Agatha Raisin i przeklęta wieś

Bez szału, chipsy z tych mniej lubianych. Do tego zirytowała mnie wpadka z trzecim kotem, co prawda autorka na końcu wybrnęła, ale podejrzewam, że to przytomna redakcja zauważyła wpadkę i już się autorce nie chciało niczego zmieniać, dlatego dopisała jedno zdanie pod koniec.
Wpadka jak byk, ale tak to jest, kiedy się tłucze książki rzemieślniczo.
Jak już pisałam wcześniej - dobra do torebki kiedy się ma w perspektywie sporo okazji do dłużenia się czasu (autobus, kolejka itp)

Bez szału, chipsy z tych mniej lubianych. Do tego zirytowała mnie wpadka z trzecim kotem, co prawda autorka na końcu wybrnęła, ale podejrzewam, że to przytomna redakcja zauważyła wpadkę i już się autorce nie chciało niczego zmieniać, dlatego dopisała jedno zdanie pod koniec.
Wpadka jak byk, ale tak to jest, kiedy się tłucze książki rzemieślniczo.
Jak już pisałam wcześniej -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę przeczytałem... przez przypadek. Nie mając nawet świadomości, że to któraś część przygód bohaterki. Na szczęście napisano ją tak, że wcale nie trzeba znać poprzednich części. Kryminał dość przyjemnie się czyta - klimat nieco staromodny przypominający dzieła Agaty Christie - to pewnie zresztą świadome działanie. Przypuszczam, że podobnie świadomy był wybór imienia głównej bohaterki. Pani Agatha Raisin jest nieco irytująca i nieprzewidywalna. Ale może dlatego chętnie dowiadujemy się co u niej słychać.

Książkę przeczytałem... przez przypadek. Nie mając nawet świadomości, że to któraś część przygód bohaterki. Na szczęście napisano ją tak, że wcale nie trzeba znać poprzednich części. Kryminał dość przyjemnie się czyta - klimat nieco staromodny przypominający dzieła Agaty Christie - to pewnie zresztą świadome działanie. Przypuszczam, że podobnie świadomy był wybór imienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 190 - Kobiece imię w tytule

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 190 - Kobiece imię w tytule

Pokaż mimo to

Zrobiłam sobie bardzooo długą przerwę od Agathy i nie żałuję, ponieważ porządnie zdążyłam się już za nią stęsknić.
Nieistniejącą już Wielka Brytania ze swoimi hermetycznie zamkniętymi granicami, sielska i anielska wieś z problemami, które dawno już zatarły się w pamięci mieszkańców tychże oraz nas wszystkich- to jest dokładnie to co lubię sobie zafundować, kiedy za oknem brak oznak tego, że istnieje słońce.
Tak wiem, nie jest literatura wysokich lotów, ale doskonale potrafię zatopić się w świecie pani Raisin. Czuję się tak tak dobrze, że z pewnością zaserwuję sobie jeszcze nie jedną jej przygodę. Tak, bywa nudno, tak jest czasami nonsensownie prostacko, ale cóż- mnie się mimo wszystko podoba.

Zrobiłam sobie bardzooo długą przerwę od Agathy i nie żałuję, ponieważ porządnie zdążyłam się już za nią stęsknić.
Nieistniejącą już Wielka Brytania ze swoimi hermetycznie zamkniętymi granicami, sielska i anielska wieś z problemami, które dawno już zatarły się w pamięci mieszkańców tychże oraz nas wszystkich- to jest dokładnie to co lubię sobie zafundować, kiedy za oknem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszystko po staremu - tak mogłabym streścić książkę, ale słuchało mi się jej zdecydowanie lepiej niż poprzednich tomów. Może dlatego, że zrobiłam sobie nieco przerwy od Agathy, może dlatego, że nie ma tu tyle Jamesa, a może i na mnie zaczyna działać urok sir Charlesa? Zdecydowanie polubiłam tego bohatera;)
Słucham więc dalej, zwłaszcza, że jak już pisałam przy poprzednich tomach, lubię interpretację Pauliny Holtz, a poza tym cała seria nie wymaga zbytniego skupienia i jest w sam raz do słuchania podczas różnorodnych prac.

Wszystko po staremu - tak mogłabym streścić książkę, ale słuchało mi się jej zdecydowanie lepiej niż poprzednich tomów. Może dlatego, że zrobiłam sobie nieco przerwy od Agathy, może dlatego, że nie ma tu tyle Jamesa, a może i na mnie zaczyna działać urok sir Charlesa? Zdecydowanie polubiłam tego bohatera;)
Słucham więc dalej, zwłaszcza, że jak już pisałam przy poprzednich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

całkiem przyjemna lektura, w swojej kategorii spełniła moje oczekiwania, spędziłam przyjemnie czas w towarzystwie Agahty i Charles'a we Fryham :))

całkiem przyjemna lektura, w swojej kategorii spełniła moje oczekiwania, spędziłam przyjemnie czas w towarzystwie Agahty i Charles'a we Fryham :))

Pokaż mimo to

Nic nadzwyczajnego, nic szalonego. Zakończenie z jednej strony intryguje i dodaje smaczek, a z drugiej mnie osobiście zdenerwowało. Jednak zachęciło do tego by sięgnąć po kolejną część i poczytać dalsze perypetie Agathy <3

Nic nadzwyczajnego, nic szalonego. Zakończenie z jednej strony intryguje i dodaje smaczek, a z drugiej mnie osobiście zdenerwowało. Jednak zachęciło do tego by sięgnąć po kolejną część i poczytać dalsze perypetie Agathy <3

Pokaż mimo to

Tym razem książka mnie nieco umęczyła. Jest trochę jak fala stojąca. Wszystko w klimacie po staremu i nic nowego. Zakończenie niby coś próbuje odświeżyć, ale tak średnio...
Bohaterka przejawia syndromy staropanieńskie i bywa coraz bardziej irytująca. Dlatego zakończenie książki dostraja się do klimatu trochę jak pięść do nosa, chociaż tak zwane „dobre zakończenia” są mile widziane w takich opowieściach. Jednak w tle słychać Kasandrę i złego wróża, co rokuje na przyszłość bohaterce nie-wiadomo-co-niekoniecznie-dobre. Zobaczymy zatem, co będzie z tym dalej...
Lubię się przyczepiać do szczegółów: cirrusy zwiastują front ciepły i opady mżawki, a nie wichurę i rzęsisty deszcz - dopiero nadejście frontu chłodnego powoduje takie zjawiska, jak w książce, przynajmniej standardowo: autorkę kieruję do edukacji w stacji meteorologicznej. :)
Cały aspekt emocjonalny wszelkich relacji damsko-męskich w tej serii ma wymiar patologii: kobiety uległe i naiwne, a mężczyźni bezduszni i dla kobiet niezrozumiali. A przecież facet, to urządzenie o stopniu komplikacji budowy cepa. No i mamy stały stereotyp: atrakcyjni faceci dla KAŻDEJ kobiety koniecznie muszą być umięśnieni i prosto z siłowni, reszta samców się nie liczy, a mózg nikomu niepotrzebny. Zaczynam podejrzewać, że sama autorka miała problemy, które uzewnętrznia w zbudowanej postaci niewydarzonej pani detektyw.
Książka nie otrzymała ode mnie więcej gwiazdek, bo nic mnie nie zaskoczyło i nic ekscytującego się nie wydarzyło, a opowiedziana historia jest mało wiarygodna i lekko nużąca.
Dodatkowo - z tymi chochlikami, to już lekka przesada, albo próbujemy wykreować świat oparty o realizm, albo bawimy się w świat magiczny: ten motyw w książce, to dla mnie przegięcie. Można było ten wątek rozwinąć i doprowadzić do normalnego, pomysłowego rozwiązania. Brakło inwencji.

Tym razem książka mnie nieco umęczyła. Jest trochę jak fala stojąca. Wszystko w klimacie po staremu i nic nowego. Zakończenie niby coś próbuje odświeżyć, ale tak średnio...
Bohaterka przejawia syndromy staropanieńskie i bywa coraz bardziej irytująca. Dlatego zakończenie książki dostraja się do klimatu trochę jak pięść do nosa, chociaż tak zwane „dobre zakończenia” są mile...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Agata jak Agata. Jak ktoś czyta wszystkie książki z serii i dotrwał do tego tomu, znaczy że ją bardziej lub mniej lubi. Czyta się fajnie, niestety, barrrrdzo nie podpadła mi do gustu nowa wieś do której na okres zimowy przeprowadziła się nasza główna bohaterka, czekałam, kiedyż to pojawi się tajemniczy blondyn przepowiedziany przez znachorkę w poprzednim tomie. Niestety. Rozczarowanie.

Agata jak Agata. Jak ktoś czyta wszystkie książki z serii i dotrwał do tego tomu, znaczy że ją bardziej lub mniej lubi. Czyta się fajnie, niestety, barrrrdzo nie podpadła mi do gustu nowa wieś do której na okres zimowy przeprowadziła się nasza główna bohaterka, czekałam, kiedyż to pojawi się tajemniczy blondyn przepowiedziany przez znachorkę w poprzednim tomie. Niestety....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kryminał z humorem.

Kryminał z humorem.

Pokaż mimo to