Krótkie, aczkolwiek bardzo treściwe opowiadanie przepełnione tragizmem. Lektura jest jak najbardziej warta przeczytania.

Krótkie, aczkolwiek bardzo treściwe opowiadanie przepełnione tragizmem. Lektura jest jak najbardziej warta przeczytania.

Akakiusz Kamaszkin trzymaj się zasługujesz na więcej

Akakiusz Kamaszkin trzymaj się zasługujesz na więcej

Uwielbiam Gogola i niesamowicie miło było mi wrócić do baśniowej Rosji. Gogol ma cięty i zabawny styl, co daje efekt troszku straszno troszku śmieszno. Opisuje bowiem trudne losy biednego człowieka, robi to jednak w zabawny sposób.

Uwielbiam Gogola i niesamowicie miło było mi wrócić do baśniowej Rosji. Gogol ma cięty i zabawny styl, co daje efekt troszku straszno troszku śmieszno. Opisuje bowiem trudne losy biednego człowieka, robi to jednak w zabawny sposób.

Gogol zaskakuje mnie po raz kolejny, tym razem krótkim opowiadaniem, które bawi i smuci jednocześnie. Po raz kolejny pokazuje, że pomimo kuriozalnej historii jest w stanie dogłębnie przedstawić ludzki charakter. Główny bohater nie jest szczęściarzem, wiedzie on życie proste, opierające się jedynie na suchej wegetacji, ale pomimo tego zachowuje w sobie jakąś cząstkę wrażliwości i radości, starając się tym dzieląc z ludźmi, którzy najwidoczniej na to nie zasługują.

Gogol zaskakuje mnie po raz kolejny, tym razem krótkim opowiadaniem, które bawi i smuci jednocześnie. Po raz kolejny pokazuje, że pomimo kuriozalnej historii jest w stanie dogłębnie przedstawić ludzki charakter. Główny bohater nie jest szczęściarzem, wiedzie on życie proste, opierające się jedynie na suchej wegetacji, ale pomimo tego zachowuje w sobie jakąś cząstkę...

Krótka, ale niezwykle mądra i celnie przedstawiona historia.

Krótka, ale niezwykle mądra i celnie przedstawiona historia.

Po mojemu na świecie jest cała masa wybitnych twórców literatury. Ale jak to jest, że literatura rosyjska pociąga mnie jednak najbardziej? Porusza kwestie, które mnie najbardziej interesują? Jest niejednoznaczna i łączy zawsze elementy sobie przeciwstawne, jak śmiech i płacz, radość i smutek. Mikołaj Gogol, kolejny rosyjski pisarz, który mnie oczarowuje swoją prozą, dramatem również.

W ogóle zawsze mnie dziwi, dlaczego taka masa młodych ludzi często odrzuca klasykę. Jako główny powód podaje się, że to wina szkoły, edukacji, która męczy takimi dziełami i zraża do siebie czytelników. Ale przecież na zajęciach w szkole całej klasyki się nie omawia. Trzeba do niej dotrzeć osobiście, poznać ją i tylko wtedy możną ją naprawdę docenić.

Wcale niedługie opowiadanie "Płaszcz", w innych tłumaczeniach "Szynel", to kolejna kropla w morzu pięknej klasycznej literatury światowej. Pochodzi z cyklu opowiadań petersburskich, bo tam rozgrywa się akcja. Głównego bohatera poznajemy jako urzędnika w pewnym departamencie. Na imię mu Akakiusz. Już odkąd przyszedł na świat został poniekąd skazany na wiecznego pecha, unosi się nad nim jakaś dziwna klątwa.

To bardzo smutne opowiadanie, uświadamia nam, że ludzie muszą sobie znaleźć kozła ofiarnego (coś w rodzaju gnębienia słabego ucznia w szkole). Najgorsze jest to, że tak było jest i będzie. Sprawiając komuś cierpienie, co prawda czasami nieświadomie, czujemy się lepiej, czujemy się silni, czujemy, że jesteśmy panami świata.

Po mojemu "Płaszcz" to obowiązkowa lektura, która może pomóc nam oceniać ludzi i traktować ich godnie. Bo godność posiada każdy. Nie pozwalajmy wejść sobie na głowę, nie możemy wiecznie przepraszać za to, że istniejemy, bo zostaniemy Akakiuszami. Mikołaj Gogol w tym opowiadaniu udzielił bardzo ważnej lekcji, którą, po mojemu, należy wziąć sobie do serca.

http://pomojemuliteratura.blogspot.com/

Po mojemu na świecie jest cała masa wybitnych twórców literatury. Ale jak to jest, że literatura rosyjska pociąga mnie jednak najbardziej? Porusza kwestie, które mnie najbardziej interesują? Jest niejednoznaczna i łączy zawsze elementy sobie przeciwstawne, jak śmiech i płacz, radość i smutek. Mikołaj Gogol, kolejny rosyjski pisarz, który mnie oczarowuje swoją prozą,...

Bardzo spodobał mi się język literacki Gogola. Główny bohater wzbudza śmiech jak i współczucie. Jest poruszona uniwersalna tematyka sprawiedliwości na tym ziemskim padole łez, której biedny urzędnik nie doświadczył za życia. Otuchy dodaje zakończenie i sprawiedliwość dopiero po śmierci, ale lepiej późno niż wcale.

Bardzo spodobał mi się język literacki Gogola. Główny bohater wzbudza śmiech jak i współczucie. Jest poruszona uniwersalna tematyka sprawiedliwości na tym ziemskim padole łez, której biedny urzędnik nie doświadczył za życia. Otuchy dodaje zakończenie i sprawiedliwość dopiero po śmierci, ale lepiej późno niż wcale.

Niedawno czytałem książkę o podobnym bohaterze - "Fryga, czyli człowiek, któremu się nie udało" węgierskiego autora Endre Fejesa. To jest typ ludzi, przeciwko którym wszystko się sprzysięga i którzy wiodą smutne, pełne udręki życie. Taki właśnie jest bohater "Płaszcza", i mimo tego, że jego życie jest przepełnione nędzą i upokorzeniami, ma on w sobie dużo ciepła, co z pewnością jest wielką zasługą autora. Niezmiernie ucieszyło mnie zakończenie... Polecam wszystkim to krótkie opowiadanie.

Niedawno czytałem książkę o podobnym bohaterze - "Fryga, czyli człowiek, któremu się nie udało" węgierskiego autora Endre Fejesa. To jest typ ludzi, przeciwko którym wszystko się sprzysięga i którzy wiodą smutne, pełne udręki życie. Taki właśnie jest bohater "Płaszcza", i mimo tego, że jego życie jest przepełnione nędzą i upokorzeniami, ma on w sobie dużo ciepła, co z...

Najsłynniejsza na świecie romantyczna groteska, (jak kto woli tragikomedia),ma mało polskich recenzji i opracowań. Dziesięciokrotnie filmowana, wielokrotnie wystawiana, również jako pantomima i balet, nie wiem czemu jest słabo obecna w języku polskim w internecie. Brak nawet porządnej wzmianki w polskojęzycznej Wikipedii, i właśnie dlatego kopiuję z angielskiej:
Nieszczęsny właściciel płaszcza nazywa się Baszmaczkin, choć w polskich tłumaczeniach pojawia się również Kamaszkin. Niesłusznie, bo nazwisko Baszmaczkin charakteryzuje jego "nosiciela", bo..
.
"His surname Bashmachkin, meanwhile, comes from the word 'bashmak', a type of shoe. It is used in an expression "быть под башмаком" which means to be "under someone's thumb" or to "be henpecked" ."

Próbuję znależć polski odpowiednik, bądż tłumaczenie: "być pod pantoflem", "być zdominowanym", "być zgnojonym" ?
Treść wszyscy znają, a przesłanie to: nie wierz w spełnienie marzeń, bo chwilowy uśmiech losu jest złudą, za którą słono zapłacisz, a jeszcze dodatkowo zawistnicy ciężko ciebie poturbują. Przekładając na współczesność: nie łudż się, że drogie gadżety zapewnią ci lepszą pozycję, jeśli do niej nie dorosłeś.
Na koniec podaję stronę, na której to genialne 13-stronicowe opowiadanie jest dostępne:
www.bibliofilur.republika.pl/Szynel.pdf

oraz opinię Nabokova:
"When, as in the immortal 'The Overcoat', he really let himself go and pottered on the brink of his private abyss, he became the greatest artist that Russia has yet produced."

Najsłynniejsza na świecie romantyczna groteska, (jak kto woli tragikomedia),ma mało polskich recenzji i opracowań. Dziesięciokrotnie filmowana, wielokrotnie wystawiana, również jako pantomima i balet, nie wiem czemu jest słabo obecna w języku polskim w internecie. Brak nawet porządnej wzmianki w polskojęzycznej Wikipedii, i ...

Gogol - punktowanie rzeczywistosci i tresc która ciagle jest aktualna.

Gogol - punktowanie rzeczywistosci i tresc która ciagle jest aktualna.