Książka która pomoże ci wskazać jakimi konkretnie tematami interesujesz się w psychologii. Niestety wiele badań w tej książce są przestarzałe.

Książka która pomoże ci wskazać jakimi konkretnie tematami interesujesz się w psychologii. Niestety wiele badań w tej książce są przestarzałe.

No i dałam się przekonać. Bo moi profesoriwie, bo ludzie których znam, których szanuję i podziwiam... a tu taki miejscami bełkot naukowy (który w czasach koronawirusa nie jest przeze mnie najlepiej przyswajany)... i takie mam odczucia, że niby tak .. bo coś tam się dowiedzialam nowego.. ale też nie powaliło mnie to na kolana. Takie nijakie.

No i dałam się przekonać. Bo moi profesoriwie, bo ludzie których znam, których szanuję i podziwiam... a tu taki miejscami bełkot naukowy (który w czasach koronawirusa nie jest przeze mnie najlepiej przyswajany)... i takie mam odczucia, że niby tak .. bo coś tam się dowiedzialam nowego.. ale też nie powaliło mnie to na kolana. Takie nijakie.

Bardzo fajna formuła książki, bo każdy rozdział jest spotkaniem z innym autorem który porusza jeden z aspektów człowieczej rzeczywistości. Można, więc spokojnie znaleźć czas na czytanie, przeplatając go z codziennym życiem.

Książka ta rozszerza punkt widzenia na samego siebie, na podejście do samego siebie. Jej lektura pozwala lepiej zrozumieć co kieruje człowiekiem i dlaczego czasami zachowuje się on inaczej niż tego by od siebie oczekiwał.
Kiedy rozumie się siebie łatwiej też jest zrozumieć innych.

Osobiście wracam do niej od czasu do czasu, czytając ten czy tamten rozdział, a ponieważ zmieniam się ja, zmienia się sytuacja i okoliczności to i na inne aspekty zwracam uwagę i co innego do mnie przemawia.

Polecam

Bardzo fajna formuła książki, bo każdy rozdział jest spotkaniem z innym autorem który porusza jeden z aspektów człowieczej rzeczywistości. Można, więc spokojnie znaleźć czas na czytanie, przeplatając go z codziennym życiem.

Książka ta rozszerza punkt widzenia na samego siebie, na podejście do samego siebie. Jej lektura pozwala lepiej zrozumieć co kieruje człowiekiem i...

Dorota KRZEMIONKA - "Bliżej siebie"
Rozmowy z mistrzami
o życiu, uczuciach, marzeniach, relacjach, zdrowiu,
finansach i możliwości zmiany siebie

Po wielu poszukiwaniach wydedukowałem, że autorem jest redaktor Krzemionka. A, że tyle kłopotu mnie narobiła, to postanowiłem się o niej czegoś dowiedzieć. Nie za bardzo mnie się udało, ale wiem, że formalnie nosi podwójne nazwisko Krzemionka – Brzózka, że jest adiunktem /a więc ma stopień doktora/ w Instytucie Psychologii Stosowanej UJ, że dyżuruje tam w środy, że mieszka w Kielcach, że jest redaktorem naukowym miesięcznika "Charaktery" /od 1997 roku popularyzującego wiedzę psychologiczną, w sposób zrozumiały dla przeciętnego czytelnika/, że napisała książki pt "Ja to wytłumaczę", "Czym jest psychologia" oraz "Wiara, nadzieja, zdrowie. Siły, które pokonują raka", ale ile ma lat, nie wiem.
Pani Doktor jest przerażająco rozmowna, bo książka zawiera aż około 50 rozmów a na pewno nie są to wszystkie jakie ona przeprowadziła. Oczywiście taka ilość uniemożliwia napisanie jakiejkolwiek sensownej recenzji, i dlatego ograniczę się do paru fragmentów, które mnie szczególnie zainteresowały. Oczywiście taki wybór jest skrajnie subiektywny, a więc nie reprezentatywny dla całości.
Jeszcze jedno: książka przynosi głównie truizmy, "oczywiste oczywistości", które niewątpliwie autorka z doktoratem z psychologii ma w jednym palcu. Ale ona nie pisze przecież podręcznika dla studentów czy też informatora popularno-naukowego. Ona rozmawia, a ważność padających słów podnoszą autorytety. Mamy schemat polegający na tym, że "objawianą prawdę", z reguły wspomnianą "oczywistą oczywistość" autorka wsadza w usta profesor Kowalskiej, która ją wygłasza jako odkrycie wybitnej profesor Malinowskiej. Przyjrzyjmy się przykładowi z pierwszych stron /str.14-15/
PROFESOR Hanna Brycz odpowiadając na pytanie DOKTOR Krzemionki, wykorzystuje autorytet PROFESORA Bernarda Weinera:
"...Bernard Weiner z Uniwersytetu w Los Angeles twierdzi, że szukając przyczyn zachowań, automatycznie wykorzystujemy trzy wymiary. Dostrzegamy, po pierwsze, przyczyny zewnętrzne, w sytuacji, bądż wewnętrzne, tkwiące w osobie; po drugie, stałe - np trudność zadania, lub zmienne - np. przypadek, szczęście lub pech; po trzecie, kontrolowalne, czyli takie, na które mamy wpływ – np. wysiłek, lub niekontrolowalne - np. pogoda. Ale odmiennie je wykorzystujemy: własne zachowania widzimy jako odpowiedż na sytuację, czyjeś - jako wyraz cech tej osoby..." itd itp

Na marginesie doktor Krzemionka wypisuje sedno danej wypowiedzi. Tu czytamy:
"Jeżeli się spóżniłam to zawiniły korki albo klucz się zaciął w zamku. Ale gdy ktoś się spóżnia, to mógł przewidzieć korki, więc jest nieodpowiedzialny.."

Niestety, wysiłek uczonych poszedł na marne w przypadku mojej osoby bo ja Biblię czytuję a tam stoi /Ew, wg Mat. 7, 3; Łuk. 6, 41./:
"Czemu widzisz żdżbło w oku brata twego, a nie widzisz belki w oku swoim ?"

Pomijam błąd w części: "..np. przypadek, szczęście lub pech"; błąd, bo szczęścia czy pechy są podzbiorami w zbiorze przypadków, a nie zbiorami równoległymi !!!

Na stronie 25 obserwujemy "uogólnienie heideggerowskie", które maksymalnie wykorzystał Stachura nazywając swojego bohatera "Się". Polega na wygłaszaniu prawd lub bzdur bezosobowo np "Mówi się, że twoja żona ciebie zdradza". Tutaj PROFESOR Hazel Rose Markus, w dodatku była żona PROFESORA Zajonca rzecze:
"..NIEKTÓRZY uważają, że pojęcie "ja" jest stosunkowo młodym wytworem. XII wiek JEST WSKAZYWANY jako czas, kiedy zaczęliśmy myśleć o sobie jako kimś odrębnym od innych ludzi.." /podk. moje./

Wniosek: JEST WSKAZYWANE, by NIEKTÓRZY uczeni pospieszyli do biblioteki i poczytali filozofów greckich. W tym miejscu wskazane wydaje się podanie odważnego stwierdzenia ze str.93:
"Wszyscy możemy być genialni, punktualni i oczytani"

Oj ! Oj ! Nie wszyscy !!! No jeszcze na zakończenie zaskoczenie ze strony 293:
"..Mało kto zdaje sobie sprawę, że osoby, które mówią cicho, ZWYKLE są bardzo wrogie"

A mnie, moje długie życie nauczyło, że ludzie kulturalni ZWYKLE mówią cicho, a czasem nawet chamy, ale z tych nieśmiałych.

Dorota KRZEMIONKA - "Bliżej siebie"
Rozmowy z mistrzami
o życiu, uczuciach, marzeniach, relacjach, zdrowiu,
finansach i możliwości zmiany siebie

Po wielu poszukiwaniach wydedukowałem, że autorem jest redaktor Krzemionka. A, że tyle kłopotu mnie narobiła, to ...

Nie ma ludzi bez wad, że tak sobie od truizmu zacznę. Sama mam kilka, no, może kilkanaście, choć właściwym byłoby tu przy okazji zapytać, co kto w ogóle uważa za wadę. No ale niech będzie, mam tych kilka moich wad i właśnie dzięki nim czuję się ludzka. To one czynią mnie człowiekiem z krwi i kości (i tłuszczyku).

Nie mogę powiedzieć, bym od zawsze zaciekawiona była tym, w jaki sposób zachowują się ludzie i dlaczego ich postępowanie różni się w zależności od tego, kogo i czego ono dotyczy. Myślałam sobie, że "aaaa, interesuje cię psychologia, tak? Ehe, okej, kumam, czyli że chcesz zrozumieć sam siebie? Masz jakiś problem?" Trochę przesadzam, ale wiecie, to dość powszechny pogląd. A potem coś się we mnie zmieniło i wtedy właśnie, trochę jak znak z nieba, dostałam propozycję przeczytania tej książki.

"Bliżej siebie..." to - cóż, na pewno was zaskoczę, bo pewnie nigdy w życiu byście się tego nie domyślili - rozmowy z autorytetami w dziedzinie psychologii. W dyskusjach z nimi sporo jest o ludzkiej osobowości, sile woli i marzeniach, utrudnianiu sobie życia na własne życzenie, o biznesie, seksie i wielu innych kwestiach, które współczesnego człowieka szczególnie zajmują i bywa, że dają mu do wiwatu, dezorganizując jego rzeczywistość. Gdyby nie było mi szkoda, wzięłabym kolorowy flamaster i zaznaczała szczególnie wartościowe wypowiedzi, ale ponieważ pisanie po książkach czymkolwiek jest dla mnie czynnością wyjątkowo wstrętną, darowałam sobie. Szczególnie jednak zapadł mi w pamięć cytat pochodzący z rozmowy Doroty Krzemionki z Ewą Woydyłło:

"Bycie dobrym dla siebie jest w nas naturalną biologiczną, wręcz atawistyczną potrzebą, ponieważ od tego zależy nasze przetrwanie. Wszyscy przychodzimy na świat z taką zdolnością i skłonnością. Małe dzieci domagają się tego, czego im potrzeba: jak są głodne, to się drą, jak chcą być przytulone, to wyciągają rączki.

Co się potem dzieje z tą zdolnością?

Włącza się wychowanie, które odwołuje się do naszej zdolności myślenia i czasem zabija w nas odruch, by być dobrym dla siebie. Zaczynamy myśleć i dokonywać wyborów nie zawsze dobrych. Mimo zimna biegamy po lesie, choć głodno - odmawiamy sobie ciastka. Nakładają się różne warstwy: moralności, przetrwania i obyczaju. Dojrzała osoba umie czerpać z doświadczeń swoich, innych ludzi i kultury, które ułatwiają jej dokonywanie właściwych wyborów. Ale niektórzy z nas tak silnie podlegają wychowaniu, że zagłuszają naturalną potrzebę zdrowego egoizmu. (...)" (str. 129-130)

Wiele kwestii poruszonych w "Bliżej siebie..." dało mi do myślenia. Serio, to nie czcza gadanina podyktowana faktem otrzymania tej książki od wydawcy. Rzeczy, o których mówią rozmówcy Krzemionki, z pozoru oczywiste, na nowo otworzyły mi oczy i sprawiły, że na parę spraw spojrzałam z zupełnie innej perspektywy. Czytanie "Bliżej siebie..." było trochę jak wizyta u psychoterapeuty i mówię o tym z niemałym zdziwieniem. Wejrzałam w głąb siebie i odkryłam tam wiele całkiem fajnych rzeczy, polecam wam wypróbować na sobie. A już całkiem na serio, nigdy nie przypuszczałabym, że książka poruszająca tematy stricte psychologiczne, zainteresuje mnie do tego stopnia, że zachęci mnie do szukania innych, podobnych do niej pozycji. Czuję, że to początek niezłej przygody ;)

Nie ma ludzi bez wad, że tak sobie od truizmu zacznę. Sama mam kilka, no, może kilkanaście, choć właściwym byłoby tu przy okazji zapytać, co kto w ogóle uważa za wadę. No ale niech będzie, mam tych kilka moich wad i właśnie dzięki nim czuję się ludzka. To one czynią mnie człowiekiem z krwi i kości (i tłuszczyku).

Nie mogę powiedzieć, bym od zawsze zaciekawiona była tym, w...

Zabrakło mi motywacji.

Zabrakło mi motywacji.