Błękitny zamek

„Błękitny zamek” to niezależna historia tłamszonej przez rodzinę, 29-letniej niezamężnej Valancy Stirling. Kobieta dostaje diagnozę – nieuleczalna choroba serca sprawia, że Valancy postanawia żyć na przekór wszystkim. Bohaterka odkrywa w sobie pokłady odwagii i łamie wszelkie konwenanse panujące w miasteczku.

Fantastyczna powieść, której w ogóle się nie spodziewałam po autorce serii Ani z Zielonego Wzgórza. Zabawna, wzruszająca, wciągająca i z bardzo satysfakcjonującym zakończeniem. Aż żałuję, że nie mam wersji papierowej, w której mogłabym zaznaczyć wiele poruszających fragmentów. Giga polecanko, zwłaszcza na zastój czytelniczy.

Styl Montgomery wyjątkowo przypada mi do gustu, dlatego to nie koniec moich przygód z tą kanadyjską autorką.

„Błękitny zamek” to niezależna historia tłamszonej przez rodzinę, 29-letniej niezamężnej Valancy Stirling. Kobieta dostaje diagnozę – nieuleczalna choroba serca sprawia, że Valancy postanawia żyć na przekór wszystkim. Bohaterka odkrywa w sobie pokłady odwagii i łamie wszelkie konwenanse panujące w miasteczku.

Fantastyczna powieść, której w ogóle się nie spodziewałam po...

Lucy Maud Montgomery znałam tylko z opowieści o Ani z Zielonego Wzgórza, którą uwielbiałam i jako nastolatka wielokrotnie się w niej zaczytywałam. Nie wiedziałam jeszcze wtedy, że autorka ma w swoim dorobku jeszcze inne opowieści, na które wcześniej nie udało mi się trafić aż do momentu, w którym LC wyświetliło mi w aktywnościach "Błękitny zamek". Bez żadnego zastanowienia poszukałam książki na Legimi i od razu zaczęłam czytać...

Już po pierwszych kartach dało się rozpoznać charakterystyczne pióro Maud, które -o dziwo!- jeszcze pamiętam z serii o Ani - lekkie, radosne, pełne humoru, życiowej mądrości wywołujące sympatyczne odczucia i uśmiech na buzi. Zapunktowała także główna bohaterka (w tłumaczeniu z 1926 r. główna bohaterka nosi imię Joanna, w oryginale -Valancy), której po prostu nie da się nie lubić. Początkowo przedstawiona jako postać nieszczęśliwa i stłamszona przez histeryczną matkę i resztę swojej rodziny, gdzieś po "drodze" przeistacza się w krnąbrną i zadziorną osóbkę, realizującą swoje marzenia o Błękitnym Zamku, szydząc przy tym na całego ze sztywnych konwenansów swojej rodziny w sposób iście humorystyczny i doprawiony lekką dozą ironii. Przyznaję, że w niektórych sytuacjach ciężko było mi się nie roześmiać.

Powieść wydana przeszło 100 lat temu, ma bardzo dobre zadatki na warsztaty biblioterapeutyczne, ponieważ "zaciąga" niesamowicie pozytywnym klimatem i ponadczasowym mottem, mówiącym m.in o ocaleniu własnego "ja" i że nigdy nie jest za późno, żeby zawalczyć o własne szczęście. Każdy z nas powinien mieć swój własny Błękitny Zamek i z pewnością wielu z nas taki ma, tylko każdy po swojemu go nazwa....

Wydawałoby się, że to pozycja skierowana do młodszego czytelnika, ale ja myślę, że starszemu pokoleniu też by się spodobała.

Lucy Maud Montgomery znałam tylko z opowieści o Ani z Zielonego Wzgórza, którą uwielbiałam i jako nastolatka wielokrotnie się w niej zaczytywałam. Nie wiedziałam jeszcze wtedy, że autorka ma w swoim dorobku jeszcze inne opowieści, na które wcześniej nie udało mi się trafić aż do momentu, w którym LC wyświetliło mi w aktywnościach "Błękitny zamek". Bez żadnego zastanowienia...

Ciekawa pozycja. Lucy Maud Montgomery nakreśliła portret mocno naiwnej bohaterki, która dojrzewa i zmienia swój styl życia i stosunek do innych oraz ... siebie.

Ciekawa pozycja. Lucy Maud Montgomery nakreśliła portret mocno naiwnej bohaterki, która dojrzewa i zmienia swój styl życia i stosunek do innych oraz ... siebie.

Romantyczny powrót do młodości. Z przyjemnością powracam do świata Montgomery wspominając jak czytałam tą książkę jako nastolatka. Mimo że moje spojrzenie na świat sporo się zmieniło to jednak z zazdrością myślę o pięknym lekko wyidealizowanym świecie Montgomery. Żeby chociaż na chwilkę móc schować się na wyspie w Błękitnym Zamku i posłuchać ciszy jeziora...

Romantyczny powrót do młodości. Z przyjemnością powracam do świata Montgomery wspominając jak czytałam tą książkę jako nastolatka. Mimo że moje spojrzenie na świat sporo się zmieniło to jednak z zazdrością myślę o pięknym lekko wyidealizowanym świecie Montgomery. Żeby chociaż na chwilkę móc schować się na wyspie w Błękitnym Zamku i posłuchać ciszy jeziora...

Czy sięgnęłam po tą książkę przez piękną okładkę? Jak najbardziej. Jednak zostałam dla treści. Jeśli ktoś lubi serię Ani z Zielonego Wzgórza to polubi chyba całą resztę książek autorki. Ta też jest napisana w tym samym stylu trochę prawdziwej, trochę bajecznej powieści.

Czy sięgnęłam po tą książkę przez piękną okładkę? Jak najbardziej. Jednak zostałam dla treści. Jeśli ktoś lubi serię Ani z Zielonego Wzgórza to polubi chyba całą resztę książek autorki. Ta też jest napisana w tym samym stylu trochę prawdziwej, trochę bajecznej powieści.

29 letnia Valancy czuje się na swój sposób napiętnowana. Mieszka z matką i ciotką, wobec których jest całkowicie uległa. One traktują ją jak dziecko, ona nie ma odwagi im się sprzeciwić. Wykonuje codziennie te same rutynowe czynności, Cała rodzina uznaje, szydzi ze starej panny nie oszczędzając drwin i przykrych komentarzy.. Nie widzi sensu w swoim życiu. Jedyną odskocznią od codzienności jest dla niej Błękitny Zamek, który wybudowała jej wyobraźnia. W nim czeka na nią zawsze przystojny adorator, a życie jest proste i przyjemne. Zamek i książki ulubionego autora – piszącego o przyrodzie Johna Fostera – pozwalają jej przetrwać każdy kolejny dzień. Kiedy Valancy dowiaduje się, że został jej rok życia, wcale się tym nie przejmuje. Postanawia za to przeżyć ten czas pełnią życia.....Urokliwa, ckliwa, podnosząca na duchu książka.

29 letnia Valancy czuje się na swój sposób napiętnowana. Mieszka z matką i ciotką, wobec których jest całkowicie uległa. One traktują ją jak dziecko, ona nie ma odwagi im się sprzeciwić. Wykonuje codziennie te same rutynowe czynności, Cała rodzina uznaje, szydzi ze starej panny nie oszczędzając drwin i przykrych komentarzy.. Nie widzi sensu w swoim życiu. Jedyną odskocznią...

Słodka i naiwna do granic absurdu, ale taka ma być i w tym jej urok. Jak typowe dziewczęce marzenie.

Słodka i naiwna do granic absurdu, ale taka ma być i w tym jej urok. Jak typowe dziewczęce marzenie.

+72/2022 (A)

+72/2022 (A)

Choć dla większości osób L. M. Montgomery kojarzy się głownie z „Anią z Zielonego Wzgórza”, niewątpliwie „Błękitny Zamek” zasługuje tak samo wielce na uwagę. I choć różni się znacznie od serii o rudowłosej dziewczynie to zdecydowanie historia ta przepełniona jest ciepłem, a jej lektura przysporzy czytelnikowi wiele emocji…

Główna bohaterka Joanna przed swoją autorytarną matką ucieka w świat książek i marzeń . To właśnie tam odnajduje swoje miejsce, gdzie przez nikogo nieoceniana morze być tym, kim chce. Kiedy nagle dowiaduje się, że jest bardzo chora nie poddaje się, ale wprost przeciwnie – stara się czas, który jej pozostał wykorzystać najlepiej jak potrafi.
Autorka niesamowicie nakreśliła tło dla tej historii – barwne opisy przyrody zachwycają i przenoszą nas w magiczne miejsca. Miłość, która pojawia się niezupełnie znienacka pozwala podjąć walkę z losem, a przemiana głównej bohaterki może być dla nas bodźcem do tego, aby cieszyć się z każdego dnia, który możemy przeżyć… Choć Montgomery zaserwuje nam zakończenie zgoła inne od naszych wyobrażeń i od tego czego możemy się spodziewać – polecam! Romantyczna historia, którą warto przeczytać!

Książka idealna dla kobiety w każdym wieku – od nastolatki po dojrzałą panią, dla której przepiękne wydanie będzie niezwykłym prezentem…

A mnie ta książka bardzo mocno zachęciła do poznania innych dzieł autorki. Mam nadzieję, ze w przyszłości sięgnę po kolejne jej powieści.

Choć dla większości osób L. M. Montgomery kojarzy się głownie z „Anią z Zielonego Wzgórza”, niewątpliwie „Błękitny Zamek” zasługuje tak samo wielce na uwagę. I choć różni się znacznie od serii o rudowłosej dziewczynie to zdecydowanie historia ta przepełniona jest ciepłem, a jej lektura przysporzy czytelnikowi wiele emocji…

Główna bohaterka Joanna przed swoją autorytarną...

Nie spodziewałam się po tej niepozornej książeczce takiej dawki emocji. Autorkę dotąd znałam tylko z serii o Ani z Zielonego Wzgórza i przypomniałam sobie jak pięknie potrafi pisać o wyobcowaniu, osamotnieniu, poszukiwaniu szczęścia, akceptacji i miłości.

Gdy czytałam jak klan Strirlingów traktuje Joannę, dobiegającą trzydziestki niezamężną dziewczynę lubiącą czytać książki, to miałam ochotę ich wszystkich wymordować. Dziewczyna padła ofiarą zaśniedziałej moralności swojej rodziny, jakichś kretyńskich, staroświeckich i dewockich zasad, których przestrzeganie uznawano za świętość. Zaszczuto ją, zahukano, odebrano godność i poczucie własnej wartości. Uf, jak się we mnie gotowało gdy to wszystko czytałam. Jej protestem przeciwko rzeczywistości i ucieczką od nudy istnienia staje się stworzony w jej wyobraźni Błękitny Zamek. Uważam, że każdy z nas powinien mieć swój własny Błękitny Zamek jako odtrutkę od stresów, nerwów czy w końcu jako antidotum na trudny i niedogodności życia codziennego. Joanna potulnie znosi docinki rodziny, która dokucza jej z powodu staropanieństwa. Te wszystkie ciotki – klotki, rubaszni wujkowie, a w końcu i matka – uważają, że można bezkarnie ranić drugiego człowieka bo nie spełnia ich oczekiwań w wielu kwestiach. No i ta jej wymuskana siostra Oliwa, taki chodzący ideał, który stawia się jej za wzór. Masakra. Joanna znosi wszystko potulnie, chociaż w środku wszystko się w niej gotuje. Ale do czasu...

Pewnego dnia odwiedza lekarza i dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę serca i pozostał jej tylko rok życia. Wówczas coś w niej pęka i podejmuje wyzwanie aby się zbuntować przeciwko dotychczasowemu życiu, czym szokuje całą zakłamaną i zaściankową rodzinkę. Postanawia przeżyć ten rok na własnych warunkach tak by poczuć, że wreszcie żyje pełnią życia, chociaż na horyzoncie czeka na nią nieuniknione...

Dużą rolę w jej życiu odegra również nieuleczalnie chora Cesia i jej tato. Postanawia opiekować się Cesią aż do jej śmierci. Obie kobiety dadzą sobie wzajemnie wiele ciepła, zrozumienia, troski i miłości. Ta część książki była niesamowicie wzruszająca i mocno mnie poruszyła. Jak niewiele trzeba aby uszczęśliwić drugiego człowieka. Dając coś od siebie, samemu można wiele zyskać. Piękny wątek.

Kolejną ważną osobą, która pojawi się w odmienionym życiu Joanny będzie Eddy Snaith, który w oczach mieszkańców ma opinię defraudanta, szubrawca, utracjusza i zbiega. Czy faktycznie zasłużył sobie na taką opinię? Jaką rolę odegra w życiu Joanny? Ten wątek również pokazany z wyczuciem, smakiem i tak ,że łzy lecą jak groch.

Nie zdradzę jak książka się kończy, ale powiem tylko, że całość przeczołgała mnie emocjonalnie i spodziewałam się raczej lektury lekkiej, łatwej i przyjemnej, a otrzymałam poruszającą do bólu historię z mądrym przesłaniem. Chociaż powieść lekko “trąci myszką”, to w tym wypadku jest to raczej zaleta niż wada. W pamięć wryły mi się słowa wypowiedziane przez główną bohaterkę, które brzmiały: “Podoba mi się człowiek, którego oczy mówią więcej niż wargi”. A o kim tak powiedziała dowiecie się z książki, którą z całego serca polecam. I jeszcze jedno. Ów Błękitny Zamek, jak się okazuje można znaleźć również w realnym życiu, a chodzi o własne miejsce dożycia w którym czujemy się szczęśliwi.

Nie spodziewałam się po tej niepozornej książeczce takiej dawki emocji. Autorkę dotąd znałam tylko z serii o Ani z Zielonego Wzgórza i przypomniałam sobie jak pięknie potrafi pisać o wyobcowaniu, osamotnieniu, poszukiwaniu szczęścia, akceptacji i miłości.

Gdy czytałam jak klan Strirlingów traktuje Joannę, dobiegającą trzydziestki niezamężną dziewczynę lubiącą czytać...