Elio Vittorini powieściopisarz i eseista włoski, urodził się w Syrakuzach na Sycylii. Debiutuje na łamach florenckiego czasopisma literackiego "Solaria", gdzie w 1931 r. ukazują się opowiadania - zebrane później w tomie pt. "Piccola borghesia" - a w latach 1933-1934 fragmenty powieści "Il garofano rosso". Tłumaczone na język polski utwory Vittoriniego ("Ludzie czy nie?" PIW 1958, "Erica; Garibaldynka" PIW 1959) nie dają dostatecznego wyobrażenia o pozycji i randze tego pisarza we współczesnej literaturze włoskiej. Jest on uważany za jednego z odnowicieli włoskiej prozy realistycznej i, na równi z Pavesem, za ojca neorealizmu.