Słuchając swoich uczuć

Ocena: 6/10

Okładka książki pasuje do tytułu. Natomiast sama książka posiada wiele przydatnych treści, jednakże nie brakuje w niej nie do końca jasnych i pozytywnych. Autorka dużo pisze, aby nie tłumić w sobie emocji, gdyż prowadzi to do tragedii (wybuchu uczyć, w tym gniewu),co szczegółowo wyjaśnia. Tak jak można zgodzić się z tym, tak ciężko jest zgodzić się z tezą autorki, iż każdy ma w sobie dziecko – coś w rodzaju osobowości dziecka.

Myra Chave-Jones wyjaśnia źródło pochodzenia „dziecka”, twierdzi, że osobowość ta przejawia się w pojawianiu się niespełnionych pragnień z dzieciństwa (więcej w książce [w tym o jej skutkach]) oraz uważa, iż wcale nie trzeba zwalczać jej, a zostawić ją w sobie, tak aby w człowieku była harmonia, pomiędzy swoją osobowością, a osobowością dziecka. W przeciwnym razie doprowadzi to do tragedii, co autorka szczegółowo wyjaśnia. Część książki powierzonej osobowości dziecka brzmiała podejrzanie, nieco nielogicznie i niejasno.

Podobnie ciężko jest się zgodzić na to, co autorka pisze o gniewie, twierdząc, że czasami trzeba go wyładowywać, co jest absurdalne.

Pomimo kilku podejrzanych i raczej niewiarygodnych informacjach. Warto wspomnieć o przydatnych treściach dotyczących różnic między kobietą, a mężczyzną, o których wspomina autorka i które na pewno każdemu przydadzą się w życiu. (Tutaj też pojawia się kilka pytajników) Pomimo kilku nie do końca jasnych i logicznych elementów, takich jak osobowość dziecka czy po części tematyka gniewu (i innych) myślę, że książkę warto polecić każdemu, ale trzeba zaznaczyć, że w trakcie czytania trzeba być ostrożnym i wszystko przekładać na logikę.

Słuchając swoich uczuć

Ocena: 6/10

Okładka książki pasuje do tytułu. Natomiast sama książka posiada wiele przydatnych treści, jednakże nie brakuje w niej nie do końca jasnych i pozytywnych. Autorka dużo pisze, aby nie tłumić w sobie emocji, gdyż prowadzi to do tragedii (wybuchu uczyć, w tym gniewu),co szczegółowo wyjaśnia. Tak jak można zgodzić się z tym, tak ciężko jest...