Zdecydowanie lepszy od pierwszej. Czasami zabawnie. Typowo angielskie klimaty

Zdecydowanie lepszy od pierwszej. Czasami zabawnie. Typowo angielskie klimaty

Bardzo lubię ten cykl i tytułowego bohatera - posterunkowgo Hamisha Mackbetha. Jest to miły, lekki kryminał, którego akcja toczy się w małej wiosce w Szkocji. I jak to zwykle bywa najciekawsi są ludzie, którzy tam mieszkają lub przyjeżdżają.
Czyta jak zawsze znakomity Krzysztof Gosztyła

Bardzo lubię ten cykl i tytułowego bohatera - posterunkowgo Hamisha Mackbetha. Jest to miły, lekki kryminał, którego akcja toczy się w małej wiosce w Szkocji. I jak to zwykle bywa najciekawsi są ludzie, którzy tam mieszkają lub przyjeżdżają.
Czyta jak zawsze znakomity Krzysztof Gosztyła

Drugi tom tej serii zdecydowanie lepszy od pierwszego.
Postaci zdecydowanie bardziej wyraziste. Wydaje się, że autorka zaczyna się rozkręcać i zaczyna wiedzieć, jak kreować klimat tych opowieści.
Więcej się dzieje także, niż w tomie pierwszym i nasz bohater realnie prowadzi śledztwo.
Obraz pseudoelity brytyjskiej paskudny, podobnie jak w tomie pierwszym. Trudno kogoś polubić. Autorka podkreśla pogardliwy stosunek społeczny Brytoli do funkcjonariuszy policji, co potwierdza mi się z innych źródeł. Większość funkcjonariuszy, to gamonie, tudzież nadęte bufony pełne hipokryzji, a nasz bohater trafił się z przypadku, na zasadzie gwiazdy wśród gamoni. Jeśli ten obraz policji w tamtym społeczeństwie przedstawiony przez autorkę jest prawdziwy, lub bliski prawdzie, to można się obawiać, że ambitny człowiek nie chce być narażany na społeczny lincz i nie chce być policjantem, więc do tego zawodu trafiają głównie gamonie, nie nadający się do innej pracy. No i wtedy mamy sprzężenie zwrotne działające bez końca, a rozwiązania tego problemu nie widać.
Książkę polecam. Mój odbiór całości jest pozytywny.

Drugi tom tej serii zdecydowanie lepszy od pierwszego.
Postaci zdecydowanie bardziej wyraziste. Wydaje się, że autorka zaczyna się rozkręcać i zaczyna wiedzieć, jak kreować klimat tych opowieści.
Więcej się dzieje także, niż w tomie pierwszym i nasz bohater realnie prowadzi śledztwo.
Obraz pseudoelity brytyjskiej paskudny, podobnie jak w tomie pierwszym. Trudno kogoś...

"Śmierć łajdaka" czyta się łatwo i przyjemnie, jednak jeśli chodzi o fabułę, jest ona moim zdaniem dość przeciętna. Zabrakło mi dobre zbudowanego napięcia, ciekawie zarysowanych postaci i przede wszystkim bardziej zaskakującego śledztwa. Nie trudno się domyślić zarówno kto jest podejrzanym, jak i jaki będzie przebieg akcji. Nie wszyscy bohaterowie są jednakowo zakreśleni, przez co uwaga czytelnika łatwo skupia się na jednym z nich i nawet bez celowego analizowania, kto może być zabójcą, skojarzenia same nasuwają się nam na myśl.
Nie oznacza to jednak, że książkę czyta się źle, to idealna pozycja na leniwy wieczór, gdy książka ma sprawić, że spędzimy miło czas, nie zajmując przesadnie naszych myśli i uwagi. Dużym atutem serii jest postać głównego bohatera – Hamisha Macbetha. Szkocki posterunkowy jest bowiem bardzo urokliwym charakterem, którego nie sposób nie lubić. Policjant jest świetnym spoiwem całej treści i nadaje smaku nawet słabszej historii.

"Śmierć łajdaka" czyta się łatwo i przyjemnie, jednak jeśli chodzi o fabułę, jest ona moim zdaniem dość przeciętna. Zabrakło mi dobre zbudowanego napięcia, ciekawie zarysowanych postaci i przede wszystkim bardziej zaskakującego śledztwa. Nie trudno się domyślić zarówno kto jest podejrzanym, jak i jaki będzie przebieg akcji. Nie wszyscy bohaterowie są jednakowo zakreśleni,...

Kiepska tak jak pierwsza część,szkoda czasu na jej czytanie.

Kiepska tak jak pierwsza część,szkoda czasu na jej czytanie.

Lektura lekka i przyjemna. Miły relaks w zimowe wieczory.

Lektura lekka i przyjemna. Miły relaks w zimowe wieczory.

Lekka i zabawna historyjka kryminalna. Posterunkowy Hamish niczym szkocki Poirot z niezwykłą przenikliwością rozwiązuje sprawę morderstwa kapitana Bartlerta, nieprzeciętnego kobieciarza i tytułowego łajdaka.

Lekka i zabawna historyjka kryminalna. Posterunkowy Hamish niczym szkocki Poirot z niezwykłą przenikliwością rozwiązuje sprawę morderstwa kapitana Bartlerta, nieprzeciętnego kobieciarza i tytułowego łajdaka.

Rewelacyjny Hamish, urocza Priscilla, ciekawy klimat, przeciętny wątek kryminalny.

Rewelacyjny Hamish, urocza Priscilla, ciekawy klimat, przeciętny wątek kryminalny.

Niezobowiązująca przyjemna lekturka, co do humoru - bardzo nienachalny.

Niezobowiązująca przyjemna lekturka, co do humoru - bardzo nienachalny.

Zagadka kryminalna, jak to u Pani M.C. Beaton, nieszczególnie skomplikowana, lekki humor, książka dobra jako przerywnik między bardziej wymagającymi lekturami. Nie każdy polubi ten styl, ale przeczytać można.

Zagadka kryminalna, jak to u Pani M.C. Beaton, nieszczególnie skomplikowana, lekki humor, książka dobra jako przerywnik między bardziej wymagającymi lekturami. Nie każdy polubi ten styl, ale przeczytać można.