W świetle obecnych wydarzeń na świecie, skierowałem się do najbliższej biblioteki z krótką prośbą "poproszę o coś o Izraelu" W taki sposób w me ręce, trafiła książka Pani Elżbiety. Ela Sidi opisuje Izrael jej oczami, mieszkającej tam "gojki". Jak wygląda, życie izraelitów ortodoksyjnych, religijnych, świeckich. Jak wyglądają ich święta, podejście do życia i świata. Poruszone są, praktycznie wszystkie ciekawe zagadnienia. Jednak książka ma fragmenty nudnawe, nie wciągające. Myślę, że dla turysty wybierającego się do Izraela pozycja bardzo ciekawa, dla czytelnika szukającego wiedzy na temat tego kraju, warto poszukać również innych książek o tej tematyce.

W świetle obecnych wydarzeń na świecie, skierowałem się do najbliższej biblioteki z krótką prośbą "poproszę o coś o Izraelu" W taki sposób w me ręce, trafiła książka Pani Elżbiety. Ela Sidi opisuje Izrael jej oczami, mieszkającej tam "gojki". Jak wygląda, życie izraelitów ortodoksyjnych, religijnych, świeckich. Jak wyglądają ich święta, podejście do życia i świata....

Ogólnie książkę oceniam dość pozytywnie, ale nie do końca jestem zadowolona. Jako osoba która trochę się interesuje Izraelem czegoś nowego się dowiedziałam, ale też przy niektórych kwestiach miałam wrażenie, że są zbyt mocno upraszczane, co wydaje mi się, że może być krzywdzące. Jeśli chodzi o liczbę poruszanych zagadnień to jest ich bardzo dużo, ale czasami miałam wrażenie, że stanowiska bardziej "radykalne" są prezentowane częściej i mocniej. W sensie, np. o ultraortodoksyjnych Żydach jest stosunkowo dużo, czasami sporo szczegółów (co wydaje się zmierzać ku ocenie negatywnej, no ale dobra, autorka podkreśliła, że jest stronnicza, tak?),obraz jest często nacechowany negatywnie, mimo w sumie braku jakiegoś dokładniejszego "wglądania", a z kolei jakieś inne przykłady religijnych Żydów wydają się dość marginalnie przedstawione. Nie wiem, czy dla mnie książka była zbyt mało próbującą być obiektywną, czy zabarwienie emocjonalne mi się nie podobało, czy konstrukcja, czy nastrojenie mi się nie spodobało, czy w jakiś jeszcze inny sposób książka mnie trochę od siebie odstręczyła. Poziom zaufania do pozycji mam niski, ale jako taka trochę bazowa książka, dla osoby szukającej czegoś, co poruszy dużo zagadnień, może być przydatna.

Ogólnie książkę oceniam dość pozytywnie, ale nie do końca jestem zadowolona. Jako osoba która trochę się interesuje Izraelem czegoś nowego się dowiedziałam, ale też przy niektórych kwestiach miałam wrażenie, że są zbyt mocno upraszczane, co wydaje mi się, że może być krzywdzące. Jeśli chodzi o liczbę poruszanych zagadnień to jest ich bardzo dużo, ale czasami miałam...

Dla Eli (Elżbiety) Sidi Izrael oswojony stał się dopiero po wielu latach mieszkania w tym kraju. W swojej książce autorka opowiada historię niełatwego procesu przyzwyczajania się do różnic mentalnych, języka i wielu innych rzeczy, wyglądających tam zupełnie inaczej niż w Polsce, czy Europie. Łatwo nie było, bo to miejsce kontrastów, gdzie żyje wiele kultur, niekoniecznie nastawionych do siebie przyjaźnie.

W zbiorze felietonów, które składają się na całą książkę, pisarka omawia wiele elementów, składających się na status quo Izraela. Elementy te tworzą wielką i skomplikowaną mozaikę, np. jest tam wiele rodzajów religijności. Są Żydzi ultrakonserwatywni żyjący tylko dla Boga. Można spotkać także Żydów wierzących w państwo Izrael i aktywnie budujący go, są Żydzi antysyjonistyczni chcący oddać całą ziemię Palestyńczykom. Są Żydzi wandale, palący drzewa oliwkowe tylko dlatego, że należą do Arabów. W końcu są Żydzi którzy nie przejmują się za bardzo ani religią ani tradycjami. Jest też cała masa emigrantów pochodzenia żydowskiego, którzy żyją w swoich zamkniętych społecznościach i nie chcą się integrować z innymi.

Ela Sidi próbuje wszystkie te elementy uporządkować tak, żeby dało się je zrozumieć i ujrzeć całościowo. Ani jedno ani drugie nie jest łatwe, bo na obecną sytuację ma wpływ zarówno historia najnowsza, jak i wydarzenia sprzed tysięcy lat. Wziąć pod uwagę trzeba także aktualną ogólną sytuację geopolityczną, nie tylko w samym Izraelu, a także wiele innych czynników.

🕎 Religijne państwo niereligijnych obywateli

Dlaczego w państwie, w którym ok 80% ludzi jest niereligijnych, najważniejsza jest religia i to ona kształtuje prawo i relacje społeczne? Kwestia religijności jest tam niesamowicie złożona. Na przykład Żyd wierzący i wypełniający podstawowe nakazy wiary, niekoniecznie jest uznawany za religijnego, ponieważ każda odnoga (odłam?) tej religii ma swoją definicję religijności.

Podejście do nakazów wyznania to tylko początek tej układanki, w którą wchodzą także kwestie koszerności. I to dopiero jest skomplikowane. Niektóre produkty żywnościowe dla jednych Żydów mogą być koszerne, dla innych nie. Nawet woda ma znak koszerności. Do jej utraty wystarczy dotyk nie-Żyda podczas produkcji. Niekoszerne mogą być także inne przedmioty, np. książki – prawie wszystkie nie są, z wyjątkiem religijnych.

🕎 Podziały w podziałach

A szabat? To jeszcze ciekawsza sprawa. W prostych słowach zrozumiałych w naszym kręgu kulturowym, szabat to taka niedziela, tylko o wiele bardziej. Żydzi nie mogą wtedy w żaden sposób wykonywać pracy, a pracą jest np. rozpalenie ognia, czy wciśnięcie guzika od windy. Nie mówiąc już o używaniu aut, czy nawet telefonów. Autorka pisze, że wyłączane są nawet niektóre najbardziej ortodoksyjne strony www.

Zdziwił mnie poziom skomplikowania wewnętrznych podziałów i kolejne podziały w podziałach. Okazuje się, że Żydzi bywają także rasistami pod kątem koloru skóry.

Mega ciekawe są rozdziały o kibucach, czyli próbie zaszczepienia komunizmu wśród Żydów, czy o nauce hebrajskiego i porozumiewaniu się przez parę pierwszych lat życia w tym kraju. Po angielsku rozmawiała z mężem, z ludźmi z grupy szkoły językowej po rosyjsku, a po polsku czytała książki. Do tego cały czas uczyła się hebrajskiego. Szanuję za włożony wysiłek, bo wyobrażam sobie, że taki tryb życia musiał być bardzo obciążający.

🕎 Wielowarstwowy tort

Ela Sidi bierze nóż i przekraja Izrael jak tort, ujawniając wszystkie jego warstwy. Fascynujące, jak bardzo jest on skomplikowany i wielosmakowy… Pisarka nawet twierdzi, że Izraelczyków określają różnice, a nie podobieństwa.

Jakikolwiek stereotyp miał czytelnik w głowie przed przeczytaniem tej książki, po przeczytaniu jest duża szansa, że się on zmieni. Okazuje się, że Izraelczycy to tacy sami ludzie jak wszyscy inni. Mają swoje problemy, szczęścia, nadzieje i marzenia. Ci ortodoksyjnie religijni, choć najbardziej rozpoznawalni, stanowią tylko drobną część całego społeczeństwa.

Aha. Jeszcze jedno, w 2023 roku wyszło kolejne wydanie tej książki, uzupełnione o dodatkowe materiały. Ja czytałam wydanie poprzednie, z 2017 roku. Bardzo ciekawa jestem, co zostało dodane.

Dla Eli (Elżbiety) Sidi Izrael oswojony stał się dopiero po wielu latach mieszkania w tym kraju. W swojej książce autorka opowiada historię niełatwego procesu przyzwyczajania się do różnic mentalnych, języka i wielu innych rzeczy, wyglądających tam zupełnie inaczej niż w Polsce, czy Europie. Łatwo nie było, bo to miejsce kontrastów, gdzie żyje wiele kultur, niekoniecznie...

rewelacyjna!

rewelacyjna!

Świetna książka. Pozwala lepiej zrozumieć Izrael i zycie w Izraelu. Warto przeczytać.

Świetna książka. Pozwala lepiej zrozumieć Izrael i zycie w Izraelu. Warto przeczytać.

Mam pytanie:: czy ktoś już widział nowe wydanie "Izraela Oswojonego"? Podobno rozszerzone. Co się zmieniło i co przybyło? Warto kupować drugi raz tę samą książkę?

Mam pytanie:: czy ktoś już widział nowe wydanie "Izraela Oswojonego"? Podobno rozszerzone. Co się zmieniło i co przybyło? Warto kupować drugi raz tę samą książkę?

Izrael zajmuje czołowe miejsce na liście moich najbardziej upragnionych destynacji wakacyjnych, a moją fascynację tym egzotycznym, wielokulturowym miejscem tylko pogłębił rewelacyjny serial „Shtisel” rodem z Netflixa. Oczywiste było, że nie przejdę obojętnie również obok reportażu Eli Sidi – filolożki polskiej, dziennikarki, graficzki i blogerce, a przy okazji – a może przede wszystkim? – długoletniej mieszkance Izraela, na wywiad z którą natknęłam się przypadkiem. Tych, którzy – podobnie jak ja – pragną poznać realia życia, jakie panują w tym bliskowschodnim kraju, a podczas wizyty w nim doświadczyć czegoś więcej niż typowo relaksacyjna turystyka, serdecznie zachęcam – przed wyjazdem nie zapomnijcie sięgnąć po „Izrael oswojony”, a zapewne z zainteresowaniem przeczytacie go od deski do deski.
Już na początku swojej książki Sidi zapewnia czytelnika, aby nie liczył na lekturę pozycji naukowej, gdyż to jej jednostkowe (choć poparta licznymi statystykami i przypisami) oraz subiektywne spojrzenie na to państwo. Ale autorka najwyraźniej nie doceniła swojej solidnej pracy w zakresie opracowania literatury przedmiotu – „Izrael oswojony” to bowiem reportaż, który przyrównać można do naprawdę rzetelnego kompendium wiedzy o tym kraju. To, co go odróżnia od typowo suchych, encyklopedycznych prac historyczno-turystycznych, to narracyjna werwa, z jaką Sidi prezentuje czytelnikom całą swoją rozległą wiedzę o geograficznych, religijnych i socjologicznych aspektach tego miejsca.
Zawiedzeni poczuć mogą się ci, którzy oczekiwać od tej książki będą osobistej opowieści autorki. Na próżno doszukiwać się w „Izraelu oswojonym” zbyt wielu detalicznych, autobiograficznych wątków; najwyraźniej Sidi uznała swoją postać za wyłącznie punkt wyjścia do przybliżenia nam jak największej ilości szczegółów dotyczących swojej drugiej ojczyzny, ani przez chwilę nie zapominając, że to Izrael – nie ona, ma być jej głównym bohaterem. Przyznając, że i ja poczułam się nieco rozczarowana faktem, iż autorka dosyć wąsko uchyla drzwi do swojej prywatności, od razu się usprawiedliwię – spowodowane jest to dużą dozą sympatii, jaką zapałałam i do samej autorki, i do jej żydowsko-polskiej rodziny.
„Izrael oswojony” to pozycja, która nie wzbrania się przed podjęciem wielu trudnych tematów. Sidi zajmująco przedstawia nam złożoność życia w kraju, który przypomina wielokulturowy tygiel. Obrazując warunki życia w państwie niezwykle zróżnicowanym pod względem religii, tradycji i zwyczajów, pozostaje stoicko tolerancyjna i obiektywna, nie narzucając czytelnikowi swoich poglądów. Nie unikając trudnego spoglądania wstecz, w przeszłość, autorka poświęca sporo uwagi licznym falom emigracji, jakie dotarły do Izraela. Jej reportaż jest o tyle ciekawszy, że w swojej przenikliwości dotarła do ludzi reprezentujących różne wyznania, państwa i poziomy życia. Oddając im głos w książce, uzmysławia nam skalę zróżnicowania ludności żydowskiej (przytłaczająca większość mieszkańców tego kraju to bowiem Żydzi),którzy z dumą reprezentują jedną narodową flagę.
Na wyróżnienie zasługuje również język, którym w swoim reportażu posługuje się autorka. Mnie najbardziej urzekły te fragmenty, w których Sidi pozwala sobie na nieco nostalgiczne strumienie świadomości, dumając nad własnym wewnętrznym rozdarciem pomiędzy dwa kraje i zagubieniem swojej słowiańskiej duszy – w Polsce tęskniącej za Izraelem, w Izraelu marzącej o Polsce. O ile jasne jest, że „Izrael oswojony” to pozycja obowiązkowa dla każdego, komu ten niejednoznaczny, młody kraj śni się po nocach, warto nadmienić, że powinna przypaść do gustu także każdemu, kto ma personalne doświadczenia z życiem poza ojczyzną – uderza bowiem w czułą, emigrancką nutę.

Izrael zajmuje czołowe miejsce na liście moich najbardziej upragnionych destynacji wakacyjnych, a moją fascynację tym egzotycznym, wielokulturowym miejscem tylko pogłębił rewelacyjny serial „Shtisel” rodem z Netflixa. Oczywiste było, że nie przejdę obojętnie również obok reportażu Eli Sidi – filolożki polskiej, dziennikarki, graficzki i blogerce, a przy okazji – a może...

Izrael od kuchni . Ze wszystkimi smakami . Rownież gorzkimi . Autorka dzieli się z czytelnikiem swoją codziennością w Izraelu. Dla osób chcących zrozumieć ten kraj pozycja obowiązkowa . Polecam .

Izrael od kuchni . Ze wszystkimi smakami . Rownież gorzkimi . Autorka dzieli się z czytelnikiem swoją codziennością w Izraelu. Dla osób chcących zrozumieć ten kraj pozycja obowiązkowa . Polecam .

,,Izrael oswojony" to kompendium wiedzy o Izraelu i Izraelczykach opisujące bardzo subiektywnie kulturę, społeczeństwo, obrzędy religijne i życie codzienne gojki zamieszkałej wśród Żydów. Ela Sidi pochodzi z Polski i dużo miejsca poświęca sprawom polsko-żydowskim.
Nie jest to pozycja publicystyczna, lecz wciągająca opowieść łącząca wątki osobiste z praktyczną wiedzą na temat egzotycznego kraju, który wydaje się tak różny pod względem etniczno-religijnym i kulturowym od naszego.

,,Izrael oswojony" to kompendium wiedzy o Izraelu i Izraelczykach opisujące bardzo subiektywnie kulturę, społeczeństwo, obrzędy religijne i życie codzienne gojki zamieszkałej wśród Żydów. Ela Sidi pochodzi z Polski i dużo miejsca poświęca sprawom polsko-żydowskim.
Nie jest to pozycja publicystyczna, lecz wciągająca opowieść łącząca wątki osobiste z praktyczną wiedzą na...

Dawno mnie tak książka nie zmęczyła. Szukałem książki, która w prosty i przystępny sposób pozwoli mi zrozumieć historię oraz realia Izraela. Pierwsze 200 stron faktycznie spełniło te założenia. Kolejne 300 stron to nieciekawe historie z życia autorki. Polecam dla zielonych w temacie Izraela, ale nie w całości.

Dawno mnie tak książka nie zmęczyła. Szukałem książki, która w prosty i przystępny sposób pozwoli mi zrozumieć historię oraz realia Izraela. Pierwsze 200 stron faktycznie spełniło te założenia. Kolejne 300 stron to nieciekawe historie z życia autorki. Polecam dla zielonych w temacie Izraela, ale nie w całości.