Przeczytałam jednym tchem, zaraz po „Tajemnicy..”. To już kolejna książka tego autora przeczytana przeze mnie, więc mogę napisać, że jest „jak zwykle” świetna. Kwintesencja książki przygodowej. Wcześniej nie sięgałam po taką lekturę, wolałam kryminał, ale to już przeszłość. Przy tej lekturze człowiek na prawdę odpoczywa, uczy się i bawi. Żałuję tylko, że tak mało mi potem w głowie zostaje faktów, bo przydałyby mi się na co dzień.
Szczerze polecam!

Przeczytałam jednym tchem, zaraz po „Tajemnicy..”. To już kolejna książka tego autora przeczytana przeze mnie, więc mogę napisać, że jest „jak zwykle” świetna. Kwintesencja książki przygodowej. Wcześniej nie sięgałam po taką lekturę, wolałam kryminał, ale to już przeszłość. Przy tej lekturze człowiek na prawdę odpoczywa, uczy się i bawi. Żałuję tylko, że tak mało mi potem w...

 

GENIZA RETRO

Prawdę mówiąc happy endu spodziewałem się już wcześniej bo coś w trawie piszczało ale wcześniej oczekiwałem bardziej spektakularnej konfrontacji, bo przewaga była miażdżyca i można to było trochę pociągnąć, nie mniej ogólnie rzecz ujmując, książkę czytało się bardzo przyjemnie, mnóstwo ciekawych informacji  - co wcale nie odstrasza, przynajmniej mnie - no i z przykrością dochodzi się do napisu KONIEC.

 

GENIZA RETRO

Prawdę mówiąc happy endu spodziewałem się już wcześniej bo coś w trawie piszczało ale wcześniej oczekiwałem bardziej spektakularnej konfrontacji, bo przewaga była miażdżyca i można to było trochę pociągnąć, nie mniej ogólnie rzecz ujmując, książkę czytało się bardzo przyjemnie, mnóstwo ciekawych informacji  - co wcale nie odstrasza, przynajmniej mnie - no i...

Choć to drugi tom, przypadek sprawił, że przeczytałam Genizę Retro przed Tajemnicą dworu w Romanach. Mimo to była to ciekawa lektura. Podobało mi się miedzy innymi spotkanie z tak wieloma pasjonatami, co rzadkie w codziennym życiu. Udane połączenie ambitnych tresci z humorem. Wywołuje uśmiech na twarzy i jednocześnie wzmożoną pracę neuronów w mózgu;)

Choć to drugi tom, przypadek sprawił, że przeczytałam Genizę Retro przed Tajemnicą dworu w Romanach. Mimo to była to ciekawa lektura. Podobało mi się miedzy innymi spotkanie z tak wieloma pasjonatami, co rzadkie w codziennym życiu. Udane połączenie ambitnych tresci z humorem. Wywołuje uśmiech na twarzy i jednocześnie wzmożoną pracę neuronów w mózgu;)

Jedna z bardziej wciągających książek przygodowych (jeśli można tak to określić),jakie czytałam. Poza ciekawie skonstruowaną akcją lektura obfituje w informacje historyczne związane z przekładami Biblii, wplecione w treść. Dla mnie osobiście to pozycja rozszerzająca horyzonty i - jak zwykle już u tego autora - inspirująca. Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy poza przyjemnie spędzonym czasem cenią są intelektualną rozrywkę.

Jedna z bardziej wciągających książek przygodowych (jeśli można tak to określić),jakie czytałam. Poza ciekawie skonstruowaną akcją lektura obfituje w informacje historyczne związane z przekładami Biblii, wplecione w treść. Dla mnie osobiście to pozycja rozszerzająca horyzonty i - jak zwykle już u tego autora - inspirująca. Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy poza...

Geniza Retro jako kontynuacja Dworu w Romanach odkrywa nie wyjaśnione wątki tej pierwszej. Pojawiają się nowe ciekawe postacie. I jak zwykle autor przekazuję nam wiedzę po którą wielu z nas nie mogłoby sięgnąć i jak zawsze robi to w sposób lekki, łatwy, i przyjemny.

Geniza Retro jako kontynuacja Dworu w Romanach odkrywa nie wyjaśnione wątki tej pierwszej. Pojawiają się nowe ciekawe postacie. I jak zwykle autor przekazuję nam wiedzę po którą wielu z nas nie mogłoby sięgnąć i jak zawsze robi to w sposób lekki, łatwy, i przyjemny.

Świat w którym chciałby się znaleść każdy kto kocha książki.Gdzie czas biegnie wolniej.

Świat w którym chciałby się znaleść każdy kto kocha książki.Gdzie czas biegnie wolniej.

Kolejna po "Tajemnicy dworu w Romanach" powieść o dociekliwym szperaczu zanurzającym się po uszy w starodrukach, monografiach, faksymilach... w odosobnionym niczym monastyr zamku należącym do instytutu naukowego. Na dodatek instytut wypełniony jest podobnymi zapaleńcami o dość wymyślnych imionach - zresztą w stylu retro. Wszystkie działania pracowników łączy jeden cel - odkrywanie prawdy o Biblii. To dobry pretekst, żeby podążać śladem różnych zagadnień, jak np. historia zwojów z Kumran, kopiowanie tekstów biblijnych, występowanie imienia Bożego w Biblii. Bohaterowie o różnych wąskich specjalizacjach nie odcinają się jednak ani od siebie, ani od świata - potrafią łączyć efekty swojej pracy w jeden wspólny wynik, mają też zdolność opuszczania swojego "podziemia", gdy wymaga tego tzw. dobro sprawy. To wszystko sprawia, że nie mamy do czynienia z grupą oderwanych od rzeczywistości i przemawiających w sobie tylko zrozumiałym języku nudziarzy, ale z budzącym sympatię gronem ludzi o podobnej profesji, którzy darzą siebie szacunkiem i zaufaniem, imponują rzetelnością w iście benedyktyńskiej pracy, oprócz wiedzy obdarzeni są też tzw. inteligencją emocjonalną. I to -jak dla mnie - jeden z atutów tej powieści - podkreślenie tego, co pozytywne i wartościowe w człowieku funkcjonującym zawsze w jakiejś społeczności, zmuszonym do współpracy z innymi ludźmi.

Kolejna po "Tajemnicy dworu w Romanach" powieść o dociekliwym szperaczu zanurzającym się po uszy w starodrukach, monografiach, faksymilach... w odosobnionym niczym monastyr zamku należącym do instytutu naukowego. Na dodatek instytut wypełniony jest podobnymi zapaleńcami o dość wymyślnych imionach - zresztą w stylu retro. Wszystkie działania pracowników łączy jeden cel -...

Właśnie dzięki takiemu humorystycznemu podejściu można wiele przekazać.

Właśnie dzięki takiemu humorystycznemu podejściu można wiele przekazać.

Panie Oskar
Znalazłem książkę która bawi, poucza I nie straszy.
Do poduszki. Dziekuje. Pisz Pan dalej.

Panie Oskar
Znalazłem książkę która bawi, poucza I nie straszy.
Do poduszki. Dziekuje. Pisz Pan dalej.

To w zasadzie II tom "Tajemnicy dworu w Romanach". Wreszcie główny bohater, niszowy inteligent-idealista, trafia we właściwe dla siebie środowisko. A ileż przy okazji można się dowiedzieć!

To w zasadzie II tom "Tajemnicy dworu w Romanach". Wreszcie główny bohater, niszowy inteligent-idealista, trafia we właściwe dla siebie środowisko. A ileż przy okazji można się dowiedzieć!