Ciężko stwierdzić o czym jest ta książka.
Luźne rozmowy przy piwie dwóch dziadków, pod koniec książki pojawia się coś na kształt fabuły (przeszczep itd).

Ciężko stwierdzić o czym jest ta książka.
Luźne rozmowy przy piwie dwóch dziadków, pod koniec książki pojawia się coś na kształt fabuły (przeszczep itd).

Jest okej. To sympatyczna książka, której lektura jest przyjemna i nie wymaga zbyt wiele skupienia, więc można ją czytać nawet jak się jest zmęczonym po pracy. Wprawdzie nie wniosła nic do mojego życia, nie zostanie ze mną na długo i za chwilę już nie będę pamiętał, o co w niej chodziło, ale z przyjemnością śledziłem zapasy dwóch starszych panów z życiem. "Okej" to słowo, które dla mnie opisuje ją najlepiej.

Jest okej. To sympatyczna książka, której lektura jest przyjemna i nie wymaga zbyt wiele skupienia, więc można ją czytać nawet jak się jest zmęczonym po pracy. Wprawdzie nie wniosła nic do mojego życia, nie zostanie ze mną na długo i za chwilę już nie będę pamiętał, o co w niej chodziło, ale z przyjemnością śledziłem zapasy dwóch starszych panów z życiem. "Okej"...

Perypetie 60-latka i jego kolegi. Zaczyna się od scenek rodzajowych, najczęściej przy piwie, potem jest trochę fabuły. Jak dla mnie średnia, ale można poświęcić jej popołudnie. Humor nie w moim stylu.

Perypetie 60-latka i jego kolegi. Zaczyna się od scenek rodzajowych, najczęściej przy piwie, potem jest trochę fabuły. Jak dla mnie średnia, ale można poświęcić jej popołudnie. Humor nie w moim stylu.

"Bo to Czechy właśnie"

"Bo to Czechy właśnie"

Arnošt i Evžen to dwóch przyjaciół, którzy są praktycznie nie rozłączni. Obaj panowie są po sześćdziesiątce, a większość swojego czasu spędzają popijając w Ciszy.
Zupełnie nie rozumiem tej książki, nie bawi mnie, w jej czytanie było dla mnie udręką.

Arnošt i Evžen to dwóch przyjaciół, którzy są praktycznie nie rozłączni. Obaj panowie są po sześćdziesiątce, a większość swojego czasu spędzają popijając w Ciszy.
Zupełnie nie rozumiem tej książki, nie bawi mnie, w jej czytanie było dla mnie udręką.

Świetny czeski klimacik. Bardzo hrabalowe, ale to nie przeszkadza. Polecam

Świetny czeski klimacik. Bardzo hrabalowe, ale to nie przeszkadza. Polecam

Czescy autorzy nie zawodzą. Historia z przeszczepem skóry świetna!

Czescy autorzy nie zawodzą. Historia z przeszczepem skóry świetna!

"Momenty były". Jednak było ich za mało mało, żeby ocena mogła być wyższa. Możliwe jest też, że "nie łapię" czeskiego poczucia humoru.

"Momenty były". Jednak było ich za mało mało, żeby ocena mogła być wyższa. Możliwe jest też, że "nie łapię" czeskiego poczucia humoru.

To moje pierwsze spotkanie z książką Petera Šabacha, lecz po przeczytaniu "Masłem do dołu" nie będzie z pewnością ostatnie. Tym bardziej, że mam u siebie książkę "Babcie" tego autora, ale jeszcze stoi na półce i czeka na swoją kolejkę. Sięgnięcie po tę książkę było spowodowane oczywiście wyglądem okładki, na szczęście zbytnio się nie zawiodłam. Co prawda już jakiś czas leżała na półce Legimi, ale ja czytam kilka książek jednocześnie i tak jakoś dłużej mi z tą zeszło.

"Po co ludzie ciągle pytają nas, jak się mamy, skoro tak naprawdę mają to gdzieś?"

Dwóch emerytowanych Czechów w praskiej gospodzie "Cisza" przy kuflu piwa rozprawiają o swoim i nie tylko swoim życiu. Tak zaczyna się czeski klimat tej książki, bo u nas nie ma takiego zwyczaju przesiadywania przyjaciół i znajomych przy piwku, nie ma takiej atmosfery, takiego klimatu.
Arnošt i Evžen to dwaj sześćdziesięciolatkowie, którzy są już na zasłużonej emeryturze, wiodą poukładane, może nieco nudne, ale przynajmniej spokojne życie. Ten pierwszy z zawodu jest bibliotekarzem i jego marzeniem jest otworzyć antykwariat. Ma całkiem spory zbiór książek, lecz mimo ułożenia ich na półkach, nie bardzo wie gdzie się która znajduje, gdy ktoś szuka jakiegoś konkretnego tytułu.

"Przedzierałem się przez kolejne tomy, za każdym razem tylko rzucając okiem, tyle, ze rzucenie okiem na książkę bywa bardzo zdradliwe, bo niektóre książki są zupełnie jak mięsożerne kwiatki."

Evžen jest artystą malarzem, chociaż obecnie całe dnie spędza w "Ciszy" i debatuje nad czeskim rogalikiem, czyli "rohlikiem", który z niewiadomych przyczyn zawsze spada masłem do dołu, taki jest złośliwy. Winę za to ponosi wg Evžena talerz, więc próbuje opatentować swój pomysł aby temu zapobiec.
Arnošt poza tym, że chce mieć antykwariat z prawdziwego zdarzenia bardzo często odwiedza ojca w szpitalu. Ojciec nie zawsze go poznaje, a nawet nie reaguje na jego opowieści. Bardzo lubi za to odwiedzać swoją córkę Julię, a właściwie to wnuka Mišę, z którym stara się spędzać dużo czasu.

Jest to książka o wielopokoleniowej rodzinie, bardzo lekka i dość ciekawa, z nutą ironii i humoru. Opowiada nam, że nie zawsze emerytura i starość to już koniec życia, że można się jeszcze cieszyć i bawić życiem. Gdy ma się przyjaciół i swoje pasje i marzenia to właśnie teraz jest czas na ich realizację.

Tych dwóch prześmiesznych emerytów ma całkiem inne spojrzenie na świat, niby humorystyczne, lecz im wcale nie jest do śmiechu. Każdy ma jakieś swoje kłopoty trzymane w tajemnicy i sekrety, o których mówić nie chce.

Czasem jest to komedia, czasem dramat. Jak to mówi się "czeski film", to tutaj pasuje czeski humor.
Polecam na poprawę humoru.

To moje pierwsze spotkanie z książką Petera Šabacha, lecz po przeczytaniu "Masłem do dołu" nie będzie z pewnością ostatnie. Tym bardziej, że mam u siebie książkę "Babcie" tego autora, ale jeszcze stoi na półce i czeka na swoją kolejkę. Sięgnięcie po tę książkę było spowodowane oczywiście wyglądem okładki, na szczęście zbytnio się nie zawiodłam. Co prawda już jakiś czas...

Czytałem tą książkę po raz drugi przez przypadek - ale tym bardziej się cieszyłem a koniec końców nie zawiodłem się na pamięci.
Spokojne życie mężczyzny "po przejściach" i czerpanie radości z życia "po czesku" - bez pogoni, morderstw etc.

Czytałem tą książkę po raz drugi przez przypadek - ale tym bardziej się cieszyłem a koniec końców nie zawiodłem się na pamięci.
Spokojne życie mężczyzny "po przejściach" i czerpanie radości z życia "po czesku" - bez pogoni, morderstw etc.