Według mnie bardzo przeciętna, bez polotu, nie wyjaśnia za bardzo fenomenu kanclerza. Albo ja nie potrafiłem tego uchwycić.

Według mnie bardzo przeciętna, bez polotu, nie wyjaśnia za bardzo fenomenu kanclerza. Albo ja nie potrafiłem tego uchwycić.

Plusem książki jest zarysowanie złożonej osobowości kanclerza i wiru sporów jaki definiował jego karierę.

Minusem jest narracja wymagająca zaplecza, aby wszystkie detale były zrozumiałe.

Osobiście jestem pod wrażaniem jak uniwersalne są doświadczenia, które zostały opisane. Scena polityczna, pomimo innego układu sił dzisiaj wydaje się być tak samo funkcjonująca.

Plusem książki jest zarysowanie złożonej osobowości kanclerza i wiru sporów jaki definiował jego karierę.

Minusem jest narracja wymagająca zaplecza, aby wszystkie detale były zrozumiałe.

Osobiście jestem pod wrażaniem jak uniwersalne są doświadczenia, które zostały opisane. Scena polityczna, pomimo innego układu sił dzisiaj wydaje się być tak samo funkcjonująca.

Moja pierwsza biografia Bismarck i mam nadzieję, że nieostatnia bo mam wielką admirację do jego osoby. Postać dla Niemiec wielka choć „prześladowca” Polaków to mój podziw budzi jego realizm polityczny, praktyczne podejście do władzy i silna wola mocno zorientowana na dobrze zdefiniowany cel. Dzięki tej książce jeszcze głębiej mogłem dojrzeć te jego rysy osobowości. Książka również o polityce kanclerza ale napisana lekkim językiem. Brak jest nurzących szczegółów czy niepotrzebnych wątków, a nawiązana do jego życia prywatnego jeszcze lepiej pozwalały mi rozumieć jego osobowość. Naprawdę polecam!

Moja pierwsza biografia Bismarck i mam nadzieję, że nieostatnia bo mam wielką admirację do jego osoby. Postać dla Niemiec wielka choć „prześladowca” Polaków to mój podziw budzi jego realizm polityczny, praktyczne podejście do władzy i silna wola mocno zorientowana na dobrze zdefiniowany cel. Dzięki tej książce jeszcze głębiej mogłem dojrzeć te jego rysy osobowości. Książka...

Liczyłem na rozwinięcie wątku sprawy polskiej w kontekście działań i orientacji politycznych Bismarcka. Nawet okładka zdradzała stosunek kanclerza do Polaków. A później na ponad 230 stronach nie otrzymujemy właściwe żadnych informacji dotyczących stosunku Bismarcka do Polaków. Zresztą książkę czyta się jak podręcznik do historii szkoły średniej. Kilka razy usnąłem czytając tę pozycję. Tylko dla zagorzałych fascynatów historii.

Liczyłem na rozwinięcie wątku sprawy polskiej w kontekście działań i orientacji politycznych Bismarcka. Nawet okładka zdradzała stosunek kanclerza do Polaków. A później na ponad 230 stronach nie otrzymujemy właściwe żadnych informacji dotyczących stosunku Bismarcka do Polaków. Zresztą książkę czyta się jak podręcznik do historii szkoły średniej. Kilka razy usnąłem czytając...

Ciekawa biografia pierwszego kanclerza Rzeszy w bardzo przystępnej formie.

Ciekawa biografia pierwszego kanclerza Rzeszy w bardzo przystępnej formie.

Dla Polaków postać Żelaznego Kanclerza raczej niesie negatywny wydźwięk, mimo to trzeba przyznać, że był politykiem największego kalibru (stawiam go na czele obok Churchilla). Autor w podsumowaniu przypomniał, że głównym celem Bismarcka były nie podboje, a zjednoczenie Niemiec i uczynienie ich mocarstwem, które miało być gwarantem pokoju w Europie. Nie pragnął nikogo podbijać, wybijac ani trzymać narodów pod butem jako sługi. Porównywanie go albo uważanie za prekursora Hitlera uważam za krzywdzące.

Dla Polaków postać Żelaznego Kanclerza raczej niesie negatywny wydźwięk, mimo to trzeba przyznać, że był politykiem największego kalibru (stawiam go na czele obok Churchilla). Autor w podsumowaniu przypomniał, że głównym celem Bismarcka były nie podboje, a zjednoczenie Niemiec i uczynienie ich mocarstwem, które miało być gwarantem pokoju w Europie. Nie pragnął nikogo...

Żelazny Kanclerz to przede wszystkim książka o polityce, uprawianej przez Bismarcka. Napisana lekkim językiem, jednak dla osób nie orientujących się w zawiłej polityce Europy XIX wieku, może być pozycją ciężką do przyswojenia, gdyż autor zakłada, że wydarzenia do których nawiązuje są znane, a przypisów jest tu jak na lekarstwo. Autor bardzo sprawnie nakreślił politykę Bismarcka, jego walkę wewnętrzną i zewnętrzną w celu zjednoczenia Niemiec, jego sojusze z innymi potęgami tego okresu, izolacji Francji, polityki wobec Rosji, Austrii, polityki, którą rozumiał i z taką konsekwencją prowadził, a która została zaprzepaszczona po jego śmierci. Biografia ta wg słów wydawcy, ma ukazać rolę Bismarcka w tworzeniu gruntu dla wydarzeń XX wieku, czyli wojen rozpętanych przez Niemcy. Nie można jednak oceniać Bismarcka przez pryzmat jego następców, wykorzystujących jego mit do prowadzenia swojej obłędnej polityki, co oczywiście czynili, tyle że Bismarck już nie żył. Sens tego najlepiej oddają cytowane na końcu słowa Urlicha von Hassela, członka antyhitlerowskiego ruchu oporu, skazanego na śmierć po nieudanym zamachu na Hitlera: „Jakże fałszywy jego portret przekazaliśmy (…),jako polityka spragnionego władzy, w kirasjerskich butach, cieszącego się jak dziecko, że ktoś wreszcie znów zrobił z Niemiec potęgę”. Bismarck był politykiem genialnym, miał jasno wyznaczone cele ale także znał granice swojej polityki i miejsca Niemiec w Europie. To dlatego stworzył silne Niemcy. I takiego Bismarcka pokazuje autor w swojej książce.

Żelazny Kanclerz to przede wszystkim książka o polityce, uprawianej przez Bismarcka. Napisana lekkim językiem, jednak dla osób nie orientujących się w zawiłej polityce Europy XIX wieku, może być pozycją ciężką do przyswojenia, gdyż autor zakłada, że wydarzenia do których nawiązuje są znane, a przypisów jest tu jak na lekarstwo. Autor bardzo sprawnie nakreślił politykę...

Niewielu jest zapewne na tym łez padole ludzi, którzy zaprzeczyliby stwierdzeniu, że wujaszek Otto był postacią charakterną, by nie powiedzieć epicką. Wystającą ponad swoje czasy jak nogi spod zbyt krótkiej kołdry. Krótko mówiąc gigant. (Jakkolwiek jego gigantyczność, nie byłaby przykra dla nas kmieci znad Wisły / Warty i co pewnie nie przyczynia się do wiecznego spokoju wujaszka, obecnie również znad Odry).
W powyższym kontekście sztuką nie lada jest napisanie o wujaszku Otto książki nudnej. I taka sztuka się Panu Autorowi udała. Zaprzestałem walki z opadającą powieką właściwie tylko, kiedy Pan Autor był łaskaw przypisać wujaszkowi chęć krwawego rozprawienia się z francuskim oporem (sic). Francuski opór?

Niewielu jest zapewne na tym łez padole ludzi, którzy zaprzeczyliby stwierdzeniu, że wujaszek Otto był postacią charakterną, by nie powiedzieć epicką. Wystającą ponad swoje czasy jak nogi spod zbyt krótkiej kołdry. Krótko mówiąc gigant. (Jakkolwiek jego gigantyczność, nie byłaby przykra dla nas kmieci znad Wisły / Warty i co pewnie nie przyczynia się do wiecznego spokoju...