Początek jak u Jane Austen - piękny bal, urocza jego ozdoba w postaci panny Heleny Oreckiej, trafne portrety psychologiczne gości oraz królewicz na białym koniu, którego przymioty są przez naszą główną bohaterkę przecenianie. Szybko jednak przeradza się to w pozytywistyczną historię o zderzeniu się panienki z ubóstwem i ciężką pracą. Mamy pracowitą rodzinę Radliczów, wątek miłosny oraz kolejnych bohaterów, którzy pokazują, że to praca uszlachetnia. Pannę Orecką kolejne przygody wystawiają na ciężką próbę i zmuszają do schowania dumy do kieszeni. Czyta się szybko, język powiastki jest bardzo przystępny i po prostu ładny. Przyjemna, prosta opowieść z morałem.

Początek jak u Jane Austen - piękny bal, urocza jego ozdoba w postaci panny Heleny Oreckiej, trafne portrety psychologiczne gości oraz królewicz na białym koniu, którego przymioty są przez naszą główną bohaterkę przecenianie. Szybko jednak przeradza się to w pozytywistyczną historię o zderzeniu się panienki z ubóstwem i ciężką pracą. Mamy pracowitą rodzinę Radliczów, wątek...

Książka napisana w okresie pozytywizmu, jest wierna pozytywistycznym ideałom, przede wszystkim w tym, że opiewa kult pracy. Zofia Urbanowska jest mniej znaną autorką niż inni pisarze tego okresu (których - jako że wszyscy zalogowani tu czytelnicy to ludzie inteligentni - wymieniać nie trzeba).
Losy Heleny Oreckiej, która pod wpływem niefortunnych zdarzeń zmienia się z próżnego dziewczęcia w mądrą kobietę. Czyta się lekko mimo ciężkiego tematu. Polecam.

Książka napisana w okresie pozytywizmu, jest wierna pozytywistycznym ideałom, przede wszystkim w tym, że opiewa kult pracy. Zofia Urbanowska jest mniej znaną autorką niż inni pisarze tego okresu (których - jako że wszyscy zalogowani tu czytelnicy to ludzie inteligentni - wymieniać nie trzeba).
Losy Heleny Oreckiej, która pod wpływem niefortunnych zdarzeń zmienia się z...

Przestrzegam przed wydaniem wydawnictwa Tenten! To wydanie jest okrojone, nie wiem dlaczego. W dodatku wydawca nigdzie o tym nie informuje. Jeśli chcecie przeczytać oryginalną historię, musicie poszukać starszych wydań!

Przestrzegam przed wydaniem wydawnictwa Tenten! To wydanie jest okrojone, nie wiem dlaczego. W dodatku wydawca nigdzie o tym nie informuje. Jeśli chcecie przeczytać oryginalną historię, musicie poszukać starszych wydań!

Przyjemna ramotka, którą przeczytałam w celach poznawczych jako pierwociny polskiej literatury młodzieżowej, a która spodobała mi się o wiele bardziej, niż się spodziewałam. Miłe zaskoczenie nieco być może zawyża moją ocenę.

Zaledwie parę miesięcy temu zapoznałam się z "Samotnym tłumem" Davida Riesmana, w którym autor wprowadza bardzo użyteczne rozróżnienie między kulturą wewnątrzsterowną, dominującą w XIX wieku, a zewnątrzsterowną, która wykształciła się w wieku XX i - na moje oko - rozkwita i przekwita po dziś dzień. "Księżniczka" to niewątpliwy produkt kultury wewnątrzsterownej: jednostka ma mieć silny i niezachwiany kompas moralny, istotniejszy niż bycie miłym, i w sobie samej ma szukać sił do przezwyciężenia życiowych trudności. Lekcja surowa, ale w gruncie rzeczy krzepiąca, nawet jeśli chwilami zbyt jednostronna i łopatologiczna. Większość dydaktycznych monologów jest jednak do strawienia; najgorsze są te, które wygłasza zgred będący, niestety, bohaterem wątku miłosnego. Z całej książki to on był najbardziej nieznośny, chociaż w intencji autorki pewnie miał stanowić osłodę.

Mimo wszystko, w epoce, w której zza każdego węgła wyskakują swoiście pojmowane "silne postaci kobiece", postać Helenki Oreckiej jest osobliwie odświeżająca, szczególnie w kulminacyjnej partii książki, kiedy dzielnie jeździ po urzędach i nikczemnych dłużnikach, żeby uratować majątek rodziny przed zagarnięciem przez Germanina realizującego Drang nach Osten. Wie, kiedy dać łapówkę urzędnikowi, nie daje się spławić byle czym i zawsze stara się zachować jasność umysłu i spokój ducha. Hip hip hura dla Helenki Oreckiej.

Przyjemna ramotka, którą przeczytałam w celach poznawczych jako pierwociny polskiej literatury młodzieżowej, a która spodobała mi się o wiele bardziej, niż się spodziewałam. Miłe zaskoczenie nieco być może zawyża moją ocenę.

Zaledwie parę miesięcy temu zapoznałam się z "Samotnym tłumem" Davida Riesmana, w którym autor wprowadza bardzo użyteczne rozróżnienie między kulturą...

Główna bohaterka, Helenka, jest jedyną córką bogatych rodziców. Niestety jej ojciec nie ma głowy do interesów, ma za to zbyt dobre serce. Pożyczając ludziom pieniądze i poręczając kredyty doprowadza się w końcu do ruiny. Helenka postanawia podjąć pracę. Wyjeżdża więc do Warszawy i zamieszkuje u znajomego przedsiębiorcy, gdzie wypisuje rachunki i pakuje nasiona. Dom przedsiębiorcy bardzo się różni od jej rodzinnego domu. Jest urządzony prosto i bez przepychu, jego mieszkańcy również ubierają się skromnie, dlatego Helenka porzuca swoje suknie z tiurniurą i ogonem. Używa się tu zwykłego mydła, a w co drugą niedzielę służba ma wolne i trzeba samemu posprzątać swój pokój, zamiast zostawiać wszystko gdzie popadnie. Helenka bardzo się temu dziwi, gdyż „u nas służące nie miały nigdy dni wolnych, a mimo to służyły po kilka lat i chwaliły, że im dobrze”.

Zajrzyj do środka:
https://czytamiogladam.home.blog/2019/10/30/ksiezniczka/

Główna bohaterka, Helenka, jest jedyną córką bogatych rodziców. Niestety jej ojciec nie ma głowy do interesów, ma za to zbyt dobre serce. Pożyczając ludziom pieniądze i poręczając kredyty doprowadza się w końcu do ruiny. Helenka postanawia podjąć pracę. Wyjeżdża więc do Warszawy i zamieszkuje u znajomego przedsiębiorcy, gdzie wypisuje rachunki i pakuje nasiona. Dom...

Księżniczka – powieść społeczno-obyczajowa autorstwa Zofii Urbanowskiej, wydana po raz pierwszy w 1886 roku. Powieść uzyskała pierwszą nagrodę w konkursie im. Pauliny Krakowowej, ogłoszonym w 1882 roku przez "Tygodnik Ilustrowany".

Treścią utworu są losy Helenki Oreckiej, córki zubożałego szlachcica. Wychowana w zbytku, powierzchownie wykształcona, nieprzygotowana do samodzielnego życia, z powodu całkowitego bankructwa ojca musi podjąć pracę zarobkową. Zatrudniona w firmie ogrodniczej należącej do rodziny Radliczów, trafia w środowisko ludzi skupionych na pracy, pozornie oschłych i pozbawionych cech, które ona postrzega jako atrakcyjne. Z czasem dostrzega ich patriotyczną postawę, przejmuje ich ideały i uczy się być wartościowym, samodzielnym członkiem społeczeństwa.

Księżniczka – powieść społeczno-obyczajowa autorstwa Zofii Urbanowskiej, wydana po raz pierwszy w 1886 roku. Powieść uzyskała pierwszą nagrodę w konkursie im. Pauliny Krakowowej, ogłoszonym w 1882 roku przez "Tygodnik Ilustrowany".

Treścią utworu są losy Helenki Oreckiej, córki zubożałego szlachcica. Wychowana w zbytku, powierzchownie wykształcona, nieprzygotowana do...

Dziewiętnastowieczna powieść tendencyjna, napisana ku ukształtowaniu dorastających panienek. Poznajemy główną bohaterkę jako uroczą istotkę, myślącą o strojach i balach, a potem przyglądamy się jej wielkiej przemianie pod przewodnictwem światłych ludzi, dokonującej się wskutek przeciwności losu i niegospodarności ojczulka.

Pozytywizmem jedzie, że strach. Praca u podstaw w pełni. Umoralniające przemowy momentami zdają się nie mieć końca. Charaktery są czarne albo białe, charakter nie do końca mieszczący się w bieli podlega reedukacji.

Dobra, nie narzekam. To, co podobało mi się, gdy miałam lat ...naście, ma prawo bawić mnie parę lat później. Tym bardziej, że rozumiem przekaz, a bawi mnie jedynie naiwność cudownej przemiany.
https://www.facebook.com/ksiazkikawaija/

Dziewiętnastowieczna powieść tendencyjna, napisana ku ukształtowaniu dorastających panienek. Poznajemy główną bohaterkę jako uroczą istotkę, myślącą o strojach i balach, a potem przyglądamy się jej wielkiej przemianie pod przewodnictwem światłych ludzi, dokonującej się wskutek przeciwności losu i niegospodarności ojczulka.

Pozytywizmem jedzie, że strach. Praca u podstaw w...

Przeurocza historia, która strasznie mnie wciągnęła od pierwszych stron. Przywiązałam się do młodziutkiej Helenki, którą sytuacja zmusiła do ogromnej przemiany. Z przyjemnością obserwowałam ewolucję od bogatej rozpieszczonej dziewczynki do świadomej swojej wartości kobiety. Za to moją irytację wywoływały postacie jej rodziców, którzy zamiast rzeczywiście zatroszczyć się o losy córki sami stali się wobec nieszczęścia małymi dziećmi. Jak na mój gust w całej powieści trochę za dużo pozytywistycznych ideałów, ale pomimo to bardzo przyjemnie się czyta.

Przeurocza historia, która strasznie mnie wciągnęła od pierwszych stron. Przywiązałam się do młodziutkiej Helenki, którą sytuacja zmusiła do ogromnej przemiany. Z przyjemnością obserwowałam ewolucję od bogatej rozpieszczonej dziewczynki do świadomej swojej wartości kobiety. Za to moją irytację wywoływały postacie jej rodziców, którzy zamiast rzeczywiście zatroszczyć się o...

Helena Orecka próbuje uratować majątek ziemski swoich rodziców.

Helena Orecka próbuje uratować majątek ziemski swoich rodziców.

Tak tendencyjne, że trudno się przez to przedrzeć...

Tak tendencyjne, że trudno się przez to przedrzeć...