Ogłuszający ryk lwa. Niesamowicie głośny tumult pędzących słoni po spieczonej sawannie. Bezlitosne słońce, które praży do granic możliwości. Sępy, które kołuje po przestworzach, szukając padliny. W nocy dobijająca amplituda powietrza, okraszana przeszywającym skowytem i chichotem hien, które szukają ofiary, wśród najsłabszych jednostek fauny. Tak pokrótce, wygląda momentami nieprzyjazne otoczenie jakim jest Afrykański kontynent. Ma w sobie również piękno. Hipopotamy taplające się w błocie. Zebry, które w synchronizowanym galopie, eksploatują sawannę. Przeróżne ptactwo, które gamą różnobarwnych barw są uciechą dla oczu podróżników. To właśnie głównym miejscem akcji książek pisarza Wilbura Smitha który urodził się Rodezji, był "Czarny Ląd". W jego wielu książkach można odczuć, że autor kochał ten kontynent ponad wszystko. Mam wielką słabość do książek tego autora. Był to jeden z moich ulubionych pisarzy w czasach szkolnych. Jest on mniej znanym pisarzem w naszym kraju. Wręcz niszowym. Ale mnie urzekł mistrzowską narracją i kwiecistym językiem, i gawędziarskim stylem. Niektóre książki Wilbura Smitha na zawsze pozostaną głęboko w moim sercu. Zdaje sobie sprawę, że zarzuca się autorowi nierówność w jego twórczości. Sam nieraz się przekonałem na własnej skórze, że angielskojęzyczny pisarz może pisać błyskotliwie, z polotem i gracją, ale również topornie i mało atrakcyjnie, że aż trudno przebrnąć przez jego książki. Do jakiej kategorii zaliczę książkę „Ptak Słońca”? Zanim odpowiem na to pytanie, i przejdę do analizy utworu, garść informacji o czym w ogóle jest niniejsza powieść. Lotnicze zdjęcia skrawka półpustynnego obszaru Botswany, kraju w Afryce Południowej, prowadzi młodego naukowca Beniamina Kazina do najbardziej sensacyjnego odkrycia archeologicznego XX wieku – ruin zaginionego miasta Opet, założonego przez uchodźców ze zburzonej przez Rzymian Kartaginy. Akcja książki się rozgrywa w dwóch płaszczyznach historycznych oddalonych od siebie czasowo o blisko dwa tysiące lat. Nie miałem może zbyt wygórowanych oczekiwań co do tej powieści, ale mój zawód jest i tak spory. Wiele jest czynników wpływający na taki stan rzeczy. Fabularnie by się mogło wydawać, że powieść udźwignie „temat”, ale kreacja bohaterów została tak fatalnie rozpisana, że aż zęby bolą. Może Smith nigdy nie był wizjonerem jeśli chodzi o ten aspekt rzemiosła literackiego, ale jednak broniła go przygoda, która zapierała dech w piersiach. Ale w tym konkretnym przypadku wszystko spaliło na panewce. Fabularnie jest dobrze, ale do pewnego momentu. Książka jest podzielona na dwie części, i to chyba jest jej największy problem. Bowiem zakończenie pierwszej części woła o pomstę do nieba. Po prostu ten zabieg, okazał się strzałem „w stopę” Nie chce być niegrzeczny i nie popełnić żadnego nietaktu, ale cisną mi się na usta epitety, których z grzeczności nie wymienię. Powieść okazała się nie udolną imitacją powieści historyczno- przygodowej. Tylko szczątkowe nitki fabularne dawały mi poczucie, że tą książkę napisał Smith. Gdy przeniosłem się z autorem wstecz o dwa tysiące, to byłem tak rozżalony, że obeszły mnie przygody bohaterów drugiej płaszczyzny czasowej. Stałem się obojętny na ich losy. Tego mizernego obrazu nie poprawiła nawet wartka akcja i sceny batalistyczne, bowiem moje nastawienie do całości było tak negatywne, że nie zważałem na momenty, które „troszeczkę” przypominały mi o mistrzostwie autora. Niektóre opisane sceny zakrawały o kpinę. Wielka szkoda. Summa summarum, patrząc całościowo może nie jest to do końca beznadziejna książka, ale i tak trudno mi znaleźć mi pozytywy. Jest to jedna z najgorszych powieści angielskiego pisarza, jaką dane mi było czytać. Odradzam zaczynanie przygody z tym autorem od tej powieści, bo można bardzo się zrazić. Dla mnie książka do najszybszego zapomnienia. Odradzam.

Ogłuszający ryk lwa. Niesamowicie głośny tumult pędzących słoni po spieczonej sawannie. Bezlitosne słońce, które praży do granic możliwości. Sępy, które kołuje po przestworzach, szukając padliny. W nocy dobijająca amplituda powietrza, okraszana przeszywającym skowytem i chichotem hien, które szukają ofiary, wśród najsłabszych jednostek fauny. Tak pokrótce, wygląda momentami...

tylko 1 czesc .............

tylko 1 czesc .............

Ta powieść mnie uwiodła.
Całość dzieli się na dwie odrębne części , które łączy historia dwóch głównych bohaterów .
Pierwsza część to rozgrywająca się w latach siedemdziesiątych historia poszukiwań w Afryce zaginionego miasta Opet . Ta część trochę mnie zniechęciła. Natomiast druga to historia , która rozgrywa się w starożytnym mieście Opet . Niesamowita opowieść o potędze i upadku .
W obu częściach głównymi bohaterami są związani pseudo przyjaźnią dwaj mężczyźni.
W pierwszej milioner i archeolog uzależniony od pieniędzy tego pierwszego . W drugiej król i kapłan uzależniony od władzy króla .
Książka jest niesamowita . Dawno nie czytałem noc tak dobrego .
Dwie historie o upadku fałszywej przyjaźni.

Ta powieść mnie uwiodła.
Całość dzieli się na dwie odrębne części , które łączy historia dwóch głównych bohaterów .
Pierwsza część to rozgrywająca się w latach siedemdziesiątych historia poszukiwań w Afryce zaginionego miasta Opet . Ta część trochę mnie zniechęciła. Natomiast druga to historia , która rozgrywa się w starożytnym mieście Opet . Niesamowita opowieść o potędze...

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Z początku bardzo fajnie się czytało, aczkolwiek ogólnie historia trąci nudą. Druga połowa, kiedy już się wciągnąłem w pierwszą, wogóle mi się nie podobała. Zmuszałem sie do czytania bo już byłem za połową i szkoda książki. Potem nawet było ciekawie, ale nie porwała mnie tak, żebym chcial przeczytać znowu.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Z początku bardzo fajnie się czytało, aczkolwiek ogólnie historia trąci nudą. Druga połowa, kiedy już się wciągnąłem w pierwszą, wogóle mi się nie podobała. Zmuszałem sie do czytania bo już byłem za połową i szkoda książki. Potem nawet było ciekawie, ale nie porwała mnie tak, żebym chcial przeczytać znowu.

jestem wielką miłośniczką twórczości pana Smitha! I chociaż zdarzały się takie książki, które mnie nie porwały, to ta do nich nie należy :) jest świetna! Wciąga od początku, trzyma w napięciu, a już druga część nie pozwala się oderwać ani na moment. Widać miłość autora do Afryki z każdej stronnicy, do ludzi i historii, a opisy przyrody .... polecam!

jestem wielką miłośniczką twórczości pana Smitha! I chociaż zdarzały się takie książki, które mnie nie porwały, to ta do nich nie należy :) jest świetna! Wciąga od początku, trzyma w napięciu, a już druga część nie pozwala się oderwać ani na moment. Widać miłość autora do Afryki z każdej stronnicy, do ludzi i historii, a opisy przyrody .... polecam!

Autor zabiera czytelnika w niesamowitą podróż w czasie. W cudowny sposób łączy że sobą wątek współczesny z przeszłością. Główne postaci w obu wątkach zdają się być tą samą osobą.
Jedna z najlepszych powieści, które czytałam.

Autor zabiera czytelnika w niesamowitą podróż w czasie. W cudowny sposób łączy że sobą wątek współczesny z przeszłością. Główne postaci w obu wątkach zdają się być tą samą osobą.
Jedna z najlepszych powieści, które czytałam.

Gorąco polecam tego autora. I w tej książce mistrzowsko łączy przeszłość z teraźniejszością płynnie przechodząc między jednym a drugim . Nie sposób oderwać się od pięknej opowieści, malowniczych opisów przyrody i ukochanej przez pisarza Afryki.

Gorąco polecam tego autora. I w tej książce mistrzowsko łączy przeszłość z teraźniejszością płynnie przechodząc między jednym a drugim . Nie sposób oderwać się od pięknej opowieści, malowniczych opisów przyrody i ukochanej przez pisarza Afryki.

I znowu czuję niezadowolenie z kolejnej lektury. Tym razem mój niedosyt dotyczy „Ptaka Słońca” Wilbura Smitha. Przez pierwszą połowę powieść była po prostu nudna, odrobinę lepiej wyszła autorowi część druga, chociaż dla mnie jest mało wiarygodna, ot taka bajeczka dla grzecznych dzieci. Ale treść mogłabym wybaczyć, gdyby została ona odpowiednio podana. A tutaj brak finezji, brak emocji, brak napięcia, szczególnie w historii współczesnej. Warsztatowo to rzemiosło, zabrakło sztuki. Takie wyklepane od- do. Nasunęło mi się porównanie z literaturą męską- mało intrygi, dużo mordobicia, w kontraście do literatury kobiecej, (ja wolę tę pośrodku- skierowaną do ogółu, stąd moje niezadowolenie). Postacie też jednakowe, wcale ni podobał mi się zamysł, aby stworzyć dwie historie, ale te same postaci.

I znowu czuję niezadowolenie z kolejnej lektury. Tym razem mój niedosyt dotyczy „Ptaka Słońca” Wilbura Smitha. Przez pierwszą połowę powieść była po prostu nudna, odrobinę lepiej wyszła autorowi część druga, chociaż dla mnie jest mało wiarygodna, ot taka bajeczka dla grzecznych dzieci. Ale treść mogłabym wybaczyć, gdyby została ona odpowiednio podana. A tutaj brak finezji,...

Wilbur Smith jest bezkonkurencyjnym pisarzem książek przygodowych. Większość z nich, a może i nawet wszystkie, są osadzone w Afryce.
Uwielbiam książki Autora do tego stopnia, że czytam je pomimo krwawych opisów brutalnych polowań na zwierzęta.
"Ptak słońca" to kolejna wspaniała historia. Niestety, również pełna krwi, polowań, cierpienia.

Wilbur Smith jest bezkonkurencyjnym pisarzem książek przygodowych. Większość z nich, a może i nawet wszystkie, są osadzone w Afryce.
Uwielbiam książki Autora do tego stopnia, że czytam je pomimo krwawych opisów brutalnych polowań na zwierzęta.
"Ptak słońca" to kolejna wspaniała historia. Niestety, również pełna krwi, polowań, cierpienia.

Znalazłem tę książkę szukając genezy nazwy zespołu Opeth.

Nie żałuję :)

Super książka, wciągająca fabuła i ciekawe postaci.

Wzleć dla mnie Ptaku Słońca! ;)

Znalazłem tę książkę szukając genezy nazwy zespołu Opeth.

Nie żałuję :)

Super książka, wciągająca fabuła i ciekawe postaci.

Wzleć dla mnie Ptaku Słońca! ;)