Dziennikarka dotarła do wielu świadectw pobytu koreańskich sierot w Płakowicach dolnośląskich. Bardzo dobra praca poszukiwawcza. Książka - reportaż napisana z empatią, oddająca uczucia polskich wychowawców w domu dziecka. Świetnie oddane emocje dzieci - Koreańczyków, chyba głównie z Północy, ale też, co ukrywano, porwanych z Południa. Zupełnie nie znałam tego epizodu historii (pewnie jak i innych, które komuniści w Polsce utajnili).

Dziennikarka dotarła do wielu świadectw pobytu koreańskich sierot w Płakowicach dolnośląskich. Bardzo dobra praca poszukiwawcza. Książka - reportaż napisana z empatią, oddająca uczucia polskich wychowawców w domu dziecka. Świetnie oddane emocje dzieci - Koreańczyków, chyba głównie z Północy, ale też, co ukrywano, porwanych z Południa. Zupełnie nie znałam tego epizodu...

Jak widać, to było w tamtych czasach ukrywanych akcji. Bardzo jest żal tych dzieci, ale przerażające są ich nawyki, wyuczone przez reżim. Polecam wszystkim, bo to kawałek historii, której nie uczą w szkołach.

Jak widać, to było w tamtych czasach ukrywanych akcji. Bardzo jest żal tych dzieci, ale przerażające są ich nawyki, wyuczone przez reżim. Polecam wszystkim, bo to kawałek historii, której nie uczą w szkołach.

Najpierw opowieść mnie wciągnęła, oswoiłem się, poczułem beztroskę opisywanych sierot, ich radość i przeżywane miłości, a na końcu mną wstrząsnęła. Nie lubię ckliwych opowiastek, ale ta opowieść ze mnie wykręciła wszelkie emocje. Tym bardziej, że to nie jest literatura faktu, a wszystko działo się obok mojej rodzinnej miejscowości.

Najpierw opowieść mnie wciągnęła, oswoiłem się, poczułem beztroskę opisywanych sierot, ich radość i przeżywane miłości, a na końcu mną wstrząsnęła. Nie lubię ckliwych opowiastek, ale ta opowieść ze mnie wykręciła wszelkie emocje. Tym bardziej, że to nie jest literatura faktu, a wszystko działo się obok mojej rodzinnej miejscowości.

Dzięki tej książce dowiedziałam się czegoś nowego - że na naszych ziemiach był sierociniec dla dzieci z Korei Północnej. Intrygująca pozycja.

Dzięki tej książce dowiedziałam się czegoś nowego - że na naszych ziemiach był sierociniec dla dzieci z Korei Północnej. Intrygująca pozycja.

Dzięki talentowi i determinacji Jolanty Krysowatej odzyskaliśmy kawał fascynującej polskiej historii, która przemawia mocno zarówno do wyobraźni, jak i do serc czytelników. Znakomita, porywająca książka, której wręcz nie można nie znać i którą gorąco polecam.

Całość recenzji na blogu Kulturalne Ingrediencje

Dzięki talentowi i determinacji Jolanty Krysowatej odzyskaliśmy kawał fascynującej polskiej historii, która przemawia mocno zarówno do wyobraźni, jak i do serc czytelników. Znakomita, porywająca książka, której wręcz nie można nie znać i którą gorąco polecam.

Całość recenzji na blogu Kulturalne Ingrediencje

Bardzo ciekawa pozycja. Pierwsza część najmniej mnie wciągnęła chyba przez wielowątkowość i niejasną perspektywę. Natomiast dalsze, spójne historie koreańskich dzieci i ich opiekunów są przedstawione w sposób niezwykle ciekawy, bez oceny, bez nadmiaru polityki i w adekwatnej formie.

Bardzo ciekawa pozycja. Pierwsza część najmniej mnie wciągnęła chyba przez wielowątkowość i niejasną perspektywę. Natomiast dalsze, spójne historie koreańskich dzieci i ich opiekunów są przedstawione w sposób niezwykle ciekawy, bez oceny, bez nadmiaru polityki i w adekwatnej formie.

O książce dowiedziałem się po obejrzeniu filmu dokumentalnego Fascynująca historia, która dzięki autorce nie zostanie zapomniana. Czytając fotokopie listów koreańskich dzieci, ciężko powstrzymać wzruszenie.

O książce dowiedziałem się po obejrzeniu filmu dokumentalnego Fascynująca historia, która dzięki autorce nie zostanie zapomniana. Czytając fotokopie listów koreańskich dzieci, ciężko powstrzymać wzruszenie.

Bardzo dobra książka z pogranicza literatury faktu (swego rodzaju śledztwo dziennikarskie, reportaż) i jednocześnie fikcji literackiej. Początkowo autorka opisuje fakty związane ze zmarłą Koreanką Kim Ki Dok oraz życie leczącego ją doktora Partyki (postać autentyczna). Druga zdecydowanie obszerniejsza część książki to oparty na faktach, ale jednak opisany ze szczegółami dorobionymi poprzez rzeczywistość kreowaną po części przez autorkę (która prawdopodobnie ma bardzo wiele wspólnego z prawdą, co dodaje "smaczku" książce) na temat pobytu koreańskich sierot w ośrodku w Płakowicach. Naprawdę bardzo polecam tę książkę i dla osób zainteresowanych Koreą, ale także tych poszukujących ciekawej lektury z pogranicza fikcji literackiej i literatury faktu, ponieważ można powiedzieć, że połączenie to wyszło autorce znakomicie.

Bardzo dobra książka z pogranicza literatury faktu (swego rodzaju śledztwo dziennikarskie, reportaż) i jednocześnie fikcji literackiej. Początkowo autorka opisuje fakty związane ze zmarłą Koreanką Kim Ki Dok oraz życie leczącego ją doktora Partyki (postać autentyczna). Druga zdecydowanie obszerniejsza część książki to oparty na faktach, ale jednak opisany ze szczegółami...

Ależ skarb znalazłam na półce w bibliotece. Niesamowity reportaż. To nie tylko opowieść o chorej dziewczynce i lekarzu, to książka o życiu, o miłości, o przyjaźni, o cierpieniu, o Polsce, o Korei, o dzieciach, o dorosłych, o okrucieństwie wojny, o wytrwałości, o walce ze światem, przeciwnościami, ze sobą. Można długo jeszcze wymieniać i nie sposób opisać wszystkiego co zawiera. To trzeba przeczytać!!!!!

Ależ skarb znalazłam na półce w bibliotece. Niesamowity reportaż. To nie tylko opowieść o chorej dziewczynce i lekarzu, to książka o życiu, o miłości, o przyjaźni, o cierpieniu, o Polsce, o Korei, o dzieciach, o dorosłych, o okrucieństwie wojny, o wytrwałości, o walce ze światem, przeciwnościami, ze sobą. Można długo jeszcze wymieniać i nie sposób opisać wszystkiego co...

Gdy usłyszałem o tej historii i zobaczyłem, że jest opisana postanowiłem, że koniecznie muszę ją przeczytać. Niestety książka jest jedynie poprawna. Lekko nużąca. O wszystkim wartym uwagi dowiadujemy się z historii lekarza ratującego Koreankę. Najmniej w książce było samej Koreanki. Korei również jak na lekarstwo. Zdecydowanie lepiej obejrzeć film Kim Ki Dok na YT zrealizowany przez autorkę i odpuścić sobie książkę.

Gdy usłyszałem o tej historii i zobaczyłem, że jest opisana postanowiłem, że koniecznie muszę ją przeczytać. Niestety książka jest jedynie poprawna. Lekko nużąca. O wszystkim wartym uwagi dowiadujemy się z historii lekarza ratującego Koreankę. Najmniej w książce było samej Koreanki. Korei również jak na lekarstwo. Zdecydowanie lepiej obejrzeć film Kim Ki Dok na YT...