Hiszpański pisarz i myśliciel, znany polskim czytelnikom z takich powieści jak Mgła, Pokój wśród wojny, Miłość i pedagogika, Ciotka Tula, Abel Sanchez. Ich bohaterowie we mgle szukają swojej tożsamości, uzurpując sobie prawo do autonomicznego, niezależnego od autora życia. I oto o tej galerii postaci dołączają: tragiczny don Manuel, który utraciwszy wiarę, usiłuje odnaleźć rację i gwarancję swojego istnienia w istnieniu innych; tajemniczy Don Sandalio, który dla każdego, kto parzy na niego spoza jego świata, czyli szachów, pozostanie na zawsze nieodgadniony; błazeński Emeterio, opętany wizją zaoszczędzenia siebie i przez to może, jak powiada autor, nieśmiertelny, bo zmartwychwstający nieustannie w łańcuchu pokoleń; wreszcie egzaltowana i patetyczna para: Ricardo i Liduvina, która zmaga się z dramatem powołania. Wszyscy oni poruszają się w niematerialnej rzeczywistości “nivoli” i miast być ludźmi z krwi i kosci, zyją zyciem wcielonej idei, igraszki w rękach ich twórcy. A czytelnik, obcując z nimi, sam ich stwarza, a może tylko, samotny, ogląda swoje odbicia w ustawionych naprzeciwko siebie lustrach. Dramat samotności, dramat tworzenia i predestynacji - wszystko to można znaleźć w niepokojącym dziele Unamuna.