Życie to jedyna gra, w której im mniej posiadasz, tym więcej możesz wygrać.
Ludziom się wydaje, że pragną pieniędzy, władzy i jakiegoś tam tam po swojemu pojmowanego szczęścia, ale w istocie sprowadza się to do wolności.
Skąd mieliśmy wiedzieć, że marzenia są najpiękniejsze, póki nie zaczną się spełniać.
Ludzie nieustannie kłamią i najchętniej oszukują samych siebie.
Cisza prawie nigdy nie jest absolutnym brakiem dżwięków. Oznacza tylko, że niczego istotnego nie słychać. Prócz własnych myśli.
Życie każdego człowieka składa się z równań z wieloma niewiadomymi.
Normalni ludzie nie załatwiają spraw kosztem cudzego życia.
Kobiety nawet w najważniejszych dla nich sprawach kierują się intuicją, a ta rzadko je zawodzi.

Życie to jedyna gra, w której im mniej posiadasz, tym więcej możesz wygrać.
Ludziom się wydaje, że pragną pieniędzy, władzy i jakiegoś tam tam po swojemu pojmowanego szczęścia, ale w istocie sprowadza się to do wolności.
Skąd mieliśmy wiedzieć, że marzenia są najpiękniejsze, póki nie zaczną się spełniać.
Ludzie nieustannie kłamią i najchętniej oszukują samych siebie.
Cisza...

"Do świata płatnych morderców nie wchodzi się z ulicy i nie wychodzi jak z knajpy"...o czym przekonał mnie w swojej powieści Jacek Skowroński

"Do świata płatnych morderców nie wchodzi się z ulicy i nie wychodzi jak z knajpy"...o czym przekonał mnie w swojej powieści Jacek Skowroński

Przy całym moim szacunku dla Jacka Skowrońskiego, po lekturze jego ostatniej książki stwierdzam, że przeczytałem powieść o niczym. Cały czas zastanawiam się czy ta książka miała jakiekolwiek przesłanie, czy ja go nie zauważyłem? Najnormalniej w świecie mi się nie podobało. Przeszkadzała mi prowadzona nieporadnie dwutorowa akcja. Nieraz musiało minąć kilka chwil zanim zaskoczyłem, co się dzieje i w jakim czasie. Od samego początku podchodziłem do tej książki z dystansem, czytając ją bez większego zainteresowania. Aby do końca...
Nie wiem, może to jest tak, że po prostu mam już dość morderców, trupów, broni i wszelakiego okrucieństwa wyrządzanego bliźniemu? Może należy odpocząć od tego typu literatury i powrócić do niej za jakiś czas? Tak, to dobry pomysł, czas odpocząć.
Ocena: 3/6

Przy całym moim szacunku dla Jacka Skowrońskiego, po lekturze jego ostatniej książki stwierdzam, że przeczytałem powieść o niczym. Cały czas zastanawiam się czy ta książka miała jakiekolwiek przesłanie, czy ja go nie zauważyłem? Najnormalniej w świecie mi się nie podobało. Przeszkadzała mi prowadzona nieporadnie dwutorowa akcja. Nieraz musiało minąć kilka chwil zanim...

Jest to pierwsze moje spotkanie z tym autorem i muszę stwierdzić, iż okazało się ono niezwykle udane. Jestem pod wrażeniem sposobem, jakim autor przekazuje emocje czytelnikowi. Książka ta wywołała u mnie niemałe emocje, zapewne szybko o niej nie zapomnę. Jednak zaskoczył mnie koniec fabuły, którego w ogóle się nie spodziewałam. Pewnie wybrałabym inne zakończenie, jednak to jest bardziej efektowne i zapierające dech w piersiach. Serdecznie polecam, warto poświęcić nad nią trochę czasu :)

Jest to pierwsze moje spotkanie z tym autorem i muszę stwierdzić, iż okazało się ono niezwykle udane. Jestem pod wrażeniem sposobem, jakim autor przekazuje emocje czytelnikowi. Książka ta wywołała u mnie niemałe emocje, zapewne szybko o niej nie zapomnę. Jednak zaskoczył mnie koniec fabuły, którego w ogóle się nie spodziewałam. Pewnie wybrałabym inne zakończenie, jednak to...

We wczesnej młodości uwielbiałam czytać książki Jerzego Edigeya i Agaty Chritie. Kryminały były moimi ulubionymi lekturami. Z wiekiem zainteresowanie przeniosło się na zupełnie inną tematykę. Kiedy, po wielu latach, natknęłam się na książkę "Marika" Krzysztofa Kotowskiego, wróciło. Teraz, w epoce FB, poznałam Jacka Skowrońskiego i Jego ostatnio wydaną książkę, "Zabić, zniknąć, zapomnieć". Nie sądziłam, że tak mnie zainteresuje, bo jest stylistycznie zupełnie odmienna od wcześniejszych moich lektur (lekkich, łatwych i przyjemnych kryminałów). Przede wszystkim temat - płatni mordercy w Polsce - dla mnie rzecz zupełnie niebywała, a, jak się okazuje, prawdziwa. Książka Skowrońskiego wciągnęła mnie, choć przyznam, że dwutorowość akcji nieco utrudniła mi odbiór, tym bardziej, że zdarzały się przerwy w czytaniu, no cóż, kobiety z reguły mają tysiące różnych spraw do ogarnięcia. W takich sytuacjach musiałam cofać się z czytaniem, aby z powrotem wejść w tryby akcji. Im bliżej końca, tym więcej zaczynało się dziać i rosła moja ciekawość jak bohater poradzi sobie z samym sobą, co będzie z Danką i Damianem. Takiego zakończenia jednak się nie spodziewałam! Polecam tę książkę, ale radzę nie robić dłuższych przerw w czytaniu.

We wczesnej młodości uwielbiałam czytać książki Jerzego Edigeya i Agaty Chritie. Kryminały były moimi ulubionymi lekturami. Z wiekiem zainteresowanie przeniosło się na zupełnie inną tematykę. Kiedy, po wielu latach, natknęłam się na książkę "Marika" Krzysztofa Kotowskiego, wróciło. Teraz, w epoce FB, poznałam Jacka Skowrońskiego i Jego ostatnio wydaną książkę, "Zabić,...

Rok czy dwa temu przeczytałam gdzieś w Internecie, że rocznie z rąk płatnych zabójców ginie około stu osób. Nie wiem, skąd autor artykułu wziął te dane (są jakieś oficjalne statystyki?),ale zdecydowanie wbiły mi się w pamięć.

Zapewne wiecie, że mordercy wszelakiego rodzaju i maści mnie fascynują – dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok nowej pozycji na naszym rodzimym rynku wydawniczym, która traktuje o zabójcy jako zawodzie. Nie spotkałam się z tym do tej pory i nie jestem pewna, czy to nie pierwsza taka książka w Polsce…

Akcja także rozgrywa się tutaj. W Warszawie. Kto by się spodziewał, że mordercy chodzą wśród nas po centrum, po Krakowskim Przedmieściu, zapraszają prostytutki do Mariotta i tak naprawdę rządzą krajem? Ale oczywistością jest, że wszędzie na świecie rządzi ktoś inny niż znane nam twarze z polityki, dlatego ten punkt książki przełknęłam bez większego problemu. Gorzej było z samym bohaterem, który miał w sobie coś niemiłosiernie denerwującego, co też ciężko mi określić. Co prawda to on był narratorem i czytało mi się naprawdę dobrze, ale po kilku dniach od lektury stwierdzam, że go nie lubię. Ani tym bardziej jego dziewczyny. Tak naprawdę nie polubiłam w tej książce nikogo. Bo nikogo do lubienia tu nie ma. Do nielubienia także.

Tak naprawdę nie potrafię określić, co sprawiło, że tak dobrze czytało mi się tę książkę (przynajmniej dopóki nie doszło do zakończenia, które uznałam za wyjątkowo frustrujące i zaraz zapomniałam o jego istnieniu). Myślę, że styl autora ma z tym coś wspólnego – jest płynny. Choć zmiana narracji w różnych punktach książki potrafiła zdezorientować. Narracyjne i czasowe skoki zdecydowanie mi nie podeszły.

Jeśli zaś chodzi o samego mordercę, był wyjątkowo skuteczny, choć jak na mój gust stanowczo za mało zabijał i za dużo palił. Przedstawiony został realistycznie – jak i cały ten świat. Mimo to myślę, że ta książka mało wnosi. Jest dobrze napisana (choć nieliczne dialogi są słabe),porusza ciekawą tematykę, ale w ogólnych rozważaniach dochodzę do wniosku, że tak naprawdę nie wiem, jak mogła mi się podobać. Wprowadziła mi mały mętlik, jeśli chodzi o moją własną ocenę, dlatego nie potrafię się na jej temat jasno wypowiedzieć. „Zabić, zniknąć, zapomnieć” jest książką z niewykorzystanym potencjałem, bo choć historia płatnego zabójcy jest naprawdę ciekawa, na końcu okazuje się, że tak naprawdę o niczym nie mówi. Tylko jest po to, żeby powiedzieć, że tacy ludzie istnieją. Jaki zaś jest jej cel? Ciężko powiedzieć. Tak samo jak jednoznacznie określić moje wrażenia po niej – niemal niewykonalne, niczym zbrodnia doskonała, która istnieje tylko jako mit. A może nie?

http://alinaneumann.blogspot.com/

Rok czy dwa temu przeczytałam gdzieś w Internecie, że rocznie z rąk płatnych zabójców ginie około stu osób. Nie wiem, skąd autor artykułu wziął te dane (są jakieś oficjalne statystyki?),ale zdecydowanie wbiły mi się w pamięć.

Zapewne wiecie, że mordercy wszelakiego rodzaju i maści mnie fascynują – dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok nowej pozycji na naszym...

Czy wiecie, że w każdym człowieku tkwi cząstka mordercy? Wiele osób zapewne nie zgodzi się z tym stwierdzeniem uważając, że wszystko tak naprawdę zależy od własnego sytemu wartości. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę z tego, że posiadamy tzw. ,,pierwiastek zwierzęcy’’, który na stałe wbudowany jest w naszą ludzką osobowość. Jego celem jest dominowanie nad innymi i choć często siedzi ,,uśpiony’’, to jednak w niektórych ekstremalnych momentach wychodzi na światło dzienne dopuszczając się najgorszych rzeczy. A jak sytuacja wygląda w przypadku płatnego zabójcy? Czy taka osoba posiada w ogóle sumienie? Dlaczego decyduje się na ten kontrowersyjny zawód? Dla pieniędzy, z zemsty czy z chęci mordu? Dzięki ,,Zabić, zniknąć, zapomnieć’’, najnowszej powieści Jacka Skowrońskiego możemy od ,,wewnątrz'' zobaczyć, jak wygląda świat widziany oczami seryjnego mordercy.

Rafał, to były wychowanek domu dziecka. Od najmłodszych lat życie nigdy go nie rozpieszczało. Tym razem także mężczyzna pakuje się w tarapaty, lecz z pomocą przychodzi mu tajemniczy gość, który ma dla niego szokującą propozycję nie do odrzucenia. Rafał musi wyeliminować konkretnego człowieka. Jeśli dobrze wywiąże się ze swojego zadania, to otrzyma szansę na nowy, być może lepszy rozdział w swoim życiu. Czy główny bohater spełni oczekiwania swojego ,,opiekuna''? Jaki scenariusz zgotuje mu los?

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jacka Skowrońskiego uważam za nadzwyczaj udane. Fabuła jest niezwykle nowatorska, silna i odkrywcza. Akcja toczy się dość równomiernie, nie jest ani za szybka, ani za wolna. Podłoże psychologiczne głównych bohaterów dopracowane jest bardzo starannie i precyzyjnie, dzięki czemu szybko zapadają w pamięć. Opisy poszczególnych osób bądź zdarzeń stanowią konkretny, sugestywny, wyrazisty obraz. Autor nader dokładnie nakreślił brudny świat morderców, złodziei, prostytutek i innych podejrzanych osobników.

Zdaniem pana Jacka Skowrońskiego, niemal wszystkie informacje, zdarzenia i osoby opisane w ,,Zabić, zniknąć, zapomnieć’’ są oparte na faktach, choć w niektórych momentach zmodyfikowane literacko na potrzeby fabuły. W obliczu takich wieści, nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki. Podejrzewałam, że nie będzie to zwykła, standardowa historia, ale mimo wszystko nie wiedziałam, że mnie tak zaskoczy. Może to dziwnie zabrzmi, ale bardzo zżyłam się z głównym bohaterem i nie potępiałam jego ciemnej strony osobowości. Szukałam nawet usprawiedliwienia dla jego nietypowej profesji. Myślę, że żaden człowiek nie jest aż tak dalece zły, ani dobry. To wszystko zależy od odpowiednich warunków życiowych, które zmuszają go do konkretnych działań.

W ,,Zabić, zniknąć, zapomnieć’’, nie podobała mi się jedynie dwutorowa narracja. Przedstawienie losów głównego bohatera przeplatane z jego retrospekcją powodowały we mnie lekki dyskomfort, gdyż nie aprobuje takiego zabiegu literackiego. Zdecydowanie wolę prosty chronologiczny ciąg zdarzeń. Liczyłam również na nieco bardziej dynamiczną, żywiołową i niebezpieczną akcję, która doprowadziłaby mój umysł do szalonego obłędu. Mimo moich drobnych uwag uważam, że najnowsza proza Jacka Skowrońskiego reprezentuje się naprawdę dobrze na tle innych dzieł z tego gatunku. To mocna, poruszająca historia o przewrotnym życiu, gdzie mamy do czynienia ze śmiercią, zbrodnią, miłością, lojalnością itp. Zapraszam.

Czy wiecie, że w każdym człowieku tkwi cząstka mordercy? Wiele osób zapewne nie zgodzi się z tym stwierdzeniem uważając, że wszystko tak naprawdę zależy od własnego sytemu wartości. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę z tego, że posiadamy tzw. ,,pierwiastek zwierzęcy’’, który na stałe wbudowany jest w naszą ludzką osobowość. Jego celem jest dominowanie nad innymi i choć...

Najlepsza powieść sensacyjna rodzimego autora jaką czytałem.
Jeśli świetne książki w tym gatunku poznaje się po tym, że każda strona, może nawet każde zdanie jest nieprzypadkowe, to jest to rzeczywiście jedna z tych najświetniejszych.

Najlepsza powieść sensacyjna rodzimego autora jaką czytałem.
Jeśli świetne książki w tym gatunku poznaje się po tym, że każda strona, może nawet każde zdanie jest nieprzypadkowe, to jest to rzeczywiście jedna z tych najświetniejszych.

http://portafortunas.pl/recenzja-zabic-zniknac-zapomniec/

http://portafortunas.pl/recenzja-zabic-zniknac-zapomniec/