Buddhacarita lub Buddhacaritaṃ ( devanagari बुद्दचरितं) Z wielkiego poematu o życiu i czynach Buddy. Poemat autorstwa Aśvaghoṣy żyjącego I w. n.e. będącego wielkim indyjskim myślicielem oraz poetą.
Aśvaghoṣa przedstawia życie Buddy w cudowny sposób oraz niezwykle plastycznie.
Tomik zawiera dodatkowo obszerne wprowadzenie znanego polskiego indologa Andrzeja Gawrońskiego.

Buddhacarita lub Buddhacaritaṃ ( devanagari बुद्दचरितं) Z wielkiego poematu o życiu i czynach Buddy. Poemat autorstwa Aśvaghoṣy żyjącego I w. n.e. będącego wielkim indyjskim myślicielem oraz poetą.
Aśvaghoṣa przedstawia życie Buddy w cudowny sposób oraz niezwykle plastycznie.
Tomik zawiera dodatkowo obszerne wprowadzenie znanego polskiego indologa Andrzeja Gawrońskiego.

"Otworzyły się na koniec przed Nandą wrota poznania. Przejrzał świat - i ujrzał swoje w nim stanowisko - i znalazł swoje z niego wyzwolenie. Litość bezbrzeżna zalała mu serce nad tymi wszystki­mi, którzy cierpią, wplątani w koło żywotów i śmierci. Odtąd poświęci się już wskazywaniu bliźnim ucieczki przed bólem świa­ta, z którym go nic więcej nie wiąże, bo nie z tego świata są nowe jego uczucia. W tym ostatnim uczuciu spotka się jeszcze z dawną kochanką, jak on nawróconą. Ale tymczasem wybuchnął hymnem pochwalnym na cześć Tego, który mu wskazał drogę wyzwolenia"

"Chwała niech będzie Najdoskonalszemu,
którego litość i miłość bez miary
Tyle ode mnie odwróciły nieszczęść,
tylu szczęsnymi obsypując dary.

Oto mnie drogą, której imię boleść,
ciągnęła żądza niska i zmysłowa:
Jak bodziec zwraca szalonego słonia,
tak mię nawrócił bodziec jego słowa.

Wydarłem z serca ciernie namiętności
na rozkazanie Mistrza-Litośnika:
Jakaż w Nirwanie czeka na mnie błogość,
gdy dziś już taka błogość mię przenika!

Płomieniem żądzy buchający ogień
falą spokojnej rozwagi zalałem,
Tak mi dziś rzeźwo, jakbym w chłodnym stawie
znalazł schronienie przed słońca upałem

Nic mi już nie jest miłem, nic niemiłem,
już się skłonności i wstrętów wyzbyłem,
Spokój mię wielki ogarnął do głębi,
już mnie nie pali nic i nic nie ziębi.

Nosiłem pęta - dzisiaj jestem wolny,
bałem się wielce - dzisiaj się nie boję,
W ciemnościm brodził - dziś mi słońce świeci,
tonąłem w morzu - dziś na brzegu stoję.

Jakbym się dźwignął z obłożnej niemocy,
jak gdybym uszedł zasadzki ukrytej,
Jakbym się z długów uiścił niezmiernych,
jakbym, już z głodu ginąc, powstał syty,

Takie spłynęło na mnie ukojenie,
a iż je Twoja opieka zdziałała,
Raz jeszcze wołam, o Najdoskonalszy,
niechaj Ci będzie Chwała".


książka zawiera wybór pieśni epicznych wędrowca buddyjskiego Aśwaghoszy, żyjącego w pierwszej połowie II wieku
przekład został dokonany przez Andrzeja Gawrońskiego polskiego indologa i językoznawcę

"Otworzyły się na koniec przed Nandą wrota poznania. Przejrzał świat - i ujrzał swoje w nim stanowisko - i znalazł swoje z niego wyzwolenie. Litość bezbrzeżna zalała mu serce nad tymi wszystki­mi, którzy cierpią, wplątani w koło żywotów i śmierci. Odtąd poświęci się już wskazywaniu bliźnim ucieczki przed bólem świa­ta, z którym go nic więcej nie wiąże, bo nie z tego świata...

To, że tak długo odkładałam lekturę tego tomiku to był jeden z moich życiowych błędów. Kultura indyjska nie przemawia do mnie ani nigdy nie przemawiała, ale wyjątkowo ten króciutki zbiór pieśni epicznych o życiu Buddy, historii jego odwrócenia się od świata, a także wewnętrznej przemiany jego krewnego, Nandy, okazał się przystępny w odbiorze i na swój sposób interesujący. Może sylabotoniczne przekłady sprawiają, że teksty wydają się cukierkowo naiwne i tracą to, co można by określić mianem "indyjskiego kolorytu", ale zaleta tego zbiorku tkwi w czymś innym: w głębokiej mądrości, w pogodzeniu się z losem, w świadomości przemijania i nietrwałości, jakkolwiek banalnie by to brzmiało, której kultura Zachodu nie osiągnie przez kolejne dwa tysiące lat. Warto zaznaczyć, że w pieśniach nie ma ani śladu goryczy ani tęsknoty za ulotnym, przemijającym światem, nie ma żalu wynikającego z utraty majątku czy przyjemności i może dlatego znane powszechnie doświadczenie nietrwałości nie urasta do rangi nieszczęścia i klęski.

Inspirujące do przemyśleń. Bardziej niż się spodziewałam.

To, że tak długo odkładałam lekturę tego tomiku to był jeden z moich życiowych błędów. Kultura indyjska nie przemawia do mnie ani nigdy nie przemawiała, ale wyjątkowo ten króciutki zbiór pieśni epicznych o życiu Buddy, historii jego odwrócenia się od świata, a także wewnętrznej przemiany jego krewnego, Nandy, okazał się przystępny w odbiorze i na swój sposób interesujący....