Książka ta dotyczy tematyki, która budzi moje wielkie zainteresowanie. Jest to bowiem jedna z nielicznych polskich monografii poświęconych monarchii sasanidzkiej (III-VII w.),czyli trzeciemu z wielkich mocarstw starożytnego Iranu. Autorka analizuje źródła pisane (proweniencji zarówno irańskiej, jak i pozairańskiej) oraz archeologiczne, przede wszystkim reliefy naskalne naświetlające wiele aspektów dziejów Iranu. W pracy omówione zostały takie zagadnienia jak związek władzy z religią zaratusztriańską, rytuały związane z władzą królewską, tytulatura i insygnia szachów.

Kaim bardzo trafnie zwraca uwagę na niemożliwość dostosowania do realiów irańskich terminów i koncepcji znanych ze średniowiecznej Europy. Dotyczy to choćby roli koronacji, która - jak się zdaje - w sasanidzkim Iranie nie była wcale taka istotna. Ciekawie nawiązuje też do naukowej kontrowersji dotyczącej pamięci o imperium Achemenidów w państwie Arsakidów i później Sasanidów. Minusem książki jest niski poziom edycyjny, w tym duża liczba literówek. Zabrakło w wydawnictwie ostatniego szlifu, który pozwoliłby pewne rzeczy ujednolicić i poprawić. Niemniej na pewno wartościowa pozycja dla osób zainteresowanych starożytnym Iranem.

Tomasz Babnis

PS
Dostrzegam pewien brak języka polskiego, który nie dysponuje dobrym odpowiednikiem angielskiego terminu "royalty".

Książka ta dotyczy tematyki, która budzi moje wielkie zainteresowanie. Jest to bowiem jedna z nielicznych polskich monografii poświęconych monarchii sasanidzkiej (III-VII w.),czyli trzeciemu z wielkich mocarstw starożytnego Iranu. Autorka analizuje źródła pisane (proweniencji zarówno irańskiej, jak i pozairańskiej) oraz archeologiczne, przede wszystkim reliefy naskalne...