Wzięłam audiobook, ponieważ chciałam zobaczyć, jaki to rodzaj literatury. Dobrnęłam do połowy i stwierdziłam, że słuchanie ani mnie nie zaciekawia, ani nie sprawia przyjemności. A ja, od pewnego czasu stałam się literacką sybarytką. Jestem już w tym wieku, że nie muszę się do niczego zmuszać i czytam tylko to, co mi sprawia przyjemność. Rezygnuję zatem z dalszej lektury.

Wzięłam audiobook, ponieważ chciałam zobaczyć, jaki to rodzaj literatury. Dobrnęłam do połowy i stwierdziłam, że słuchanie ani mnie nie zaciekawia, ani nie sprawia przyjemności. A ja, od pewnego czasu stałam się literacką sybarytką. Jestem już w tym wieku, że nie muszę się do niczego zmuszać i czytam tylko to, co mi sprawia przyjemność. Rezygnuję zatem z dalszej lektury.

Powieść kryminalna, która kryminałem absolutnie nie jest. Doskonała jak zwykle Autorka, napisała książkę o obsesyjnej graniczącej z patologią miłości, którą kobieta obdarza niewłaściwego mężczyznę. Temat nie nowy i ograny, ale o wielkości pani Marii niech świadczy analiza przyczyn tego chorego uczucia. Zdefiniowanych jako próba skompensowania podłych doświadczeń. Gwałtu doznanego zarówno na ciele jak i życiu rodzinnym i osobistym. Historia tego ostatniego dotyczącego ponurych czasów roku 1968 i ich następstw, jest najbardziej przejmującą i wartościową częścią tej powieści, zdecydowanie wartej przeczytania.

Powieść kryminalna, która kryminałem absolutnie nie jest. Doskonała jak zwykle Autorka, napisała książkę o obsesyjnej graniczącej z patologią miłości, którą kobieta obdarza niewłaściwego mężczyznę. Temat nie nowy i ograny, ale o wielkości pani Marii niech świadczy analiza przyczyn tego chorego uczucia. Zdefiniowanych jako próba skompensowania podłych doświadczeń. Gwałtu...

Historia pewnej rodziny, ukazana z perspektywy trzech kobiet: matki i córek. A do tego morderstwo w tle. No właśnie, w tle, choć wszystko przynajmniej teoretycznie ogniskuje się właśnie wokół niego. Tak naprawdę jednak jest to jedynie przyczynek do ukazania trzech perspektyw. Każda z kobiet ma przecież nieco inne zdanie, nieco inne poglądy na świat i przede wszystkim charakter. Ciekawa, ładnie napisana, choć w pewnych miejscach dość naiwna. Nie lubię, kiedy opisane sytuacje są mało prawdopodobne, a tutaj kilka takich było. Niemniej jednak to stosunkowo interesująca powieść.

Historia pewnej rodziny, ukazana z perspektywy trzech kobiet: matki i córek. A do tego morderstwo w tle. No właśnie, w tle, choć wszystko przynajmniej teoretycznie ogniskuje się właśnie wokół niego. Tak naprawdę jednak jest to jedynie przyczynek do ukazania trzech perspektyw. Każda z kobiet ma przecież nieco inne zdanie, nieco inne poglądy na świat i przede wszystkim...

Na początku książki „Sprawa Niny S.” autorka napisała – wzorując się na Jarosławie Iwaszkiewiczu – że książka jest czystą fikcją. Nie jest to typowe dla twórczości Marii Nurowskiej, gdyż tworząc, praktycznie zawsze opiera się na wydarzeniach rzeczywistych. Mimo to, podczas czytania odczuwałam duży realizm zdarzeń, tym bardziej, że główna bohaterka posiada wiele cech wspólnych z postaciami z innych powieści Nurowskiej, a także z nią samą. Ponownie mamy tu do czynienia z pisarką. Wiele wątków nakreślających tło można było też spotkać w innych książkach.

Powieść rozpoczyna się dość dramatycznym wydarzeniem – czyli zabójstwem radcy prawnego, do którego przyznaje się tytułowa Nina S. W miarę jak rozwija się akcja, dowiadujemy się, na podstawie zeznań i wspomnień, zarówno Niny jak i jej córek, w jaki sposób do tego doszło. I nagle okazuje się, że wspomniane morderstwo, wcale nie było tak strasznym czynem, szczególnie gdy czytelnik poznaje prawdę o denacie…

Sprawą Niny S. zajmuje się komisarz Zawadka, któremu od początku nie pasuje coś w całej układance. Również czytelnik domyśla się dość szybko, co tak naprawdę zaszło w mieszkaniu mecenasa. Jednak mimo wszystko książka trzyma w napięciu do ostatniej strony. A samo zakończenie jest bardzo zaskakujące.

Powieść jest niezwykle emocjonująca i budzi całą gamę odczuć – od złości na jednego z bohaterów i oburzenia jego postępowaniem, przez irytację na kobiecą naiwność, po zrozumienie dla pewnych zachowań postaci – szczególnie kobiecych. To wszystko powoduje, że czyta się ją z wypiekami na twarzy. To opowieść o różnych odcieniach miłości i o tym co jest się dla niej w stanie zrobić. Brzmi dość typowo i przewidywalnie, ale Nurowska potrafi ująć temat w niepowtarzalny i nieschematyczny sposób, co docenią nawet najbardziej „wybredni” czytelnicy. Polecam!

Na początku książki „Sprawa Niny S.” autorka napisała – wzorując się na Jarosławie Iwaszkiewiczu – że książka jest czystą fikcją. Nie jest to typowe dla twórczości Marii Nurowskiej, gdyż tworząc, praktycznie zawsze opiera się na wydarzeniach rzeczywistych. Mimo to, podczas czytania odczuwałam duży realizm zdarzeń, tym bardziej, że główna bohaterka posiada wiele cech...

Los bywa przewrotny. Zaledwie wczoraj recenzowałem książkę opisującą kobietę, której należy się wystrzegać za wszelką cenę, a tu proszę mamy tzw. odpłatę pięknym za nadobne czyli faceta – manipulatora, łowcę majątków.
Chwyciłem za tą książkę, kierując się formatem (można nosić zawsze przy sobie i nie tracić czasu) oraz zapowiedzią wydawcy, że oto mocny kryminał. Powiem krótko, bo nie ma nad czym się rozwodzić. Z braku lepszych pozycji można przeczytać, ale książka moim zdaniem jest przegadana. Można by ją skrócić o połowę i wyszłoby to czytelnikowi na dobre. Czarę goryczy przelało ckliwe i odrealnione zakończenie. Plus za format i za to, ze szybko się czyta, ale poza tym kryminał to jednak moim zdaniem nie jest, choć autorka na siłę próbuje nas do swej tezy przekonać. Wojciech z LC pisze, że większość nie zrozumiała sensu tej lektury, bo książka opowiada o konsekwencjach wydarzeń z marca 1968 r. Jak dla mnie to trochę za mało tych wydarzeń, by sklasyfikować to „dzieło” inaczej niż zapis nieszczęśliwego zauroczenia. Dla miłośników trudnych historii miłosnych.

Los bywa przewrotny. Zaledwie wczoraj recenzowałem książkę opisującą kobietę, której należy się wystrzegać za wszelką cenę, a tu proszę mamy tzw. odpłatę pięknym za nadobne czyli faceta – manipulatora, łowcę majątków.
Chwyciłem za tą książkę, kierując się formatem (można nosić zawsze przy sobie i nie tracić czasu) oraz zapowiedzią wydawcy, że oto mocny kryminał. Powiem...

TAK!! To jest to co tygryski lubią najbardziej! Mała ilość bohaterów, zamknięty świat, znudzony gliniarz i tajemnica rodzinna do wyjaśnienia. Wspomnienia, retrospekcje i życiowe, trudne decyzje. Książka warta uwagi.

TAK!! To jest to co tygryski lubią najbardziej! Mała ilość bohaterów, zamknięty świat, znudzony gliniarz i tajemnica rodzinna do wyjaśnienia. Wspomnienia, retrospekcje i życiowe, trudne decyzje. Książka warta uwagi.

Rzecz jest o miło$ci życiu w obliczu tragicznych wydarzeń. Nurowska do poczytania. Ja przy niej odpoczywam.

Rzecz jest o miło$ci życiu w obliczu tragicznych wydarzeń. Nurowska do poczytania. Ja przy niej odpoczywam.

159/2018 (E)

159/2018 (E)

Jakże mnie ta książka wynudziła. To nie jest kryminał, a obyczajówka i to dość mocno rozwlekana. Historia paru kobiet jako historia pewnego morderstwa. Niestety nie porywa i raczej ją wymęczyłam niż przeczytałam z zapartym tchem.

Jakże mnie ta książka wynudziła. To nie jest kryminał, a obyczajówka i to dość mocno rozwlekana. Historia paru kobiet jako historia pewnego morderstwa. Niestety nie porywa i raczej ją wymęczyłam niż przeczytałam z zapartym tchem.

Nieżyjąca Pisarka zawsze do mnie w swoich powieściach przemawia.
Może podkreślać,że to fikcja a ja nie wierzę.Realizm i naturalność plus piękny język literacki opowiadający niebagatelną historię.Lubię tak.

Nieżyjąca Pisarka zawsze do mnie w swoich powieściach przemawia.
Może podkreślać,że to fikcja a ja nie wierzę.Realizm i naturalność plus piękny język literacki opowiadający niebagatelną historię.Lubię tak.