Ogladałam film,ale wiele szczegółów nie pamiętałam. Książka obecnie jest lekturą dla IV klas Szkoły Podstawowej. I dzięki temu wspólne czytanie z wnuczką oprócz frajdy, te sceny z Akademii mi przypomniało. Śmiechu było co niemiara.Brzechwa wybiegł w przyszłość, bo lalka Alojzy, to przecież współczesny robot AL.😉

Ogladałam film,ale wiele szczegółów nie pamiętałam. Książka obecnie jest lekturą dla IV klas Szkoły Podstawowej. I dzięki temu wspólne czytanie z wnuczką oprócz frajdy, te sceny z Akademii mi przypomniało. Śmiechu było co niemiara.Brzechwa wybiegł w przyszłość, bo lalka Alojzy, to przecież współczesny robot AL.😉

Z dziecięcych lat kojarzę fragmenty filmu, nie pamiętam czy czytałam wtedy książkę.

Drugi raz z tą historią miałam styczność już w dorosłym życiu, gdy byłam w ciąży i mąż czytał nam "do brzuszka", wtedy większość przesypiałam 😉 i nie wydawała mi się ta historia tak bardzo ciekawa i wciągająca.

Dziś sięgnęłam po tę książkę już bardziej świadomie, żeby przypomnieć sobie fabułę i pokazać ją naszej córce. Więc znów ją przeczytaliśmy. A zmotywowało mnie do tego, obejrzenie nowego zwiastuna do filmu Akademia Pana Kleksa i na nowo nagrana piosenka "Jestem Twoją bajką".

Osobiście i piosenką i zwiastunem jestem totalnie oczarowana. Z niecierpliwością czekam na film. Jestem ciekawa jak to wszystko wyszło, choć już wiemy, że film nie będzie stuprocentowym odzwierciedleniem książki, ale dla mnie ta nowa produkcja tchnęła więcej magii, którą ja tak kocham, w historię tak dobrze znaną i rozbudziła we mnie na nowo, albo może pierwszy raz prawdziwą ciekawość tą historią.

Myślę, że Akademia Pana Kleksa to taka dziecięca klasyka, która warta jest przeczytania, bo wspaniale rozbudza wyobraźnię i małego dziecka i dorosłego, który na pewno mimo wieku ma w sobie młodsza wersję siebie.

Z dziecięcych lat kojarzę fragmenty filmu, nie pamiętam czy czytałam wtedy książkę.

Drugi raz z tą historią miałam styczność już w dorosłym życiu, gdy byłam w ciąży i mąż czytał nam "do brzuszka", wtedy większość przesypiałam 😉 i nie wydawała mi się ta historia tak bardzo ciekawa i wciągająca.

Dziś sięgnęłam po tę książkę już bardziej świadomie, żeby przypomnieć sobie...

Wyborna lektura. Jako uczennica byłam w kinie na "Akademii Pana Kleksa", więc książki nie przeczytałam. Pamiętam, że trudno ją było zdobyć.

Wyobraźnia Pana Jana Brzechwy nie ma granic!!
Niesamowite, co on wymyślił 💜❤💚💙
Same posiłki w akademii są przezabawne i urocze, a reszta...
Normalnie rewelka!!
Dodatkowo czytanie umilają cudowne rysunki Jana Marcina Szancera - uwielbiam Jego kreskę!! 😍

😔 Szkoda tylko, że na wrogów obrał wilki - tak zupełnie niewinne, nie wchodzące ludziom w drogę, prowadzące skryty tryb życia, wierne, kochające - zwierzęta. Tak, są nienawidzone przez rolników, ale i tak nie zasłużyły na swoją marną i podłą reputację 😜

Stąd odjęty punkt. Moja Miłość do wilków jest wieczna.

Wyborna lektura. Jako uczennica byłam w kinie na "Akademii Pana Kleksa", więc książki nie przeczytałam. Pamiętam, że trudno ją było zdobyć.

Wyobraźnia Pana Jana Brzechwy nie ma granic!!
Niesamowite, co on wymyślił 💜❤💚💙
Same posiłki w akademii są przezabawne i urocze, a reszta...
Normalnie rewelka!!
Dodatkowo czytanie umilają cudowne rysunki Jana Marcina Szancera -...

czasem trzeba dorosnac by zobaczyc ksiazke w nowym swietle, cudo po latach

czasem trzeba dorosnac by zobaczyc ksiazke w nowym swietle, cudo po latach

Warto czytać tego typu książki, aby wewnętrzne dziecko było w nas cały czas aktywne.

Warto czytać tego typu książki, aby wewnętrzne dziecko było w nas cały czas aktywne.

„Akademia Pana Kleksa” to moja pierwsza lektura, która otworzyła przede mną drzwi do świata fantazji. Dzięki panu Brzechwie i jego cudownej wyobraźni pokochałam fikcję literacką, na zawsze. Dziś sięgnęłam po nią znów z miłą chęcią, dzięki swemu dziecku. Jak zwykle była to niesamowita przygoda. Perypetie Adasia Niezgódki i jego kolegów z akademii są niezwykle intrygujące i interesujące. Każdy kolejny rozdział zaskakuje coraz bardziej i odkrywa kolejne sekrety funkcjonowania tej nadzwyczajnej szkoły. Uwielbiam tą książkę przede wszystkim za jej oryginalne zakończenie. Mimo tego, że akademię jak i tytułowego Pana Kleksa spotkało wiele przykrych rzeczy to jest ono pozytywne w swych wydźwięku. Wprost nie mogę się doczekać nowej ekranizacji. Bez wątpienia najmłodszym przypadnie ona do gustu, ale czy rodzicom, którzy znają poprzednią wersję? Zobaczymy…

„Akademia Pana Kleksa” to moja pierwsza lektura, która otworzyła przede mną drzwi do świata fantazji. Dzięki panu Brzechwie i jego cudownej wyobraźni pokochałam fikcję literacką, na zawsze. Dziś sięgnęłam po nią znów z miłą chęcią, dzięki swemu dziecku. Jak zwykle była to niesamowita przygoda. Perypetie Adasia Niezgódki i jego kolegów z akademii są niezwykle intrygujące i...

Moja najulubieńsza lektura szkolna z podstawówki. Nie jest to arcydzieło literackie ale bardzo miło ją wspominam. Polecam ją przeczytać każdemu dziecku w podstawówce jak ma okazję ale i dorosłym się na pewno spodoba.

Moja najulubieńsza lektura szkolna z podstawówki. Nie jest to arcydzieło literackie ale bardzo miło ją wspominam. Polecam ją przeczytać każdemu dziecku w podstawówce jak ma okazję ale i dorosłym się na pewno spodoba.

nie bardzooooooooooooooooooooooooooooooooo

nie bardzooooooooooooooooooooooooooooooooo

Chciałam ponownie przeczytać tę książkę. Wreszcie zrobiłam to w ramach czerwcowego wyzwania. Bohaterem dziecięcym utworu jest Adam Niezgódka, chłopiec mający dwie lewe ręce.
Dlaczego wybrałam właśnie tę powieść?
Postaram się odpowiedzieć na to pytanie.

Zawsze dużo czytałam, miałam swoje upodobania, ale mimo tego, posłusznie zaliczałam wszystkie szkolne lektury, nawet jeśli budziły niechęć, nudziły i rozmijały się z moimi ówczesnymi preferencjami czytelniczymi. Pod tym względem byłam, prawdopodobnie, wyjątkowo rzadko spotykanym przypadkiem wśród uczniowskiej gromady. Złamała mnie dopiero, w szkole średniej, pani Eliza epickością utworu "Nad Niemnem". O zgrozo, historia powtórzyła się znowu, gdy polecono mi przeczytać jej dzieło na seminarium z historii literatury polskiej. Przyznaję, że powieść "Nad Niemnem" kolejny raz była znów, moim jedynym potknięciem na liście zawierajacej grubo ponad 100 tytułów (przepraszam za tę dygresję).🙊

Utwór Jana Brzechwy był jedyną lekturą szkolną w podstawówce, która mnie absolutnie i bezwarunkowo: zadziwiła, oczarowała, zachwyciła, rozśmieszyła, kilka razy złamała mi serce, wymusiła łzy, rozczarowała zakończeniem i faktem, że w tej niezwykłej szkole nie było dziewczyn.
Później już do tego świata nie wracałam.
Wersja filmowa i Pan Kleks w wykonaniu Piotra Frączewskiego, okropne piosenki oraz nachalny surrealizm tej kreacji, sprawiły, że postanowiłam nie oglądać tej koszmarnej adaptacji filmowej (to tylko moja subiektywna opinia).
Wolałam pamiętać piękne ilustracje i rysunki J.M. Szancera, i że z wypiekami na twarzy, do późnej nocy, stawałam się częścią tego absolutnie niezwykłego świata.

Teraz, kiedy drugi raz, czytałam "Akademię Pana Kleksa", byłam zaskoczona, że wciąż tak dobrze pamiętam przebieg zdarzeń, a także sporo szczegółów.
Z przyjemnością stwierdziłam, że wciąż, jest to doskonała książka dla dzieci.
Mimo upływu lat, wielości czytelniczych doświadczeń, tego, że dorosłam i moje emocje oraz sposób patrzenia na świat, są teraz inne, rzeczywistość "Akademii Pana Kleksa" nadal widzę jako barwny i fascynujący świat . Dalej porusza mnie historia księcia Mateusza zamienionego w szpaka, spotkania z bohaterami baśni w szkolnym ogrodzie, wyprawa do psiego raju i relacja z wizyty w pozaziemskiej przestrzeni kosmicznej zapisana w wysłanym tam oku Ambrożego Kleksa. Z przyjemnością czytałam o niezwykłych możliwościach Pana Kleksa. O tym, że można kolekcjonować dobre sny i robić z nich pigułki na lepsze spanie, że litery się przędzie, a z kolorowych szkiełek można przygotować pyszny posiłek.
Powieść Jana Brzechwy zaprasza czytelników w podróż do krainy baśni, dziecięcej fantazji i w sferę marzeń o szkole, która jest daleka od biurokracji, potrafi jednocześnie uczyć, zafascynować, inspirować i podążać za każdym uczniem, również za tym sprawiającym problemy i mającym indywidualne ograniczenia, jak Adaś Niezgódka i jego koledzy.

Uważam, że ten utwór to majstersztyk literacki. Książka napisana w 1945r zadziwiała, w czasach ponurego, szarego PRL-u oryginalnością, niepowtarzalnością, mnogością nawiązań literackich, wykorzystaniem elementów groteski, fantastyki, humorem, mądrymi przesłaniami kreowanymi z wyczuciem i bez zbędnego dydaktyzmu oraz nienaganną polszczyzną. Powinna była stać się światowym bestsellerem, gdyż z pewnością nie jest ani odrobinę gorsza od "Alicji w Krainie Czarów" czy od "Opowieści z Narnii' mocno zakotwiczonej w jednym, wyraźnie określonym, światopoglądzie.

Chciałam ponownie przeczytać tę książkę. Wreszcie zrobiłam to w ramach czerwcowego wyzwania. Bohaterem dziecięcym utworu jest Adam Niezgódka, chłopiec mający dwie lewe ręce.
Dlaczego wybrałam właśnie tę powieść?
Postaram się odpowiedzieć na to pytanie.

Zawsze dużo czytałam, miałam swoje upodobania, ale mimo tego, posłusznie zaliczałam wszystkie szkolne lektury, nawet...

Lektura nie najgorsza, nie zanudza, ale też nie przeczytałabym jej drugi raz

Lektura nie najgorsza, nie zanudza, ale też nie przeczytałabym jej drugi raz