robotow.Chcialem sie dowiedziec na jakim etapie jest dzis swiat.Jak blisko jestesmy do sztucznej inteligencji.
Rozumiem ze roboty to bardzo szeroki zakres nauki.Ale nie uwazam by pisanie o rzeczach trudnych trzeba bylo pisac w tak fatalny sposob w jaki jest napisana ta ksiazka.Belkotu naukowego jest tu na kilogramy.Laikowi nie jest potrzeba az tak szczegolowa wiedza,z czego np.sa zbudowane neurony tylko ogolne pojecie pracy mozgu czy komputera.Masochista nie jestem wiec ide czytac co innego.

Z opisu ksiazki mozna wywnioskowac ze to ksiazka popularnonaukowa.Niestety nie jest.Ale wiem to dopiero po czasie.Kupilem ja bo po filmie EX-Machina zaciekawila mnie tematyka robotow.Chcialem sie dowiedziec na jakim etapie jest dzis swiat.Jak blisko jestesmy do sztucznej inteligencji.
Rozumiem ze roboty to bardzo szeroki zakres nauki.Ale nie uwazam by pisanie o rzeczach...

Książka świetna, ale niesamowicie ciężka przez co nie byłem w stanie dotrzeć do końca. Warto jednak było przeczytać nawet ten fragment bo bardzo otwiera oczy.

Książka świetna, ale niesamowicie ciężka przez co nie byłem w stanie dotrzeć do końca. Warto jednak było przeczytać nawet ten fragment bo bardzo otwiera oczy.