Aśwaghosza

Indyjski filozof-poeta. Urodził się w Indiach, w mieście Saketa, w rodzinie bramińskiej. Saketa w czasach Buddy była uważana za jedno z sześciu najwspanialszych miast Indii i znajdowała się w kraju Kosala. Życie Aśwaghoszy zakończyło się natomiast w Peszawarze (pasztuński: پښور; urdu: پشاور). Uważa się, że był pierwszym dramaturgiem sanskryckim. Jest też uznawany za największego, po Kalidasie (skr. Kālidās, devanāgarī: कालिदास),poetę indyjskiego.

Aśwaghosza spopularyzował dworski styl poezji epickiej kavya (skr. kāvya). Najdawniejsze teksty poezji kavya, które przetrwały do dzisiaj, są jego autorstwa.

Aśwaghosza był z początku studentem niebuddyjskich nauk, ale przegrywając debatę z Parśvą (Pārśva) nawrócił się na buddyzm. Został religijnym doradcą króla Kuszanów (chiń. Guishuang, 貴霜),Kaniszki (po kuszańsku: Κανηϸκι, chiń.: 迦腻色伽 Jianisejia),który panował ok. 78 – 102 n.e.

Uważa się, że jest autorem wpływowego w tradycji mahajany tekstu buddyjskiego Przebudzenie wiary w mahajanie (skr. Mahāyānaśraddhotpāda, chiń. Dacheng qixin lun 大乘起信論). Napisał też poemat epicki opisujący żywot Buddy, nazywany Czyny Buddy (skr. Buddhacarita, a poprawniej Buddhacaritaṃ; devanagari बुद्दचरितं; ang. Acts of the Buddha); oraz Mahalankara (ang. Book of Glory). Jego autorstwa jest również Saundaranandakavya, poemat w stylu kavya (skr. kāvya) na temat nawrócenia Nandy (przyrodniego brata Buddy),które umożliwiło jego wyzwolenie. Pierwsza połowa dzieła opisuje życie Nandy, druga natomiast zawiera opisy buddyjskich doktryn i praktyk ascetycznych.

Jest uznawany za 12. patriarchę medytacyjnej linii buddyzmu (skt dhjana, chin. chan).