Charley musi odnaleźć osobę, która jest objęta programem ochrony świadków, albo jej przyjacielowi stanie się krzywda.
Zaczyna się wyścig z czasem i z ostrzeżeniami dla przyjaciół - nie ma ich znowu aż tak wielu.
Poza tym nasza kostucha ma kolejnego klienta z nietypową prośbą. Chce, żeby odzyskała dla niego jego duszę... Serio??
Związek z Reyesem wchodzi w nową fazę..... Wystarczy tylko powiedzieć TAK, tylko właściwie po co się spieszyć.
Polecam.

Charley musi odnaleźć osobę, która jest objęta programem ochrony świadków, albo jej przyjacielowi stanie się krzywda.
Zaczyna się wyścig z czasem i z ostrzeżeniami dla przyjaciół - nie ma ich znowu aż tak wielu.
Poza tym nasza kostucha ma kolejnego klienta z nietypową prośbą. Chce, żeby odzyskała dla niego jego duszę... Serio??
Związek z Reyesem wchodzi w nową fazę........

Jak dobrze było zajrzeć ponownie do tego świata. Dawno mnie tam nie było. Zbyt długo, można by śmiało powiedzieć. Ale już nadrobiłam. Czuję się ponownie naładowana.
Ale nie tylko.
Mówiłam już wielokrotnie, że czytanie tej serii wzbudza we mnie niepokój. Jakieś widmo nieszczęścia, które wisi nad bohaterami. Jakby moje poczucie bezpieczeństwa nie mogło zostać zaspokojone, jakbym podświadomie wiedziała, że ta historia nie może skończyć się dobrze. Mało jest książek z tego gatunku z którymi jestem tak związana emocjonalnie. Jakkolwiek absurdalnie by to brzmiało, bardziej niż zwykle zależy mi na tym, aby było dobrze. Aby im się udało. Czy tak się stanie? Kurcze, nie wiem. Inaczej niż w przypadku Kate, Mercy, Gin czy Cat gdzie w sumie obojętnie jakby było i tak będzie dobrze.
No dobrze, mogę po raz kolejny wypunktować z jakiego powodu lubię tak te książkę. I wcale wielki i przystojny, o boskim/diabelskim ciele R nie jest numerem 1. Uwielbiam Charley. Z jej autoironią, podejściem do świata, pakowaniem się w kłopoty, byciem zarzewiem kłopotów, z twardym podejściem do życia i wiarą w ludzi ją otaczających. Z jej typowym podejściem „na zewnątrz”, a nie „do środka”. Choćby gdy dowiaduje się, że metodą zapobieżenia śmierci ludzkości jest jej śmierć. I jednozdaniowa akceptacja i zgoda. Jak dla mnie to Charley stanowi trzon tej książki, nie tylko w sensie fabularnym, ale może głównie emocjonalnym. Dzięki niej jesteśmy w stanie tak polubić jej otoczenie. Patrzeć na przyjaciół, smucić się napotkanymi duszami, które opowiadają swoją historię przechodząc przez bohaterkę.
Mimo wszelakich okropności przydarzających się wokół, to bardzo ciepła książka. Bo oprócz tej złej strony życia pokazuje, inny ten cieplejszy wymiar ludzki. Wymiar przyjaciół, dzieciaków, które idą na wagary, a potem wyrzuty sumienia, troski o ludzi zniszczonych postępkami innych, miłości tak silnej, że człowiek zaprzedaje duszę Dilerowi.
Mnie wzrusza ta książka. Zawsze jest taki moment, kiedy ściska mnie za gardło. Nie powiem, niejednokrotnie uśmiecham się pod nosem, niekiedy nawet głośniej. Tak, to ta autoironia, cięty język i umiejętność śmiania się z siebie jaki wpisany jest w Charley.
Co dalej?
Nie wiem. Niestety (ale nie mogłam się powstrzymać) przeczytałam zakończenie części 8 i już wiem, że do momentu kiedy nie będę miała zapewniania, że w 9 jest wszystko dobrze, nie sięgnę po kolejne części. Zakończenie tej części jest i tak wyjątkowo stresujące. Jakbym miała zawisnąć znowu na jakiś czas w niepewności to pewnie bym się kiepsko z tym czuła. Więc w trosce o swoje zdrowie, poczekam. Może się doczekam

Jak dobrze było zajrzeć ponownie do tego świata. Dawno mnie tam nie było. Zbyt długo, można by śmiało powiedzieć. Ale już nadrobiłam. Czuję się ponownie naładowana.
Ale nie tylko.
Mówiłam już wielokrotnie, że czytanie tej serii wzbudza we mnie niepokój. Jakieś widmo nieszczęścia, które wisi nad bohaterami. Jakby moje poczucie bezpieczeństwa nie mogło zostać zaspokojone,...

I tak dotarłam do szóstej części przygód Kostuchy, w porównaniu do pierwszej wypada... niestety bladziutko. Historia robi się przewidywała i mało interesująca. Uważam że autorka na siłę ciągnie serię, która okazała się hitem i odcina kupony, niestety ze szkodą dla całej historii. Charley robi się po prostu nużąca, jej docinki i opinie, tak szalenie zabawne w pierwszej części, teraz już po prostu męczą. Więcej przyjemności przynosi mi czytanie "mądrości ze zderzaków lub koszulek" umieszczonych pomiędzy rozdziałami niż wypowiedzi Charley. Szkoda, pewnie jeszcze zajrzę i przeczytam kolejne części, ale bez entuzjazmu, który pamiętam po pierwszej książce, zresztą końca serii nie widać, co nie wróży nic dobrego.

I tak dotarłam do szóstej części przygód Kostuchy, w porównaniu do pierwszej wypada... niestety bladziutko. Historia robi się przewidywała i mało interesująca. Uważam że autorka na siłę ciągnie serię, która okazała się hitem i odcina kupony, niestety ze szkodą dla całej historii. Charley robi się po prostu nużąca, jej docinki i opinie, tak szalenie zabawne w pierwszej...

Witamy ponownie w świecie Charley, gdzie nagie duchy jeżdżą samochodem, kawa leje się hektolitrami, szefem kuchni jest sam syn szatana, a ściany między pokojami w cudowny sposób same znikają. Darynda Jones ponownie zabrała czytelników w cudowną podróż po świecie detektyw kostuchy i jak zwykle żal, że tak szybko ta podróż minęła.
Piąta książka pozostawiła nas w momencie, gdzie każdy chciał znać ciąg dalszy. I pomimo tego, że jak to mówi Reyes - jest to proste pytanie, na które są tylko dwie możliwe odpowiedzi Tak/Nie, Charley potrzebuje całej książki aby w końcu z siebie cokolwiek wydukać. A co dzieje się w międzyczasie? A no jak zwykle dużo i niestety tym razem trochę bardziej chaotycznie, niż zazwyczaj. Może dlatego, że w książce zabrakło jednej głównej, wiodącej sprawy, którą Charley by rozwiązywała. Pojawia się tak naprawdę sprawa mężczyzny, który sprzedał duszę diabłu, ale ta dosyć szybko zostaje wyjaśniona. Pojawia się sprawa szantażu mafii, ale ta niespodzianek też nie przyniosła. Od razu domyśliłam się tu, o co chodzi w szantażu, a sam wybór Charley, jako osoby, która ma się czegoś dowiedzieć wydawał mi się absolutnie dziwny (o wiele prościej mafii by poszło, gdyby zaszantażowali kogoś z FBI). Oprócz tego w książce mamy nowy rodzaj demonów, kilka krótkich spraw duchów, Cookie flirtującą z wujkiem Bobem, kilka nowych informacji o panu Wongu, piekielne ogary, tajemniczy brak ojca Charley i wiele wiele innych spraw. No i wątek, który szczerze mówiąc mnie troszkę zawiódł - spełnienie przepowiedni Rocketa z poprzednich części. Myślałam, że będzie troszkę bardziej mrocznie, niebezpiecznie, dramatycznie. A wyszło troszkę tak, jakby autorka wcześniej o tym pisała, a w tej książce chciała tą sprawę jak najszybciej uciąć. Końcówka ponownie pozostawia nas z dosyć zaskakującym, nieoczekiwanym zakończeniem - nie wiem tylko jak to wpłynie na kolejne książki. No i nie mogę się doczekać współpracy Charley i Reyesa w biurze :D
Jeszcze jedna rzecz, która trochę mnie niepokoi to ilość wątków, których zaczyna się robić strasznie dużo. Darynda Jones tworzy fantastyczne postaci, każda jest naprawdę ciekawa, każdego łatwo zapamiętać i polubić. Jednak mam wrażenie, że część osób wprowadza po to tylko, żeby w następnych książkach o nich kompletnie zapomnieć (pielęgniarka z wizjami z cz. 5). Przy części kończy się jej za to pomysł na wątek i nagle znienacka bohaterowie znikają (gang motocyklistów). Szósta książka znowu przedstawia nam kolejne nowe osoby. Zobaczymy co z tego wyniknie.
Trochę pomarudziłam na temat fabuły, ale ocena i tak 9/10. Uwielbiam przygody o Charley. Jak zwykle są zabawne, pełne akcji, kawy, a postaci opisywane przez autorkę są cudne. Książka wciąga na tyle, że należy wcześniej zarezerwować sobie 24h w miarę wolne, żeby móc się nią odpowiednio nacieszyć.Coraz bardziej intryguje mnie wątek planów Szatana - po co stworzył Reyesa i czy jego celem nie było czasem właśnie to, czego dostarczyła nam końcówka szóstej książki... Pożyjemy zobaczymy... Na razie pół roku czekania na kolejną książkę, a ja zachęcam tych, którzy nie sięgnęli jeszcze po wcześniejsze części do uzupełnienia lektury.

Witamy ponownie w świecie Charley, gdzie nagie duchy jeżdżą samochodem, kawa leje się hektolitrami, szefem kuchni jest sam syn szatana, a ściany między pokojami w cudowny sposób same znikają. Darynda Jones ponownie zabrała czytelników w cudowną podróż po świecie detektyw kostuchy i jak zwykle żal, że tak szybko ta podróż minęła.
Piąta książka pozostawiła nas w momencie,...

zakończenie zwala z nóg :-)

zakończenie zwala z nóg :-)

Uwielbiam humor Charley, jej ADHD i te gadanie bezsensownych głupot. Tą tajemniczość, która otacza ją i R, jak i przyszłość.

Uwielbiam humor Charley, jej ADHD i te gadanie bezsensownych głupot. Tą tajemniczość, która otacza ją i R, jak i przyszłość.

Ależ Pani Darynda Jones lubi na koniec każdej książki rzucać przysłowiowe bomby , nie mogła sie wprost oprzeć żeby czytelnika zszokowac , czego to ona nie wymyśli. dalej jestem zachwycona , tylko z wyobraznią autorki boje sie co może być dalej.

Ależ Pani Darynda Jones lubi na koniec każdej książki rzucać przysłowiowe bomby , nie mogła sie wprost oprzeć żeby czytelnika zszokowac , czego to ona nie wymyśli. dalej jestem zachwycona , tylko z wyobraznią autorki boje sie co może być dalej.

Super

Super