Wszystko pięknie i cudownie: duże litery, kolorowe ilustracje, świetny papier i wybór wierszy też zacny. Tylko zastanawiam się, co za ignorant dopuścił do tego, że część wierszyków ukazała się w mocno okrojonej wersji? „Cygan i baba” Fredry kończy się na włożeniu gwoździa do garnka, a Stefek Burczymucha ucieka krzycząc „Tato, tygrys” – dalszego ciągu brak. To najjaskrawsze przypadki. Nie wiem, czy to cecha charakterystyczna wydania, które ja miałam w rękach, czy cały nakład taki oryginalny. Błąd redaktora, kasy na wykupienia praw do całości nie starczyło, drukarnia zawiodła? Nie cierpię takich niedociągnięć.

Wszystko pięknie i cudownie: duże litery, kolorowe ilustracje, świetny papier i wybór wierszy też zacny. Tylko zastanawiam się, co za ignorant dopuścił do tego, że część wierszyków ukazała się w mocno okrojonej wersji? „Cygan i baba” Fredry kończy się na włożeniu gwoździa do garnka, a Stefek Burczymucha ucieka krzycząc „Tato, tygrys” – dalszego ciągu brak. To najjaskrawsze...