Zbyt pospieszne, pochopne zakończenie, dla świetnie nakreślonej, chociaż finalnie strasznie wydumanej intrygi. Pomimo słabego zakończenia czytało się bardzo przyjemnie w gorące, lipcowe popołudnie na trawce w parku w cieniu drzewa.
Niemniej pani sędzia Ewa orzekająca w Sądzie Wojewódzkim (ówczesny odpowiednik dzisiejszych Sądów Okręgowych) scharakteryzowana jako trzpiotka-podlotka podniecająca się amatorskim śledztwem,, to jedna z najbardziej niewiarygodnych w swych działaniach i motywacjach postaci literatury kryminalnej, z jakimi miałem okazję się zetknąć. Ale może się nie znam, lata 60-te to był inny klimat.

Zbyt pospieszne, pochopne zakończenie, dla świetnie nakreślonej, chociaż finalnie strasznie wydumanej intrygi. Pomimo słabego zakończenia czytało się bardzo przyjemnie w gorące, lipcowe popołudnie na trawce w parku w cieniu drzewa.
Niemniej pani sędzia Ewa orzekająca w Sądzie Wojewódzkim (ówczesny odpowiednik dzisiejszych Sądów Okręgowych) scharakteryzowana jako...

Typowy kryminał milicyjny, całkiem ciekawa i dość zawiła fabuła. Nie ma zbyt wiele propagandy ;) Po raz kolejny przekonuje się, że nawet w czasach PRL, książki były pisane o wiele lepiej niż dzisiaj. Ta książka jest lepsza, niż większość współczesnych polskich kryminałów.

Typowy kryminał milicyjny, całkiem ciekawa i dość zawiła fabuła. Nie ma zbyt wiele propagandy ;) Po raz kolejny przekonuje się, że nawet w czasach PRL, książki były pisane o wiele lepiej niż dzisiaj. Ta książka jest lepsza, niż większość współczesnych polskich kryminałów.

Dobry milicyjny kryminał

Dobry milicyjny kryminał