Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie ciekawego, intrygującego. Zagadnienia wydają mi się dzięki temu bardziej bliższe, nie tylko w suchy sposób przedstawione ale można je wręcz "poczuć". Tytułowa nadzieja radykalna to koncepcja bardzo dobrze omówiona. Przeplatają się tutaj rozważania filozoficzne, psychologiczne, antropologiczne z historią ludu Wron. Tematy podejmowane przez autora są w idealnych proporcjach nie ma niedosytu ani przesytu mamy kompletną opowieść. Bardzo ciekawie ukazany temat snów zarówno od strony wierzeń plemienia możemy dowiedzieć się że Indianie dzielili sny na różne kategorie i tylko niektóre uznawali za prorocze jest też psychologiczne objaśnienie marzeń sennych. Poza dosłownym odczytem książki możemy też odnieść koncepcje nadziei radykalnej, cnoty sikory, pojmowania męstwa do siebie i swojego życia chociażby w sposób metaforycznej narracji.

Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie...

Dość długo odkładałem przeczytanie tej pozycji, zawsze przerywałem mniej więcej w połowie, nie będąc w stanie zmierzyć się z tym króciutkim, acz bardzo gęstym filozoficznie esejem. Chociaż momentami nie było łatwo, to mogę polecić, bo jest to jedna z tzw. mądrych książek. Autor stara się dowieść ( i wg mnie całkiem nieźle mu się to udaje),jak wódz plemienia Wron (Crow),w obliczu zagrożenia ze strony białych z jednej, i plemiona Siuksów Lakota z drugiej, przystając na pełną współpracę i sojusz z siłami Wielkiego Ojca, nie poniósł klęski, wręcz przeciwnie wykazał się męstwem, roztropnością i myśleniem strategicznym biorąc pod uwagę długofalowe skutki dla członków plemienia. Udało mu się zbudować konceptualny most pomiędzy dawną kulturą Wron opierającą się głównie na etosie wojny, polowania i wędrownego stylu życia, a nowym, nieznanym dotąd światem, i szczęśliwie, mimo wielu perturbacji, przeprowadzić swój lud do rzeczywistości białego człowieka, czyli kultury technologicznego postępu tzw. cywilizowanego świata., gdzie wpajany dawniej kodeks postępowania i obyczaje utraciły jakikolwiek sens. Wykorzystując wizje senne jako budulec wodzowi udała się rzecz niebywała - zdołał nie tylko uchronić swój lud przed wyginięciem, ale również umożliwił mu pozostanie na świętych ziemiach, nauczył jak mądrze przyswoić kulturę, wynalazki białego człowieka i zaadaptować się w nowej rzeczywistości, z jednoczesnym utrzymaniem dawnej plemiennej tożsamości.

Dość długo odkładałem przeczytanie tej pozycji, zawsze przerywałem mniej więcej w połowie, nie będąc w stanie zmierzyć się z tym króciutkim, acz bardzo gęstym filozoficznie esejem. Chociaż momentami nie było łatwo, to mogę polecić, bo jest to jedna z tzw. mądrych książek. Autor stara się dowieść ( i wg mnie całkiem nieźle mu się to udaje),jak wódz plemienia Wron (Crow),w...

Przez cały czas czytania tej książki nie potrafiłam pozbyć się myśli, że ten smutny ciąg wydarzeń wynikał z pychy i chciwości białych ludzi. Bardzo mnie rozczarowało to, że tytułowa "etyka" w żadnym stopniu nie odnosi się do osób noszących piętno grabieżców, a jedynie do garstki rdzennych mieszkańców.

Przez cały czas czytania tej książki nie potrafiłam pozbyć się myśli, że ten smutny ciąg wydarzeń wynikał z pychy i chciwości białych ludzi. Bardzo mnie rozczarowało to, że tytułowa "etyka" w żadnym stopniu nie odnosi się do osób noszących piętno grabieżców, a jedynie do garstki rdzennych mieszkańców.

Po tę książkę sięgałam dwukrotnie. Za pierwszym razem porzuciłam ją w połowie, ponieważ w moim odczuciu autor był zbyt powolny w swoich rozważaniach, wciąż wracał do tych samych stwierdzeń, brak było wniosków. Może to wina pośpiechu otaczającego świata, a może po prostu ja byłam zbyt niecierpliwa. Powróciłam do niej po roku, tuż przed wyjazdem na wakacje do Gruzji, a o jej wyborze zdecydowały niewielkie rozmiary i filozoficzne podejście, które w podróży akurat lubię. Przy tej książce nie można się śpieszyć. Najlepiej przeczytać kilka stron i zostawić sobie trochę czasu na chwilę refleksji. To jedna z tych książek, które zostawiają w duszy ślad.

Urzekły mnie w niej co najmniej trzy rzeczy. Pierwsza to opis końca znanego nam świata i bynajmniej nie chodzi tylko o przykład plemienia Wron. Tak jak wcześniej wspomniałam, książkę wzięłam na wakacje i miałam okazję obserwować odchodzące w zapomnienie życie Swanów (to grupa etniczna zamieszkująca północno-zachodnią Gruzję). Świat do niedawna zdecydowanie patriarchalny nagle przestał istnieć. Siła fizyczna, zwinność, skłonność do podejmowania ryzyka, umiejętność jazdy na koniu - te wszystkie przymioty, które kiedyś decydowały o atrakcyjności mężczyzny nagle przestały mieć sens. Ktoś zaczął wymagać, żeby zajęli się pracą, domem, ale przecież taka zmiana wymaga kompletnego przewartościowania tego, co było do tej pory symbolem szczęścia. Zagubienie, pociąg do używek, brak ładu, brak zasad – to jest to, co zobaczyłam w tym znikającym świecie.

Ale dajmy już spokój Swanom i wróćmy do Wron… Drugą rzeczą, która zapadła w mojej pamięci, to definicja męstwa, jako zdolności do dobrego życia w obliczu zagrożeń. Prawda, że prosta i piękna? Autor rozwija swój wywód o pięć kryteriów, które według Arystotelesa wyznaczają obszar, w którym musi znajdować się męstwo. Warto zatrzymać się na chwilę przy tych kryteriach i zastanowić się, co one oznaczają w naszym współczesnym świecie (nie jest to wcale oczywiste).

I trzecia rzecz to umiejętność słuchania i uczenia się od innych, które stanowią klucz do nadziei. Wódz Wron Wiele Przewag zachęcał młodych Indian do słuchania i uczenia się, w tym również uczenia się od białych ludzi. I to przesłanie również nie odnosi się tylko do Wron. Bo jeśli chcemy zmienić świat, to trzeba słuchać mądrych ludzi i edukować, prawda?

Ta książka nie ma zakończenia. Kończy się na nadziei, ale do końca nie wiadomo na czym ta nadzieja miałaby polegać. Ja mam swoje zakończenie, ale niech to pozostanie tajemnicą ;)

Po tę książkę sięgałam dwukrotnie. Za pierwszym razem porzuciłam ją w połowie, ponieważ w moim odczuciu autor był zbyt powolny w swoich rozważaniach, wciąż wracał do tych samych stwierdzeń, brak było wniosków. Może to wina pośpiechu otaczającego świata, a może po prostu ja byłam zbyt niecierpliwa. Powróciłam do niej po roku, tuż przed wyjazdem na wakacje do Gruzji, a o jej...

Ciekawe spojrzenie na umierającą kulturę Indian. Zupełnie z innej strony. Smutne fragmenty z życia wodza Wiele Przewag. Polecam kulturoznawcą, etnologom ale też psychologom i miłośnikom historii.

Ciekawe spojrzenie na umierającą kulturę Indian. Zupełnie z innej strony. Smutne fragmenty z życia wodza Wiele Przewag. Polecam kulturoznawcą, etnologom ale też psychologom i miłośnikom historii.

Wielka szkoda że tej niewielkiej przecież książeczki nie przeczyta wielu naszych rodaków. Bo kogóż interesuje w dzisiejszym świecie a w Polsce szczególnie nadzieja, na dodatek jeszcze radykalna. Wiele Przewag to imię wodza plemienia Wron który wprowadził swoich ludzi w cywilizację białych. Dla jednych zdrajca dla innych bohater... ale nie o to w tym tekście chodzi. Myślę że dla Nas to powinna być ważna lektura, dlatego gorąco polecam. Dla myślących...

Wielka szkoda że tej niewielkiej przecież książeczki nie przeczyta wielu naszych rodaków. Bo kogóż interesuje w dzisiejszym świecie a w Polsce szczególnie nadzieja, na dodatek jeszcze radykalna. Wiele Przewag to imię wodza plemienia Wron który wprowadził swoich ludzi w cywilizację białych. Dla jednych zdrajca dla innych bohater... ale nie o to w tym tekście chodzi. Myślę...