Ta książka jest bardzo rzetelna. Trochę nudna, ale ciekawa. I na pewno lepsza niż w Obronie syna.

Ta książka jest bardzo rzetelna. Trochę nudna, ale ciekawa. I na pewno lepsza niż w Obronie syna.

Nie zachwyciła mnie, wieje nudą niestety...

Nie zachwyciła mnie, wieje nudą niestety...

Oryginalny tytuł to „Mission Flats”, który dla polskiego czytelnika nic nie mówi. Dla amerykańskiego chyba jednak także nie. Dobrze, wydano tę książkę kiedyś w Polsce pod tytułem „Akta Denzigera”, a teraz dostaliśmy „Requiem dla Bostonu”. Co to za mania zmieniania tytułów?

Choć nic nie przebije „Wirującego seksu”, to „Requiem …” i tak mnie przerosło. Nijak nie jestem w stanie znaleźć wyjaśnienia tego requiem dla miasta. Dla Danzigera owszem, ale miasta? Sam Boston też od biedy można przełknąć, choć jest to tylko miejsce większości akcji, tło, rzecz mogłaby się dziać w co najmniej kilku innych miastach. Mniejsza jednak o tytuł, bo reszta choćby w najmniejszym stopniu nie jest irytująca.

Wciągnęła mnie nawet nie tyle sama akcja, nie to, „kto zabił?”, ale zaciekawienie tym, jak będą rozwijać się bohaterowie, jak na przykład zmienią relacje głównej postaci z ojcem, bo subtelne zapowiedzi takiego właśnie rozwoju dostrzegłem. I nie zawiodłem się.

Fabuła kryminalna rozwija się, kręci, to przyspiesza, to zwalnia, meandruje, mami. Błądzi, lawiruje, a zwodniczą wielowątkowością trzyma w napięciu. Majstersztyk. Cóż jednak dziwnego, autor to były, a może nawet nadal aktywny, prokurator. Ma odpowiednią wiedzę i doświadczenie, by skonstruować wiarygodną historię, a nie wyssane z palca bzdety, jak pewien polski autor, którego jedną powieść porzuciłem w połowie, bo nie mogłem znieść, kiedy pisał o rzeczach, o których nie ma pojęcia. Bywam jednak uparty i przeczytam inną w całości, by mieć o nim opinię opartą nie na jednostkowym, a właściwie ułamkowym przypadku. ”Winter is coming” a zwiastuje ją frost.

Bardzo mocną stroną tej opowieści są postacie. Nikt nie jest jednoznacznie dobry ani jednoznacznie zły, dobrzy robią złe rzeczy, a źli dobre. Też jednak nie na pewno, bo poruszone kwestie etyczne są prawdziwe, a nie zero-jedynkowe, a akurat praca policjanta obfituje w sytuacje wymagające podejmowania trudnych moralnie decyzji. Niejednoznacznych decyzji. Ustalenie więc tego, co jest dobre, a co złe nie jest takie proste. Ależ ten świat jest skomplikowany.

Może przesadzam i kiedyś nie było aż tak źle, ale zdaje mi się, że kryminały ewoluowały od prostych, liniowych, czysto kryminalnych intryg do prawdziwych powieści o ludziach, w których sama intryga, zagadka są istotne, ale nie dominują i nie dewastują całej reszty. Realia czasów i miejsc uwiarygadnia historie, sprawia, że nie zastanawiamy się przez cały czas, “kto zabił”, ale po prostu zatapiamy w treści, a postacie stają się prawdziwe. Ot, taki smaczek, jak poniżej.

„
- Proszę, proszę. A dokąd się wybierasz?
- Do Pragi.
- Do Pragi — powiedziała to tak, jakby pierwszy raz usłyszała to słowo. - Nawet nie wiem, gdzie to jest.
- W Czechosłowacji.
Dane parsknęła lekceważąco.
- Teraz to Republika Czeska — wtrącił się Bobby Burke. - Tak nazwali ten kraj w czasie olimpiady, Republika Czeska. - Burke był mistrzem tego rodzaju niepotrzebnych informacji.“

Wyszydzana amerykańska ignorancja. Także przez nas, Polaków, czasami równie wielkich ignorantów. Kluczowa jest jednak fraza w ostatnim zdaniu: „niepotrzebnych informacji”. Czy komuś jest faktycznie niezbędna do życia wiedza, że Praga to stolica Czech i że Czechosłowacji już nie ma? Szczególnie komuś, kto żyje na innym kontynencie. Tak po prawdzie to nawet informacja o tym, że ziemia jest okrągła (ok, jajowata) i że krąży wokół Słońca, a nie odwrotnie, jest zbędna i na co dzień bezużyteczna. Użyteczność — podstawa systemowej amerykańskiej (choć chyba nie tylko) ignorancji. Pragmatyzm — jedyny zdaje się amerykański system filozoficzny. A przynajmniej funkcjonalnie się sprawdza.

To książka ciekawa. Spieszyłem się, by lepiej poznać bohaterów. Spodziewałem się kilku zmian w bohaterach, ich wzajemnych relacji, ale nie zawsze moje domniemania okazywały się trafne. I bardzo dobrze, nie było nudno i przewidywalnie. Z przyjemnością też oglądałem, jak działa aparat państwowy, instytucje w normalnym kraju. Tak, oglądałem, bo język powieści maluje obrazy, a nie tylko przekazuje informacje.

W sumie ta powieść to miłe zaskoczenie. Zamówiłem ją przy okazji zakupu innych książek i kiedy po jakimś czasie wziąłem ją do ręki, przeczytałem blurb i zacząłem się zastanawiać, dlaczego ją wybrałem? Nadal nie wiem, ale nie żałuję.

Oryginalny tytuł to „Mission Flats”, który dla polskiego czytelnika nic nie mówi. Dla amerykańskiego chyba jednak także nie. Dobrze, wydano tę książkę kiedyś w Polsce pod tytułem „Akta Denzigera”, a teraz dostaliśmy „Requiem dla Bostonu”. Co to za mania zmieniania tytułów?

Choć nic nie przebije „Wirującego seksu”, to „Requiem …” i tak mnie przerosło. Nijak nie jestem w...

„Requiem dla Bostonu” jest książką, która opisuje, jak wygląda życie, policjanta w małym miasteczku, gdzie każdy każdego zna. Policja właśnie tam pełni funkcję bardziej symboliczną niż realną. Opisane jest życie bostońskiej dzielnicy, gdzie toczy się regularna wojna między policją a przestępcami. Wojna, w której nie brakuje ofiar po obu stronach. Są liczne powiązania między prawem a bezprawiem, tu właśnie jest lekcja, jak należy stosować prawo, by służyło ono sprawiedliwości. Książkę mogę śmiało polecić każdemu, kto lubi kryminalne historie, USA i policyjno-prawnicze klimaty.

„Requiem dla Bostonu” jest książką, która opisuje, jak wygląda życie, policjanta w małym miasteczku, gdzie każdy każdego zna. Policja właśnie tam pełni funkcję bardziej symboliczną niż realną. Opisane jest życie bostońskiej dzielnicy, gdzie toczy się regularna wojna między policją a przestępcami. Wojna, w której nie brakuje ofiar po obu stronach. Są liczne powiązania między...

Jakie odczucia mam po przeczytaniu tejże książki?
No cóż. Nie rzucałam nią o ścianę, ani nie miałam na to ochoty. Nie kusiło mnie też żeby rozszarpać autora.
Jednak niech Was to nie zwiedzie. Styl autora bardzo mi przypadł do gustu i chętnie zapoznam się z innymi jego książkami. Fabuła, bohaterowie, dialogi i opisy jak najbardziej na plus. Minusem dla mnie jest zakończenie - tak bardzo naciągane...

Jakie odczucia mam po przeczytaniu tejże książki?
No cóż. Nie rzucałam nią o ścianę, ani nie miałam na to ochoty. Nie kusiło mnie też żeby rozszarpać autora.
Jednak niech Was to nie zwiedzie. Styl autora bardzo mi przypadł do gustu i chętnie zapoznam się z innymi jego książkami. Fabuła, bohaterowie, dialogi i opisy jak najbardziej na plus. Minusem dla mnie jest zakończenie...

Byłam niemile zaskoczona, gdy przeczytałam tę książkę. W OBRONIE SYNA tak bardzo mi się spodobała, że kupiłam i tą. Przemęczyłam i jednak jakoś mnie nie porwała. Największym plusem REQUEIM DLA BOSTONU była końcówka, ale jest to jedyna zaleta.

Byłam niemile zaskoczona, gdy przeczytałam tę książkę. W OBRONIE SYNA tak bardzo mi się spodobała, że kupiłam i tą. Przemęczyłam i jednak jakoś mnie nie porwała. Największym plusem REQUEIM DLA BOSTONU była końcówka, ale jest to jedyna zaleta.

Bardzo wciągająca książka, zakończenie bardzo zaskakujące. Pod koniec myslałem, że już wszystko się układa w całość, a tu znów niespodzianka.

Bardzo wciągająca książka, zakończenie bardzo zaskakujące. Pod koniec myslałem, że już wszystko się układa w całość, a tu znów niespodzianka.

Kolejna książką William'a która jest prawdziwym smaczkiem w swojej kategorii. Czytając "Requiem dla Bostonu" można z łatwością zauważyć, że jego doświadczenie zawodowe sprawia, iż jego powieść jest bardzo realistyczna, przez co i niepokojąca. Książka wciąga bez reszty, stawia przed nami wiele znaków zapytania dzięki czemu sami czujemy się częścią tego opowiadania próbując zrozumieć całą historię i odkryć gdzieś tam ukrytą prawdę. Mocna fabuła, realistyczne opisy morderstw, wyraziste postacie, niespodziewane zwroty akcji - to dokładnie wszystko to co Requiem dla Bostonu posiada. Do tego dochodzą mroczne tajemnice wymiaru sprawiedliwości, nieczyste zagrywki, afery na wielką skalę oraz przeszłość i teraźniejszość, które są ze sobą mocno powiązane. To wszystko nie pozwoli nam się nudzić przy tej książce. Polecam !

Kolejna książką William'a która jest prawdziwym smaczkiem w swojej kategorii. Czytając "Requiem dla Bostonu" można z łatwością zauważyć, że jego doświadczenie zawodowe sprawia, iż jego powieść jest bardzo realistyczna, przez co i niepokojąca. Książka wciąga bez reszty, stawia przed nami wiele znaków zapytania dzięki czemu sami czujemy się częścią tego opowiadania próbując...

Jednym słowem? Przemęczyłam i to strasznie. Najpierw książkę zaczęłam po czym zostawiłam z braku wolnego czasu. Później wróciłam - zaczęłam od początku. I nadal gubiłam się w fabule. Niektóre imiona do samego końca były dla mnie wielką niewiadomą. Koniec dość zaskakujący, motyw zbrodni również jednakże książka sama w sobie mnie nie porwała. A szkoda.

Jednym słowem? Przemęczyłam i to strasznie. Najpierw książkę zaczęłam po czym zostawiłam z braku wolnego czasu. Później wróciłam - zaczęłam od początku. I nadal gubiłam się w fabule. Niektóre imiona do samego końca były dla mnie wielką niewiadomą. Koniec dość zaskakujący, motyw zbrodni również jednakże książka sama w sobie mnie nie porwała. A szkoda.

świetna, zaskoczyła mnie

świetna, zaskoczyła mnie